Levensverhalen (pagina 845)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

veroordeel niemeand

Zelfmoord;
het uiterste middel in nood.
moeite in je leven, bij de 1 klein, bij de ander groot.
Ik mag niet oordelen, maar begrijpen doe ik het wel
het leven kan heel erg moeilijk zijn, het Ik denk gewoon zo', ga ik dood, ach ja, dan zie ik het wel.
Ik ben vaak jaloers op de mensen die al weten, "nog even, dan is het voorbij"
dan denk ik vaak, " ach, heel verv elend, maar alsjeblieft, geef die ziekte maar aan mij".
Ik heb een gezin, en het klinkt niet goed,
maar het leven deed en doet mij pijn, dus dan denk ik, "ach ja, het is wel goed".
Ik moedig niemand aan om dat te doen,
maar veroordeel niet zomaar een ander
want aan zo iemand erger ik mij "geel en groen".

Datum:
26-09-2009
Naam:
Bob K
Leeftijd:
46
Provincie:
Noord-holland

vreemdgaan..

Ik had 1,5 jaar lang de perfecte vriend.. hij was er voor me, deed alles voor me. We hielden van elkaar en alles was perfect. Soulmates. Op een dag kwam ik een jongen tegen. En ik ben altijd al zwak geweest op jongensgebied. Ik viel voor hem en we hadden gezoend. Mijn huidige vriend heb ik dat toen verteld. samen zochten we een oplossing. Maar mijn gevoel voor die ander bleef. Het is veel te ver gegaan. Ik heb gelogen en bedrogen, mijn huidige vriend (toen) veel pijn gedaan, en die ander ook. Vorige week kwamen ze me allebei ophalen. Ze wisten het en walgden van me. Mijn hele leven is een leugen geweest. Ik lieg tegen mijn ouders, tegen vrienden.. en toen ik begon met de relatie (die 1,5 jaar duurde) was alles goed aan het komen, Ik deed mijn best om niet te liegen en dat lukte. Ik vertelde iedereen de waarheid en alles ging goed. Maar nu is alles weer terug zoals het was. ik lieg en bedrieg.. ik slaap niet meer en ik eet niet meer.. ik voel me echt klote. Ik heb geen doel meer.. waarom zou ik nog verder willen? mijn toekomstige man.. en toekomst is naar de knoppen..
Datum:
26-09-2009
Naam:
..
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

remmie, verdiet , bang

hoi

ik voel me in de steek gelaten door me fam. ze behandelen me als vuil reageren nergens op ik probeer contakt te zoeken met ze aan gezien me moeder ook ziek was. tot 3 dagen van te voren dat me moeder is gestorven lieten ze weten dat ze het weekend niet eens zou halen ik wou er gelijk bij maar ik mocht niet bij haar ze zou te zwak zijn en erg ziek dat ze geen bezoek mocht ondvangen. zo doende heb ik geen afscheid van me ma kennen nemen. Het liefsten ben ik nu bij haar en wil ik alles achter me laten. fam heb ik ook geen steun aan heb eigelijk niemand zit nu al 3 weken te denken om er tussen uit te stapen. Maar op een of andere manier durf ik het ook weer niet maar zou wel liefst wille. dan ben ik teminsten weer bij me moeder.
Datum:
26-09-2009
Naam:
peetje
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

Waarom de mensen niet helpen??

Waarom de mensen die eruit willen stappen niet de helpende hand bieden?
Ik vind het zo ongelooflijk egoistisch dat mesnen welke echt uit het leven willen stappen, en ik ben er daar een van, het zo ongelooflijk moeilijk te maken, ik bedoel er is een enorm taboe op zelfdoding, zou een pil van Drion geen heerlijk middel zijn o eruit te kunnen stappen wanneer het mij goeddunkt?
Waarom moeten anderen er altijd zo tegen zijn iemand zoals bv Herman Brood had het gewoon gehad in dit leven en ik vind van mezelf ook dat ik het wel zo'n beetje gezien heb, maar om nu bovenop het Hilton te klimmen en er een troep van te maken wat bovendien ook nog eens een hoop mensen schokt vind ik nix, hoe dan? Het streven van mij is geweldloosheid gewoon in mijn beje stappen en nog een keer dag tegen iedereen zeggen(figuurlijk) een pil innemen en wegwezen, als je echter naar de huidige medicijnen gaat kijken dan zit er in zowat ieder dodelijk medicijn een braakmiddel, en dit terwijl er door onze euthanasiewet wel gewoon dodelijke middelen voor handen zijn maar dan moet eerst weer een ander beslissen of je wel "zielig " genoeg ben om die pillen te mogen krijgen of nog erger te mogen kopen
De meest gehoorde argumenten tegen het beschikbaar maken van deze pillen is "Misschien kan hij/zij nog wel een waardevol leven lijden"Wie bepaald dat anders dan diegene die dat leven lijden moet gaan diegene die dat dan bepalen niet juist doen waar ze zo op tegen zijn namelijk op de stoel van HUN god gaan zitten, ook zo'n goeie is "Hij is depresief" en so what als iemand zo depresief is dat hij er een eind aan wil maken en de middelen bestaan laat hem dat dan lekker doen.
Ik begrijp dat er zeker vanuit de religieuze hoek tegen deze stellingen zwaar geprotesteerd word, maar zoals zij die religieus zijn het recht op hun naleving van hun godsbeleving hebben, denk ik dat ook diegene die anders denkend dan de religieusen zijn recht op een levenspad en einde daaraan hebben, zoniet dan belopen volgens mij de religieuzen aardig in de pas met alle fundamentalistische stromingen die er zijn op deze aarde.

Ik heb gewoon een doodswens wil dit op een nette manier afhandelen en krijg daar de kans niet voor zo voel ik me een beetje.

Willem
Datum:
24-09-2009
Naam:
Willem
Leeftijd:
54
Provincie:
Anders

ben geboren voor pech!!!

Vaak kan ik het leven niet meer aan. Als kind zijnde altijd gepest omdat ik dik en lelijk ben, vader is bij mn geboorte al weg gegaan en met mijn moeder kon ik nooit echt mee opschieten. Elke school waar ik naar toe ging werd ik meteen het pispaaltje, thuis had ik geen vriendinnetjes of vriendjes dus zat altijd maar binnen, samen met mijn hondje kimba. van mn 9de tot mn 10de heb ik in een internaat gezeten waar ik door n jongen misbruikt ben geworden. Niemand die mij wilde geloven heb zoveel leed mee gemaakt en nu nog steeds dat het gewoon met de dag moeilijker wordt om te leven. Op mn 10de ging ik weer terug bij mn moeder maar ook dit ging niet lang goed had veel ruzie met mn moeder en daar kon de hele buurt van mee genieten. OP mn 15de ging ik naar een jeugdgevangenis omdat er in een internaat geen plaats zou zijn voor mij. In een jeugdgevangenis mag je max. 3 maanden in een opvang groep blijven zitten en daarna ga je dan naar een behandelgroep. Ik heb 1,5jaar in een opvanggroep gezeten terwijl ik geen behandeling heb gehad. Naderhand bleek dat daar geen behandelgroep vrij kwam dus werk ik overgeplaatst naar een besloten internet ( half gesloten half open ). Jeugdgevangenis was in Den helder en besloten internaat in ermelo terwijl mijn moeder in zuid limburg woont. Ik was 17,5jaar oud en toen kreeg ik pas behandeling terwijl ik als ik 18 was meteen weer naar huis toe mocht. Halfjaartje behandeling had dan ook geen zin meer. In de tijd dat ik in al die inrichtingen gezeten heb heb ik nooit sexuele voorlichting gekregen, ik wist niets van soa's en andere dingen op dat gebiedt was immers nog maagd. Heb alles zelf moeten uitzoeken op internet en verhalen lezen op forums. Toen ik eindelijk 18 werd mocht ik naar huis en kon niet wachten om dat kut leven achter me te laten. Maar achter me laten kan ik niet want denk er nog elke dag aan. Eindelijk 18 leerde ik een leuke jongen kennen via een jongeren site en ging daar vaker mee afspreken, naderhand gingen we samen op stap naar een kleine discotheek waar meteen alle meiden op hem af kwamen gerent, leuk daar stond ik dan in mn eentje. Die relatie of ja relatie??? Paar maandjes daarna leerde ik weer een jongen kennen die gelukkig niet zo was, alleen had ik geen relatie met hem maar met zijn ouders. Hij was notabene 23 ( ik toen 18) dan zou je zeggen die kan wel voor zichzelf praten maar helaas was dat niet zo, was echt verliefd op hem maar n relatie met zn ouders zag ik ook weer niet zitten. In de tijd dat ik met die 2 jongens n relatie heb gehad heb ik geen sex met hun gehad, wilde gewoon zeker weten dat ze echt om me gaven en dat het ook wederzijds was. Paar weken daarna leerde ik via n vriend van me ( die ik ook via internet heb leren kennen ) zijn vriend kennen, en het was meteen liefde op het eerste gezicht. Hele leuke jongen die ook echt om me gaf. We hebben toen n relatie gekregen, maar naar een paar maanden begon het al ruzie, omdat ik vroeger niets heb mee gekregen kan ik fel reageren als ik iets zie wat me nooit is verteld of geleerd is. Hij bleek verslaafd te zijn aan porno en op elk plekje in zijn huis lag wel iets n boekje, dvd's, contact advertenties noem maar op. We hebben hier toen over gepraat, en afspraken gemaakt, maar helaas bleek dat hij iedere keer weer opnieuw loog tegen me, ik ben zooooo verlliefd op die jongen doe alles voor hem, en hij kan ook super lief zijn maar hij breekt mn hart zo vaak dat ik het leven gewoon niet meer zie zitten. Mijn hondje kimba is in juni plotseling overleden, ik kreeg geen steun of zo ik moest me gewoon hard houden afgelopen dinsdag is mijn 2de hondje dunja overleden aan kanker en toen kreeg ik steun omdat ik het vroeg. Is toch normaal dat je iemand steunt uit je zelf? Of zie ik dat nou verkeerd? 2Jaar geleden is mijn schoonvader plotseling overleden mijn vriend kreeg alle steun van me die hij nodig had en ik hielp hem overal bij. Wat me ook opvalt bij hem is dat hij nooit zijn emoties toont, hij huilt nooit om dingen.
Ik kan met niemand praten mijn moeder begrijpt het niet of krijgt het niet mee, en ja vriendinnen en vrienden heb ik niet, omdat ik nog steeds bang ben om met iemand contact te maken, werd vroeger elke dag gepest en in elkaar geslagen.
Alleen de stad in durf ik ook niet, zodra mensen mij aankijken duik ik al in elkaar. Alleen met mijn vriend of met mijn andere hond durf ik de stad in dan let ik niet op andere mensen. Bij mijn huisarts voel ik me niet serieus genomen, dus wat heb ik niks niks en nog eens niks.
Ben al vaker naar hoge flatgebouwen gegaan om een poging te doen om eraf te springen, maar steeds lukt het me niet.
Polsen doorsnijden lukt me ook niet hou alleen maar kleine krasjes over.
Nu zit ik er aan te denken om gewoon middernacht de brunssummerheide in te gaan ( nicky verstappen is daar vermoord) in de hoop dat iemand me pakt, want zelf heb ik toch niet het lef om het te doen.

Wil gewoon niet meer leven, geluk dat heb k niet, pech daar heb ik genoeg van.

Het enige dat ik wil is gelukkig zijn maar dat is niet voor me weg gelegd.

Als leven lijden wordt, dan is de dood alleen maar een opluchting!!!

Datum:
24-09-2009
Naam:
Ramona
Leeftijd:
23
Provincie:
Limburg

Ik zie het niet meer zitten!

Lieve mensen,

Enige tijd geleden heb ik een auto ongeluk gehad, daarna ben ik niet meer gaan werken door de klachten. Heb erg last van hoofdpijn, nekpijn, tintelingen, concentratieproblemen ect ect. Het is nu 5 maanden voorbij en heb medicijnen gekregen voor depressie/angst! De bijwerkingen doen mij niet goed, ik zie het leven echt niet meer zitten. Ik wil dood, maar durf geen stap te nemen. Ik zit al 5 maanden thuis, verveel me, heb nergens plezier van. Heeft het nog zin om te leven? :(
Datum:
24-09-2009
Naam:
Seleyna
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Wat nu?

Haai, ik denk al heel lang over zelfmoord en ik praat al met iemand, maark heb het gevoel dat niemand me begrijpt. Mijn broer wil ook zelfmoord plegen, maar ik heb geen flauw idee of hij het wel durft... En wat als hij het doet? Ik denk dat ik dan met hem meega....
Datum:
24-09-2009
Naam:
Niliah
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord gedachtes, en het word steeds erger.

ik heb een geweldige jeugd achter me, maar zodra ik een tiener werd kwamen de problemen.. 13de verkracht, op mijn 14de/15de een jaar lang in de ban van een jongen, als seksslaaf, op mijn 19de (begin dit jaar nog) Verkracht, na mijn werk.

de problemen blijven maar op mij afkomen en ik kan het niet aan, ik wil niet meer, omdat ik altijd iemands genot ben.
en ik wil niet meer omdat ik niet wil dat het mij nog eens overkomt.

zoveel vrienden verloren in zo'n korte tijd door 3 personen zelfs bijna mijn vriendin.
toen ging het eindelijk even goed, een stabiele relatie, plannen voor samen wonen, maar nu zit ik weer op school klaar voor een opleiding. en ik kan het niet meer, de depressie slaat weer toe.
nee ik geloof niet in god, dus daar keer ik mij niet toe. het boeddhisme geeft mij nu mijn rust maar het is niet genoeg, want elke dag denk ik, ik moet stoppen, stoppen met dit leven, met denken dat alles goed komt, want ondertussen weet ik dat het maar een kwestie van tijd is, voordat het met mij weer gebeurt.

ik wil dit niet meer, niet naar school, niet naar werk, niet meer studeren, niet meer reizen, niet meer eten, niet meer drinken, gewoon.. niet meer leven.
Datum:
23-09-2009
Naam:
Deanne
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

--

Ik ben 15 jaar..... Ik ben dit jaar overgestapt vanaf het VMBO-TL naar de HAVO. Ik ben toen ik voor het eerst in de brugklas zat gepest, zelfs zo erg gepest dat ik niet meer wilde leven en niet meer naar school wilde. Dat was het natuurlijk niet alleen! Toen ik 12-jaar was is mijn vader overleden aan kanker. Natuurlijk was ik hierdoor verslagen en stond ik niet zo sterk. De kinderen die mij hebben gepest wisten dat! Ze hebben immers bij mij op de basisschool gezeten! Na ellelange psychologische sessies kwam het hoge woord er nog eens uit..... Ik was vastbesloten; ik zou nooit meer naar school gaan! Als dat moest zou ik mezelf van het leven beroven. Ik ben daar gelukkig weer heel langzaam bovenop gekomen. Veel steun van mensen die me aardig vonden en vrienden die ik buiten school had. Ik ben in die tijd onder begeleiding weer rustig naar school gagaan, een jaar nadat ik gepest werd. Welliswaar naar een andere school. Hier had ik het super naar mijn zin; ik kende alle kinderen en leraren en mijn cijfers waren goed! Niemand kon mij nog verslaan. Totdat ik besloot een overstap te maken naar de HAVO-afdeling. Iedereen had en heeft er nog steeds vertrouwen in dat ik het zou gaan redden! Ik zelf tot voorkort ook..... Ik ben de laatste weken begonnen in de nieuwe klas; iedereen kende elkaar natuurlijk al, maar ik was nog redelijk nieuw! Giechelen hoorde ik veel achter me, maar ik dacht dan al snel dat ik het me verbeeldde..... Toen mijn moeder gisteravond thuiskwam van de ouderavond kwam ze met een mededeling die ze van een ouder had gehoord. Ze vertelde me dat er kinderen uit mijn klas me wilde pesten, maar dat hij had ingegrepen. Natuurlijk blij dat hij heeft ingegrepen, maar dan heb ik het dus goed gehad; ze zitten me gewoon uit te lachen en te treiteren achter mijn rug om. Dat voel je dan gewoon. In al die jaren heb ik een angststoornis ontwikkeld en heb daar dan ook regelmatig last van. Zeker in dit soort situaties; waarin ik hoopte nooit meer terecht te komen. Aangezien mijn vader is overleden staat mijn moeder er alleen voor. Ik durf dus ook niets te doen; ik vind het al zo zielig voor haar. Door die angststoornissen durf ik niet meer naar school, voel ik me depressief en heb ik veel minder zin in het leven dan dat ik had toen ik nog op die oude afdeling zat. Ik kan nu niet meer terug, de examens zijn al begonnen op het VMBO. Ik heb in het verleden 98% deprssief gescoor op een test, ik weet niet of dat nu ook zo is, maar ik voel me gewoon niet goed. Misselijk, ziek en vol verdriet..... Hoe kunnen ze iemand zoiets aandoen..... Ik voel me alleen.....
Datum:
23-09-2009
Naam:
--
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

....

Soms Heb iik zo het gevoel dat mijn leven omzeep iis ,, dat het leven geen ziin meer heeft ,, iik wiil langst den ene kant ook wel iis zelfmoord plegen omdat ik wil zien of mijn vriienden wel echt van me houden ,, maar het probleem iis ,, als ik dood ga,, kan iik niiet meer ziien wat myn vriienden zouden doen ,, soms wil iik me wel eens op straat neerleggen en wachten tot er een auto voorbij rijd ,,en dan zien wat mijn vriienden zullen doen soms wil ik dat ,, maar soms ook niiet ,, iik weet het echt niietmeer ,, waar ziit myn leven ,, wat moet iik doen om nooiit ruziie met iiemand te hebben ,, ik weet het niiet ,, maar dat zou iik graag eens weten ,, want voor mij is dat erg belangrijk :S iik heb soms tog zoo schriik dat mijn vriiendiinnen bv zeggn tegen mij van ik heb je graag enzoo ,, endan bij de andere gaan zeggen van ik haat dat mens gewoon ,, en wa iis da voor een meiisje ,, ff ,, ik weet niiet meer waar iik ziit met myn leven ,, soms stel ik me de vraag van : heeft het wel nut dat ik leef ,, ik weet het niiet hoor ,, :( iis het niiet beter voor mijn vriienden als ik gewoon dood gaa ,, en uiit hun leven verdwijn ? :(
Datum:
23-09-2009
Naam:
Amanda
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.