Levensverhalen (pagina 896)

Groep 1 voor het eerst ruzie met een docent.
6 jaar me bijna van het leven beroofd
groep 4t/m7 verschillende zelfmoordpogingen/ideeen
2e en 3e jaar meerdere pogingen en ideeen
3e jaar van de school waar ik voor ging,, deze school was mijn enige levensdoel!
Heb het gevoel dat mijn vriendin me wil dumpen, terwijl zij het laatste is wie/wat ik heb in mijn leven.
Door mijn odd en adhd blijven alle problemen herhalen,, wil maar dood!
In 15 jaar tijd heb ik alles van het leven gezien, wat ik wilde zien:$

Bedankt,......

Ik ben klaar met mensen
Marokkanen nemen nederland over
Me vader is een teringlijer
Me moeder is mij zat

voor de rest geen échte familie
geen vrienden
geen vriendin
alleen een gameconsole en moordneigingen
internet afgesloten
geen geld
een kut salaris
en dan zie ik een allochtoon meer verdienen dan mij met mn nederlandse paspoort en bovengemiddelde iq
ben het zat me gezondheid gaat achteruit door de stress van het dagelijkse leven

kut leven kut mensen kut baan kut geld
en dan zie ik ook nog eens filmpjes op youtube over 2012 einde van de wereld

mijn excuses voor het woord : kut
maar kut is het juiste woord om nederland te beschrijven

Lieve mensen,
ik heb al jullie verhalen gelezen. en weet je? ik schrok ervan. hoe jullie zo kunnen denken, erg confronterend.
ik wil jullie ook graag ergens mee confronteren.
er is iemand die van je houdt. en dan zeg je: Er is NIEMAND die me wil!
Diegene houdt zoveel van je dat hij voor jou gestorven is! dat moet toch geweldig zijn? je bent geliefd. Door een vader, een hemelse vader die van je houdt.
en dan kan je zeggen, rot op met je christelijke verhalen.
maa rik wil je op het hart drukken dat hij echt is en je liefde wil geven,
ga bidden op een rustig moment. ook al weet je niet hoe het moet, bid en vraag zoals je ook aan een vader vraagt: Lieve Papa, wilt u mij helpen. Ik vind het leven zo moeilijk en ik voel me zo vreselijk eenzaam. Wilt u mij uw liefde geven? ik heb het nodig.
Amen.

ik lees het verhaal van de vrouw van 70 met de titel ik wil niet meer
en herken zoveel in haar verhaal
ook bij mij begrijpt niemand waarom ik het leven niet zie zitten ik heb alles kinderen huis dieren werk noem maar op
maar ook ken ik pijn veel pijn
uit mijn incest verleden en verder supper nare jeugd.
iedere dag duurt maar voort er komt geen einde aan en ik verlang naar rust rust in mijn hoofd rust in mijn lijf.
lieve mevrouw van 70 ook ik ben eenzaam terwijl er wel genoeg mensen om me heen zijn maar ze zijn zo anders begrijpen me niet en ik zou graag met u praten.
als u dit leest en contact wil laat het dan even weten met een klein berichtje

Mijn verhaal gaat over mijn jeugd ,, over het verlies van dierbaren !

in 2004 verloor ik mijn lieve zuss die 4 jaar het bleef daar niet mee 1 jaar en zes maanden later pleegde mijn mooie lieve mama zelfmoord omdat ze niet kon leven met het verdriet en de pijn van haar kindje te verliezen ! elke dag bleef ze haar zelf verwijten dat het haar fout was dat ons mooie joyce er niet meer was ,, nu denkek elke dag als ik wakker word waarom wordk nog wakker ?? waarom namen ze me dat alemaal af ...
een tydje geleden ging alles beter k had een vriend waark enorm veel van hield ,, drie jaar ging het beter met me nu is het een tydje gedaan en ben ik in een zwart gat gevallen ! ik graak er precies gewoon nie meer uit ... de neiging om terug beginnen te snijden ... om weer een overdosis te nemen alles word gewoon te groot . ook sinds pas snij ik me terug , het is een opluchting voor even . ik heb nu terug 1 maand een vriend maar telkens denk ik om zelfmoord te plegen ,, zou het een oplossing en een opluchting zijn ? vele zeggen me dat is egoistische ... ik vind dat je er juist enorm veel moed voor moet hebben ! en zo gebroken blijven leven gaat niet mijn mama kon de draad niet terug oppikken ik ook niet ... waarschijnlijk ga ik het ook doen ... vind het gewoon erg voor de mensen die van me houden maar k hoop dat ze het me ooit kunnen vergeven . dat vroeg mijn mama me ook en ik kan het haar niet vergeven , elke dag zie ik de beelden hen daar dood liggen het doet echt pijn het gemis ! elke dag meer en meer ...

Afscheidbrief an mama naar ons Joyceke ( zus)

Aan mijn liefste Joycie-mousie
Mijn appelkopke, mijn mooi poppeke,

Waarom toch , zo plotseling?waarom jij ? de toekomst lache je toe!
amper 2 dagen voor je van me werd weggerukt, zei je nog dat je zo graag vleugeltjes zou hebben.
die bewuste avond was je nog zo gelukkig, want je cherieke Tony was bij je , samen hebben we nog gedanst...
Jullie waren zo heerlijk mooi verliefd, zo'n mooi stel jullie pasten perfect bij elkaar. ik ben toen gegaan, gaf jullie beiden een kusje en je zou veilig thuiskomen met je cherieke, want dat had Tony me beloofd!

de schok was enorm, ik heb je zo lang moeten zoeken, want je had niets bij je!
de angst en de paniek sloeg toe , het noodlot had toegeslagen ...!

Mijn poppeke, war ben je nu... ?
ik hoop dat je nu je vleugeltjes hebt en samen zult zijn met jou cherieke. dit is alles wat ik je steeds toewenste , dat je maar gelukkig zult zijn met je cherieke, want dan was ik dat ook !!

dit had nooit mogen gebeuren... nooit ons verdriet is immens !
ik zal je nooit meer kunnen voelen of ruiken... enkel de herrineringen zullen blijven en je zult eeuwig verder leven in ons hart.

Wees gelukkig mijn mooi poppeke,
Ik hou zoveel van jou!
Je Mammie, kusje...
Heel graag wil ik ook speciaal mijn jongste dochter Julie bedanken, die me zo gesteund heeft die eerste zware uren, kind weet dat mama van heel veel van je houd. Ook wil ik nog ivo mijn vriend en willy en renata bedanken om me zo bijgestaan te hebben in de moeilijkste en wreedste dag van mijn leven !



afscheid brief van mijn mama :
dit wordt heel moeilijk !
Aan mijn lieve kinderen,
ik hou zielsveel van jullie, dat moeten jullie goed beseffen.

Aan mijn moeder,familie,vrienden,
ik hoop dat jullie goed geluisterd hebben naar de teksten in de liedjes, want dan hebben jullie in mijn ziel kunnen zien!
ik weet dat het voor vele onder jullie onbegrijpelijk zal zijn,
maar toch ooit komt de dag dat jullie me zullen begrijpen.
Velen zullen zeggen, je moest verder voor je andere kinderen en daarin moet ik ze gelijk geven !

maar, al heb je nu 10 kinderen en je verliest er eentje,
maakt niet uit welk , je verliest als moeder ook je eigen ziel en dat maakt het ondraagelijk !

in mijn leven heb ik vele harde noten moeten kraken,maar telkens vocht ik me erdoor...maar je eigen kind verliezen,dat is wat anders,hiertegen was ik niet opgewassen, ook MIJN ziel is toen gestorven !

Een jaar en zes maanden heb ik geprobeerd de draad terug op te pikken, maar de verschrikkelijke pijn , de leegte, het gemis, je moet het zelf hebben meegemaakt om het te kunnen begrijpen - en we zijn nu eenmaal niet allemaal even sterk!

aan mijn jongste dochter,mijn lieve schat, jij hebt je best gedaan, het spijt me zo zeer ik hoop dat je het me ooit kunt vergeven ?
ik wilde je niet langer zien opgroeien met een zieke,gebroken moeder: ik wilde niet dat jij ook zo verbitterd zou worden.
lieve pop , je bent nog zo jong, nu moet je openbloeien en leven! ik weet wel zeker dat jij je weg zult vinden, jij word nog een ferme madame, want ik zal over je waken , dat beloof ik je en vergeet NOOIT dat mama heel veel van je houdt, dat zal altyd zo blijven, i love you

Aan mijn knappe boys, ik had jullie dit nu wel willen besparen, maar het leven kan soms rare wendingen nemen, Weet dat mama heel fier is op jullie en ik weet dat zeker dat jullie ook jullie eigen weg zullen vinden ! Ook over jullie zal ik blijven waken , dat beloof ik jullie want de liefde zal altyd blijven bestaan! ik hou van jullie. Don't forget it !

Aan iedereen hier aanwezig, denk soms nog eens aan me terug, zoals ik vroeger was toen mijn hart nog niet gebroken was en bedenk dan dat ik nu gelukkig zal zijn !
het ga jullie alemaal goed,
geef elkaar liefde, want alleen red je het niet !!

ik heb mijn weg gevonden, wees niet verdrietig,
I love you all
ouder was dan ik in een tragische ongeval samen met haar liefje en nog een vriend van hen het wass een echte hel maar
Liefst mama,
Uw dochter , u zus , i love you all !!

patje xxx






Zoo zie je wel dat alles kan tegenslagen ,, probeer te kop boven te houden voor het telaat is ! Ik hoop dat het nu gaat beteren en ik eindlek alles wat achter mij kan laten ... ik heb een jonge waark zielsveel van houd en dat is het eenige , maar steun nooit op je vriend alleen voor je het weet laat hij je vallen zoals er met mij gebeurt is , je laat je eigen dan ook vallen !! vertrouw op jezelf maak iets van je leven dat zou jou verlies alleen haal je het niet

ga jullie goed !

Ik wil niet meer leven, kort en bondig. Ik heb er een ontzettende puinhoop van gemaakt. Ik heb de liefde van mijn leven (weet ik nu) bedrogen en daarom heeft hij mij verlaten. Ik ben nu alleen met de kinderen en kan er totaal niet mee omgaan dat hij mij niet meer wil. Het leven heeft totaal geen zin meer. Ik wil en kan niet zonder hem leven. Ik hen alles geprobeerd om het goed te maken maar het heeft niet mogen baten. Hij kijkt zelfs niet meer naar zijn eigen kinderen om. Het liefst stap in er vandaag nog uit. Alleen wil ik mijn kinderen niet achter laten. IK WIL EN KAN NIET MEER. IK LEEF NIET MAAR IK OVERLEEF. Het idee alleen al dat hij een andere vriendin heeft of krijgt maakt mij gek.

ik weet het niet zo goed wat ik moet doen met mezelf! het klinkt heel normaal maar voor mij is dit echt moeilijk! mijn beste vriendinnen laten me allemaal vallen ik heb nog maar 1 vriendin die zich al verschillende keren heeft verminkt en nu doe ik het ook! ik probeer te stoppen ik heb al mijn scherpe dingen weg gesmeten zodat ik het niet meer kan doen maar toch snak ik ernaar! dit is dus de reden: zoals ik al heb gezegd mijn vriendinnen laten me vallen !! ze beginnen me ook te pesten . ik voel me dan ook nie meer gelukkig in die school ma ik wil ook nie weg.
dan mijn broer en mijn zus beginnen me ook te pesten!! ik ben dan ook héél gevoelig!! ik ween elke nacht om die dinge en soms denk ik waarom nog leven je voelt alleen maar pijn en niets anders. en als je niet meer leeft voel je geen pijn meer. ik wil gwn geen pijn meer voelen!
dit was mijn verhaal. lijkt nie erg maar voor mij is het erg ik ben dan ook ng zo jong!

ik kan er niet meer tegen mijn vader word al boos om niks en dan gaat hij me al een schop geven terwijl mijn vriendinnen er bij zijn.
hij zegt dat ik vrij van mijn werk moet nemen omdat we zondag naar de kerk moeten ik haat dat echt ik wil ook wel wat verdienen ik wil zo snel mogelijk van dit leven af.
vorig jaar wou ik ook zelfmoord plegen ik werd door iedereen gepest ik dacht dat het een goede vriendin was maar door haar wou ik het.
nu probeer ik weer een manier hoe ik zelfmoord kan plegen in de hemel is tenminste wel alles goed zonder verdriet (wat ik nu heb ) en zonder pijn ik heb me vorig jaar ook gesneden en ik denk dat ik dat binnenkort weer ga doen als het zo door gaat ik kan er echt nie meer tegen wat moet ik met dit leve wat heb ik er aan ik kan maar beter niet meer bestaan. ze geven toch niks om mij wat kan ik nog met dit leve als nou niemand me sloeg kon ik nog gewoon leven ik had ook al tegen mijn moederverteld dat mijn vader moest scheiden met mama omdat ik het nie aan kan met hem ik voel me er verdrietig bij maar zij willen nie scheiden :(

XXXX miss tot nooit XXXXXX

(ps als iemand een goede manier weet om zelfmoord te plegen wil je die dan sturen ?)

Hallo

Ik noem mezelf effe M. en mijn dochtertje N. Mijn vriend noem ik effe B. de echte vader van me dochter J.

Ik ben nu een moeder van een prachtige dochter van bijna 1 jaar en lijk hartstikke gelukkig.

Van de buitenkant ben ik de vrolijke, lieve,sociale ondernemende moeder/meid/ student/ kind. Maar wat er van binnen af speelt!!!

3 jaar geleden is er iets met mij gebeurd wat veel pijn en verdriet met me meesleept. Ik heb een abortus gepleegd, dit omdat ik toen pas 1 week een relatie had met J.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik daar lag en nog niet me eigen kindje had gezien toen was ik zo zeker van mijn zaak. tot het moment kwam da tik moest tekenen en de vrouw zei kijk maar op de monitor. Wat ik toen zag scheurde mijn hart ik zag mijn eerste kindje..... Toen viel ik in slaap..... Ik werd wakker en kan me herinneren dat ik het niet wilde nee wilde gillen maar het lukte niet.

J. was er erg van onderdoor en ikzelf ook. Het was zo erg da tik op een middag thuis kwam en j. in de badkuip zijn polsen wilde doorsnijden. ik hield hem vast en zei tegen hem j. hou je sterk het komt goed.

Het spijt me was niet meer op zijn plaats...

De tijd verstreek en op 5 sep 2007 werd ik zwanger van N. dolgelukkig waren we dolgelukkig. we trouwde op 4 dec 2007 en alles zag er voortspoedig uit. huisje hadden we mijn geluk kon niet meer op.

tot het moment daat was dat ik 7 maanden zwanger was.

Ik hield gigantisch veel vocht vast en was 40 kilo bijgekomen erg veel dus. reden waarvoor was nooit bekend ik dacht dat gebeurd wel.

Mijn zelfvertrouwen is totaal weg me buik zit vol met striemen en heb vel hangen overal van maatje 38/40 naar 46 is een gigantische omvang.

Ik was dus 7 maanden zwanger en kwam erachter dat mijn man J. een minnaar had. de wereld verdween onder mijn voeten weg. ik wilde gelijk niets meer van hem te maken hebben ik wilde verhuizen. ik heb nu een huurwoning gekregen waar ik samen met N. woon.

Ik beviel op 27-6-2008 en iets wat mijn mooiste dag moest worden werd een dag van geluk en verdriet.... Waarom was ik 40 kilo bijgekomen omdat ik zwanger was van een tweeling snik snik mijn zoontje heeft het niet gehaald. nooit hebbenw e hem gezien op de beelden, geluidsgolven enz. net alsof hij nooit bestond.

dan lig je daar een gezonde dochter in me armen en in mijn gedachten 2 overleden kindjes M & Q. Mijn droom van een gelukkige bevalling was weg. al was en ben ik gelukkig met N. geen partner naast je dat geluk en verdriet deelt. nee een ex naast je met hetzelfde verdriet en weg is na 15 min.

De dagen verstreken en na ruim een half jaar kreeg ik een relatie met toenmalig R. ow wat was ik gelukkig. die jongen heeft me toen losgemaakt hij wist hoe hij wist het gewoon.

Helaas heeft deze relatie niet langer stand gehouden dan 4 maanden en bracht hij mijn hart.

De muur om me heen was dichtgemetseld.

Nu 4 maanden later heb ik 2 weken een nieuwe relatie met B. een jongen waarvan ik denk waarom is hij bij mij? geloof me deze jongen is zo lief, aaridg, zorgzaam, charmant kortom geweldig. hij gaat super om met mijn dochter en is de eerste jongen waar ik mijn ouders bij zie glunderen.

Maar waarom kan ik mijn muur niet breken? waarom speelt in mijn gedachten waarom kon ik niet weg van alles. ik weet wat me dochter N zij is degene die me nu op de been houd.

Ik ben eerlijk: B geeft me alles wat ik nodig heb, liefde, geborgenheid alles.

Maar ik zit zo met zelf in de knoei. me muur niet normaal me muur.

Ik heb me muur gemetseld en ben de hamer vergeten. waarom stort mijn muur gewoon niet in?

De vader van N heeft haar nu al zeker 4 weken niet meer gezien.

Waarom gebeurd mij dit?
Waarom kan ik me muur niet breken?
Waarom, is mijn vraag?

Niemand weet het,
Niemand weet het.

i just don't learn of my mistakes .. dat vertelt al mijn probleem, het begon allemaal met mijn vriend, hij had met een meisje voor ongeveer 8, 9 maanden. Maar hij dacht steeds dat zijn hem niet wilde, terwijl zij gewoon smoorverliefd op hem was. Zij merkte dat beetje op en vroeg mij of ik een gespreksgeschiedenis van mij en hem kon sturen aan haar. Ik stuurde naar haar dat gesprek en daarin stonden dingen wat haar echt raakten. Die vriend kwam erachter, dus hij werd boos op mij, en uit woede had hij zijn nicht verteld over wat ik had gedaan. En dat nicht is het meisje waar ik echt smoorverliefd op ben... Ik had weer goedgemaakt met mijn vriend, maar die nicht, die mocht mij niet meer... Ik ging echt stuk van binnen.. Ik wou gewoon niet meer leven, want dat meisje is gewoon alles voor mij... Als ik het niet waard ben haar liefde te krijgen, dan is mijn leven niks meer waard... dan ben nog liever dood... ik kan het dan gewoon niet meer aan...