Zoals je ziet heb ik al een bepaalde leeftijd bereikt. Toch komt zelfmoord nog wel eens aan de orde bij me. Vooral als het ff niet goed gaat met me zoals nu. En in mijn wereld betekend dat meestal op het gebied van liefde en intimiteit. Ik zal het proberen uit te leggen.
Al van jongs af aan is mijn associatie met sex en intimiteit niet helemaal ok. Een oom van me heeft nou eenmaal besloten om op zijn ongeveer 30ste, mij te beroven mij kinderlijke onschuld en me te bevuilen met zijn smerige maar bovenal zieke sexuele gedachtes. Ik ben van binnen nog steeds een kliene jongen van 10 met een kapotte ziel . Hoewel ik in het leven toch steeds weer op zoek ga naar liefde en intimiteit wil het me toch niet lukken. Ik hou veels te veel vast aan het verleden of ik doe iets niet goed... Of ik klap zelf dicht bij te veel intimiteit, of ik word afgewezen. Dat laatste is nu net het geval geweest. Na jaren jaren van kwelling EINDELIJK weer eens een keer dat gevoel van verliefdheid gevonden... ik blij.... is ze op een ander verliefd. Normaal zou je dat wel makkelijk kunnen verwerken, maar ik heb toch het gevoel, dat als ik wat rielekster was geweest, het misschien wel wat had kunnen worden.. maar ja misschien is het ook wel gewoon niet voorbestemd. Tis altijd zo lastig om objectief en rationeel te blijven als zoiets niet wil lukken. Vooral omdat ik hier al jaren mee bezig ben.... Het verwerkings proces van, erkennen.... voelen.... en het een plaats geven. Alleen steeds komt het weer terug.. in situaties, overal. Tijden zijn goed en tijden zijn zwaar. Dr is alleen iets wat steeds zwaarder lijkt te worden en dat is het verlangen om het verleden te veranderen... als het niet was gebeurd...als ik nou wel op een normale sex en intimiteit had ontdekt.... wie was ik dan geweest? Had ik dan misschien wel mn geluk gevonden? Had ik dan misschien al kinderen gehad?? De liefde van mn leven ontmoet?? Had ik dan op dit moment deze fantastische vrouw misschien wel voor me kunnen winnen? Telkens komt weer de harde realiteit terug... wat gebeurd is is gebeurd en zal ik nooit meer kunnen veranderen. Hoogstens de manier waarop ik ernaar kijk.... maar de gebeurtenis zelf... ik was een onschuldig blij en gelukkig kind. Kon ik dat kind in me maar weer vinden.... steeds weer... hoe kapot.... zo zuur...voor altijd? Onmkeerbaar? Is er een beter pad voor me? Duidelijk niet het pad waar ik zelf voor gekozen heb, toch? Heb al vanalles gedaan. Ben zefs de confrontatie aangegaan. Vergeten geprobeerd.. kan natuurlijk niet. Vergeving geprobeerd...vergeven als kado voor me zelf gezien.... al die moeite om maar verder te komen.. en toch is de uitkomst hetzelfde.. het is gebeurd en heeft me gemaakt tot wie ik ben. Onveranderelijk. Net zoals er een eind aan maken.. ook dat is onveranderlijk... wil ik dat? Aan de ene kant is het heel aantrekkelijk om te weten dat deze ellende hier op aarde dan iig zal ophouden! Maar ja waar kom je dan terecht?... In de hel? Op sommige momenten maakt zelfs dat niet meer uit.... als deze eeuwig terugkerende ellende op deze aardkloot maar stopt! kBen het zat!!! Alweer!! Hart gebroken... Alweer!! Denken aan het einde...alweer!!! Alles klaar... rust..... onomkeerbaar... dr zijn zoveel manieren om het te doen, en zo makkelijk eigenlijk ook... 6 million ways to die!! Choose one!!! zo aanlokkelijk soms.... te aanlokkelijk?? Het is en blijft een keuze... mijn keuze!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.