Levensverhalen (pagina 857)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wil niet meer!

Ik heb drie jaar geleden tegen mijn man gezegd dat onze schuld afgelost was. Dat was niet zo; ik wou dat hij zich niet druk zou maken over de financiën en zich zou bezig houden met zijn genezing. Het is allemaal opgelopen nu tot een schuld van 20.000 euro. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen hem zo teleur te stellen; ik schaam me zo erg! Hierbij komt nog dat ik van mijn 4e tot aan mijn 19e mis- / gebruikt ben door mijn vader. We zijn nu 13 jaar verder en nog elke dag voel ik me vies, schuldig (omdat ik weg ben gegaan en mijn zusjes achter heb gelaten), waardeloos, lelijk, in en in slecht en niet de moeite waard. Elke dag is een strijd; herbelevingen, schuldgevoel naar mijn man en ga zo maar door. Ik wil het liefst slapen gaan en niet meer wakker worden. Dat gebeurd niet; dus dan het lot maar een handje helpen. Ik ben radeloos, stom, dom en zo onwijs egoïstisch geweest. Nu is het tijd om er een eind aan te maken.
Datum:
29-08-2009
Naam:
Anouschka
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

op

De laatste twee jaar beleef ik geen plezier meer aan het leven,ik heb een hele zware jeugd achter de rug, en daardoor dus ook geen famillie waar ik op kan terugvallen.
Mijn partner begrijpt me totaal niet en heeft zo iets van, "we hebben materieel toch alles wat nodig is"
Een paar maand geleden ben ik naar Griekenland gaan werken, maar ook dat liep slecht af (ben daar financieel gepluimd)De laatste tijd verdink ik mijn problemen en slechte gedachten in drank ,drugs en pillen, maar zo kan het niet blijven duren.
Ik zoek een manier om pijnloos uit het leven te stappen, ik heb er echt genoeg van en ben bang dat ik anderen iets ga aandoen
Datum:
29-08-2009
Naam:
stefaan
Leeftijd:
43
Provincie:
België

den druppel te veel

ben een man zonder wortels,totaal gn emotionele basis mee gekregen.
Gisteren op het werk was de druk voor mij weer zo groot dat ik er snachts weer hevige rugpijn vd stress bij gekregen heb dat ik het gewoon nt meer aankan.
Ik wil er zo graag een einde aan maken (al 25jaar) maar ik ben zo een gevoelig persoon dat het mij maar nt lukt en dat is zo frustrerend.
Ik ga het vanavond toch nog eens proberen.
Datum:
29-08-2009
Naam:
geert
Leeftijd:
47
Provincie:
België

Heej allemaal

Hi , kzie het leven ook ni meer zitten Kzit in zo'n moeilijke periode ik weet het Het is gewoon Mijn ouders begrijpen me niet of kdenk beter gezegt ze kennen me ni zo goed, maar of ze geven mij de kans niet om alles uit te leggen of ik ben bang om het zelf te vertellen. Dat is maar één reden er is ook een jongen .. jah.. ik zie da veel meisjes zelfmoord willen plegen door een jongen Ik vond et ook maar bullshit da doe ge toch ni? maar toch het is mij zelf voorgekomen Maar bij mij is het beetje anders Probleem : mijn ouders
Kben christen enja hij is turks dus jah ge weet het al waarschijnlijk Kmag ni met hem omgaan. ze zeggen altij slechte dinge over hem en over turken in het algemeen Maar aléé ze kennen hem nog ni eens. Zo klote en kwoon in een appartement en keb vaak zo'n zin om opt dak gaan en springe Maar keb een heel lieve oma Dies jah tuurlijk ze is op leeftijd en het zou haar hééééél hard kwetsen. Maar ik vind geen andere oplossing. Mijn ouders hebben het zelf gezegt : '' ge probeert altijd van u problemen weg te lopen '' en ja das wel waar Maar het wordt me maar elke keer meer en meer.
groetjes
Datum:
29-08-2009
Naam:
Kristina
Leeftijd:
15
Provincie:
België

hit by a bus

mijn relatie is van de een op de andere dag voorbij gegaan na 16 jaar, ze is er met een collega vandoor gegaan en heeft mij met haar dochter ( ze is niet mijn biologische dochter ) achter gelaten.
We hadden net een huis gekocht met een top hypotheek en ik zit zo in de put omdat ik echt geen uitweg meer zie.
Vanwege mijn dochter heb ik het nog niet gedaan maar ik heb zoveel verdriet dat ik er geen gat meer in zie. Op mijn leeftijd met een hoop schuld een nieuw leven beginnen dat is niet een goede uitgangspositie. Ik hou me voor iedereen groot maar eindelijk zou ik het nliefst stoppen op dit moment.
Doordat ik deze breuk niet verwacht had en ook niet zodanig zag aankomen ben ik in een behoorlijk peniebele situatie terechtgekomen. Ik zie geen uitweg en voel me zo alleen en bedrogen dat ik verbitterd door het leven ga.
Datum:
29-08-2009
Naam:
gerard
Leeftijd:
41
Provincie:
Gelderland

Moe

Ik voel me alleen, niet begrepen, denk vaak aan zelfmoord. Maar ik weet dat dat de oplossing niet is...Er moet iets anders zijn, ik heb nog hoop. De ene dag wat meer als de andere. Soms heb ik zin om mezelf op te hangen, dood te schieten. Maar hoe? Ik heb geen geweer, zou niet weten hoe je zo'n touw moet knopen en...het is eng. Wat als het mislukt? en het moet ook niet leuk zijn voor m'n moeder om me opgehangen te zien als ze thuis komt.

Er is echter geen licht in mijn leven, ik voel me alleen. Ik heb vrienden, een vaste vriend, maar voel me niet verbonden. Want niemand begrijpt me...Ik merk dat ik met de dag minder tolerant word, meer in de put geraak...Ik geraak er niet uit op mijn eentje, maar niemand helpt me. Ze zien het, maar helpen mij niet. Dat alleen vind ik al een reden om gewoon te sterven...

Ik zou gewoon willen wegrennen, maar naar waar? Overal is miserie, ik heb een hekel aan de maatschappij, de wereld. Iedereen is egoïstisch, de aarde gaat kapot aan vervuiling...

Wat me ook ongelooflijk stoort is dit: Mijn hele lagere school tijd ben ik gezien als een nietsnut door vele leerkrachten. 6 jaren lang en er was maar één leerkracht die zag wie ik écht was. De rest aanzag me als een dom kind. Ik was nochthans niet dom, ik was gewoon dromerig. Mijn punten op school zijn nu super en ik zit op redelijk hoog niveau. Ik zou al die leerkrachten graag terug zien en hun tonen wie ik nu ben. Waarschijnlijk herrinneren ze zich mij niet meer, ik was gewoon één kind in de zovele. Maar zij hebben een groot deel van mijn leven verziekt, me getekend voor het leven. En ik geraak er maar niet over. Eén leerkracht had er plezier in me te vernederen voor heel de klas. Ik vergeet het gevoel nooit, zijn hand op mijn hoofd...hij schudde me doorheen. En waarom? Omdat ik het antwoord niet wist op een rekensom. IS DAT ZO ERG? ls je geen modelleerling bent, niet superpunten haalt zoals sommige anderen, ben je precies gedoemt om de zondebok van de klas te worden. Ik heb vaak geweend omdat ik naar school moest...Vreselijk eigenlijk, school zou leuk moeten zijn. In het middelbaar ging dit verder, tot ik me wat leerde verzetten tegen leerkrachten. Toen volgden er strafstudies. En nu, mijn laatste twee schooljaren, heb ik eindelijk mijn draai gevonden. In school dan toch. Voor de rest is alles stom...Ik ben een emotioneel wrak...Ik wil dingen doen, maar het lukt me niet. Ik wil mezelf helpen, maar geraak niet verder dan het internet. Ik maak constant ruzie met mijn vriend en ik ben de oorzaak...Thuis gaat het ook niet goed, alles loopt mis...En ik ben het leven gewoon kotsbeu. Als ik kijk naar de toekomst heb ik zin om weg te rennen, want wat ligt er voor mij? Een rommelig leven waarschijnlijk. Ik heb niet het gevoel dat het gaat beteren...
Datum:
29-08-2009
Naam:
No use for a name:)
Leeftijd:
18
Provincie:
België

zoveel van haar houden

hallo. waar moet ik beginnen,ik zag haar ooit op een pc.er sloeg een vonk over en we waren stapel verliefd op elkaar geworden, zo verliefd dat ik mijn huwelijk opgaf.
we waren zo gelukkig samen,ik wilde haar nooit meer kwijt.
we gingen zelfs werk zoeken voor mij.
en ik kreeg een sleutel van haar huis wat al ons huisje werd genoemd.
goh wat hielden we van elkaar wij waren een pracht koppel zeiden we altijd.
we hadden ook al plannen om te gaan samenwonen,maar telkens blaasde ik dat wat af.
ik kwam wel ieder weekend naar haar toe.
en de vakanties waren geweldig.
waarom durfde ik niet te zeggen dat ik het nog te vroeg vond.
zo gingen we maanden verder.
ik was bere gelukkig zij ook dacht ik.
tot een paar dagen voor valentijnsdag
ze deed raar als ik belde of een sms stuurde.
tot ze zei,dat ze aan het denken was ze kwam met mij niet verder.
ze was aan het spartellen.
en ze had ook gelijk, ze deed alles voor mij, ik kon geen betere vrouw wensen.
maar nu is het al bijna 7 maanden over.
even ging het goed met mij,maar nu zit ik volledig in de put.
zo in de put dat ik haar kwijt ben dat ik er mee wil stoppen.
ik heb al touw meegebracht, en tot vervelens toe een knoop geoefend.
ik zou god op mijn blote knieen willen bidden dat ik haar terug krijg,maar ook haar kan ik begrijpen.
wie wil er nou met een twijfelaar leven.
volgende week is ze jarig.
ik wil haar dan een sms sturen, waarin ik haar ook wil zeggen dat ik nog steeds van haar hou.
hopelijk krijg ik hier een antwoord op,anders heb ik voor mezelf al een besluit genomen.
en zal ik nog een brief in haar brievenbus stoppen,en dan ga ik heeeeeel lang slapen.
goh wat hou ik van mijn bolleke.
Datum:
28-08-2009
Naam:
eric
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

misbruik heeft mijn leven geruineerd..

vanaf mijn 8ste tot mijn 14e ben ik misbruikt door mijn broer.
Heb het pas vorig jaar tegen mijn moeder durven te vertellen.
Ze heeft haar rug tegen me gekeerd, alsof ik niks voor haar beteken.
En het contact verbroken. Ik ben zelf moeder van 2 meiden. Ze betekenen alles voor me. dus ik begrijp mijn moeder niet!

Heb vroeger altijd zelfmoordneigingen gehad. Maar durfde niet. waarschijnlijk te laf om dat werkelijk te gaan doen. Maar nu is dat gevoel ineens weer helemaal teruggekeerd. Het gevoel dat ik niks waard ben, dat mensen me anders vinden.En vooral onaardig vinden. Ik heb 3 jaar geleden hulp gezocht bij de maatschappelijke werker. Die heeft mij uiteindelijk doorverwezen naar mijn h.a. en mijn huisa. naar de psycholoog, en die uiteindelijk naar de psychiater i.v.m medicatie dat ik 6 maanden heb geslikt.(wat overigens niet helpt bij mij.) Ja en dan de kosten waar ik mee opgezadeld zit, jeetje omdaar maar niet over te beginnen zeg! pff als ik nu genezen zou zijn geweest, dan is het de moeite wel waard. Maar nee, ik voel me werkelijk door iedereen om me heen bezodemietert.
Ik kan en wil echt niet meer leven, heb de energie niet meer, all1 mijn 2 dochters houden me staande. Maar toch denk ik dat ze nix aan me hebben, ik probeer me positief te gedragen ondanks mijn intense verdriet.

Hoop dat god me zijn hand reikt ...
Datum:
28-08-2009
Naam:
anoni29
Leeftijd:
29
Provincie:
Gelderland

hartverscheurend

Ik voel me nu al zo'n 2 jaar kut.
ik heb bij een psycholoog gelopen.
hun conclusie was dat ik te verwend was.
PARDON?!, ik ben juist het tegendeel en ben met de kleinste dingen blij enz. ik verteldde niks aan die mensen over mijn zelfmoordgedachten ofso. alleen aan me beste vriendin vetrouwde ik al mijn gedachten. wij deden alles samen. zij was eigelijk de enigste die me steunde. toen ik op een dag samen was met een andere vriendin heeft zij voor de grap een lullig smsje gestuurd. toen was de vriendschap dus over. maar dan ook echt ik heb haar nooit meer gesproken op school en amper gezien. het enigste wat ik nog had was weg. en daar komt ook nog is bij dat ik eht thuis zwaar had. mijn vader dronk veel en mijn moeder was nogap depri. en dankzij mijn ouders therapeut heeft ze ervoor gezorgt dat me moeder een soort boze stiefmoeder is geworden. volgens haar ben ik een verwendnest, rotkind, etter enz. ik heb niemand meer op deze aardbol. 2 maanden geleden is me oma gestorven. ik mis haar zo ontzettend. oma asjeblieft ik hoop dat je het goed hebt daarboven met opa . ik gun je een goed leven en ik hoop dat je gelukkig bent. doordat mijn oma dood gin net voor een toetsweek ben ik ook nog is blijven zitten. nu krijg ik de schuld van me moeder dat ik ben blijven zitten. ik weet gewoon ff niet wat ik moet doen :(.
Datum:
28-08-2009
Naam:
A.
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

De aantrekkingskracht van rust

Ik blijf maar denken dat de dood rust inhoudt. En omdat ik de rust in mezelf zo kwijt ben geraakt, ga ik steeds weer verlangen naar de dood als ik er emotioneel doorheen zit en het leven niet helder zie.

Rationeel zie ik het gevaarlijke van de redenering in, maar de gedachte zit zo diep ingesleten en ik weet niet hoe ik die haast vanzelfsprekende redenatie en de bijbehorende gedachtenstroom uit mijn hoofd krijg..... al zeker niet wanneer ik me druk maak en van streek ben: dan is het zo moeilijk om te blijven kiezen voor het leven.

Hoe vind ik mijn rust terug zonder te stoppen met werken, eten, drinken, ademen?
Datum:
27-08-2009
Naam:
Rust nodig
Leeftijd:
37
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.