Levensverhalen (pagina 884)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom stopt het niet?

Al sinds mijn 12de denk ik vaak over zelfmoord. 1 keer ben ik bewust in een brommerongeluk terecht gekomen en 1 keer heb ik mijn polsen opengesneden, maar blijkbaar niet goed genoeg want ik werd wakker met niets meer dan wonden aan mijn polsen en een helse koppijn door de alcohol.

Depressies beheersen ook een groot deel van mijn leven. Zelfs anti-depressiva lijkt me niet te helpen.

Hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het vind om mezelf van deze aardbol a te helpen. Ik word banger voor de hel, de pijn als het mislukt, mijn relatie etc. Maar elke avond voor het slapen gaan wens ik nooit meer wakker te worden, nooit meer!

Ik hoop dat de dood me rust brengt, het liefs helemaal niets, geen aarde, geen hel, geen hemel, geen tweede leven, gewoon niets. ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die door willen. Dat ze hopen op een volgend leven.

Vandaag dacht ik dat het leven wel kan inkorten door flink te roken en te zuipen. Maar ik vind roken smerig en drank doet me ook weinig. Naar twee biertjes zit ik vol!

Ik wou dat het gewoon ophield, dit leven, deze ellende...

Datum:
30-06-2009
Naam:
Geert
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

Verdriet en enorme leegte

Ben getrouwd geweest, zo'n 20 jaar, met een vrouw die geen liefde kon en/of wilde geven. Samen hebben we 2 kinderen waar ik dol op ben. Nadat het huwelijk de laatste jaren heel slecht liep, heb ik haar verlaten. Kort daarna mijn jeugdliefde tegen gekomen. Smoorverliefd waren we allebei, totdat zij ineens besloot alleen verder te willen. Weer stortte mijn wereld in elkaar. Heb mijzelf weer bij elkaar weten te rapen. Half jaar daarna bekent een vrouwelijke collega al jaren gek op mij te zijn. Zij had echter al een relatie die daardoor stuk loopt. Krijgt daar spijt van en maakt mij tot jojo. 1e moment zegt ze ik hou van je, andere moment ga bij me weg. Stomme is ik ben smoor verliefd op haar! Op dit moment reageert ze weer niet op mijn berichten en laat ze me in de steek. Ik ben zo moe van alles. Probeer constant het goede te doen, maar niets heeft zin .Voel me leeg gezogen, nutteloos en wil het liefste in bed gaan liggen en nooit meer wakker worden. Zelfmoord? Wil ik mijn zoons niet aandoen, maar het zou zo'n opluchting zijn.
Datum:
30-06-2009
Naam:
Minstreel
Leeftijd:
49
Provincie:
Gelderland

hopeloos

bij mij is het meer het gevoel dat ik het leven niet meer zie zitten en er soms uit wil stappen.
ik zou het niet zo maar kunnen doen maar heb die gevoelens heel sterk soms.
eigenlijk heb ik ze al heel lang en het zou te maken kunnen hebben met het feit dat ik veel heb meegemaakt.
ik ben niet echt depressief en heb ook goeie dagen maar heb gewoon het gevoel of ik naar het leven kijk en er niet echt aan deelneem een toeschouwer ben en ook dat het een strijd is.
nooit voel ik me lekker stabiel of helemaal ontspannen.
veel mensen gebruiken alcohol of drugs om zich beter te voelen maar ik hou daar echt niet van want je problemen worden er echt niet mee opgelost alleen maar erger.
ik blow wel eens of drink iets maar met mate.
de reden dat ik het nu vaak niet zie zitten is ten eerste omdat ik een hele moeilijke puber dochter heb en er helemaal geen vat meer op heb.
haar vader is een heroine verslaafde waar ze geen contact meer mee heeft en gelukkig is ze niet door hem opgevoed.
ik heb niet de kracht om haar anders aan te pakken het is heel moeilijk en heb ook wel de angst dat zij ontspoord en ook verslaafd zal worden.
hulp hiervoor liep ook niet goed en bracht me nog meer frustraties en teleurstellingen want echt iets voor je kunnen doen is niet mogelijk want ze kreeg ook geen echt contact met mijn dochter van 16.
natuurlijk zijn er wel hele geschikte mensen hiervoor maar die kom je niet zo maar tegen.
ik ben zelf vrij onzeker ook in een relatie heb er wel een maar voel me niet echt gelukkig zoals ik zou willen en we verschillen nogal veel.
dus ik sta op het punt om er een einde aan te maken maar ik denk dat ik me dan weer eenzaam ga voelen en toch weer naar hem toe trek.
er zijn nogal wat vervelende dingen gebeurd in mijn verleden ik weet dat je lichaam dit opslaat en dat je dit zo maar niet kwijt bent misschien zou ik toch hier een soort therapie voor kunnen zoeken.
maar waar het bij mij op neerkomt is dat ik het leven veel zwaarder ervaar dan het in feite is en het als een strijd zie ook al weet ik dat dit niet zo is.
maar zou dit graag kwijt willen zijn alleen hoe en ik blijf het hopeloze gevoel houden die ik al zo'n beetje mijn hele leven heb.
Datum:
30-06-2009
Naam:
claire
Leeftijd:
44
Provincie:
Groningen

alcohol

hoi,

ik ben les en ik ben 16 jaar oud!
mijn vader heeft een drank en drugs probleem hij snuift en drinkt. als hij dronken is wordt hij agressief en svheld hij mij en mijn moeder uit!
ik heb er genoeg van gehad hij wil niet stoppen met drinken en het gebruik van drugs hij wil ook niet weg gaan bij ons en het frustreerd me zo eg dat ik gewoon weg wil hier vandaagik heb aan weglopen gedacht maar je komt niet verweg van je eigen problemen!
van je zelf dus ik wil weg en nu!
Datum:
30-06-2009
Naam:
les
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

kapot

Alles is weg of kapot. Mijn huis ,mijn kind , de zaak.
Ondertussen gaat ook iedereen maar dood om me heen, ik kom er maar niet meer uit.
Datum:
29-06-2009
Naam:
dre
Leeftijd:
40
Provincie:
Overijssel

Slopend

Ik ben helemaal op. Heb in het verleden last gehad van psychoses, depressies, sociale angsten. Werk nu al ruim 5 jaar niet meer. Mijn leven breng ik grotendeels door op mijn bed, geplaagd door vreselijke gedachtes die ik enigzins kan onderdrukken met grote hoeveelheden benzo's. Elke middag dan toch maar weer mijn bed uit om bij mijn ouders te gaan eten.
Wil heel graag dood maar durf niet mezelf op te hangen of voor een trein te springen of van een gebouw af te springen. Vind dit mensonwaardig, al is mijn lijden nog zo onmenselijk zwaar. Ongelooflijk dat in deze tijd het nog steeds zo is dat mensen die niet meer verder kunnen gedwongen worden tot de keuze van een gruwelijke manier van levensbeeindiging of doorleven terwijl het onleefbaar is.
Jarenlange psychische hulpverlening, pillen slikken, therapieen volgen, voor sommigen (zoals ik) heeft het gewoon allemaal geen effect. Ik vraag vaak om hulp bij zelfdoding maar dan moeten er eerst allemaal protocollen doorlopen worden en dan nog is de kans heel, heel klein dat ze je helpen. Het is gewoon zo verschrikkelijk, ze laten je maar lijden en lijden en lijden. Misschien komt het ooit nog goed... zeggen ze dan. Ze begrijpen gewoon niet dat sommigen echt niet meer willen en kunnen, dat het echt op is.
Datum:
29-06-2009
Naam:
aapie
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

vanalles

Het gevoel dat ik er niet meer wil zijn heb ik er vaak. Als ik ruzie heb of op momenten dat ik alleen ben. Ik ben erg gepest op de basisschool omdat een heel makkelijk slachtoffer was. Dit is 2jaar lang door gegaan. Ik wist toen nog niet wat zelfmoord echt inhield. Ik ben wel vergelopen toen op school (groep 5) Omdat ik te erg gepest werd en de juf er niks tegen deed. Ik zit bijna in de 2e en heb er minder mee te maken maar kan er vaak niet tegen als mensen sommige dingen tegen me zeggen. Dan vinden ze dat ik me aanstel. Veel mensen mogen mij niet omdat ze via via slechte dingen over me hebben gehoord (meestal álléén de slechte dingen...) Dat beeld krijg ik ook vrijwel niet meer weg. Het lijkt nu alsof het niet erg is... Maar ik heb nog steeds mijn momenten dat ik er niet meer wil zijn. Teveel pijn en verdriet komt er soms terug en dan vraag ik me weer af waarom ik op deze wereld moet leven. Ik weet het vaak echt niet. Ik weet wel dat er mensen om me geven maar op dat moment denk ik alleen aan de mensen waarvan ik weet dat ze niet om me geven dan kan ik zo boos op mezelf zijn dat ik zo ben. Als sommige mensen me op sommige momenten me niet tegen hadden gehouden weet ik niet of ik er nog wel was geweest.
Misschien zijn er mensen met dezelfde ervaring.. Maar dit is mijn verhaal.. En ik weet hoe het voelt
Datum:
29-06-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Verloren strijd

Waarom is iedereen om me heen zo gelukkig? Waarom hebben de mensen om me heen niet door hoe het is om mij te zijn? Waarom begrijpen mensen mij niet? Waarom duwen de mensen waar ik zoveel van hou mij weg? Waarom heeft ze mij verlaten? Waarom mag ik niet gelukkig zijn? Ik kan nog wel over door gaan over '' Waarom?'' Het heeft geen zin meer om andere mensen de schuld te geven van alles. Want uiteindelijk moet je het bij jezelf zoeken. Zoveel nagedacht, zoveel gehuild. Maar eens is het genoeg geweest toch? Ik kan niet meer, ik wil niet meer. Waarom moet alles zo moeilijk zijn terwijl het makkelijk kan? Weer waarom. Ik vraag me af.. '' Waarom ik?''
Datum:
29-06-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Wat nu.

Haaj,

Ik heet Matt en ik woon in Belgie.
Ik ben 16 en totaal beu van mijn leven.
Ik ben 2jaren geleden mijn opa verloren die heel veel betekende voor mij, Hij heeft mij geholpen met mijn lagere onderwijs dat ik een diploma kon krijgen voor naar de middelbaar. 2Jaren geleden is hij overleden wegens Hartstilstand, Ik heb het school helemaal laten vallen en ik wou niet meer studeren en werd één krapul. Ik ben toen van Latijn naar beroeps gevallen. Ik ben veranderd van school en ik ben begonnen met Hout. Nu dat is goed verlopen en ik mocht doorgaan naar het 3de. Ik heb toen Kantoor gekozen, Maar daar weer hetzelfde verhaal en nu moet ik blijven dubbelen in het 3de en ik ben al blijven duppelen in het eerste lagere. Nu weet ik echt niets meer te doen, En ik wil die leven gedaan maken, Ik heb al ne paar keer geprobeerd om mezelf van kant te maken maar dat lukt niet zo goed ik ben nogal bang, Maar nu had ik echt zin toen ik hoorde dat ik moest dubbelen. Nu vraag ik aan jullie: Wat nu ?
Datum:
29-06-2009
Naam:
Matt
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik hoor nergens bij

Ik ben zo ontzettend eenzaam. Ik heb geen partner, mijn ouders zijn dood, mijn zus wil me al jaren niet meer zien. Ik ben niemands moeder, niemands dochter, niemands vrouw, niemands zus. Ik had zo graag willen trouwen en kinderen willen krijgen maar het is er niet van gekomen, altijd foute mannen gehad. En nu is het te laat om nog een kindje te krijgen. Ik heb wel vrienden maar je moet altijd maar afwachten of ze je nog wel willen. Niemand zit op mij te wachten. Ik hoor nergens bij, ik ben nergens thuis. Ik ben altijd te veel. Als ik straks dood ben, gaat iedereen na een paar weken weer over tot de orde van de dag. Alleen de katten zouden me missen. Als ik hen niet had, had ik al lang zelfmoord gepleegd.
Datum:
28-06-2009
Naam:
Katje
Leeftijd:
36
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.