Levensverhalen (pagina 898)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn leven

Ik was vroeger toen ik een meisje tot dat ik naar school ging altijd een vrolijk meisje maakte met iedereen vrienden en was altijd blij volgens me ouders. Maar toen ik naar school ging begon het gezeik ik was altijd aardig voor iedereen en hielp iedereen altijd als ze werden gepest maar er was nooit iemand als ik werd gepest. Ik ben bijna mn hele leven gepest en ik word nog steeds naargeroepen op straat. ik snap niet waarom mensen zo oordelen over iemand als ze die persoon nogineens kennen. maarja als je er al een beetje anders uit ziet ben je al verkeerd . ik heb een handicap vroeger kon ik er wel mee omgaan maar tegenwoordig steeds minder omdat mensen je erop beordelen. mensen denken ook dat als je dik bent je gelijk het pispaaltje kan zijn net of ik het leuk vind om dik te zijn. mensen schelde me zo uit dat ze zeiden dat ik niet op deze aarde mocht leven. Mijn vrienden hebben me in de steek gelaten omdat ze populairdere vrienden konden krijgen terwijl ik er altijd voor ze was als ze met problemen zaten. ik voel me ook vaak eenzaam heel eenzaam. op ten duur geloof je zelf wat al die mensen over je zeggen misschien hoor ik wel niet op deze aarde. en dan komt ook nog is de liefde om de hoek kijken je word zo erg verliefd op iemand die je nogineens wilt maar je kan em maar niet vergeten je hebt zelfs het idee dat je niet kan leven zonder em maar hij is ook me vriend en ik wil de vriendschap niet verpesten. maarja ik denk dat ik nooit zo van iemand kan houden dat als ik van hem hou. ik loop nu ook al vanaf me 14 ofzo bij het ggz ik schijn manisch depressief te zijn soms gaat het ook heel goed met me maar dat is niet zo heel vaak en ik vergeet ook altijd de leuke dingen in me leven. ik heb ook niet zo hoog zelfbeeld van me eigen ik haat me eigen en verafschuw me lichaam. ik heb ooit 2 zelfmoord pogingen gedaan ik weet ook bij me eigen dat het leven misschien beter word en ik wil ook wel blijven leven voor de mensen van wie ik hou maarja ik wil zelf niet meer de pijn is te groot. ik weet het gewoon niet meer.
Datum:
01-06-2009
Naam:
s
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Help (?)

Hier zit ik dan. 22:50 , in mn bed op men mobiel een verhaal over myn leven te typen. Ik zie het niet meer zitten, voel me opgesloten. Alsof er niks leuks meer kan gebeuren. Ik heb de paracetemols laatst in een wwoede-bui gehaald, maar nu beginnen ze toch aannemelyk te lyken. Ik ben een heel gewone jongen, ga elke dag op me fiets naar men 3e klas havo. Niemand die verwacht dat ik zo denk. Dood. Myn ouders weten niet dat ik ongelukkig ben. Soms vragen ze of i k gelukkig ben. Dan antwoord ik maar ja. Om verdere vragen te voorkomen. Ik vind het leven saai, elke dag hetzelfe. Hard leren en proberen goeie cijfers te halen. Nee,, ik kan dat niet. het voelt alsof ik nu nergewns heen kan rennen. Is er iemand die ook xo denkt vn myn leeftijd? Or iemand die misschien een oplossing weet om het weer wat leuker te maken? Alsjeblieft.. schrijf dan ff een reactie, anders pleeg ik zelfmoord.

Lars
Datum:
01-06-2009
Naam:
lars
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

over-leven

ik weet niet of ik het kan en wil overleven. Ik ben jarenlang misbruikt door een oom. Mijn moeder wist er van maar gaf mij gewoon de schuld. Ik moest maar uit zijn buurt blijven! Maar zij was steeds ziek en stuurde me naar hem en mijn tante toe. Ik moest daar logeren tot ze me weer thuis kon hebben. Ik heb er nachtmerries van en al 20 jaar hoofdpijn.

Ik ga er aan onderdoor en kan het leven niet meer aan. Ik ben zo op, ik heb het zo gehad met alles en iedereen. Voor mij heeft het leven geen zin meer.
Ik kan wel gillen en roepen, blijf van me af , blijf uit de buurt!!! En tegelijk wil ik een arm om me heen, er is echter geen arm om me heen.

Ik kan eenvoudig een eind aan mijn leven maken, toch ben ik bang om dood te gaan. Ik ben niet bang om dood te zijn. Het lijkt me de ultieme rust. Ik kan er echt naar verlangen.

Ik ben moe en ben het moe. Ik weet het niet meer, ik heb verdriet en kan het nioet delen. Ik stuur een sosmaar hij wordt gewoon in de ruimte gestuurd
Datum:
01-06-2009
Naam:
sad butterfly
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

Respect

Om een niet lange opsomming te maken begin ik maa bij het probleem, een weg op internet een weg van een sterk eigenbeeld. maar terug op de werkelijkheid een verlegen meisje die bij niemand zich zelf kan zijn. mijn ouders klagen alleen maa wat ik fout doe. heb gestolen om maar erbij te horen om ma respect te krijgen. als ik een vriendje heb doe ik alles voor die persoon om hem maar tevreden te stellen, en helaas blijkt dat altijd niet te werken.. hoe ik het doe links rechts omgedraait ik krijg de ene trap na de andere en ja ben nog jong en heb zoveel voor me een studie waar ik in september vol trots mee ga beginnen.... maar ook de angst om opnieuw mensen over me heen te laten lopen.

sofa trainingen helpen niet om mijn gedrag wat vooral bestaat door het niet kunnen nee zeggen tegen mensen waar ik respect van wil (iedereen) zo draai ik me bij iedereen anders zoals die persoon me graag ziet. zo is het op het mbo fout gegaan en zo zal het op het hbo helemaal fout gaan. en omdan nog eens te spreken dat ik de zoveelste trap in me hartje opnieuw kan verwerken het zijn kleine scheurtjes die me hartje totaal verwoesten, waardoor ik op deze site terecht kom.. waardoor ik me nutteloos voel voor iedereen, want wat ik wil bereik ik toch nooit... heb het te vaak geprobeerd
Datum:
01-06-2009
Naam:
jenn
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

KUTLEVEN

Mensen.
Ik denk vanaf me 13 tt deze dag vandaag aan zelfmoord.

ik ben heel onzeker en ik ben sexueel misbruikt. niemand geloofde mij .
ik had veel pijn moeten lijden en op school gaat het ook al niet goed. tot de dag van vandaag heb ik echt spijt niet echt spijt maar steeds de vraag van :
'waarom ik ?'
als ik het met mij familie deelt over het idee dat ik zelfmoord wil plegen.. helpt niet niet eens. ze zeggen je moet elke dag leven en genieten want de meeste mensen vechten om te leven en jij wilt zo graag dood gaan.
tja mij boeiie ik kan daaar niks aan doen.
Ik heb echt de vraag van waarom moet ik het zijn..
mensen ik denk dat niemand mij meer kan helpen .. en nee ik wil ook niet naar een therapie shit gaan .
ik ben gewoon klaar,
klaargekomen met me leven .
niemand zal mij missen .. en als iemand gaat huilen als ik dood ben .. tjah mij boeiie die persoon is te laat.
iedereen heeft alleen maar negatieve praatjes over mij .
dduss wat nu . ja ben gewoon klaar hoor in me eigen ogen over mij leven
ik geef altijd mijn familie problemen.
ze zeggen wel vergeven en vergeten ..
maaar ik weet dat als ze naar mij kijken , in me ogen dat alles weer naar boven komt . de haat gevoel en alleszoo.
tjah en zo wil ik niet leven hoor. zo ongemakkig in iedereense ogen.
ik weet dat als ze me zien dat ik ze weer pijn doet.
en nee dat wil ik niet.. niett voor mezelf.
ik wil gewoon dood.
ik ben uitgekeken met deze shit wereld.
echt een vraagje voor god.. dat niet alleenn ik wil stellen .. maar iedereen hier op deze site :
"WAAROM IK?" en het staat heus niet geschreven voor ons in ons levenboekje ofzo hoor... als ik dood ben dan wil en wil ik het gewoon echt van godsse grote mond horenn .
KLAAR.
Datum:
01-06-2009
Naam:
een 13 jarig meisje verhaaltje
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik ben de oudste thuis ,we zijn met 5kinderen en mijn mama is alleenstaand,omdat ik de oudste ben krijg ik alle schuld
mijn papa zit in de gevangenis, levenslang die heeft me misbruikt geslagen enz mijn moeder heeft een alcoholprobleem.
de laatste tijden zit ik ermee om een einde te maken aan men leven ik doe toch nooit iets goed ,men mama kleineert me bij haar vrienden,ze trekt men broer voor iik moet alles zelf doen als ik iets wil moet ik ervoor werken ze wil zelf geen shampoo voor me kopen ,ze gaat altijd weg met al men zussen en men broer ,mij laat ze alleen thuis, ik weet niet meer wat ik nog moet doen,ik heb het haar al een paar keer gezegd da ik zelfmoord wil doen maar ik krijg niets van antwoord...Beter een eind maken denk ik dan...
Datum:
01-06-2009
Naam:
melissa
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Tot op de bodem leeg

Ik ben 59 jaar en moeder van 2 volwassen kinderen die elkaars bloed wel kunnen drinken. Ze komen NOOIT samen naar ons huis, en hun kindjes kennen mekaar niet. Soms moet ik op "eieren lopen". De ene mag niet weten dat de andere belt en omgekeerd. Ik voel mij hier bijzonder schuldig over en vraag mij telkens wel af of ik wel een goede moeder ben geweest. Mijn man zegt altijd van ja, ik heb tenslotte mijn werk opgegeven voor hen om thuis te zijn als ze van school kwamen.
Maar die pijn kan ik maar niet verwerken.
Ooit heb ik een psycholoog geraadpleegd en die zei "jij komt bij leven tegen wat er bij de meeste mensen na hun dood gebeurt : de kinderen krijgen zware ruzie". Mijn man heeft nu ook nog zware reuma gekregen, en alleen voor hem blijf ik nog in leven.
Ik voel mij extreem verdrietig, schuldig, maar ook kwaad. Als kind zat ik op een streng katholiek internaat, en dat schuldgevoel werd daar "ingebakken". Zorgen voor een ander moest je doen, en zeker NIET voor jezelf, dat was zondig.
Door m'n vader ben ik destijds psychisch ook erg vernederd, ik heb dus geen enkel zelfvertrouwen.
Wel veel empathie. Te veel ? Ik kan volledig inkomen in de verhalen die ik hier gelezen heb. Misschien zijn wij te gevoelig en niet hard genoeg voor deze wereld. Maar hoe hard ik ook mijn best doe, ik voel mij meestal op. Ik heb eigenlijk niets meer om naartoe te leven.
Datum:
01-06-2009
Naam:
Kits 2
Leeftijd:
59
Provincie:
België

Mijn leven

Hoi allemaal,
ik heb heel vaak aan zelfmoord gedacht omdat ik het soms ffe niet maar aan kan,
ik heb veel problemen thuis,
ik word geslagen door me broer als ik wat fout doe, mn vader is opgepakt met dealen, dat doet me nog meer pijn, me andere broer zit in een internaat, me moeder die scheld alleen maar, en dit is mijn leven, ik heb me rond 10x in me zzelf gesneden, en 3x bij mn pols toen wou ik echt dood, en 5x bij mn boven arm en 1x op mn been en 1x op mn buik en 1x bij mn andere arm bij de pols, maar soms denk k ook wrm doe ik dit,
en de andere keren wanneer ik kapot ga vind ik het beter, en heb ik me rust gevonden, net had k ook ruzie met mn ma echt, ik zweer ik wil kapot vallen.

Datum:
01-06-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

...

Ik ben een alleenstaande moeder met een zoontje van 6.
Vier jaar geleden heb ik een relatie van 4 maanden gehad met een man(niet de vader van mijn zoontje) die mij zwaar mishandeld heeft voor de ogen van mijn toen 2,5 jaar oude zoontje.

De mishandeling was zo erg dat de vinger afdrukken op mijn nek stonden door de poging om mij te wurgen.

Die man heeft voor die mishandeling(poging doodslag) uiteindelijk 10 maanden vast gezeten.

Nu vier jaar later heb ik nog steeds nachtmerries en is mijn zoontje onhandelbaar.
Hij is agressief en contstant gefrusstreerd, zegt dat hij vindt dat hij dood moet omdat toch niemand hem lief vindt.
Hij is al een jaar onder behandeling van een kinder pshygoloog, maar het wordt steeds erger. Hij gaat als een gek te keer en staat met gebalde vuisten voor mijn neus.

Steeds meer twijfel ik aan mezelf, heb ik schuldgevoelens dat ik hem met die man in contact heb gebracht, dat ik het niet goed doe..niets goed doe.
Steeds meer heb ik het idee dat ik het niet meer aan kan, dat ik gek wordt en mijn zoon niet meer aan kan.

Sinds dat die mishandeling is gebeurd heb ik geen man meer kunnen vertrouwen, maar ik voel me verschrikkelijk alleen.
Voel me eenzaam en denk er vaak aan om er mee te stoppen.
Wat zou dat dan met mijn zoon doen? Dat is dan een vraag die ik mezelf stel, maar ik twijfel steeds vaker.
Datum:
31-05-2009
Naam:
cameleon
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

durf niet

ik wil egt niet meer maar ik durf gewoon geen zelfmoord te plegen. op school word ik gepest en me men zus heb ik altijd ruzie
mijn enige hobby is computeren, maar dat mag ik niet altijd doen. ik wil gewoon niet meer
Datum:
31-05-2009
Naam:
iemand
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.