Levensverhalen (pagina 855)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

weg van alles

Ik voel me alleen
Ik ben verkracht en ik ben zwanger.
Gevoel van leegte om me heen,
mijn ouders kijken niet naar me om
niemand hier, die van me houd.
Niemand die mij ziet staan.
Datum:
02-09-2009
Naam:
hoi
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Ongelukkig

ik ben heel erg ongelukkig overal. ik word ook overal gepest iedereen haat me ik kan het zo niet meer aaaann ik ben lelijk iedereen haat me omdat ik turks ben gvd wie begrijpt meee =[
Datum:
02-09-2009
Naam:
Asena
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

raarste verhaal ooit

Ik ben een meisje van 21 en ik weet zeker dat niemand een verhaal heeft als het mijne. Iedereen die hier schrijft heeft veel pijn is ongelukkig met zichzelf en heeft liefde nodig, of een helpende hand, en geloof me, voor hen is er allemaal nog hoop. Maar ik ben iemand die teveel liefde heeft gekregen in haar leven. Mijn ouders zijn alleen maar aardig en goed voor me geweest mijn hele leven lang, en ik kom er nu opeens achter dat ik helemaal niet het aardige meisje ben wat iedereen denkt dat ik ben. Ik heb nooit echt geleefd in het leven. Ik heb nooit mezelf gevoeld, ik ben altijd zo gecontroleerd geweest dat ik iemand anders ben geweest. Nu kom ik erachter dat mijn diepste wens is om anderen te vermoorden pijn te doen zieke seks te hebben. En daarom wil ik mezelf nu uit de weg ruimen, voordat ik iedereen in mijn omgeving ga vermoorden.
Datum:
02-09-2009
Naam:
Lisa
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

veel verdriet snak naar rust

Ik heb 3 jaar met een jongen verkeert waar ik me super bij voelde.. en toen is het uit geraakt door mij zelf enik heb hem geen tweede kans gegoven .. en had even een ander vriendje.. nu is het gedaan omdat ik alleen mijn ex vriendje heel graag zie en terug wil . ! Maar nu is die verlieft op een ander meisje en krijg ik ook geen tweede kans meer.. Ik droom ervan me zelf om het leven te brengen liefst zo snel mogelijk nu ik voel me rotslecht ween dagen lang .. kan het meisje niet zien en zij zit bij ons op school probeer haar zoveel mogelijk te mijden en hem ook ik wil niemand meer zien mij hart verlangt naar hem maar het komt nooit meer goed . dus heb ik gezegt dat ik hem nooit meer wil zien en haar ook niet en ja dat ik thuis blijf en nooitmeer weg ga ik wil me op sluiten voor altijd ik snak naar rust in men leven ik heb zoveel al mee gemaakt .. zelfs al in een geestelijke gestoord ziekenhuis om me te helpen met zelfdoding. Kwil er niet meer zijn ..
Datum:
02-09-2009
Naam:
Lilly
Leeftijd:
17
Provincie:
België

het leven is te cru

ik ben nu 26 maar heb al het leven van een 40 jare geleden.
in mijn schooltijd was ik altijd het pispaaltje en de gene die in elkaar werdt geslagen en gepest.
door dit alles heb ik toen jaren met zelfmoord rond gelopen en ook een maal getracht dit te doen door me polsen door te snijden.
op het moment dat ik dit deed kwam er een vriendin van binnen en zag me zitten in de hoek.
dus ze heeft het weten te stoppen bij 1 pols die gelukkig nog niet te diep was ingesneden maar een liteken op me pols herrinderd me wel altijd aan deze dag.

het ging hier na wat beter met me ik was 14 jaar en kreeg een relatie met wat ik dacht een leuke liefe jongen, 4.5 jaar waren we samen en naar mijn idee een goed gelukkig stel totdat ik er achter kwam dat hij me al 3 jaar bedroog met een vriendin van me.

na 3 maanden te hebben zitten kniezen en met vraagtekens boven me hoofd te hebben gezeten kreeg ik opnieuw een relatie.
hij was perfect ( dacht ik) tot afgelopen weekend na 8.5 jaar relatie en een huwelijk van 5 jaar was hij afgelopen weekend naar een (vriendschappelijk) vriendin gegaan die hij via het internet heeft leren kennen waarom ik maandag het bericht van hem kreeg dat hij vanaf vandaag bij haar introk om daar te wonen.
toen in vannochtend wakker werdt was het huis leeg , zonder hem , zijn spullen waren weg en geen enkel bericht of teken van afscheid.
nu laat hij me zonder pardon en zonder goeie reden achter met een huis die ik niet alleen kan betalen en ik krijg er nu allemaal scheidings kosten bij en als klap op de vuurpijl laat hij me nu achter met al zijn schulden , waardoor ik met wat pech straks binnen een maand me huis , me man en me vertrouwen in 1 klap weer kwijt ben.
en daarbij me grootste angst is het alleen zijn ik ben nog nooit alleen geweest en zit nu helemaal alleen in dit grote huis hier waar ik nu net 11 maand in woon.

de ideeën van zelfmoord kruipen langzaam weer in me hoofd maar mijn verstand weet beter.


ik ga vechten , ik wordt sterker , ik ......... ik wil weer gaan leven , ik ga gewoon weer leven , leven voor mezelf!!

als is het dal zo diep en donker in de verte zal ooit voor mij de zon gaan schijnen.

mensen die hier ook staan met hun verhaal ook al is het leven nog zo zwaar.
vindt de kracht en je komt er sterker uit als nooit te voren.

de is 1 gedicht die me altijd op op de been houd ik hoop dat hij voor jullie ook mag helpen:

eenzaam hoef je je nooit te voelen
want er wordt voorduurend aan je gedacht,
door mensen die het goed bedoelen,
misschien geeft dit idee je kracht
Datum:
02-09-2009
Naam:
ik
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Ik blijf voor jou

Hetgene wat mij tegen houdt is de liefde voor mijn familie. Soms maakt het me gek, om die pijn en woede te blijven mee maken gewoon omdat ik mijn familie niet zo'n pijn wil laten mee maken. Elke dag neemt het zo veel energie op om te blijven leven. Om niet te veel te drinken totdat het teveel voor mijn lichaam wordt. Om niet alle pillen tegelijkertijd in te nemen om die pijn maar te proberen weg te nemen. Om niet dat mes te nemen, oh zo scherp, en mijzelf uit te laten bloeden. Het enige wat ik nodig heb is een knuffel, iemand die mij begrijpt, me vast houdt en me terust stelt.
Al jaren lang heb ik deze gevoelens in me. Zoveel woede en pijn dat maar niet eruit wil. Zo graag wil ik dat het weg gaat, dat op een dag het teveel wordt en ik gewoon neerstoord zodat ik eindelijk kan helen. Tegelijkertijd ben ik doodsbang voor wat ik zal doen waarneer het eruit moet komen. De laatste keer dat het eruit kwam probeerde ik degene te vermoorde die het triggerde, ik wist niet wat ik deed en kon het ook niet stoppen. Wat als het weer gebeurd en niemand is er om me tegen te houden. Wat als het me teveel wordt en ik mijzelf weg neem, daardoor mijn familie zoveel pijn bezorg. Ik houdt zoveel van ze, wil ze geen pijn doen. Maar toch, ik ben zo bang dat het te veel wordt binnenkort. Ik wil niet dood, ik wil gewoon dat de pijn verdwijnt. De pijn bij zichzelf vermoordt me langzaam.
Datum:
02-09-2009
Naam:
linde
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

ik ben het leven beu

ik wil het kort houden maar wil zeggen dat ik geen zin meer heb in dit bestaan ik ben zo moe van al die dingen gokken drugs alchol heb het zelf gedaan en wil stoppen maar het lukt niet ik weet ze zeggen ga hulp zoeken heeft geen zin ik doe alles fout terwijl ik alles goed moet doen ben het echt zat wil dood maar iets houd me tegen dat is mijn moeder hou echt veel van haar ze weten niet dat ik instaat ben om me zelf van het leven te beroven heb het niet geprobeerd maar als ik het ga doen dan zou het me ook wel lukken maar ik denk te veel aan me ouders maar ik blijf die fouten maken ik gok ik rook elek dag joints drink veel alchol en waarom omdat ik schijt heb gekregen aan dit kut leven ik zit zelfs nu te huilen terwijl ik schrijf zat net nog te denken om nederland te verlaten en nooit meer terug te komen maar waar moet ik dan heen wil weg van al die ellendige dingen mijn broer is voor 15 jaar overleden aan zelfmoord heb hem zelf aangetroffen het doet me gewoon zo pijn dat ik heb niet meer kan zien of praten daarom zou ik graag bij hem willen zijn want dit leven hier is niks aan alleen maar ellendeniks gaat goed bij mij misschien ben ik erg negatief over me zelf maar toch ik blijf proberen maar zonder resultaat voor mij is er geen elke dag een nieuwe dag mijn dag blijft altijd het zelfde ik vraag hier bij jullie allemaal wie kan mij helpen dit is mijn enige wanhoopsdaad
Datum:
02-09-2009
Naam:
turk
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

Moeilijk

Vanaf mijn elfde jaar gingen alle personen plotseling uit mijn leven die heel dicht bij mij stonden. Ik kreeg verlatingsangst maar ik wou sterk blijven dus ik nam mezelf een hard karakter aan. Ik kreeg mijn eerste vriendje en ik deed alles voor hem. Hij bleek meerdere keren vreemd te zijn gegaan na 2 jaar met hem te zijn. Hij behandelde mij soms lief maar soms als een stuk vuil . Ik bleef met hem om dat hij de enige vorm van aandacht en liefde was in me leven. Ik door hem in aanmerking met hasj en wiet. Daar begon ik aan omdat ik mijn gevoelens minder sterk wou ervaren. Ik was zogenaamd vol zelfvertrouwen. Toen ik hoorde dat hij vreemd ging stopte ik met hem en de hasj en wiet. Ik wou mezelf weer voelen. Ik voelde me gebruikt en vies en ik wou me lichaam reinigen. Het begon met vasten. Het voelde heel goed en ook toen ervaarde ik mijn gevoelens veel minder. Maar ik werd wel blij van vasten. Het sloeg door en ik kreeg annorexia. Ik had geen stabiele thuisbasis vanaf me 11de was het zo rot thuis. Ik zwerfde van huis naar huis en uiteindelijk mocht ik nergens echt blijven. Iedere keer weer een klap in me gezicht. Ik kwam Larsen tegen en dat was mijn licht. Hij wou met mij trouwen en kinderen en samenwonen. Ik was stapelgek op hem en hield van hem. Ik was net hersteld van de annorexia. Het laatste beetje energie en liefde die ik nog over had in me lijf ziel hart en geest gaf ik aan hem. Weloverwogen. Maar de situatie was moeilijk. Hij had ruzie´s thuis, ik zwerfde van hier naar daar en haf problemen met vertrouwen en ook nog de na resten van de annorexia. Hij kwam ook net uit een periode van hasj en wiet waar hij mee stopte toen hij mij leerde kennen. Na 2 en een half jaar ging hij weg. Het is nu 4 jaar geleden maar ondertussen zochten we elkaar telkens op. Maar hij is toen het uit ging verzeilg geraakt in drugs en criminaliteit omdat hij heel depressief raakte. Nu gaat hij naar een afkick kliniek. Ik heb een slechte gezondheid en loop ziekenhuis in en uit. We gaan met elkaar om net alsof we een relatie heben. Toch kan hij niet tegen me zeggen `we hebben een relatie`Waarom weet ik niet en hij ook niet. Maar ik weet wel dat hij bang is er een naam aan te geven omdat het mis kan gaan. Of msichien houd hij gewoon echt niet genoeg van me! Twee kindjes van mij gingen dood Mila en Jessie. die waren van Larsen. Vorig jaar februari was dat gebeurd. Mischien moet ik de hoop houden dat God een mijn weg zal laten zien. Ik wil zo graag met Larsen gelukkig worden, maar ik weet niet eens of hij dat wilt. Alles is zo warrig. Ik kan niet met een andere jongen gaan. Het lukt niet. Ik kan Larsen niet vergeten. Ik heb nog steeds geen eigen plek waar ik kan rusten.Ik moet wachten tot dat ik een husije kan krijgen tot dat ik lang genoeg ben ingschreven. Ik weet heel goed wie ik ben en wat ik leuk vind om te doen. Maar zonder liefde in me leven die intens vorm van liefde tussen man en vrouw die ik heb ervaren met hem......weet ik dat ik altijd als een zombie zal leven. Mijn hart is bij Larsen....en als ik niet bij hem ben voel ik me leeg vanbinnen. slechts alleen een lichaam met een rot gevoel. Mischien ben ik weer zwanger. Ik kom niet meer uit deze situatie ik ben heel erg verward. Jaweh help me mijn God!
Datum:
01-09-2009
Naam:
Li
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

liefde

ik ben nu dacht dat ik een serieuze relatie was begonen de eerste maanden alles goed dan maakt ze et uit dat was moeilijk voor mij ben dan mijn eigen beginnen snijden uiteindelijk is et weer goed tot dat de overgang naar et middelbaar kwam ik hoord nietds meer van haar dat doet mijn hart pijn ik kan niet leven zonder haar et is et niet waard als ik niet bij mijn gelievde kan zijn ik zou liever gwn dood zijn heb bijna van de trap gedoken op school maar mijn vriendin van vroeger hield mij tegen samen met een vriendin van haar hadden ze dat maqar niet gdn had ik dit niet moeten mee maken dit bericht schrijf ik met tranene in mijn ogen als et mij te veel word zou ik een wapen in huis en schietl me zelf neer nog 1 druppel en de emmer loopt over als ja dit leest neem hier geen voorbeeld aan maar voor mij is et genoeg
Datum:
31-08-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
België

×

een poosje geleden zat ik met die gedachten, ik was me ex kwijt, me beste vriendin & me ouders waren kwaat op me. ik voelde me vr-es-elyk, op school ging 't ook fout, me 'beste'vriendin had een hele boel mensen tegen me op gezet, & ze gingen me uitschelden , en de klas werdt kut. de enige keuze die ik had is dood gaan.. ik heb er ook over gepraat enzo, maar dt hielp niet. maar ik heb doorgezet! nu voel ik me weer goed, heb en nieuwe lievere vriend, en me broer is me beste vriend geworden. en me beste vriendin kan oprotten. :)


voor de mensen die zm willen plegen :
NIET DOEN.
bekijk de zonnige kanten want je weet maar nooit wat er daarna nog gaat gebeuren, je leven kan veranderen. ;)


xx.
Datum:
31-08-2009
Naam:
x
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.