Levensverhalen (pagina 893)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord!

Ik ben een meid van 21 jaar, na een aantal keren te blijven zitten door vele rotte periodes, ben ik gestopt met school. Later had ik later toch de stap genomen om weer terug naar school te gaan om mijn laatste jaar (6de jaar) af te maken. Doordat dit weer niet gaat lukken, kom ik in een diep dal terecht. Het enige dat ik wil is studeren en een mooi toekomst verwezenlijken met mijn studie. Ik word zo moe 's morgens steeds op te staan met een depressie, waarbij ik niet alleen mezelf kapot maak, maar ook mijn relatie met mijn vriend. Ooit hoop ik dat het wel weer goedkomt, want ik wil niet deze wereld verlaten zonder mijn droom, maar als deze niet uitkomt, dan word ik heel erg depressief en zal mijn zelfmoordhaat alleen maar groter worden.
Datum:
14-06-2009
Naam:
Steffie
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Vroeger had ik geprobeerd om zelfmoord te plegen en was heel dep

In het jaar 2008 had ik het echt supermoeilijk. Vanaf einde van 2007 tot lente van 2008 was ik heel depressief geworden. T ligt tuurlijk gewoon aan puberteit. ik had veel vriende maar ik voelde me heel ongelukkig...Door school omdat ik mijn studierichting niet graag deed en ging altijd spijbelen en ja ik zat aan drugs. Ik was en ben geen junkie ofzo...Misschien toen was ik wel een junkie,ik weet t niet. Ik ging bijna elke dag spijbelen en hele dag paffen en soms ook snuiven en scodrugs pakken. soms ging ik el naar school maar ik kon niet volhouden en liep weg van school op t e gaan paffn. Op een dag was ik van thuis weggelopen en na 1 week opgepakt door flikken. Ik was weer weggelopen en toen ik bij een van mijn zogezegd vrienden logeerde viel een jongen mij lastig,hij wou mij verkrachten en ik was weer weggelopen en op straat was ik direct opgepakt. Dan 1 week later ,na mijn huissarrest was ik naar een betoging gegaan en een auto met verf en eiren bekogeld,toen was ik weer opgepakt door flikken. Mijn ma moest veel boete betalen en was superboos op mij. En ergste was gebeurd,ik was betrapt op school met drugs en kreeg drugscontract. Ik luisterde heel graag naar metal en punk muziek dus ik ging soms naar metalmeetings enzo en een keer was ik op een metalmeeting en had speed verkocht aan iemand en was weer betrapt. Tos was mijn moeder echt boos en zij had mij opgesloten thuis en wij hadden veel ruzie. Mijn vrienden waren boos op mij,zij noemden mij een junkie. Op school had ik drugscontract en alle leerkrachten haattten mij,mijn ma was superboos op mij...Ik was mijn vrienden kwijt en ook mijn moeder. Toen had ik slaappillen ingeslikt en heel veel gepaft maar ik was niet dood...ik lag 1 week ik ziekenhuis maar was terug naar huis. Maar sinds die is alles veranderd. Ik was alleen en onder de toezicht van jeugdrechter. Na 1 maand had ik weer problemen,ik dacht dat ik verslaafd was aan weed,ik deed alles voor een zakje gras. alles! stelen,iemand slaan,liegen...ik heb zelfs een keer moete seks hebben met broer van ne vriend voor zakje van 5 gramm. Ik kon t ni meer en wou weer zelfmoord plegen. Ik had weer pillen gepakt en was weer niet dood!!! ik lag in ziekenhuis 2 weke en drna mocht ik ni meer naar huis. ik moest naar instelling. In die instelling was ik heel depressief geworden en zelfs agressief. ik luisterde naar meer en meer metalmuziek. En toen has ik gekrast op mijn arm en mijn enkels namen van mijn favorite bands....
nu 1 jaar later ben ik totaal veranderd. Er is tuurlijk ng veel gebeurd,ik was nr huis gegaan,naar andere school gegaan en veel vriende gevonde,weer weggelopen,in esloten instelling gezeten (5maand),mijn ma is ondertussn opnieuw getrouw en wij zijn verhuisd,ik heb weer nieuwe school,nieuw thuis en andere stijl. Nu hou ik van mijn leven,ik paf minder en ben altijd vrolijk en goed gezien maar ik heb nog altijd die littekens op mijn armen en mijn benen....Da laat mij altijd denken aan vroegere tijden en ik weet echt niet hoe ik die wegkrijg...Ik ben bang da die littekens voor altijd zulle blijven...Ik moet altijd lange broekke aandoen,ik wil wel korte shortjes dragen enzo. Help!! Hoe krijg ik die littekens weg?
Datum:
13-06-2009
Naam:
L
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Zelfmoord

Mensen jullie moeten echt geen zelfmoord plegen ben zelf ook depresief maar wil zelf ook dood weetje, ik weet hoe jullie jullie voelen , maar pleeg geen zelfmoord je gaat heel veel mensen pijn doen, mischien heb je geen besef dat heel veel mensen van je houden , maar het is echt zo er is altijd wel iemand die echt veel van je houd weetje, ik heb zelf ook veel pijn gehad in het leven , maar soms probeer ik ook zelfmoord te plegen maar dat lukt togh nooit ik hoop dat heel veel mensen dit lezen en ik hoop ok echt dat ze geen zelfmoord plegen enzzz.. ik weet hoe zwaar het is om depresief te zijn enzovoort maar er zijn echt wel mensen die van je houden en aan wie je het kan vertellen en die je dan gaan steunen .
Datum:
13-06-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Groningen

op

waarom ben ik hier?? Wat moet ik hier nog, wat heeft het voor nut. Is dit een schreeuw voor hulp, kan iemand mij helpen. Kan iemand mij vertellen wat ik moet doen? Kan iemand mij begrijpen. Of moet ik gewoon weg gaan gewoon springen, das is vrij makkelijk voor mij. Werk op hoge gebouwen. Sta regelmatig op een dak van een hoog geboub. sta op de rand kijk naar beneden en denk, zal wel leuk zijn om tespringen, gewoon geplet, free fall en dan is het over, weg van deze aardbol. weg angst weg eenzaamheid, weg verandwoording, weg zoektocht naar de eeuwige liefde, weg gewoon weg. Wie zal mij missen??? wie heeft mij lief, wie knuffelt mij een keertje wie steunt mij door dik en dun. Ik mis dat zo ik mis een vrouw in mijn leven een gezin een gezin om voor te leven. Daar doe je het toch allemaal voor. Daar leef je toch voor daarom werk ik toch zo veel en hard. Daarom heb ik mijn huis toch altijd netjes en schoon........ Weet het niet meer, waarom moetten vrouwen mij niet waarom kan ik geen liefde krijgen van een vrouw naar mijn keuze!! voor mij hoeft het niet meer, ben 35 jaar en het gaat snel voor ik het weet ben ik 36 37 38 39 en dan, Altijd maar alleen blijven, als mijn ouders er niet meer zijn en dan, zij zijn mijn praatpaal, met mijn moeder praat ik over van alles, niet over dit. Ja ze weet dat ik zoekkende ben zoekkende naar de liefde. Maar vaak kom ik bij mijn ouders en dan zijn daar de kinderen van mijn broer, kom er dan niet tussen, doe maar vrolijk en gewoon leuk en gezellig. waarom heb ik nu geen liefde waarom kan ik geen liefde krijgen, wat willen vrouwen waarom begrijp ik dat niet. Iedereen vind me leuk wordt gerespecteerd in mijn buurt, maar is dat om mij of is dat om wat ik kan en voor wat ik voor anderen doe, bellen en vragen ze mij om mij of ??? Vrienden zijn net zo bellen ze mij alleen maar omdat ik hun kan helpen met mijn handen, anders bellen ze toch nooit. Heb vele vrienden gehad maar nu heb ik niks meer, geen vakantie mee met vrienden, sta er nu helemaal alleen voor. Als ik me nu op zolder een strop om doe, zullen ze me pas na een week vinden, hier komt niemand!!! Mijn werkgever zal me bellen na een dag of drie, waar ik blijf en niet naar mijn werk lokatie ben gegaan... Mijn werkgever zal als eerste bellen als eerst denken waar is die vent.... das tog gvd erg!!!! Die zal mij missen of mijn handen mijn kunnen missen, niet mij niemand zal mij missen, Het leven gaat door ook zonder mij!!!! Ben er echt zat van, ben moe zo moe!!!! Moe om altijd maar leuk te doen, doen of ik nergens mee zit en dat het me niet schelen kan det ik single ben dat ik geen vrouw heb en geen kinderen en geen vrienden meer. Collegas denken dat ik vele vrienden heb en de ene naar de andere relatie heb, en dat ik het leuk vind als het dan weer over is. Laat hun niet merken dat ik eenzaam ben en dat ik alleen maar kan werken dag en nacht. Ik werk van 7:15 tot 22 a 23 uur pfff en dan thuis komen en op bed> want ik wil niet alleen thuis zitten dus ga ik werken en klussen, dat is wat ik kan en dat is ook het enige wat ik kan, daar uit krijg ik complumenten, dan zeggen ze tegen mij wat ben je knap dat je dat allemaal kan wat goed van jou!!! Ik lag en zeg elk zijn vak. Het doet me niks meer, geniet er steeds minder van. Het geeft me geen voeldoening meer. Met een zak vol cent kom ik thuis, heb soms 1000 euro in de week exstra zo zwart in mijn zak. Maar wat moet ik er mee, voor wie doe ik het allemaal. Is ook niet goed voor mijn zlefvertrouwen, voel me dik dikker en dikker worden, voel me lelijk. Vroeger keek ik in de spiegel en dan kon ik me nog op peppen en tegen me zelf te zeggen dat ik een knappe gozer ben en dan lachte ik. Maar tegen woordig kan ik niet meer laggen in de spiegel en als ik in de spiegel kijk dan heb ik een rot kop en wordt beroerd van mij zelf.....

Ik weet zo veel, heb een brede interesse en vele dingen. Maar wat moet ik er mee, wat moet ik er mee als een ex tegen me zecht dat ik een wereld gozer ben, wat heb ik daar nu aan!! wat moet ik er mee!!! Zeg nog voor de gein tegen haar, zeg het voort zeg het voort, maar van binnen deed het pijn veel pijn!!! Had vroeger in mijn tiener jaren nooit een vriendinnetje nooit een leuke meid achter op mijn fiets. Nooit eens zo maar met een leuke meid opstap. Als ik iemand zie fietsen met een mied achterop dan denk ik waarom had ik dat nooit waarom heb ik dat niet meegemaakt. Waarom de een wel en de andere niet!!! Nu denk ik zal ik dit verhaal weer wissen, zoals ik dat nu al twee keer gedaan heb....... Ik weet het niet meer, het verlangen om gewoon weg tegaan om gewoon eens maar dan ook eens te springen komt steeds vaker!!! Weg gewoon weg gewoon dood
Datum:
13-06-2009
Naam:
op
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

zelfmoord

Ik heb zelf ook mijn deppie dagen. maar zelfmoord gaat mij te ver.

Wie zegt nou dat het na de dood alles over gaat. Wie zegt dat het allemaal niet erger wordt. Wie zegt nou dat er geen leven bestaat na dood.

iemand die daar niet in geloof. heb je gezien dan dat er geen leven is na de dood, neee toch waarom wel zeggen eerst dingen zien en dan geloven, maar toch geloven dat er geen leven is na dood. je hebt het toch niet gezien??????/
dus hoe weet je dat er geen leven is naar dood.

Als mens weet toch niemand hoe het is na de dood. Ja misschien wel van mediums, maar wie zegt niet dat de god met de meduims spelletjes speelt, wie zegt niet dat het misschien allemaal door de God wordt gefluisterd om te testen wie er wel en niet gaa geloven.
Waarom wel in medium geloven die iets zegt wat niet te zien is, maar niet in geloven wat ik zegt over dat god missschien met ze spelletjes speelt, je ziet het beide toch niet. Dus waarom zou ene waar zijn en de andere niet.


Voor sommige mense is het toch eerst zien en dan geloven. maar je ziet toch niet leven na de dood.

Wie zegt niet dat je spijt gaat krijgen en gaat zeggen ben ik maar terug op de aarde

en als je in god geloofd, dan weet je toch dat je geen zelfmoord mag plegen. Anders vind ik dat je niet geloof en dan geld het meer eerst zien en dan geloven.

Dus voordat ik zelfmoord ga plegen wil ik eerst weten of mijn pijn echt over gaat.
waarom zou ik zelfmoord plegen als ik toch misschien na de dood door ga met pijn leiden. Ik weet het toch allemaal niet

maar omdat ik gelovig ben weet ik dat ik geen zelfmoord mag plegen dus mensen probeer in God te geloven. Lees de Bijbel, de Kuran maak niet uit. het is mijn mening mijn bevindingen, natuurlijk is niemand verplicht om in iets te geloven.

En denk er zijn ergere dingen, misschien jij lelijk, iemand anders is handicap.

Wordt je mishandeld door je ouders of weet ik veel, probeer er te ontsnappen.
ga naar de politie, je krijg de kans aangeboden waarom zou je die niet nemen. Er bestaat toch een mogelijkheid om te ontsnappen.

een andere voorbeeld. Abortus, man je weet toch dat je kinderen kan krijgen als
je met iemand naar bed gaat. Je weet het toch en waarom dan dat baby weg laten halen. ook de pil of iets anders je weet dat je een kind kunt krijgen, ja dan vind ik het een moord, bewust iemand doden terwijl je het wist dat er kon komen.

Je was dronken, je weet toch dat je door dronken dingen niet meer helder gaat zien, veel fouten gaat maken je weet het toch en dan toch maar drinken en bijv een ongeluk maken, waarom waarom.Mens Maar mens je weet toch dat alcohol je naar slechte dingen kunnen leiden,

Dus ik denk dat wij mensen veel zelf doen. ik zeg niet alles maar ik denk de meeste wel

en sommige dingen gebeuren nu eenmaal
Je kunt het niet voorkomen. Maar dingen die eenmaal zijn gebeurd moeten worden gebeuren wat je ook zegt wat je ook doet. Als we iets konden tegen houden waren wij als mensen eerst begonnen met de dood.
Datum:
13-06-2009
Naam:
er zijn ergere dingen
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

ff kwijt

Hallo ik ben Dennis 33 jaar,
Ik ben een grote sterke vent van 1.90 en zie er goed en verzorgd uit heb een leuk huisje met 2 lieve poezen en een goede baan,iedereen denkt ook dat het goed gaat met me en dat ik alles aankan.
maar van binnen ben ik helemaal op en kapot
vanaf mijn achtste jaar heb ik geen leuke jeugd gehad thuis en op school,dat heeft mij veel verdriet gedaan,en ben 17 jaar geleden begonnen met drugs om alles te vergeten en dat werkte zo goed!
dat ik tot nu toe nog verslaafd ben(behalve heroine),ik heb een paar relaties gehad samengewoond met echt wel lieve meiden die alles voor me deden en heb alles verpest door het gebruiken,voel me schuldig en haat mezelf daarvoor, gun mezelf geen liefde meer en heb een dikke muur om me heen gebouwd
een echte vader heb ik nooit gehad en mijn moeder is pas vrij jong gestorven aan een ziekte ben savonds en in het weekend altijd alleen en laat weinig mensen toe in mijn omgeving dan kan niemand mij nog pijn doen
en leef van dag tot dag!
ik zou zo graag willen dat ik een normaal leven had een gezin enzo,maar voel me eenzaam heb veel verdriet,schulden,verslaafd en zie het gewoon niet meer zitten,ben er liever niet meer,voel me schuldig voor alles wat mij als kind is aangedaan en dat ik daarom ben gaan gebruiken!
dit was natuurlijk maar een kort levensverhaal van mij
en leef met iedereen mee die hier wat schrijft,doe jezelf alsjeblieft niks aan wat anderen hebben veroorzaakt
want jezelf hebben is het mooiste wat er is wees eerder trots dat we zoveel aan kunnen hebben!! en vecht als een leeuw.
dan zal ik het ook proberen, erover schrijven helpt wel merk ik voorlopig
groeten en sterkte Den
Datum:
12-06-2009
Naam:
Dennis
Leeftijd:
33
Provincie:
Zeeland

wegvanalles

Ik vertel dit hier omdat ik nergens anders weet waar ik het moet vertellen. Ik wil eigenlijk dat niemand weet hoe ik me voel, ze begrijpen me toch niet. Het lijkt wel of niemand van me houdt en dat iedereen me afsnauwt. Ik heb alles tegen maar dan ook echt alles. Niks helpt me. Wat moet ik nou nog, zo blijven leven en elke dag maar pijn hebben diep in mn hart.

:'(
Datum:
12-06-2009
Naam:
Ptrc
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik ben er klaar mee

ik ben er helemaal klaar meee~!!!!!!!!!
ik doe het altijd verkeerd in iedereens ogen!
ik voel me al best wel lang zo ik ben pas 11 maar tog overkomt dit mij weer.
mijn buurvrouw is pas verleden ik huil daar nog steeds elke nacht om, en nu is mijn andere buurman overleden!
ik voel me nu egt heeel heeel heeeel kut!
ik zie het leven niet meer zitten maar ik durf mijn ouders,mijn broer,mijn familie en vooral mijn vrienden niet achter te laten!
ik heb mezelf gisreren gesneden maar heb aar nu wel spijt van maar tog.....
Datum:
12-06-2009
Naam:
manon
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

alleen

ik weet niet waarom ik hierop schrijf, het lucht op denk ik. Ik wil het ook een keer kwijt, zonder details weg te laten of wat dan ook.
Het begon 2 jaar geleden.
Ik had het helemaal voor elkaar, had veel vrienden, een leuke baan, een leuke vriend, op school ging alles goed, perfect dus. En toen begon de ellende. Ik werd ontslagen, nog geen week later maakte mijn vriend het uit waar ik 2.5 jaar mee had gegaan. Daardoor ging het op school klote, en thuis was ik niet te genieten, was chagerijnig en reageerde erg bot.
Toen kwam er ook nog eens bij dat een "vriend", althans, dat dacht ik, mij seksueel misbruikte. En niet 1, maar 2 keer. Op dat moment ging het zoo slecht met mij, dat ik thuis vaak om niks zat te huilen. Mam merkte het aan mij en vroeg wat er was. Ik vertelde alles, op de verkrachting na. Ik vond het zielig voor ze en schaamde me dood. Ik wou zelf hulp, dus ben naar de dokter/psychologe gegaan. Toen ik dus voor de 2 e keer aangerand werd, heb ik bij een vriend hulp gezocht, hij heeft mijn vader opgebeld, omdat ik te overstuur was. Pap kwam me ophalen. Diezelfde nacht hebben we van 2 tot half 8 smorgens op het bureau gezeten. Onderzoek gedaan, dna enz. De week erop was zwaar KUT. Ik moest mijn verhaal doen op het bureau, in de kleinste details. Dit was echt verschrijkkelijk, ik beleefde hte allemaal opnieuw. Toen moest die jongen ook naar het bureau; weet je wat die eikel zei?! ze is vrijwillig meegegaan!!!
Dus wat nu?! Niemand gelooft mij, ik ben mijn vrienden kwijt, loop met zelfmoordneigingen, terwijl ma en pa denken dat het weer stukken beter gaat.
En waarom ik aan zelfmoord denk? Geen idee. het gaat eigenlijk ook stukke beter, ik ga weer uit, kan weer lachen, en heb weer wt vrienden gemaakt.
Maar toch, met uitgaan voel ik me bekeken, heb het gevoel dat ze me een aandachttrekker vinden, dat ik lieg.
Ik kom hem ook nog wel eens tegen met uitagan, ik raak dat niet in paniek, maar het zit er niet ver vanaf. ik loop rechtstrees door en ga meestal naar de wc om even bij te komen, totdat ik denk; kom op het gaat je lukken, laat je avond niet door hem verkloten.

Aan zoiets denk je echt elke dag. Elke dag gaat dat woord wel een keer door je hoofd heen, elke dag word je ermee geconfronteerd.

Ik heb een tijd gehad dat ik echt alleen maar aan zelfmoord kon denken, dat als er een auto / vrachtwagen voorbij kwam dat ik dacht; zal ik het doen?
maar ik durfde het niet.
toch kriebelt het nog. ik weet niet waarom.
ik voel me klote, kut en nog kutter.
ik wil pa en mam geen pijn doen.
ik weet dat ik ze dan het allerergste aandoe, wat ik hen aan zou kunnen doen.

ik weet het echt niet meer.

Datum:
12-06-2009
Naam:
k.
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

weg..

Hee,
ik heb het gevoel dat ik gewoon niet gemist zal worden. Iedereen naait me, om het zo maar even grof te vertellen.
Toen ik in groep vier zat, na het overleiden van mijn opa, zat ik er al mee. Ik wilde weg van dit leven, er is hier alleen maar haat, pijn en verdriet. Ik heb in de tweede klas bijna niet kunnen lachen. Iedereen vond me stil en raar.
Nu kom ik erachter dat mijn vrienden me iritant vinden en mij naaien. Ik kan niemand meer vertrouwen, zelfs mijn ouder niet. Ik wil niet naar een vertrouwenspersoon. Ik wil weg hier..
Anoniem
Datum:
11-06-2009
Naam:
hoi
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.