Levensverhalen (pagina 885)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Lelijk

Ik ben een meisje van 12 jaar ik ben bijna 13 het probleem is ik vind mezelf lelijk ik vergelijk mezelf altijd met andere mensen en dan denk ik omg wat ben ik lelijk zeg wat zouden ze van mij denken ik weet niet wat ik moet doen ik kijk op alle sites ofik iets kan vinden maar niemand kan me helpen het liefst wil ik dood mij moeder vind me jong voor alles en nog wat ik voel me elke dagKut HELLLUP!!!
Datum:
28-06-2009
Naam:
-Anoniem-
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

nel

22jaar waren wij samen waarvan 17jaar gtrouwd en we hebben een zoon nu is zij er met een goede kennis vandoor hier kan ik niet meeomgaan mis haar hou erg veel van haar
Datum:
28-06-2009
Naam:
henk
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland

word of warcraft ,,bedankt

20 jaar lang zijn we getrouwd,6 maanden geleden was mijn vrouw begonnen met een onschuldige spelletje,dacht ik,ze begon eerst met een paar uurtjes per dag,vond niet erg was nog gezellig hier thuis maar een maand later begon ze echt meer dan 10 uren per dag en toen begonnen de problemen,ze doet thuis niks meer,alleen even snel koken en hup weer achter de laptop om verder te gaan met zijn spel word of warcraft,ik werk in ploegen,doe hele huis schoon en ik mag niet klagen over haar spel want anders krijgt ik weer op mijn donder zoals elke dag,ik houd nog erg veel van mijn vrouw maar ze wil niks meer van mij,als we samen iets willen doen,moet heel snel gebeuren zodat ze weer aan laptop kan spelen,ze wil dat ik acepteer hoe ze is en ik voor mezelf verder gaat zoals ,vissen,sporten de kroeg in,als ik haar met rust laat,zolang ik weg ben is altijd goed,lijk leuk maar ik wil ook aandacht van haar,want we leven als 2 vreemden in huis totaal geen contact met elkaar,veel discussies ze heeft me al een paar keer gezegd dat ze wil scheiden,ik wil niet,hou nog van haar,erg veel nog,ondanks we al 3 maanden geen liefde meer kennen,dus ik weet niet meer wat ik moet doen,dus het beste oplossing is zelfmoord plegen.
Dus word of warcraft bedankt!!!
Datum:
28-06-2009
Naam:
alleen
Leeftijd:
47
Provincie:
Overijssel

Is geen titel het is geen boek

Wat kan ik vertellen? Ik heb me weleens vaker down gevoeld, maar niet zo heftig als vandaag. Ik ben pas 29 en zou een mooie gezonde toekomst tegenmoet kunnen gaan. Als ik dat zou kunnen. Want volgens mij, kan ik het echt niet. Bij spelletjes heb je vaak meerdere opties, keuzes om te scoren, punten te behalen, noem maar op. Soms, heb je al die opties gebruikt, en heb je nog niks bereikt. Nou, op dat punt zit ik ongeveer. Al weet ik dat het leven geen spelletje is.

Hoe is het zo gekomen? Dat vraagt iedereen me, tot ook zij het niet meer geloven, en vertrekken. 1 van mijn problemen was alcohol. Ik ben geen alcoholist, ik heb wel een alcohol probleem gehad. Ik kan er goed vanaf blijven, alleen dat wilde ik niet. 1 keer per week wilde ik me laten gaan om even alle pijn niet te hoeven voelen. Dat lukte ook. Als je het zo bekijkt is er niks mis mee en klinkt het logisch. Als je pijn hebt aan je hoofd krijg je ook pijnstillers. Dat men dit anders bekijkt, is niet mijn probleem, maar dat raakt me wel. Ik voelde me vaak onbegrepen en probeerde het dan uit te leggen, wat me alleen maar meer afstand bezorgde tussen mezelf en de persoon aan wie ik het probeerde uit te leggen.

Inmiddels heb ik besloten, een maand of 2 geleden, om nooit meer een druppel te drinken. En dat is geen probleem, het is alleen zo dat de pijn dus constant blijft, en tot nog toe heb ik er niks van gemerkt dat het beter voor me is.

Alcohol versterkt je emoties. als ik fris en fruitig in mijn hoofd was geweest, had ik kunnen drinken wat ik wilde, dan was dat gevoel versterkt en naar boven gekomen, en dat is precies wat ik erin zocht.

Dat komt omdat ik herinneringen heb aan mijn gelukkigste dagen van mijn leven, en toen was het feest, bevrijdingsdag, en had ik ook gedronken. Die ene dag viel alles op zijn plek. Ik had een baan die ik nog nooit gehad had, ik had veel verantwoordelijkheid gekregen in de eerste werkweek. Mijn relatie was voorbij, maar al even en ik was er weer helemaal klaar voor opnieuw te beginnen, en ging die dag achter de vrouwen aan. En met succes, onder invloed van die alcohol waar iedereen van zegt dat die niet goed voor me is, pakte ik haar in en had ik plots een vriendin die zo mooi was, dat had ik nog nooit gezien.

Daarna liep het weer berg afwaarts, ik kon het werk niet voortzetten, kwam in de schulden terecht, verloor die vriendin. Normaal zou je denken, pech voor de kabouters, en doorgaan, weer opnieuw beginnen als het 1 keer zo goed met je gaat vind je het vast opnieuw.

Sindsdien heb ik het vaker gezocht in alcohol op zoek naar dat super gevoel van die dag, want ik liep daar als een koning in frankrijk de hele dag te genieten en mensen zagen dat ook aan mij, lachtte naar me, praatte met me, dat had ik allang niet meer meegemaakt, ik geloofde er weer in!

Ik heb het nooit meer terug gevonden.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder, ben ik dus 29 geworden net, en is de situatie zo, dat ik me in een zwarte kamer voel, zonder deuren of ramen.

Tot voor kort was het nog allemaal hoopvol, ik had het bijna voor elkaar om ondanks mijn schulden, een eigen bedrijf op te starten, ware het niet dat 1 schuldeiser niet akkoord ging met mijn voorstel. Nu moet ik de schuldsanering in en zal ik de komende 3 jaar moeten werken en er niks aan verdienen, ik moet dan rond komen met zo'n 20 of 30 euro per week om van te leven. Pas al alles afbetaald is mag ik met mijn bedrijf beginnen. Mijn ondernemingsplan was al goedgekeurd en ik had de mogelijkheid om tot 32000 euro te investeren. Helaas mag dat nu niet. Terwijl mijn schulden 'maar' 8000 euro zijn in totaal. Ik snap de wereld niet meer.

Regels regels regels, dat is Nederland.

Prive gaat het minder, weinig vrienden heb ik over, ook met familie loopt het moeizaam, ze zijn niet trots op me en ik ben een soort rotte appel. En tja, die moet eruit dus dat zorgt voor genoeg weerstand, want ik hou me ook niet stil en verdedig mezelf. Maar daar wordt niet naar geluisterd. Ik ben degene met de problemen, dus ik heb toch ongelijk.

De wereld vergaat niet zeggen ze dan, maar 1 ding is zeker, alles vergaat. Dus ook de wereld. Die twist zou men eens moeten begrijpen, dan krijg je een heel andere instelling bij de mens.

Als ik een week geleden aan iemand had gevraagd, wat vind u van Michael Jackson? Dan had ik veel te horen gekregen van nou, ik vertrouw het niet zo met die kinderen allemaal, en z'n uiterlijk enzovoorts, heel negatief dus. Maar als ik dat vandaag vraag, heeft iedereen het over zijn goede muziek. Ik denk dat het punt wel duidelijk is.

Nu kan ik niet iedereen over 1 kam scheren omdat ik weet dat er ook mensen zijn die zo denken als ik.

En ik maar denken dacht ik maar zoals die andere mensen. Niet zo complex en lekker luchtig.

Maar goed ik ben al een deeltje van mijn ei kwijt en zal er mee stoppen, misschien ga ik nog een keer verder, bedankt voor het lezen
Datum:
28-06-2009
Naam:
Meneer L
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

D

Ik heb het lang uitgehouden maar hoe ik de toekomst zie, het verleden van de afgelopen acht jaar en hoe ik mij nu voel geloof ik er niet meer in.
Ik geloof niet meer in mezelf en overal om mij heen is alleen maar ellende.
Ik ben constant in paniek, constant gevoelig, bewust en verdrietig.

Er is zoveel gebeurd en hoewel ik nu wel veilig ben kan ik alleen maar terugkijken, s'nachts wordt ik wakker van nachtmerrie
e s'ochtends en s'avonds ben ik veel aan het huilen als een baby.

Ik heb zoveel moeite gedaan om iets van mij leven te maken en nu lijkt het net alsof het lot mij in de steek laat.

Ik heb overal littekens van binnen en van buiten. Ik zie er niet meer uit als een paar jaar geleden en heb het gevoel dat ik verminkt ben. En als het niet weg gaat ik nooit meer vrede vindt en altijd in ellende en angst blijf hangen.

Ik voel mij gefaald, ondanks dat ik school heb gehaald, ik voel mij vaak zo verdrietig dat ik niet eens naar werk kan of durf, en naar school gaan is hetzelfde.

Ik ben het zo zat met deze wereld er zijn veel mooiere werelden maar die zijn helaas niet "werkelijk" of moeilijk bereikbaar. Ik mag deze wereld niet voor wat het mensen en dieren aandoet ondanks alle mooie dingen in het leven.

Mijn dood wordt een rustige en pijnloze.

Ik probeer het nog vol te houden met medicatie en behandeling, maar ik weet niet of dit mij gaat lukken, begin te twijfelen of zelfmoord wel een keuze is.

Als het mij niet lukt om vol het te houden, sterkte allemaal, ik hoop dat degene die aan zelfmoord denken het leven ook nog een kans geven, zeker een paar jaar.

Datum:
28-06-2009
Naam:
V
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

het leven heeft gen zin meer(nooit gehad)

Het begint zo ik word geboren en mijn moeder is bijna elke dag werken. daarvoor moest mijn vader op nachtdienst en was hij altijd erg depressief. als wij (ik en me zus)dan een ding fout deden(door zijn ogen gezien) of iets niet deden wat hij vroeg sloeg hij ons. even later deed mijn moeder part-time werken we werden bijna nooit meer geslagen. een paar jaar later was ik 5 jaar en zat ik in groep 1 ik dacht dat ik vrienden had, maarja dat was dus niet zo want toen ik in groep 4 zat had ik er nog maar 2, een jongen en 1 meisje. zij waren tenminste echte vrienden maar de ouders van mijn vriendin kregen ruzie ze gingen uit elkaar en zij ging ergens anders wonen. mijn vriend ging in groep 6 ook alleen maar met andere kinderen om. toen had ik er genen meer ik zat elke dag wel te huilen niet omdat iemand me sloeg (dat ook wel eens) maar door innerlijke pijn dat vond ik al erg toen maar het werd alleen maar slechter en slechter in groep 8 schoolkamp elke nacht werd er wel iets bij me gedaan de ene dag tandpasta over me hele lijf zelfs op me penis en kont de andere dag jeukpoeder. kom ik op de middelbare heb ik meteen 1 vriendin na 2 dagen hadden we verkering maar ja de dag daarna had zij het uitgemaakt toen ben ik 3 weken niet naar school gegaan ze was heel aardig tegen me maar ze had toen een ander. ik heb al een paar keer proberen zelfmoord te plegen met een mes ophangen vinger in het stopcontact voor een auto springen maar ik durfde niet ik ben gewoon superlaf. nu zit ik in de 2 de bijna school uit gelukkig.


maar thuis ook nog zo diep in shit.
krijg geen zakgeld ofz moet het maar doen met 5 krantenwijken krijg ook zeg ik dat ik het zo slecht heb zeggen ze dadelijk stuur ik je naar afrika. ook als ik me eten niet opeet of als ik gewoon opluit op me kamer dan zeggen ze zoiets als: "in afrika eten ze hier een week van" soms denk ik was ik dan maar in afrika had ik teminste niet zoon kutouders maarja morgen pleeg ik echt zelfmoord dus ik zie je daarboven als dat echt bestaat
Datum:
27-06-2009
Naam:
roel
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

soms ga ik dingen doen waar ik me fijner door voel

ik ga soms met allemaal jongens zoenen en soms naar bed omdat ik dan niet alleen ben heb zelf ook gedacht om me te gaan nijden en me voor de trein te gaan gooien maar diep in m'n hart wil ik hier blijven maar het gaat gewoon niet meer het doet gewoon pijn telkens als ik een vriendje heb dan ga ik helemaal gek worden en achresief ga ik slaan dan wordt ik helemaal knetter daardoor ben ik ze kwijt geraakt ik op dat jullie mij kunnen e-mailen op deze e-mail antwoord te kunnen geven wat ik dan moet doen. liefs
Datum:
27-06-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Ik wil egt weg!

ik denk al jaren aan zelfmoord.. de enige gedachte die me weerhoud is; wat zal er gebeuren nadat ik het gedaan heb?

Ik heb alle dagen stress, alle dagen heeft mijn moeder kritiek op mij. Als ik dan eens bij mijn vader ga, heeft zijn vriendin kritiek op mij. Ik kan nooit eens iets goed doen, en door die stress begin ik te eten.. veel te eten. Hierdoor verdik ik natuurlijk en voel ik me niet goed meer in m'n vel.

Ik heb een vriend, het enige positieve in mijn leven, maar hij wordt steeds afgekraakt door mijn moeder... Hij is ondertussen al zover dat hij niet meer bij me thuis wil komen omdat zij er is. Daarop volgt nog dat mijn moeder nooit eens naar me luistert en ik steeds naar mijn vriend moet stappen (hij is dit ondertussen ook al meer dan beu). ik weet het echt niet meer.. dit is echt niet het enige wat er scheelt, er is nog veel meer waar ik momenteel geen woorden voor kan vinden..

Ik heb vaak echt het gevoel dat het beter zou zijn als ik mezelf van de wereld verwijder...
Datum:
27-06-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Was het maar afgelopen -:(

Vaak denk ik, "was het maar afgelopen". Maar ik heb het lef niet. Het leven is voor mij een groot verdriet. De laatste tijd wordt het verdriet alleen maar erger. Het gaat slecht op het werk en het gaat niet goed met m'n relatie. Mijn hele leven moet ik vechten en heb altijd gewonnen maar ik ben moe, ik kan het niet meer vechten.
Datum:
27-06-2009
Naam:
Arnie
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

...

Ik kan niet meer, en eigenlijk wil ik ook niet meer...maar hoe moet ik het doen?
Ik heb alles verloren mijn vriend maakt het net voor de zoveelste keer uit en keert me de rug toe....net hield hij nog van me en nu niet.....hij weet dat ik met dit gevoel rondloop maar het maakt hem niet uit...zijn wasmachine is kapot en dat is vast veel erger!!! het enige dat mij boeit is mijn hond, hij moet een heel lief baasje hebben voor ik ga...ik ben zo erg verdrietig het leven was al nooit leuk maar het wordt steeds moeilijker om op te krabbelen, en eigenlijk of niet eigenlijk ik wil ook niet meer zocht op deze site naar methodes die pijnloos zijn want een schijterd ben ik wel...
Datum:
27-06-2009
Naam:
monique
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.