Levensverhalen (pagina 856)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hoe met dit gevoel leren omgaan?

Hee allemaal. Ik zit ngl in een dip :( Ik ken mijn beste vriendin nu al iets langer als 3 jaar. Het is een leuke & aardige meid waar ik eerlijk gezegt wel eens meer dan vriendengevoelens voor had. Nu af en toe nog steeds. Maar ik weet dat ze niet op mij valt, en al een vriend heeft. En dat respecteer ik. Zij heeft ook gevoelens ..
En pas geleden heb ik haar echt vertelt dat ik Bi. ben. Mijn beste vriendin vind het wel jammer aan ene kant omdat ik op haar viel. En aan andere kant respecteert ze het helemaal en zegt dat ik er zelf niks aan kan veranderen. Niemand verder weet dit al.. Want eerlijk gezegt schaam ik me er best voor, Soms hoor je over Bi's enzo zulke negatieve opmerkingen :S Daar wil ik zelf niet op aangesproken worden natuurlijk. Dus dat is iets dat me al dwars zit. En dan nog dat mijn vriendin mee ging op reis met ons. Gewoon in NL hoor. Maar na een week, we zouden eigelijk 2 weken blijven, wilde ze ineens weg zonder dat ze eerst met me ouders had overlegt, maar dat kwam ook mede door mij omdat ik ineens zei Ze wil weg!
Maar ze had op vakantie niet echt een prettig gevoel. Me moeder zat iedereen steeds af te kraken en zo werd de sfeer wat minder. Daarna nog ruzie gehad via msn en sms met dur. Om wat er gebeurd was.. Me moeder was echt kwaad.. En me vriendin durfde, nu al helemaal niet meer bij mij thuis te komen. Later gingen mijn vriendin en ik nog een keer afspreken, Ze stelde voor om te gaan shoppe. Ik wilde wel mee, Maar helaas verliep die dag in een drama doordat ze wat gestolen had :( En ik word dus verdacht als Medeplichtig zijn van wat er gebeurd is. Mijn ouders waren woedend, En mijn moeder voelde zichzelf hopeloos. Maar besloten samen dat ik niet meer met beste vriendin meer mag omgaan :S En moet je nagaan.. Niet meer met je beste vriendin omgaan terwijl ze verder heel aardig tegen je doet, Goed behandeld enzo is heel wat. We deelden echt alles, Geheimen enzo. Dus nu heb ik 1 brief van de politie gekregen waarin staat dat ze gaan uitzoeken of alles wat er door de politie is gezegt zin heeft gehad. Ben op 1 of andere manier bang voor weer zo'n brief, En als post komt moet ik er als 1e bij zijn. Komt vast omdat ik nog nooit met de politie te maken heb gehad, En toen ineens in een cel kwam te zitten terwijl ik niks gdn had :S :(
Dusjaa.. De ouders van myn BFriend zijn gescheiden en kunnen ook niet goed met elkaar overweg. Nu is ze bij haar moeder, En haar zus loopt te proberen erge ruzie tussen mijn Bestfriend en ouders en andere te veroorzaken die zij kent. Dit doet haar erg pijn, Haar moeder mishandelde haar.. En word soms ngl erg boos om niets! En van haar vader mag ze ff niks omdat ze gestolen heeft..
Nu ziet ze het ff niet meer zitten, En is van plan om tot haar 16e, zegt ze te wonen bij een ander meisje. En niemand mag weten waar ze dan is.. En ze vertelde me dat dat voor my ook beter is dat ik het niet weet omdat ik anders moet blijven liegen waar ze zit. En ze zegt dat ze dit ook voor my doet zodat me ma weer normaal doet tegen my. Wat moet ik doen? Ze wil weglopen & als zij iets in dur hoofd haalt, meent ze het ook echt.

Ik voel me erg rot hierdoor. Hoe moet ik haar helpen of met dit gevoel leren omgaan? :( Heb van mezelf al snel van die Zmneigingen.. Is dat raar?
Datum:
31-08-2009
Naam:
Anoniem.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Niemand vind mij aardig

Hallo ,

ik heb het gevoel dat niemand mij aardig vind

Daarom wil ik dood .

Bedankt
Datum:
30-08-2009
Naam:
Kasper
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Waarom?

Waarom? Ik denk dat dat de grootste vraag is waarmee ik ,en meenig ander met mij, worstel. Waarom blijven leven als je te veel wordt ontnomen. Net als de meeste meisjes en vrouwen kijk ik soms naar mezelf in de spiegel en denk ik? Gatver ben ik dat? Als je om je heen kijkt zie je overal modellen. Mooie meiden die slank zijn, de meeste aandacht krijgen en er bijna niks voor hoeven te doen om slank te blijven. En ik? Ik train elke dag om slank te worden waardoor je soms ook jezelf verliest. Je eigenwaarde, je eigen ik. Wie ben ik?
Al sinds kleins af aan worstel ik met deze vraag. Mijn moeder stierf toen ik vijf jaar was aan kanker. ik kwam, na vele ruzie's en rechtzaken te wonen bij mijn vader. Me familie kwam niet meer bij elkaar over de vloer en als klein meisje hoorde je verschillende verhalen aan. Ook werd ik gepest op school. Verschrikkelijk tijd waarbij ik menig keer mezelf heb verwond. Maar niemand die het zag. Vele ruzies en klappen thuis en innerlijke tranen zijn gevallen.
Na een paar jaar liep me jongste zusje weg en kwamen er weer hulpinstanties bij te pas. Deze meneer bracht het gezin nog verder uit elkaar dan dat het al was.
2 jaar terug stierf mijn beste vriendin. Mijn oma. Zij begreep mij en ik kon uren met haar praten. Een geweldige vrouw. Na haar overlijden heb ik nooit meer zo gepraat. Afgelopen februari is mijn vader met longkanker, uitzaaingen, en 2 tumoren in het ziekenhuis openomen. Nalatigheid van de huisarts. Me vader liep al een jaar lang met symptonen maar werd steeds naar huis gestuurd.
Hij heeft nu tot november te leven.
ALs hij er niet meer is rust er veel op mijn schouders. De zorg voor mijn zusje, behouden van het huis en nog veel meer.
Waarom gebeurd dit mij? Hoeveel kan ik nog dragen? Regelmatig verwond ik mezelf als ik zulke gedachten heb. frustratie op jezelf uitoefenen om zo je pijn te onderdrukken.
Maar als ik nou diep in mezelf ga zoeken. En mezelf de vraag ga stellen waarom??
denk ik dat alles zal gebeuren met een reden. Om er sterker uit te komen om zo andere te kunnen helpen.
Op een dag werd ik wakker en dacht. Oké ik heb geen vriend die onvoorwaardelijk van me houd. Ik heb me verkeerde dingen gedaan met jongens omdat ik me liefde verkeerd zocht. Ja ik ga me vader verliezen. Maar wie heb ik nodig om mezelf te zijn? Je moet zelf eten zelf drinken en zelf ademen om de dag door te komen. Je moet zelf liggen op het strand om bruin te worden ook al ben je met andere. Waarom dood gaan als je ook kan genieten van de zonnestralen op je gezicht. de zon schijnt nt zo goed voor mij als voor die meiden die slank zijn. de vogels zingen ook voor mij en als de wind door de bomen waait langs me gezicht door mijn haren weet ik dat mijn moeder en oma bij me zijn.
Zelfmoord is makkelijk dan ben je dr vanaf. En ja de verleiding is groot.
Maar je moet vechten. Vechten om er beter uit te komen. En dit alles MOET en KAN jezelf doen. Je moet alleen genieten van de kleine dingen die er zijn. Mijn moment komt nog wel denk ik elke dag. Alleen moet je geduld hebben. Want geduld is een schone zaak.

Liefs Neva
Datum:
30-08-2009
Naam:
Neva
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

mijn moeder

seder 3 jaar geleden leerde mijn moeder door mijn aanwezigheid in de gevangenis iemand kennen waarvan ik ook zelf dacht dit lijkt wel een goei mens , tevergeefs , hij is compleet niet de man die hij tegenover mij voorstelde erger nog , ik hoor hem nog steeds zeggen dan ben ik thuis maar nee hij kwam gewoon niet naar huis en nog steeds niet . nu 4 jaar verder is hij er nog steeds niet geloof ik hem nog nee . nu doordat hij steeds zegt tegen mijn moeder wat ze moet doen ligt er geen contact meer tussen mij en mijn moeder buiten dat ik er steeds opnieuw ruzie mee heb ik kan dat niet verder aanzien hoe hij steeds liegt het moet stoppen en dan nog het liefst nu meteen ; vaarwel
Datum:
30-08-2009
Naam:
richie
Leeftijd:
23
Provincie:
België

mijn leven

Mijn ellende is allemaal begonnen toen in 2de kleuterklasje een klasgenootje is gestorven. Het jaar nadien is mijn beste vriedin toen ook van school veranderd. 2 jaar later is het pesten begonnen en toen ik 8 jaar was is mijn oma gestorven. Het pesten is doorgegaan tot het 2de middelbaar maar het was overal, op de voetbal, tennis en op de tekenles. Mijn ouders wilden mij helemaal niet want mijn ma heeft mij zelf gezegd dat ze eigenlijk maar 1 kind wilden en dat mijn pa perse een jongen wou, daarom heb ik nog een broertje. Die mag bijna alles. Nadat het pesten grotendeels was gestopt zijn de eerste zelfmoordgedachten begonnen. Intussentijd heb ik nog 4 mislukte relaties gehad, waarbij dat mijn eerste ex mij bedreigde nadat ik het had uitgemaakt, mijn 2de ex die bedroog mij volgens een vriendin, mijn 4de ex die gebruikte mij om zijn ex-vriendin jaloers te maken en mijn laatste ex was een goeie jongen maar wij zaten op andere niveaus. Op dit moment heb ik een goede relatie met een lieve jongen. Maar het verleden heeft zijn stempel op mij gedrukt. 1.5 jaar geleden wou ik er een eind aan maken maar mijn toenmalige beste vriend heeft mij zover gekregen dat ik hulp ging zoeken. Ik ben toen bij mijn leraar godsdienst alles gaan vertellen. Deze man heeft mij fantastisch geholpen. Ik ben toen via clb op het cgg terechtgekomen en daar kon ik mijn verhaal gewoon niet kwijt, ik voelde mij slechter dan ooit en ik wilde er een eind aan maken. Mijn leraar godsdienst heeft toen alles aan de directeur gemeld en die heeft mij laten opnemen in het zieken huis. De psychiater daar was een heel grove man, hij deed net of ik niks had meegemaakt. Het enieg goede dat die man heeft gedaan is mij een nieuwe psycholoog aanwijzen. Die laatste daar ga ik nu al 10 maanden heen en ik heb enkele vooruitgangen geboekt. Maar het is mijn leraar godsdienst geweest die mij intussentijd nog 2 keer op het nippertje mijn leven heeft gered door op mij in te praten. Zonder hem was ik hier niet meer geweest. Nu denk ik nog elke dag aan zelfmoord en wil ik nog zelfmoord plegen langs ene kant. aan de andere kant zie ik het verder studeren in Gent dit academiejaar als een start voor een nieuw leven. Een leven dat ik de kans wil geven.
Datum:
30-08-2009
Naam:
pessimist
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Wil niet meer!

Ik heb drie jaar geleden tegen mijn man gezegd dat onze schuld afgelost was. Dat was niet zo; ik wou dat hij zich niet druk zou maken over de financiën en zich zou bezig houden met zijn genezing. Het is allemaal opgelopen nu tot een schuld van 20.000 euro. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen hem zo teleur te stellen; ik schaam me zo erg! Hierbij komt nog dat ik van mijn 4e tot aan mijn 19e mis- / gebruikt ben door mijn vader. We zijn nu 13 jaar verder en nog elke dag voel ik me vies, schuldig (omdat ik weg ben gegaan en mijn zusjes achter heb gelaten), waardeloos, lelijk, in en in slecht en niet de moeite waard. Elke dag is een strijd; herbelevingen, schuldgevoel naar mijn man en ga zo maar door. Ik wil het liefst slapen gaan en niet meer wakker worden. Dat gebeurd niet; dus dan het lot maar een handje helpen. Ik ben radeloos, stom, dom en zo onwijs egoïstisch geweest. Nu is het tijd om er een eind aan te maken.
Datum:
29-08-2009
Naam:
Anouschka
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

op

De laatste twee jaar beleef ik geen plezier meer aan het leven,ik heb een hele zware jeugd achter de rug, en daardoor dus ook geen famillie waar ik op kan terugvallen.
Mijn partner begrijpt me totaal niet en heeft zo iets van, "we hebben materieel toch alles wat nodig is"
Een paar maand geleden ben ik naar Griekenland gaan werken, maar ook dat liep slecht af (ben daar financieel gepluimd)De laatste tijd verdink ik mijn problemen en slechte gedachten in drank ,drugs en pillen, maar zo kan het niet blijven duren.
Ik zoek een manier om pijnloos uit het leven te stappen, ik heb er echt genoeg van en ben bang dat ik anderen iets ga aandoen
Datum:
29-08-2009
Naam:
stefaan
Leeftijd:
43
Provincie:
België

den druppel te veel

ben een man zonder wortels,totaal gn emotionele basis mee gekregen.
Gisteren op het werk was de druk voor mij weer zo groot dat ik er snachts weer hevige rugpijn vd stress bij gekregen heb dat ik het gewoon nt meer aankan.
Ik wil er zo graag een einde aan maken (al 25jaar) maar ik ben zo een gevoelig persoon dat het mij maar nt lukt en dat is zo frustrerend.
Ik ga het vanavond toch nog eens proberen.
Datum:
29-08-2009
Naam:
geert
Leeftijd:
47
Provincie:
België

Heej allemaal

Hi , kzie het leven ook ni meer zitten Kzit in zo'n moeilijke periode ik weet het Het is gewoon Mijn ouders begrijpen me niet of kdenk beter gezegt ze kennen me ni zo goed, maar of ze geven mij de kans niet om alles uit te leggen of ik ben bang om het zelf te vertellen. Dat is maar één reden er is ook een jongen .. jah.. ik zie da veel meisjes zelfmoord willen plegen door een jongen Ik vond et ook maar bullshit da doe ge toch ni? maar toch het is mij zelf voorgekomen Maar bij mij is het beetje anders Probleem : mijn ouders
Kben christen enja hij is turks dus jah ge weet het al waarschijnlijk Kmag ni met hem omgaan. ze zeggen altij slechte dinge over hem en over turken in het algemeen Maar aléé ze kennen hem nog ni eens. Zo klote en kwoon in een appartement en keb vaak zo'n zin om opt dak gaan en springe Maar keb een heel lieve oma Dies jah tuurlijk ze is op leeftijd en het zou haar hééééél hard kwetsen. Maar ik vind geen andere oplossing. Mijn ouders hebben het zelf gezegt : '' ge probeert altijd van u problemen weg te lopen '' en ja das wel waar Maar het wordt me maar elke keer meer en meer.
groetjes
Datum:
29-08-2009
Naam:
Kristina
Leeftijd:
15
Provincie:
België

hit by a bus

mijn relatie is van de een op de andere dag voorbij gegaan na 16 jaar, ze is er met een collega vandoor gegaan en heeft mij met haar dochter ( ze is niet mijn biologische dochter ) achter gelaten.
We hadden net een huis gekocht met een top hypotheek en ik zit zo in de put omdat ik echt geen uitweg meer zie.
Vanwege mijn dochter heb ik het nog niet gedaan maar ik heb zoveel verdriet dat ik er geen gat meer in zie. Op mijn leeftijd met een hoop schuld een nieuw leven beginnen dat is niet een goede uitgangspositie. Ik hou me voor iedereen groot maar eindelijk zou ik het nliefst stoppen op dit moment.
Doordat ik deze breuk niet verwacht had en ook niet zodanig zag aankomen ben ik in een behoorlijk peniebele situatie terechtgekomen. Ik zie geen uitweg en voel me zo alleen en bedrogen dat ik verbitterd door het leven ga.
Datum:
29-08-2009
Naam:
gerard
Leeftijd:
41
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.