Levensverhalen (pagina 2)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom

Ik denk veel aan zelfmoord en de challenge en momo enz
En ben depressief heb 3 keer een poging gedaan..en veel te maken gehad met de politie.en chat veel met 113 zodat het niet zover komt tot ik echt dood ga ik wil het wel alleen hoeveel pijn zou ik iedereen aandoen als ik er niet meer was?...het is gewoon rot

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Rora, wel goed dat je met 113 chat. Misschien lukt het ook met iemand thuis al je gevoelens te delen. Praten over hoe je je voelt kan al zoveel helpen ...

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-08-2024
Naam:
Rora
Leeftijd:
11
Provincie:
Utrecht

Het is wel zo'n beetje klaar nu

Hoi, ik noem mijzelf als mijn alterego Martin, maar dat is niet mijn eigen naam. Ik heb de verhalen hier gelezen en ben onder de indruk van het leed. Het leed wat ik als geen ander begrijp.
Mijn verhaal is de ellendige PTSS en de waardeloze hulp vanuit de zorg. Heb specialistische hulp genoeg gehad, maar is een lachertje. De hulpverlening is een compleet lachertje in Nederland. Het enige is dat men je een pilletje hier en een pilletje daar voorschrijft om je maar rustig te houden. Voor de rest snappen zij echt niets van dit trauma.
Het verhaal is dat ik in mijn jeugd, buiten mijn wil, meerdere malen ben betast op intieme plaatsen door een man in mijn dorp. Toen ik dat tegen mijn moeder vertelde, zei ze mij dat ik mijn mond erover moest houden en het niet tegen mijn vader mocht vertellen,omdat mijn vader die vent dan zou vermoorden en ik rekening moest houden met mijn vader en zijn maatschappelijke belangrijke positie. Overigens had ik een vader die mij met geweld corrigeerde als ik een kinderlijke fout had gemaakt. Toen ging ik werken voor een niet nader te noemen overheidsorgaan met een geweldsprotocool. Dat heb ik 42 jaar gedaan. Gaandeweg ben ik 2 keer bijna gedood tijdens mijn werk en heb echt moeten vechten voor mijn leven en heb beide keren zeer ernstig letsel moeten toebrengen aan mijn aanvallers. Ik was gelukkig een geoefend vechtsporter en zodoende heb ik dat overleefd. Toenertijd deed mij dat weinig tot niets en ging over tot de orde van de dag, maar de ellende bleef komen in die job en ik vond toen dat het erbij hoorde. Ik was toen getrouwd en we hadden inmiddels 2 kinderen. Dat huwelijk mislukte om tal van andere redenen, maar nu weet ik dat ik toen al PTSS had. Dat huwelijk strandde en vond ik 2 jaar daarna mijn droompartner allebei met een rugzakje des levens. Na 8 jaar huwelijk openbaarde de PTSS zich gruwelijk en heb gevochten als een leeuw, maar na 7,5 jaar daarna gooide mijn echtgenote de handdoek in de ring, omdat zij "Niet meer aan zichzelf toekwam" Nadat zij zoveel mogelijk haar financiële voordeel had genomen, dumpte zij mij. Mijn maatje, vriend, lover, liet mij vallen en liet mij alleen. Ik begrijp daar nog steeds echt niets van, immers het was mijn maatje. Ok, het was niet anders. Met mijn huisarts over gehad en ik kreeg de ster van depressief achter mijn naam, ja echt een ....land is Nederland. Maar goed, nu zit ik alleen, mijn kinderen kijken echt naar mij om, ze laten mij echt barsten, vrienden nemen echt de kuierlatten als je PRSS hebt, geen geintje. Nu overzie ik het geheel en ben gewoon eenzaam er is echt niemand die naar mij omkijkt. Ok, dus in september van dit jaar gaat het gebeuren, dan stap ik eruit zonder enig voorteken, echt wel eindelijk rust!

Reactie van Zelfmoord.nl

Veel sterkte Martin, met alles in je leven. De ellende is al in je jeugd begonnen. En je mocht daar niet over praten. Dus ga je gevoelens wegstoppen. Dat eindigt in depressie en PTSS. Ik wens je mensen om je heen die wel zorg voor je hebben!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
31-07-2024
Naam:
Martin
Leeftijd:
63
Provincie:
Zuid-holland

waarom

waarom moet dit... oke ik was 10 en daar begon het allemaal ik deed dingen op een 18+ site en werdt daar voor naar het zeden een afdeling van de politie aangemeld... en toen begon het suïcidale gedrag bij mij ik haatte me zelf en wou dood ik was heel vaak depressief en vertelde dit aan mn vertrouwens persoon
en die hielp mij op school ik had altijd een nep glimlach op mn gezicht en was nooit echt happy ik heb gehoord van de challenge en heb geprobeerd mee te doen ik heb 3 pogingen gedaan
overdosis 2 keer
8 of 9 paracetamollen ingenomen
en nog agressie pillen ik wil gewoon niet meer ik ben midden in groep 8 daardoor iedereen gemist vriendje 9 maanden niet gezien vriendje is ook suïcidaal geworden
ik deed me zelf pijn met snijden en alle shit

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Sarah, dat is heel heftig wat je schrijft. Het is echt heel belangrijk dat je met al je pijn en verdriet met mensen gaat praten die je verder kunnen helpen. Je kunt dit niet alleen oplossen. Je wilt een einde aan de pijn en het verdriet. Misschien voel je je ook heel eenzaam. Begin met mensen in vertrouwen te nemen. je huisarts, iemand op school, je ouders, een hulplijn ... zodat je er niet alleen voor staat !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-07-2024
Naam:
sarah
Leeftijd:
11
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Hey met lindsay.
Ik ben 16 jaar .
Ik word gek van mezelf ik maak sinds kort gedichten over zelfmoord en zelf beschadiging . Hier een paar voorbeelden van die k heb gemaakt.

Gedicht 1
Je denkt aan zelfmoord
pillen nemen of springen voor de trein
iets anders doen kan ook
als je maar hier niet meer hoeft te zijn

Je hebt teveel verdriet
niemand die van je houdt
vrienden heb je niet
je hebt nog nooit iemand echt vertrouwd

Alleen sta je op deze wereld
nooit zie je iemand op een dag
je voelt je echt eenzaam
tranen op je gezicht in plaats van een lach

Je zal denken aan doodgaan
dat zal een blij gevoel geven
niet meer op deze wereld staan
geluk als je niet meer moet leven

Pillen in je hand
of springen voor een trein
niet meer staan aan de kant
zelfmoord plegen, niet meer op deze wereld zijn
Je denkt aan zelfmoord
pillen nemen of springen voor de trein
iets anders doen kan ook
als je maar hier niet meer hoeft te zijn

Je hebt teveel verdriet
niemand die van je houdt
vrienden heb je niet
je hebt nog nooit iemand echt vertrouwd

Alleen sta je op deze wereld
nooit zie je iemand op een dag
je voelt je echt eenzaam
tranen op je gezicht in plaats van een lach

Je zal denken aan doodgaan
dat zal een blij gevoel geven
niet meer op deze wereld staan
geluk als je niet meer moet leven

Pillen in je hand
of springen voor een trein
niet meer staan aan de kant
zelfmoord plegen, niet meer op deze wereld zijn

Gedicht 2
De krassen op je pols
Ik heb ze gezien
De krassen op je been
Ik kan er niet omheen
En je schaamt je
Je schaamt je zo
Je schaamt je soms bijna dood.
Maar dat hoeft niet , want je pijn was destijds
Nu eenmaal te groot
Je had het toch niet gedaan
Als je iets anders
Had kunnen doen?
Schaam je niet
Echt , schaam je niet
Je kon niet anders
Met je grote verdriet

Gedicht 3

Houden van jezelf wat is dat ?
Wat als ik mijn eigen lichaam liefhad?

Zou k dan gelukkiger zijn, met een mooi figuur en een mooie lijn ?
Dan pas zou k mezelf dankbaar zijn .

In de spiegel kijken en elke detail haten, kon ik al die negatieveteit maar achter me laten.

Ik geloof niet in die complimenten die ik kan krijgen, ik heb het gevoel dat ze nog zoveel verzwijgen .

Lieve spiegel, laat me iets zien wat ik kan accepteren , iets waarin ik me niet ga irriteren

Reactie van Zelfmoord.nl

Dank je wel voor het delen!



Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
13-06-2024
Naam:
Lindsay
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Het is genoeg geweest

Ik heb niet echt iemand waar ik nu mee kan praten dus ik doe het hier maar.

Ik kamp al sinds dat ik 13 ben met mentale problemen, inmiddels al 4 jaar dus. Ik heb steeds ups en downs, ik kan in eens heel blij zijn maar dat kan ook in een keer weer helemaal weg zijn. Bij elke tegenslag is het eerste wat ik denk dat ik maar beter dood kan zijn. Zo'n tegenslag heb ik gister weer gehad. En vorige week. En die week daarvoor. Elke keer denk ik aan zelfmoord, maar ik doe het niet (meer). Mijn laatste poging is alweer een jaar geleden. Ik ben volgende week een week alleen thuis, en ik heb een plan. Ik wil het niet uitvoeren, maar ik wil ook niet meer zo verder leven.

Zeker, er zijn mooie dingen aan het leven. Maar ik ben niet gemaakt voor het leven. Ik heb geen toekomstbeeld. Ik ben gestopt met school, ik zit thuis. Ik voeg niks toe aan de maatschappij, maar ik heb teveel angsten om dat wel te doen.

Ik weet niet zo goed meer wat ik moet doen. Ik vond het wel even fijn om dit uit te typen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi O, dat je zo niet verder wil leven klinkt ook heel logisch, door je mentale problemen, je angsten. Uit het leven stappen is dan wel heel definitief ... ik ken veel mensen die net zoals jij er slecht aan toe waren ... maar die hebben andere keuzes gemaakt, hulp gezocht, hun angsten besproken enz. Dat wens ik jou ook. Dat je leven op een positieve manier mag veranderen. Zodat jij gaat zien dat je wel voor het leven bent gemaakt! Ook jij heb mooie kwaliteiten die jou uniek maken.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-06-2024
Naam:
O
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Heeft het leven nog zin?

Ik hoop dat iemand de tijd neemt om dit te lezen

Toen ik klein was was ik altijd blije en vrolijke jongen en lachte altijd. Totdat ik 7 werd en voor het eerst werd aangeraakt door mijn oom op plekken waar het niet hoort. Dit gebeurde steeds vaker en vaker. Ik heb hierover nooit iets gezegd want ik was 7 en ik dacht dat het normaal was, ik wist niet beter. Ik werd gepest op de basisschool omdat ik wat meisjesachtiger was en voetbal niet leuk vond. Ik heb me toen aangepast en was niet meer hoe ik was. In plaats van altijd blij en vrolijk was ik nu altijd verdrietig ik ben hiervoor ook naar therapie gegaan. Toen ik naar klas 1 ging had ik er heel veel zin in. Ik had een nieuwe start en ik was ook weer wat blijer. Het ging heel goed en had veel vrienden en was heel blij totdat er roddels over mij rond gingen dat ik seks heb gehad (dit is niet waar) met mijn beste vriendin. Iedereen geloofde dat en niemand wou vrienden met mij zijn. toen ging het weer slecht. Ik had veel verdriet en mijn cijfers gingen ook nier meer goed. Ik heb toen voor de eerste keer bewust over zelfmoord gedacht en het geprobeerd. Dit was mislukt en het ging nog slechter. Het was het eindelijk zomervakantie en had even tijd voor mezelf. In de zomer ben ik hersteld van alles. Dus ik klas 2 ging ik er voor. (Ik zit nu in klas 2) Niemand keek meer vies naar mij dus dat is fijn. Mijn cijfers gingen weer beter dan eerst en alles ging op z’n gangetje. Totdat er weer ineens rond ging dat ik homo ben. Hierdoor heb ik alles weer laten vallen en gaat het nu weer slechter met mij en denk ik weer na over zelfmoord. Ik heb nu nog een paar vrienden en die vinden mij ook steeds minder aardig volgens mij. Ik heb bijna niemand meer. Ik weet niet wat ik meer moet doen want ik heb geen motivatie om weer alles optepakken om het vervolgens weer in te laten storten.
Na alles wat er is gebeurt ben ik wel sterker van mezelf geworden alleen ik kan dit nog steeds niet hendelen. Ik hoop dat het nog goed komt er hier weer overheen kom.

Reactie van Zelfmoord.nl

Zeker zijn er mensen die de tijd nemen om jouw verhaal te lezen. Daar is deze site voor, zodat anderen zich gedeeltelijk kunnen herkennen in jouw verhaal. Dank voor het delen van je verhaal, je helpt andere mensen hiermee die in eenzelfde soort situatie zitten.

Ook ik hoop dat het weer goedkomt. Dat je nieuwe echte vrienden mag vinden.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
22-05-2024
Naam:
Rex22
Leeftijd:
14
Provincie:
Flevoland

Alleen maar liefde

Ik ben Lindy...al 4 jaar gescheiden, weer begonnen met roken sinds de scheiding, veel gaan drinken..aangekomen, dikker geworden en nog altijd strijd met mijn ex..Voel me misbruikt door hem, iedereen is beter dan ik en ik denk steeds meer aan een einde maken aan mijn leven. Nu ook geen contact meer met mijn zussen, omdat ik niks waard ben...dus de conclusie, de enigen waarvoor ik nog besta zijn mijn 2 dochters van 11 en 14 voor mijn gevoel

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Lindy, dat is traumatisch om te scheiden en je dan ook zo waardeloos te voelen. Toch ben je niet waardeloos, je bent kostbaar en uniek, er is er maar een zoals jij. Zeker voor je dochters, maar ook voor jezelf en voor de mensen om je heen ben jij waardevol !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
17-05-2024
Naam:
Lindy
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

Ik kan gewoon niet meer

Ik heb een vrij traumatische jeugd gehad en dat heeft me het leven ontzettend moeilijk gemaakt. Het maakte dat studeren, na lange tijd, uiteindelijk gewoon niet gelukt is terwijl ik geen domme jongen ben. Dat is al kut. Nu heb ik helemaal niets. Ik heb niet genoeg werk, ik heb geen woning, ik heb geen auto. Ik kan geen auto krijgen omdat ik niet genoeg werk kan krijgen, ik kan niet genoeg werk krijgen omdat ik nergens heen kan en dat terwijl de dakloosheid in een rap tempo op me af komt. Ik heb psychiatrische hulp gezocht en gekregen, maar dat was helaas tijdelijk en nu zit ik weer in een oneindige wachtlijst voor een psychotherapeut, waarvoor ik het geld ook eigenlijk niet heb. Ik kan gewoon niet meer; ik wil gewoon niet meer...

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Wichard, dat is een lastige kip-ei situatie. Kun je via de gemeente of via het Leger des Heils hulp krijgen ? Door je traumatische jeugd kan het moeilijk zijn om goed voor jezelf te zorgen. Dan is alle hulp van anderen erg welkom.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
16-05-2024
Naam:
Wichard
Leeftijd:
29
Provincie:
Gelderland

Het moet gewoon even

Al vrij jong kreeg ik zelfmoordneigingen, volgens mij rond de uitslag van mn cito toets dat is inmiddels 21 jaar geleden. Er zijn altijd stabieler tijden maar afgewisseld door langere periodes vlakheid en zelfmoord ideeen. Ik merk inmiddels dat ik cynischer begin te worden als mens. Dromen en doelen die niet zijn behaald geef ik makkelijk op. Ik heb moeite ergens in door te zetten. Inmiddels vader van een prachtige zoon, maar zijn moeder is zoveel vertrouwen in me kwijtgeraakt dat ik bijna alleen maar kan denken 'zie je wel.' of 'ach ik heb altijd iedereen teleurgesteld, het zou zielig zijn als zij het niet was'. Het wordt met de jaren makkelijker om mee te leven, ik ben minder bang voor de wereld om me heen. Maar dat maakt ook dat ik meer afstand voel. Ik weet toch allang hoe ik het zou doen, en waardoor niemand hoeft te weten dat ik er uitgestapt ben. Het heeft allang niks meer te maken met depressies of geluk. Er is gewoon niets anders wat me nog bezighoudt.
Datum:
16-05-2024
Naam:
Adem
Leeftijd:
33
Provincie:
Drenthe

Wat is de minst pijnlijke zelfmoord ?

Ik wil dood. Niemand mag me, ik ben nooit iemands nummer 1 en laat staan in iemands top tien. Niemand zal het schelen als ik dood ben, ik haal slechte cijfers en heb waarschijnlijk geen toekomst. Ik ben bang om hulp te zoeken. (Uh ik ben niet goed in praten srry)
Ik ben benieuwd hoe mensen zouden reageren als ik dood ben, vooral mijn “vrienden”, die altijd denken dat ik een grap maak. Zouden ze zich schuldig voelen? Zouden ze blij zijn? Zou iemand naar mijn begrafenis komen? Zou ik überhaupt een begrafenis krijgen? Ik weet niet meer wat ik moet doen en ik voel me al zo sinds mn 9nde, ik ben het echt zat, ik denk niet dat het ooit beter zal worden. Ik zeg elke day “hou het nog een maandje vol” maar hoe lang zal dat nog werken? Wanneer zou ik het opgeven? Kut kinder telefoon die is ook altijd vol, en ik ben bang om op een andere site te gaan. Ik heb het gevoel alsof het slechter met me moet gaan zodat mensen kunnen zien dat ik ziek ben. Ik heb het gevoel alsof ik me aanstel.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Shoya, je bent voor veel dingen bang lees ik bang om hulp te zoeken, bang dat anderen vinden dat jij je aanstelt. Ik zou willen dat je het wel aandurft om goeie hulp te zoeken. Iemand die je helpt om minder bang te zijn voor stappen en keuzen die jou vooruit helpen in dit leven.

Datum:
15-05-2024
Naam:
Shoya
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.