Levensverhalen (pagina 856)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik blijf voor jou

Hetgene wat mij tegen houdt is de liefde voor mijn familie. Soms maakt het me gek, om die pijn en woede te blijven mee maken gewoon omdat ik mijn familie niet zo'n pijn wil laten mee maken. Elke dag neemt het zo veel energie op om te blijven leven. Om niet te veel te drinken totdat het teveel voor mijn lichaam wordt. Om niet alle pillen tegelijkertijd in te nemen om die pijn maar te proberen weg te nemen. Om niet dat mes te nemen, oh zo scherp, en mijzelf uit te laten bloeden. Het enige wat ik nodig heb is een knuffel, iemand die mij begrijpt, me vast houdt en me terust stelt.
Al jaren lang heb ik deze gevoelens in me. Zoveel woede en pijn dat maar niet eruit wil. Zo graag wil ik dat het weg gaat, dat op een dag het teveel wordt en ik gewoon neerstoord zodat ik eindelijk kan helen. Tegelijkertijd ben ik doodsbang voor wat ik zal doen waarneer het eruit moet komen. De laatste keer dat het eruit kwam probeerde ik degene te vermoorde die het triggerde, ik wist niet wat ik deed en kon het ook niet stoppen. Wat als het weer gebeurd en niemand is er om me tegen te houden. Wat als het me teveel wordt en ik mijzelf weg neem, daardoor mijn familie zoveel pijn bezorg. Ik houdt zoveel van ze, wil ze geen pijn doen. Maar toch, ik ben zo bang dat het te veel wordt binnenkort. Ik wil niet dood, ik wil gewoon dat de pijn verdwijnt. De pijn bij zichzelf vermoordt me langzaam.
Datum:
02-09-2009
Naam:
linde
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

ik ben het leven beu

ik wil het kort houden maar wil zeggen dat ik geen zin meer heb in dit bestaan ik ben zo moe van al die dingen gokken drugs alchol heb het zelf gedaan en wil stoppen maar het lukt niet ik weet ze zeggen ga hulp zoeken heeft geen zin ik doe alles fout terwijl ik alles goed moet doen ben het echt zat wil dood maar iets houd me tegen dat is mijn moeder hou echt veel van haar ze weten niet dat ik instaat ben om me zelf van het leven te beroven heb het niet geprobeerd maar als ik het ga doen dan zou het me ook wel lukken maar ik denk te veel aan me ouders maar ik blijf die fouten maken ik gok ik rook elek dag joints drink veel alchol en waarom omdat ik schijt heb gekregen aan dit kut leven ik zit zelfs nu te huilen terwijl ik schrijf zat net nog te denken om nederland te verlaten en nooit meer terug te komen maar waar moet ik dan heen wil weg van al die ellendige dingen mijn broer is voor 15 jaar overleden aan zelfmoord heb hem zelf aangetroffen het doet me gewoon zo pijn dat ik heb niet meer kan zien of praten daarom zou ik graag bij hem willen zijn want dit leven hier is niks aan alleen maar ellendeniks gaat goed bij mij misschien ben ik erg negatief over me zelf maar toch ik blijf proberen maar zonder resultaat voor mij is er geen elke dag een nieuwe dag mijn dag blijft altijd het zelfde ik vraag hier bij jullie allemaal wie kan mij helpen dit is mijn enige wanhoopsdaad
Datum:
02-09-2009
Naam:
turk
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Moeilijk

Vanaf mijn elfde jaar gingen alle personen plotseling uit mijn leven die heel dicht bij mij stonden. Ik kreeg verlatingsangst maar ik wou sterk blijven dus ik nam mezelf een hard karakter aan. Ik kreeg mijn eerste vriendje en ik deed alles voor hem. Hij bleek meerdere keren vreemd te zijn gegaan na 2 jaar met hem te zijn. Hij behandelde mij soms lief maar soms als een stuk vuil . Ik bleef met hem om dat hij de enige vorm van aandacht en liefde was in me leven. Ik door hem in aanmerking met hasj en wiet. Daar begon ik aan omdat ik mijn gevoelens minder sterk wou ervaren. Ik was zogenaamd vol zelfvertrouwen. Toen ik hoorde dat hij vreemd ging stopte ik met hem en de hasj en wiet. Ik wou mezelf weer voelen. Ik voelde me gebruikt en vies en ik wou me lichaam reinigen. Het begon met vasten. Het voelde heel goed en ook toen ervaarde ik mijn gevoelens veel minder. Maar ik werd wel blij van vasten. Het sloeg door en ik kreeg annorexia. Ik had geen stabiele thuisbasis vanaf me 11de was het zo rot thuis. Ik zwerfde van huis naar huis en uiteindelijk mocht ik nergens echt blijven. Iedere keer weer een klap in me gezicht. Ik kwam Larsen tegen en dat was mijn licht. Hij wou met mij trouwen en kinderen en samenwonen. Ik was stapelgek op hem en hield van hem. Ik was net hersteld van de annorexia. Het laatste beetje energie en liefde die ik nog over had in me lijf ziel hart en geest gaf ik aan hem. Weloverwogen. Maar de situatie was moeilijk. Hij had ruzie´s thuis, ik zwerfde van hier naar daar en haf problemen met vertrouwen en ook nog de na resten van de annorexia. Hij kwam ook net uit een periode van hasj en wiet waar hij mee stopte toen hij mij leerde kennen. Na 2 en een half jaar ging hij weg. Het is nu 4 jaar geleden maar ondertussen zochten we elkaar telkens op. Maar hij is toen het uit ging verzeilg geraakt in drugs en criminaliteit omdat hij heel depressief raakte. Nu gaat hij naar een afkick kliniek. Ik heb een slechte gezondheid en loop ziekenhuis in en uit. We gaan met elkaar om net alsof we een relatie heben. Toch kan hij niet tegen me zeggen `we hebben een relatie`Waarom weet ik niet en hij ook niet. Maar ik weet wel dat hij bang is er een naam aan te geven omdat het mis kan gaan. Of msichien houd hij gewoon echt niet genoeg van me! Twee kindjes van mij gingen dood Mila en Jessie. die waren van Larsen. Vorig jaar februari was dat gebeurd. Mischien moet ik de hoop houden dat God een mijn weg zal laten zien. Ik wil zo graag met Larsen gelukkig worden, maar ik weet niet eens of hij dat wilt. Alles is zo warrig. Ik kan niet met een andere jongen gaan. Het lukt niet. Ik kan Larsen niet vergeten. Ik heb nog steeds geen eigen plek waar ik kan rusten.Ik moet wachten tot dat ik een husije kan krijgen tot dat ik lang genoeg ben ingschreven. Ik weet heel goed wie ik ben en wat ik leuk vind om te doen. Maar zonder liefde in me leven die intens vorm van liefde tussen man en vrouw die ik heb ervaren met hem......weet ik dat ik altijd als een zombie zal leven. Mijn hart is bij Larsen....en als ik niet bij hem ben voel ik me leeg vanbinnen. slechts alleen een lichaam met een rot gevoel. Mischien ben ik weer zwanger. Ik kom niet meer uit deze situatie ik ben heel erg verward. Jaweh help me mijn God!
Datum:
01-09-2009
Naam:
Li
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

liefde

ik ben nu dacht dat ik een serieuze relatie was begonen de eerste maanden alles goed dan maakt ze et uit dat was moeilijk voor mij ben dan mijn eigen beginnen snijden uiteindelijk is et weer goed tot dat de overgang naar et middelbaar kwam ik hoord nietds meer van haar dat doet mijn hart pijn ik kan niet leven zonder haar et is et niet waard als ik niet bij mijn gelievde kan zijn ik zou liever gwn dood zijn heb bijna van de trap gedoken op school maar mijn vriendin van vroeger hield mij tegen samen met een vriendin van haar hadden ze dat maqar niet gdn had ik dit niet moeten mee maken dit bericht schrijf ik met tranene in mijn ogen als et mij te veel word zou ik een wapen in huis en schietl me zelf neer nog 1 druppel en de emmer loopt over als ja dit leest neem hier geen voorbeeld aan maar voor mij is et genoeg
Datum:
31-08-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
België

×

een poosje geleden zat ik met die gedachten, ik was me ex kwijt, me beste vriendin & me ouders waren kwaat op me. ik voelde me vr-es-elyk, op school ging 't ook fout, me 'beste'vriendin had een hele boel mensen tegen me op gezet, & ze gingen me uitschelden , en de klas werdt kut. de enige keuze die ik had is dood gaan.. ik heb er ook over gepraat enzo, maar dt hielp niet. maar ik heb doorgezet! nu voel ik me weer goed, heb en nieuwe lievere vriend, en me broer is me beste vriend geworden. en me beste vriendin kan oprotten. :)


voor de mensen die zm willen plegen :
NIET DOEN.
bekijk de zonnige kanten want je weet maar nooit wat er daarna nog gaat gebeuren, je leven kan veranderen. ;)


xx.
Datum:
31-08-2009
Naam:
x
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Hoe met dit gevoel leren omgaan?

Hee allemaal. Ik zit ngl in een dip :( Ik ken mijn beste vriendin nu al iets langer als 3 jaar. Het is een leuke & aardige meid waar ik eerlijk gezegt wel eens meer dan vriendengevoelens voor had. Nu af en toe nog steeds. Maar ik weet dat ze niet op mij valt, en al een vriend heeft. En dat respecteer ik. Zij heeft ook gevoelens ..
En pas geleden heb ik haar echt vertelt dat ik Bi. ben. Mijn beste vriendin vind het wel jammer aan ene kant omdat ik op haar viel. En aan andere kant respecteert ze het helemaal en zegt dat ik er zelf niks aan kan veranderen. Niemand verder weet dit al.. Want eerlijk gezegt schaam ik me er best voor, Soms hoor je over Bi's enzo zulke negatieve opmerkingen :S Daar wil ik zelf niet op aangesproken worden natuurlijk. Dus dat is iets dat me al dwars zit. En dan nog dat mijn vriendin mee ging op reis met ons. Gewoon in NL hoor. Maar na een week, we zouden eigelijk 2 weken blijven, wilde ze ineens weg zonder dat ze eerst met me ouders had overlegt, maar dat kwam ook mede door mij omdat ik ineens zei Ze wil weg!
Maar ze had op vakantie niet echt een prettig gevoel. Me moeder zat iedereen steeds af te kraken en zo werd de sfeer wat minder. Daarna nog ruzie gehad via msn en sms met dur. Om wat er gebeurd was.. Me moeder was echt kwaad.. En me vriendin durfde, nu al helemaal niet meer bij mij thuis te komen. Later gingen mijn vriendin en ik nog een keer afspreken, Ze stelde voor om te gaan shoppe. Ik wilde wel mee, Maar helaas verliep die dag in een drama doordat ze wat gestolen had :( En ik word dus verdacht als Medeplichtig zijn van wat er gebeurd is. Mijn ouders waren woedend, En mijn moeder voelde zichzelf hopeloos. Maar besloten samen dat ik niet meer met beste vriendin meer mag omgaan :S En moet je nagaan.. Niet meer met je beste vriendin omgaan terwijl ze verder heel aardig tegen je doet, Goed behandeld enzo is heel wat. We deelden echt alles, Geheimen enzo. Dus nu heb ik 1 brief van de politie gekregen waarin staat dat ze gaan uitzoeken of alles wat er door de politie is gezegt zin heeft gehad. Ben op 1 of andere manier bang voor weer zo'n brief, En als post komt moet ik er als 1e bij zijn. Komt vast omdat ik nog nooit met de politie te maken heb gehad, En toen ineens in een cel kwam te zitten terwijl ik niks gdn had :S :(
Dusjaa.. De ouders van myn BFriend zijn gescheiden en kunnen ook niet goed met elkaar overweg. Nu is ze bij haar moeder, En haar zus loopt te proberen erge ruzie tussen mijn Bestfriend en ouders en andere te veroorzaken die zij kent. Dit doet haar erg pijn, Haar moeder mishandelde haar.. En word soms ngl erg boos om niets! En van haar vader mag ze ff niks omdat ze gestolen heeft..
Nu ziet ze het ff niet meer zitten, En is van plan om tot haar 16e, zegt ze te wonen bij een ander meisje. En niemand mag weten waar ze dan is.. En ze vertelde me dat dat voor my ook beter is dat ik het niet weet omdat ik anders moet blijven liegen waar ze zit. En ze zegt dat ze dit ook voor my doet zodat me ma weer normaal doet tegen my. Wat moet ik doen? Ze wil weglopen & als zij iets in dur hoofd haalt, meent ze het ook echt.

Ik voel me erg rot hierdoor. Hoe moet ik haar helpen of met dit gevoel leren omgaan? :( Heb van mezelf al snel van die Zmneigingen.. Is dat raar?
Datum:
31-08-2009
Naam:
Anoniem.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Niemand vind mij aardig

Hallo ,

ik heb het gevoel dat niemand mij aardig vind

Daarom wil ik dood .

Bedankt
Datum:
30-08-2009
Naam:
Kasper
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Waarom?

Waarom? Ik denk dat dat de grootste vraag is waarmee ik ,en meenig ander met mij, worstel. Waarom blijven leven als je te veel wordt ontnomen. Net als de meeste meisjes en vrouwen kijk ik soms naar mezelf in de spiegel en denk ik? Gatver ben ik dat? Als je om je heen kijkt zie je overal modellen. Mooie meiden die slank zijn, de meeste aandacht krijgen en er bijna niks voor hoeven te doen om slank te blijven. En ik? Ik train elke dag om slank te worden waardoor je soms ook jezelf verliest. Je eigenwaarde, je eigen ik. Wie ben ik?
Al sinds kleins af aan worstel ik met deze vraag. Mijn moeder stierf toen ik vijf jaar was aan kanker. ik kwam, na vele ruzie's en rechtzaken te wonen bij mijn vader. Me familie kwam niet meer bij elkaar over de vloer en als klein meisje hoorde je verschillende verhalen aan. Ook werd ik gepest op school. Verschrikkelijk tijd waarbij ik menig keer mezelf heb verwond. Maar niemand die het zag. Vele ruzies en klappen thuis en innerlijke tranen zijn gevallen.
Na een paar jaar liep me jongste zusje weg en kwamen er weer hulpinstanties bij te pas. Deze meneer bracht het gezin nog verder uit elkaar dan dat het al was.
2 jaar terug stierf mijn beste vriendin. Mijn oma. Zij begreep mij en ik kon uren met haar praten. Een geweldige vrouw. Na haar overlijden heb ik nooit meer zo gepraat. Afgelopen februari is mijn vader met longkanker, uitzaaingen, en 2 tumoren in het ziekenhuis openomen. Nalatigheid van de huisarts. Me vader liep al een jaar lang met symptonen maar werd steeds naar huis gestuurd.
Hij heeft nu tot november te leven.
ALs hij er niet meer is rust er veel op mijn schouders. De zorg voor mijn zusje, behouden van het huis en nog veel meer.
Waarom gebeurd dit mij? Hoeveel kan ik nog dragen? Regelmatig verwond ik mezelf als ik zulke gedachten heb. frustratie op jezelf uitoefenen om zo je pijn te onderdrukken.
Maar als ik nou diep in mezelf ga zoeken. En mezelf de vraag ga stellen waarom??
denk ik dat alles zal gebeuren met een reden. Om er sterker uit te komen om zo andere te kunnen helpen.
Op een dag werd ik wakker en dacht. Oké ik heb geen vriend die onvoorwaardelijk van me houd. Ik heb me verkeerde dingen gedaan met jongens omdat ik me liefde verkeerd zocht. Ja ik ga me vader verliezen. Maar wie heb ik nodig om mezelf te zijn? Je moet zelf eten zelf drinken en zelf ademen om de dag door te komen. Je moet zelf liggen op het strand om bruin te worden ook al ben je met andere. Waarom dood gaan als je ook kan genieten van de zonnestralen op je gezicht. de zon schijnt nt zo goed voor mij als voor die meiden die slank zijn. de vogels zingen ook voor mij en als de wind door de bomen waait langs me gezicht door mijn haren weet ik dat mijn moeder en oma bij me zijn.
Zelfmoord is makkelijk dan ben je dr vanaf. En ja de verleiding is groot.
Maar je moet vechten. Vechten om er beter uit te komen. En dit alles MOET en KAN jezelf doen. Je moet alleen genieten van de kleine dingen die er zijn. Mijn moment komt nog wel denk ik elke dag. Alleen moet je geduld hebben. Want geduld is een schone zaak.

Liefs Neva
Datum:
30-08-2009
Naam:
Neva
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

mijn moeder

seder 3 jaar geleden leerde mijn moeder door mijn aanwezigheid in de gevangenis iemand kennen waarvan ik ook zelf dacht dit lijkt wel een goei mens , tevergeefs , hij is compleet niet de man die hij tegenover mij voorstelde erger nog , ik hoor hem nog steeds zeggen dan ben ik thuis maar nee hij kwam gewoon niet naar huis en nog steeds niet . nu 4 jaar verder is hij er nog steeds niet geloof ik hem nog nee . nu doordat hij steeds zegt tegen mijn moeder wat ze moet doen ligt er geen contact meer tussen mij en mijn moeder buiten dat ik er steeds opnieuw ruzie mee heb ik kan dat niet verder aanzien hoe hij steeds liegt het moet stoppen en dan nog het liefst nu meteen ; vaarwel
Datum:
30-08-2009
Naam:
richie
Leeftijd:
23
Provincie:
België

mijn leven

Mijn ellende is allemaal begonnen toen in 2de kleuterklasje een klasgenootje is gestorven. Het jaar nadien is mijn beste vriedin toen ook van school veranderd. 2 jaar later is het pesten begonnen en toen ik 8 jaar was is mijn oma gestorven. Het pesten is doorgegaan tot het 2de middelbaar maar het was overal, op de voetbal, tennis en op de tekenles. Mijn ouders wilden mij helemaal niet want mijn ma heeft mij zelf gezegd dat ze eigenlijk maar 1 kind wilden en dat mijn pa perse een jongen wou, daarom heb ik nog een broertje. Die mag bijna alles. Nadat het pesten grotendeels was gestopt zijn de eerste zelfmoordgedachten begonnen. Intussentijd heb ik nog 4 mislukte relaties gehad, waarbij dat mijn eerste ex mij bedreigde nadat ik het had uitgemaakt, mijn 2de ex die bedroog mij volgens een vriendin, mijn 4de ex die gebruikte mij om zijn ex-vriendin jaloers te maken en mijn laatste ex was een goeie jongen maar wij zaten op andere niveaus. Op dit moment heb ik een goede relatie met een lieve jongen. Maar het verleden heeft zijn stempel op mij gedrukt. 1.5 jaar geleden wou ik er een eind aan maken maar mijn toenmalige beste vriend heeft mij zover gekregen dat ik hulp ging zoeken. Ik ben toen bij mijn leraar godsdienst alles gaan vertellen. Deze man heeft mij fantastisch geholpen. Ik ben toen via clb op het cgg terechtgekomen en daar kon ik mijn verhaal gewoon niet kwijt, ik voelde mij slechter dan ooit en ik wilde er een eind aan maken. Mijn leraar godsdienst heeft toen alles aan de directeur gemeld en die heeft mij laten opnemen in het zieken huis. De psychiater daar was een heel grove man, hij deed net of ik niks had meegemaakt. Het enieg goede dat die man heeft gedaan is mij een nieuwe psycholoog aanwijzen. Die laatste daar ga ik nu al 10 maanden heen en ik heb enkele vooruitgangen geboekt. Maar het is mijn leraar godsdienst geweest die mij intussentijd nog 2 keer op het nippertje mijn leven heeft gered door op mij in te praten. Zonder hem was ik hier niet meer geweest. Nu denk ik nog elke dag aan zelfmoord en wil ik nog zelfmoord plegen langs ene kant. aan de andere kant zie ik het verder studeren in Gent dit academiejaar als een start voor een nieuw leven. Een leven dat ik de kans wil geven.
Datum:
30-08-2009
Naam:
pessimist
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.