Levensverhalen (pagina 894)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ff kwijt

Hallo ik ben Dennis 33 jaar,
Ik ben een grote sterke vent van 1.90 en zie er goed en verzorgd uit heb een leuk huisje met 2 lieve poezen en een goede baan,iedereen denkt ook dat het goed gaat met me en dat ik alles aankan.
maar van binnen ben ik helemaal op en kapot
vanaf mijn achtste jaar heb ik geen leuke jeugd gehad thuis en op school,dat heeft mij veel verdriet gedaan,en ben 17 jaar geleden begonnen met drugs om alles te vergeten en dat werkte zo goed!
dat ik tot nu toe nog verslaafd ben(behalve heroine),ik heb een paar relaties gehad samengewoond met echt wel lieve meiden die alles voor me deden en heb alles verpest door het gebruiken,voel me schuldig en haat mezelf daarvoor, gun mezelf geen liefde meer en heb een dikke muur om me heen gebouwd
een echte vader heb ik nooit gehad en mijn moeder is pas vrij jong gestorven aan een ziekte ben savonds en in het weekend altijd alleen en laat weinig mensen toe in mijn omgeving dan kan niemand mij nog pijn doen
en leef van dag tot dag!
ik zou zo graag willen dat ik een normaal leven had een gezin enzo,maar voel me eenzaam heb veel verdriet,schulden,verslaafd en zie het gewoon niet meer zitten,ben er liever niet meer,voel me schuldig voor alles wat mij als kind is aangedaan en dat ik daarom ben gaan gebruiken!
dit was natuurlijk maar een kort levensverhaal van mij
en leef met iedereen mee die hier wat schrijft,doe jezelf alsjeblieft niks aan wat anderen hebben veroorzaakt
want jezelf hebben is het mooiste wat er is wees eerder trots dat we zoveel aan kunnen hebben!! en vecht als een leeuw.
dan zal ik het ook proberen, erover schrijven helpt wel merk ik voorlopig
groeten en sterkte Den
Datum:
12-06-2009
Naam:
Dennis
Leeftijd:
33
Provincie:
Zeeland

wegvanalles

Ik vertel dit hier omdat ik nergens anders weet waar ik het moet vertellen. Ik wil eigenlijk dat niemand weet hoe ik me voel, ze begrijpen me toch niet. Het lijkt wel of niemand van me houdt en dat iedereen me afsnauwt. Ik heb alles tegen maar dan ook echt alles. Niks helpt me. Wat moet ik nou nog, zo blijven leven en elke dag maar pijn hebben diep in mn hart.

:'(
Datum:
12-06-2009
Naam:
Ptrc
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik ben er klaar mee

ik ben er helemaal klaar meee~!!!!!!!!!
ik doe het altijd verkeerd in iedereens ogen!
ik voel me al best wel lang zo ik ben pas 11 maar tog overkomt dit mij weer.
mijn buurvrouw is pas verleden ik huil daar nog steeds elke nacht om, en nu is mijn andere buurman overleden!
ik voel me nu egt heeel heeel heeeel kut!
ik zie het leven niet meer zitten maar ik durf mijn ouders,mijn broer,mijn familie en vooral mijn vrienden niet achter te laten!
ik heb mezelf gisreren gesneden maar heb aar nu wel spijt van maar tog.....
Datum:
12-06-2009
Naam:
manon
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

alleen

ik weet niet waarom ik hierop schrijf, het lucht op denk ik. Ik wil het ook een keer kwijt, zonder details weg te laten of wat dan ook.
Het begon 2 jaar geleden.
Ik had het helemaal voor elkaar, had veel vrienden, een leuke baan, een leuke vriend, op school ging alles goed, perfect dus. En toen begon de ellende. Ik werd ontslagen, nog geen week later maakte mijn vriend het uit waar ik 2.5 jaar mee had gegaan. Daardoor ging het op school klote, en thuis was ik niet te genieten, was chagerijnig en reageerde erg bot.
Toen kwam er ook nog eens bij dat een "vriend", althans, dat dacht ik, mij seksueel misbruikte. En niet 1, maar 2 keer. Op dat moment ging het zoo slecht met mij, dat ik thuis vaak om niks zat te huilen. Mam merkte het aan mij en vroeg wat er was. Ik vertelde alles, op de verkrachting na. Ik vond het zielig voor ze en schaamde me dood. Ik wou zelf hulp, dus ben naar de dokter/psychologe gegaan. Toen ik dus voor de 2 e keer aangerand werd, heb ik bij een vriend hulp gezocht, hij heeft mijn vader opgebeld, omdat ik te overstuur was. Pap kwam me ophalen. Diezelfde nacht hebben we van 2 tot half 8 smorgens op het bureau gezeten. Onderzoek gedaan, dna enz. De week erop was zwaar KUT. Ik moest mijn verhaal doen op het bureau, in de kleinste details. Dit was echt verschrijkkelijk, ik beleefde hte allemaal opnieuw. Toen moest die jongen ook naar het bureau; weet je wat die eikel zei?! ze is vrijwillig meegegaan!!!
Dus wat nu?! Niemand gelooft mij, ik ben mijn vrienden kwijt, loop met zelfmoordneigingen, terwijl ma en pa denken dat het weer stukken beter gaat.
En waarom ik aan zelfmoord denk? Geen idee. het gaat eigenlijk ook stukke beter, ik ga weer uit, kan weer lachen, en heb weer wt vrienden gemaakt.
Maar toch, met uitgaan voel ik me bekeken, heb het gevoel dat ze me een aandachttrekker vinden, dat ik lieg.
Ik kom hem ook nog wel eens tegen met uitagan, ik raak dat niet in paniek, maar het zit er niet ver vanaf. ik loop rechtstrees door en ga meestal naar de wc om even bij te komen, totdat ik denk; kom op het gaat je lukken, laat je avond niet door hem verkloten.

Aan zoiets denk je echt elke dag. Elke dag gaat dat woord wel een keer door je hoofd heen, elke dag word je ermee geconfronteerd.

Ik heb een tijd gehad dat ik echt alleen maar aan zelfmoord kon denken, dat als er een auto / vrachtwagen voorbij kwam dat ik dacht; zal ik het doen?
maar ik durfde het niet.
toch kriebelt het nog. ik weet niet waarom.
ik voel me klote, kut en nog kutter.
ik wil pa en mam geen pijn doen.
ik weet dat ik ze dan het allerergste aandoe, wat ik hen aan zou kunnen doen.

ik weet het echt niet meer.

Datum:
12-06-2009
Naam:
k.
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

weg..

Hee,
ik heb het gevoel dat ik gewoon niet gemist zal worden. Iedereen naait me, om het zo maar even grof te vertellen.
Toen ik in groep vier zat, na het overleiden van mijn opa, zat ik er al mee. Ik wilde weg van dit leven, er is hier alleen maar haat, pijn en verdriet. Ik heb in de tweede klas bijna niet kunnen lachen. Iedereen vond me stil en raar.
Nu kom ik erachter dat mijn vrienden me iritant vinden en mij naaien. Ik kan niemand meer vertrouwen, zelfs mijn ouder niet. Ik wil niet naar een vertrouwenspersoon. Ik wil weg hier..
Anoniem
Datum:
11-06-2009
Naam:
hoi
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

mijnverhaal

ik weet niet wanneer ik voor het eerst een mes tegen me pols aan hield.
Wel weet ik dat ik nog erg jong was(nu nog steeds). Ik weet niet waar het vandaan komt, misschien omdat me ouders gaan scheiden, me vader heeft gezegt dat ie mij niet wilde, me moeder vreemdgaat en er nooit is voor mij, en ik altijd ruzie met ze heb. Maar is dat dan meteen een reden voor zelfmoord? Een vriend van mij zegt dat het opgekropte gevoelens zijn, zou kunnen maar waar komen die dan vandaan? ik heb geen idee, ik weet alleen dat het steeds erger wordt.. en eigelijk zou ik heel gelukkig moeten zijn, behalve het feit van me ouders dan. Gisteren had ik teveel gegeten en moest ik echt bijna kotsen. En ik voelde me zo klote dat ik een vinger in me keel heb gestopt en alles eruit heb gegooid. Vandaag deed ik dit weer..
ik weet niet wat er met me aan de hand is.
en naar een psycholoog wil ik ook niet-
ik ben nog zo jong, en nu al zo derpi.
ik zie wel wat er van komt, op sommige momenten zie ik het weer helder in. Maar nu zie ik het leven niet meer zitten..
Datum:
11-06-2009
Naam:
Lisa
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

geen zin meer.

Ik word dus egt gek van school, alle leraren zeiken en ik doe nooit wat goed. Me ouders zeiken vervolgens over me cyfers en gaan dan ook moeilijk lopen doen. Dan werkt me vader de hele dag, en is me moeder altyd weg by haar paarden, ik heb er dus egt gewoon geen zin in het leven. Kunnen ze eens voelen hoe het is als ik er niet meer ben. Ik weet niet waarom ik dit schrijf maar schryf het tog.

Ruben
Datum:
11-06-2009
Naam:
Ruben (achternaam zeg ik niet)
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

mam

Ik ben Takato, ik denk aan zelfmoord. Mijn moeder is vaak boos op me. Ze zegt dat ze niet een dag boos is geweest. Volgens mij vergeet ze gewoon de fijne momenten. Ik heb al een keer pillen geslikt. Ik werd toen ziek. Ik heb gelogen tegen mijn moeder waarom ik ziek was. Ik wil dood want ik denk dat iedereen mij haat.
Datum:
10-06-2009
Naam:
takato
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

YES YOU CAN SEE ME SMILIN' BUT INSIDE I'M DYING!

Alles begon toen ik op de middelbare school kwam toen was ik 13, lelijk en klein. Ik werd gepest doordat ik met de verkeerde mensen om ging en door mijn uiterlijk. Ook hadden mijn ouders hele grote ruzies.
Ik begon me klote te voelen en het enige wat ik toen nog wilde was dood gaan. Mijn leven was toen niet zeker, ging ik dood, of ging ik door? Op een gegeven moment ben ik mezelf gaan snijden. Dit gaf mij het gevoel weer sterker te zijn dan de woorden in mijn hoofd. Maar het werd steeds erger. Zelfs zo erg dat ik een ader had doorgesneden, ik heb het nooit iemand verteld of laten merken, ik heb gewoon een paar weken met een 'gat' in mijn arm gelopen. Daarvan is nu een litteken gekomen, die ik opzich wel mooi vind.
Ik vond dat het genoeg was, en ging zelf hulp zoeken. Zo kwam ik bij de GGD. Een uiterst aardige vrouw hielp mij met mijn problemen en ik kon haar altijd bellen als er iets was. Het ging eindelijk weer beter.

Maar nu begin ik weer van voor af aan. Ik heb een heerlijk leven, eerlijk waar; alles wat mijn hartje begeerd, ik ben knap, lang en heb veel vrienden. Maar ik ga me weer steeds meer en dieper snijden. Ook ben ik gaan roken, omdat ik me dan zoveel rustiger voel.
YES YOU CAN SEE ME SMILIN' BUT INSIDE I'M DYING!
Het is raar, maar ik heb geen idee waarom ik me nu weer zo klote voel... Ik zou het liefste dood neervallen! Het enige wat me nog in leven houd is mijn vrienden die zóveel om mij geven en mijn broer, hij is zo'n grote steun voor me en ik kan goed met hem praten over alles.
Ik heb me vanacht weer moeten tegenhouden om mezelf niet te snijden, dat is gelukt maar ik denk dat de druk nu nog groter is geworden, dat ik het straks toch ga doen.
Ik heb er geen zin meer in! maar ik mag niet opgeven! want ik ben niet zwak! en ik durf het eigenlijk ook niet omdat ik mijn vrienden en mijn familie daar veel pijn mee doe.
Ik hoop dat het goed met me komt, voordat ik het toch beeindig.
En ik hoop dat het met jullie allemaal ook goed komt.
Datum:
10-06-2009
Naam:
kiara
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

.. ja en nu??:S

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb nu verband om mijn pols vanwege een zelfmoord poging. Mijn beste vriend heeft me tegen gehouden. Mijn ouders lijken wel niets om mij te geven. Ik doe alles fout in hun ogen. Ik had een 4,8 op mijn rapport voor engels.. en dan kom ik met een 9 terug van school voor engels en dan krijg ik van ja het zal wel. En mijn zus haalt een 6,5 voor haar engels en word helemaal beloont enzo. Als ik iets doe in hun ogen is het ook niet goed :S.. en mijn zus doet het zelfde en dan is het helemaal fout :S of niet goed =S. Ook heb ik ruzie met mijn vriendje. Heb ruzie met een maatje van me en heb ruzie met een andere vriend van me. Hem doet me het pijnst. Hij heeft kanker en die is niet meer te genezen. Het doet me pijn dat hij op 16jarige leeftijd nu al bijna dood gaat. Ik mis mijn oma die al 3 jaar dood is en ik mis mijn vriendje waar ik 7 jaar mee heb gehad maar nu is overleden 2 jaar geleden aan een auto ongeluk. Ik wil het liefst bij hun zijn. Mijn beste vriend: b. heeft mij tegen gehouden om het niet te doen en staat nu ook dag en nacht voor me klaar. Ik weet het allemaal niet meer

Ik weet het echt niet meer :'(
Datum:
10-06-2009
Naam:
Kimmyy
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.