Levensverhalen (pagina 843)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Weet niet meer wat te doen om goed te doen

Hallo,
Sinds 1,5 jaar heb ik een relatie met een 35 jarige vrouw waar ik het heel goed mee kon vinden. Wij waren beiden op het moment van onze kennismaking aan het scheiden. Zowel ik als zij hadden onze problemen tijdens onze scheiding.
Nu sinds een aantal weken ondervind ik dat haar gedachten enorm verwarrend zijn. Zij heeft mij al laten verstaan dat zij zelfmoord wil plegen. Zij is zelf moeder van een zoon van 8 jaar. Ook op het werk loopt het niet goed voor haar en wordt tegengewerkt. Haar huis dreigt zij te verliezen en bestaat de mogelijkheid in een enorme schuldenberg terecht te komen. Ook houdt haar ex-man geld achter die haar toebehoort.
Nu is zij deels door mij en een goede vriend van haar gedwongen contact op te nemen met haar dokter op het werk. Deze dokter had haar onmiddellijk doorverwezen naar een hospitaal, dienst psychiatrie. Zij verblijft daar nu reeds 13 dagen en ik merk dat haar drang om niet meer te leven met de dag groter wordt.
Ik probeer een vangnet voor haar te zijn maar zij heeft er geen oren naar.
Ik weet niet meer wat ik moet doen of hoe ik moet reageren op haar uitspraken.
Zij spreekt daar zo nuchter over, precies of zij daar 100% achter staat en haar beslissing definitief is genomen.
Kan iemand mij een gouden raad geven hoe ik mij moet opstellen? Ik ben ten einde raad

Met vriendelijke groeten

Kurt
Datum:
29-09-2009
Naam:
Kurt
Leeftijd:
39
Provincie:
België

Miijn gedachtn

Ik had al lang zelfmoord gedachten.
maar ze gingen steeds terug weg.
Na mijn mama haar dood,
toen ik wat ouder werd.
Werd alles duidelijker.
Ik had haar nodig.
Ik kon niet leven zonder haar.
Maar ik kan er niiet veel aan veranderen.
En praten over mijn gevoelens kan ik ook niet.
Nu zit ik terug met die zelfmoord gedachten in men hoofd.
Zo kan ik terug bij mijn mama zijn.
Alleen zoek ik nu nog naar een manier om het zonder pijn te doen.
En dat is niet gemakkelijk.
Datum:
29-09-2009
Naam:
Celine
Leeftijd:
13
Provincie:
België

misantropie

ik voel me gevangen, ik kan niks doen. ik ben wat ik haat. ik wil doen wat ik niet wil.

ik ben ooit begonnen met filosoferen, zin van het leven, dingen vanuit andere perspectieven bekijken, "out of the box", wetenschappelijke artiekelen lezen. ik zat nog maar op de basisschool, maar het pad naar mijn huidige gedachtengang lag al recht voor me.

aanslagen, oorlogen. wie is de schuldige? bush, osama, saddam, hitler?

het zijn allemaal mensen.

global warming, bedreigde diersoorten. wie is de schuldige? stropers, fossiele brandstoffen, fabrieken, auto's?

het is allemaal de schuld van de mens.

dezelfde conclusie, telkens weer.
langzamerhand groeide mijn afkeer, een klonterend pak melk, van buitenaf niet zichtbaar wat voor smerigheid binnenin zit.

onzekerheid. ben ik de enige? je hoort er nooit iemand over, ondertussen groeit de afkeer nog steeds. ik sluit me steeds meer af van de buitenwereld, alleen, niemand om mee te praten, ben ik gek? hoor ik in een gesticht? ik wil geen psychiater, wat ik weet is de waarheid!

ik moet wat ondernemen, de mens moet uitsterven. ondertussen zit ik op de middelbare school. ik ben nog maar een kind, wacht maar! als ik later groot ben dan... ja, wat dan?

ik ben slim, ik doe het goed op school. verliefde meiden wijs ik af, ik wil geen mensen. geef mij maar een boom, planten met bloemen, felgekleurd en wonderschoon. hier doe ik het voor, denk ik dan. een mier kruipt voorbij met een blad in zijn mond. hoe lang ik ook pieker. ik vind geen oplossing, de mens kan niet door mij vernietigd worden.

internet is een geweldig medium, ik vond "misantropen", afkeer tegen mensen, een kortdurend optimisme. het is nog steeds onmogenlijk.

het gaat een tantaloskwelling worden, mijn leven, ik zal nooit kunnen bereiken wat ik moet doen. ik leef nog omdat ik geloof dat de goden mij als TAAK hebben opgegeven om de mens uit te roeien, en dat als ik zelfmoord pleeg ik misschien herboren word en hetzelfde nog een keer moet doorstaan.

ondertussen profeteer ik voor misantropie. het is een manier om mijn gedachten te luchten en mijn pijnen uit te spreken. leven doet pijn.

als iemand zegt dat het me niet lukt, doet het me niks. maar een paar uur laten moet ik bijna overgeven. als het me niet lukt haaft mijn leven geen zin, kan ik net zo goed nú sterven. auto's rijden over de straat, nog meer pijn. mijn moeder vraagt of ik thee kom drinken, pijn. ik wil geen mensen.

ik heb nog een persoonlijkheid, eentje die verlangt naar alle menselijke verlangens.
gevoelens die ik onderdruk. als ik te lang mijn menselijke gevoelens heb opgespaard, zal ik misschien mijn anti-menselijke gevoelens niet meer in bedwang kunnen houden.

het zou kunnen, er is altijd een mogenlijkheid op een goede afloop.

toch denk ik dat ik het niet lang vol houd, hoe ouder je word, hoe meer last je meekrijgt. en ik draag daar nog eens misantropie bij. bijna iedereen op deze site draagt nog een extra zware last erbij. de samenleving van tegenwoordig vraagt teveel van ons.

ik voel me gevangen, ik ben machteloos.
Datum:
29-09-2009
Naam:
Hellenion
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Bedreigt

Ik word bedreigt door mijn moeder.
Alles wat ik doe is fout.
Als zij iets verkeerd doet dan zeg ik dat wel,
Maar dan zegt ze dat ik me er niet mee moet bemoeien.
Dan zegt dat ze me gaat slaan enzo.
En dan moet ik huilen.
En als ik huil, dan wordt ze nog meer boos.
Dan ga ik naar mijn kamer en ga daar zitten.
Als ik daar ben, dan denk ik aan zelfmoord.

Ik denk dan:
Waarom leef ik?
Wat voor nut heeft mijn leven?

Ik probeer positief te blijven maar elke dag wordt het steeds erger.
Mijn oma (70) wordt ook helemaal nijdig.
En aan mijn zusje (10) heb ik ook niets aan.

Soms denk ik aan weglopen, maar dat heeft geen zin.

Op school voel ik me wel fijn, maar op school woon ik niet...

Dit was mijn verhaal.
Ik ben nog niet dood hoor!
Dus denk daar maar niet aan.
Pleeg geen zelfmoord!!!
Ik zal een zwarte toekomst hebben maar ja, het leven is kei-hard.
Datum:
29-09-2009
Naam:
P.K.
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Mijn moeder wil zelfmoord plegen

Laatst vertelde m'n moeder tegen mij dat ze het niet meer zag zitten. Ik begreep haar ook wel daarin, want m'n moeder is zwaar depressief en woond begeleid. Ik vond het moeilijk om te vragen waarom ze een eind aan haar leven wilde maken. Maar ik vroeg het toch. Ze zei niets.. Ik weet dat mijn moeder erg eenzaam en alleen is, maar weet ook dat ik ook een leven heb. Dus heb ik een tijdje afstand genomen, om haar even niet te zien en te spreken. Na een tijdje kwam ik weer eens bij haar langs. Ze had medicatie gekregen. Ze had een te snel werkende schildklier. m'n moeder heeft eigenlijk nooit aangegeven dat het met haar lichaam slecht ging. Maar mensen om haar heen zagen wel dat ze te dik was, en dat ze ongezond at, maar durfden dat niet tegen haar te zeggen. Ze dachten misschien wel dat het beter met haar zou gaan als ze werd opgenomen. Dus dat is allemaal gebeurt. Maar het is toch zover gekomen dat ze nu zover is om wel zelfmoord te gaan plegen. Vanacht heeft ze haarzelf laten vallen van de trap. Ik wist van niets toen ik de volgende morgen bij haar langs wilde gaan. Ze had haar neus gekneust en haar schouder gekneust, en 7 hechtingen in haar voorhoofd. Ik vind het heel zorgelijk, en weet niet zo goed wat ik moet zeggen als ze het weer wil gaan proberen, moet ik dan zeggen dat ze het dan gewoon doen moet of kan ik beter een luisterend oor voor haar zijn. Ik heb ook vaak geprobeerd om haar wat op te vrolijken, door haar kamer eens met andere kleuren en slijlen in te richten, maar krijg eigenlijk geen of weinig hoogte van wat ze ervan vind. Ze zegt wel dat ze van me houd. Maar dan denk ik bij mezelf... Waarom hou je niet van jezelf... Waarom doet ze haarzelf dit allemaal aan? Soms wil ik wel eens ik haar hoofd kijken om te zien wat ze daar allemaal aan het uitspoken is met haar gedachten. Maar ja, dat kan natuurlijk niet. het enige wat ik kan doen is om er voor haar te zijn..
Datum:
29-09-2009
Naam:
Ellen
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

ik wil graag spieren hebben

ik ken er niet meer tegen ik had eerst echt veel spieren en nu opeens vermindert het ik had heel veel pijn
Datum:
29-09-2009
Naam:
berkane
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

onzeker

wat moet ik doen om zekerder van mezelf te worden door onzekerheid is t leven soms zoo vermoeiend hebben jullie goeie tips hoe ik er van af kan komen??
Datum:
28-09-2009
Naam:
latoya
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Wel of niet

Ik zat op een moment in mijn leven waarin ik dacht wat heeft het nog voor zin, waarom zal ik nog doorgaan, alles wat ik doe gaat mis, niks gaat zoals ik het wil, om mee heen zie ik alleen pijn en verdriet.
Ouders die uit elkaar gaan, jonge mensen die te snel heen gaan, problemen stapelen zich op en weet mezelf e rniet meer uit te redden. Zal ik er gewoon afstappen en een einde aan maken, het enige wat mij tegen hield waren mijn eigen woorden die ik altijd (misschien wel onterecht) uitsprak.
Ik kan geen respect tonen voor iemand die zelfmoord pleegt, zoiets is zo zielig en egoistisch. Je bent te zwak om de dag door te gaan dus geef je maar op, je durft het niet meer aan dus je knijpt er maar tussen uit. Ondertussen laat je allemaal mensen achter die van je houden die je zullen missen, die zichzelf misschien de schuld geven dat ze de "tekenen"niet zagen, misschien drijf je iemand anders wel tot hetzelfde lot.
En dit was 1 van de keren in mijn leven dat mijn koppigheid mij goed deden. Doordat ik te koppig was om aan mezelf toe te geven dat ik eigenlijk wel kon begrijpen wat mensen er toe drijft hield mij steeds tegen, en des te dieper ik er over ging denken des te helderder mijn uitspraak voor mezelf werd. Ik zit hier te janken in het mooie nederland waar alle faciliteiten er zijn om je op elke manier mogelijk te helpen, financieel, juridisch, medisch, psychologisch en wat wel nog niet meer. Zoveel mogelijkheden en ik kan alleen maar naar me eigen zieligheid kijken. Er zijn mensen op de wereld die zo graag in mijn schoenen zouden willen gaan, wie dagelijks moeten vechten om te leven, honger lijden, niks hebben, hele of halve familie voor hun ogen uitgemoord, heb zulke mensen zelf ontmoet, en ik jank over de dingen in mijn leven met me; ik trek het allemaal niet meer...
Het enige wat ik me kon bedenken was, sukkel, sta op en vecht, ga door in het leven, als het je niet aanstaat dan is het aan jou om het zo te maken als je zelf wilt, als je reeele doeleinden zet en je focus daarop zet is het allemaal te realiseren. Enige wat je moet doen is je focus op je doel zetten en jezelf er door heen pushen. Doe je het niet voor jezelf doe het dan voor de mensen die van je houden om je heen, en die mensen die jou niet meer willen, vergeet ze, je leeft niet voor hun, de wereld is groot genoeg, je kan wel zonder ze leven.


Datum:
28-09-2009
Naam:
Ferry
Leeftijd:
24
Provincie:
Utrecht

Ik weet niet waarom

Iedere dag is voor mij een gevecht.
Een gevecht met mezelf en iedereen.
Met alles wat me omringt.
Ik wil dit gevecht staken. Ik ben het beu. Iedere dag denk ik dezelfde dingen in m'n hoofd. Zullen ze me nog leuk vinden? Zijn dit wel echte vrienden? Ben ik lelijk? Vinden ze me lelijk? Wie wil er nu m'n vriend zijn? Waaom pesten ze me? Waarom stel ik mij altijd deze vragen... Ik weet het niet. M'n mama zegt dat ik te veel twijfel. M'n leerkracht psychologie zegt dat ik faalangst heb. Ik geloof er niks van. De waarheid is gewoon dat ik een lelijk wicht ben die nooit in z'n leven zal vrienden kunnen maken. Ik hood nooit gedacht dit allemaal te zeggen.. Gelukkig is dit anoniem.
Datum:
27-09-2009
Naam:
jessica
Leeftijd:
15
Provincie:
België

laf?

hallo,mn nick is cobra,33jarige man uit Belgie.
Alhoewel ik het toch goed meen met vrouw en kind voel ik mezelf vaak verkeerd berepen.Vaak mondt dit uit in conflicten.Aangezien we op hetzelfde werk zitten en dezelfde vrienden hebben kan ik nergens mn hart luchten.Het vat is vol en zou eigenlijk liever uit het leven stappen.Vaak zit ik als man te huilen en zit in mn hoofd in de wagen te kruipen en me mbh van de uitlaatgassen te laten stikken...Maar ik ben zo bang van een pijnlijke dood dat ik er nog niet toegekomen ben.Nu weet ik niet van mezelf dat dit komt door lafheid is van mezelf of aanstellerij...In mn hoofd meen ik het wel en dat maakt me nog radelozer...
Alvast bedankt dat ik hier mn gedacht eens kon neerpennen
Datum:
27-09-2009
Naam:
cobra
Leeftijd:
33
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.