Zelfmoord.nl

Misschien niet bedoeld, voor deze website. Maar er is Iemand Die mij verlost heeft van mijn zelfmoordgedachten en neigingen.
En dat is de Drie-Enige God!
Jezus zegt: Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven!
Bij Hem is vrede, kracht voor vandaag en een blijde hoop voor de toekomst!

Ik heb Asperger en daardoor ervaar ik al mijn hele leven allerhande belemmeringen in het dagelijks leven. Als baby sliep ik nauwelijks, ik was alleen maar aan het huilen, misschien voelde ik me toen al ongelukkig in deze wereld. Op school had ik nooit vrienden, maar dat vond ik niet erg. Ik was niet dom en kon het goed bijbenen. In 4 Havo begon ik na te denken over de zin van het leven en toen ging het mis. Ik heb de zin van het leven nooit geweten en daardoor ging het heel snel achteruit met mijn mentale gezondheid en ook met mijn schoolresultaten. De therapieën die ik toen kreeg vond ik totale onzin en hielpen geen moer. Want ik dacht: 'Deze planeet is al een paar miljard jaar oud en het universum is waarschijnlijk nog veel ouder, wat stelt een mensenleven van nog geen 100 jaar dan voor?!' Niet mijn denkwijze, maar deze filosofie was voor mij leidend. Ik vond het daarom niet meer dan logisch dat het een normale zaak zou zijn dat ik de regie over mijn eigen levenseinde in handen kon hebben. Mijn vermoeden dat dom gelul hier niks aan zou veranderen werd keer op keer bevestigd. En niemand wilde dat inzien.

Door mijn stoornis heb ik het leven nooit echt leuk gevonden. Ik had wel wat passies, maar die zijn allemaal verdwenen, omdat ik er simpelweg geen plezier en voldoening uit hield. En de dingen die ik nu nog doe voelen vooral als afleiding i.p.v. als iets waar ik echt naar uitkijk of waar mijn hart ligt. 'We kunnen wel handvatten bieden om je leed te verlichten, maar het blijft alsnog een levenslange gevangenisstraf', zo voelt het een beetje voor mij.

De laatste tijd merk ik ook dat ik bij films en series steeds meer sympathie opbreng voor de schurken, vooral als het gaat om schurken die hun doel proberen te rechtvaardigen met mijn mening over deze ethisch moeilijke kwestie waar ik al jaren mee worstel. Best een enge ontwikkeling, want ik ben normaal gesproken altijd een vredelievend iemand ben die geen vlieg kwaad doet. Maar de neerwaartse spiraal in mijn hoofd maakt me af en toe gewoon gek. Ik vind ook dat iedereen over zijn/haar eigen levenseinde zou moeten kunnen beslissen en ik kan me er echt boos om maken als er in de media verhalen verschijnen over mensen die dat niet vinden.

Ik voel me de laatste tijd steeds vaker uitgeput. Ik werk parttime, maar ik heb zelfs na een kort werkdagje vaak nergens meer zin in. Ik doe vaak alleen wat echt nodig is en bij de rest denk ik vaak: laat maar zitten. Je hoort vaak dat je zelf wat van je leven moet maken, maar dat wordt moeilijk in een steeds slechter wordende wereld. Met name de laatste 10 a 15 jaar nemen de problemen in de wereld steeds sneller toe. Vooral de afgelopen tijd laat de ellende in de wereld zo veel exponentiële uitschieters zien, dat ik af en toe het gevoel heb dat de wereld een wanordelijk, chaotisch, nihilistisch, giftig moeras is waar ik hoe dan ook in ga verzuipen. De enige reden dat ik na bijna 10 jaar met deze donkere gedachten in mijn hoofd nog altijd in leven ben, is dat ik bang was dat een zelfmoordpoging zou mislukken. Gelukkig heb ik nu wat voorbereidingen kunnen treffen voor een zelfmoordpoging, mocht het echt nodig zijn. Alleen al het feit dat ik dat plan heb, geeft me al wat rust in mijn hoofd. Die houvast is fijn, maar ik erger me vaak aan de kleinste dingetjes en prikkels waardoor ik me al snel weer doodmoe voel, dus het is gewoon niet makkelijk.

Ik kan het niet meer

Als iedereen vroeg of laat toch dood gaat, waarom zouden we dan moeite stoppen in het leven? Het kan toch niet voor niets zijn? Waarom vinden we het als mensen zo erg dat er verschrikkelijke dingen gebeuren in de wereld? Als het voor niets is, zou dat toch niet uitmaken?

Waar voor veel mensen de erge dingen in de wereld een teken zijn dat er geen God zou zijn, en zo wel, dat deze niet liefdevol zou zijn, is het voor mij juist een bevestiging dat er wel degelijk meer is. En ik snap het ook wel. Veel christenen, vooral in de meer evangelische hoeken zijn mensen vaak alleen maar van 'God is liefde dit en God is liefde dat'. Niet dat het niet zo is, maar het is erg eenzijdig en een Bijbelse onderbouwing mist hierbij vaak. Het is namelijk niet altijd alleen maar mooi en euforisch. Wat vaak vergeten wordt is dat God ook een rechtvaardig God is, en daarmee het slechte in de wereld op een rechtvaardige manier veroordeelt. De Bijbel geeft een verklaring voor goed en kwaad, en ook een antwoord op wat er gebeurt na de dood. Dit geeft zin en perspectief aan het leven.

Graag dood willen of jaloers zijn op de mensen wie het is gelukt ben ik door de tijd heen daarom ook gevaarlijke gedachtes gaan vinden. Wie zegt dat het leven na de dood beter zal zijn dan de situatie waar je nu in zit?

Hopelijk hebben jullie hier iets aan. Hou vol!