Levensverhalen (pagina 848)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil lieverd dood zijn

Ik wil vandaag lieverd,dood zijn omdat ik net gedumpt bent door mijn vriend ik hou heel veel van hem maar ja ook al heb ik maar een week mee gehad,ik had hele goede tijd samen met hem gehad,ik weet dat ik niet eerlijk bent geweest,maar ja je kan niks aan doen het leven gaat verder ik moet mijn verdriet verwerken en verder gaan met me leven en goede vrienden blijven,als hij dat wilt natuurlijk ik wil dat wel heel graag en dat was mijn verhaal
Datum:
17-09-2009
Naam:
Alan
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Ik ben het zat

hee.
mijn ouders zijn op mijn 4e gescheiden. ik had nooit contact met me vader. toen ik in de 2e zat ging het slecht met me. ik begon mezelf te snijden en kreeg steeds meer ruzie met mijn moeder en ik greep ook naar de drank. als er drank was, kende ik geen rem meer, ik dronk maar door. ik begon op school te drinken zodat ik vrolijk deed. zodat ik geen commentaar kreeg dat ik depri was.het ging van kwaad tot erger. ik ging op straat hangen, ik ging op straat drinken, ik ging met de verkeerde mensen om en mijn moeder kon meniet meer aan. ze wilde mij bijna naar een internaat sturen.
toen kwam mijn vader me ophalen en moest ik en week bij hem bliijven. dat was echt een hel. naderhand ging het goed en kon ik weer gewoon nar huis,en toen had ik bijna geen contact met spap. naderhand mailde die mij, ik kreeg ruzie met hem. hij zei dattei ging trouwen. dus ik heb hem dit jaar heel veel gezien.
en ik heb spijt. ik HEB geen vader.ik ben naar de bruiloft van een vreemde geweest.
ik krijg ook verhaln van ander menseen. die ook zm willen plegen. en op dit moment wil ik dat ook. ik ben niet sterker dan het mesje. ik heb me al 3 maanden sterk gehouden. het gaat niet meer.
Datum:
17-09-2009
Naam:
Davina
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

kan zo niet verder leven

ik zie het gewoon niet zitten meer
school vekering de jongen en ik hebben telkens sex daarna weer ruzie en belooft dingen komen niet na voel me zwaar kloten wil niet verder meer
Datum:
17-09-2009
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Bedrogen en Bedondert

Hoi hoi,
ik heb geen idee waar ik moet beginnen.........6 jaar geleden ben ik verliefd geworden op een heel lief vrouwtje, mijn grote liefde denk ik. we hebben altijd al onze problemen gehad maar hee, dat is normaal. we hebben ook een hoop rotzooi en problemen op onze weg gehad. nu 6 jaar later zijn we uit elkaar omdat ze 4 maanden geleden een ander vriendje interessanter vond, jonger leuker wilder. ik ben er een maand geleden achter gekomen dat het gebeurde, en na de confronatie geprobeerd alles te lijmen en vergeven voor onze zoon van 1.5 jaar..............maar het bleef knagen, toen ik er achter kwam dat het niet stopte vorige week maandag ging het helemaal mis. nu zijn we uit elkaar en onze zoon heeft gescheiden ouders. nou ik ben 34 jaar, en op het moment probeer ik het allemaal te handelen, maar ik zie vaak de uitweg niet meer, het zou zo fijn zijn als het gewoon ophield, ik wil geen gemis geen pijn meer. ik houd van mijn gezin maar dit doet gewoon zeer, de vraag blijft nogaltijd waarom, dat is ook de reden dat het spookt in mijn hoofd, het zou zo makkelijk zijn die reis, die reis naar rust, serene rust......................ik hoop dat een ieder die de dingen somber in ziet zoals ik veel sterkte toe, want het komt altijd goed uiteindelijk.........groetjes
Datum:
17-09-2009
Naam:
P33R
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

Elke dag..

Hey allemaal, Ik wil hier over mijn gevoelens proberen te praten sinds ik het niet zomaar kan verwoorden met iemand, zelfs niet eens met mezelf. Mijn naam is Phong, ben 19 jaar oud, heb twee zussen en een broer. Mijn hobby's zijn Basketbal, Gamen en fantaseren over dat ik ooit mijn eigen film wil maken. We hebben heel ons leven een meeneem restaurant gehad, wij moesten allemaal ons steentje bijdragen voor ons ouders. Ik help al 5 jaar mee en ik word elke dag wakker met zelfmoord gedachten. Hoe dat zover gekomen is komt van een jarenlang trauma, depressie dat ik al draag voor 5 jaar. Ik wil dit stap voor stap proberen uit te leggen aan jullie maar voornamelijk aan mijzelf om alles op een rijtje te zetten en mezelf proberen beter te laten voelen om erover te praten. Elke dag word ik wakker met haatgevoelens, frustratie en zelfs soms moordneigingen.
Mijn vader geeft mij elke dag een reden om hem te haten, om mijzelf te haten en zelfs alle mogelijke dingen in het leven. We praten nooit elkaar maar als er woorden worden gewisseld dan gaat het in de richting van ontgoocheling en het gevoel dat ik tekort kom als zijn zoon en als mens in het leven. Ik doe nooit iets goed voor hem zelfs als ik iets doe met goede intenties dan is het nooit goed voor hem. Hij zegt altijd dat hij zich voor mij schaamt, dat ik niet slim genoeg ben voor hem, dat ik faal op elk aspect van zijn principes.. Ik heb moeten stoppen met school omdat ik de stress van thuis niet meer aankon met mijn studierichting dat ik volgde op school. Ik heb mijn diploma niet gehaald en ik vrees dat ik niet snel de kracht vind om terug op het juiste pad te gaan. Iedereen denkt wel dat het niet zo erg klinkt, dat ik misschien overdrijf, maar de realiteit is anders en de waarheid mag gezegd worden. Niemand begrijpt hoe ik me voel nu en ik ben vrij zeker dat ik mijzelf niet eens begrijp waarom ik zo zwak ben geworden. Ik ben altijd een gelukkig iemand geweest tot mijn vader mijn zelfbeeld totaal heeft verwoest en een verkeerd beeld geeft van hoe het leven eigenlijk van een tiener moest zijn. Ik heb geen goede jeugd gehad als ik eerlijk mag zijn. Het zijn geen drastische dingen maar het zijn de kleine dingen die alles kapot deed voor mij. Veel dagen moest ik na het school direct naar huis komen om mee te helpen in de zaak wanneer het nodig was. Die kans is altijd heel klein geweest dat ze het zonder mij niet konden halen maar als ik niet naar huis zou komen voor mijn eigen zin dan loop ik met een schuldgevoel rond dat het mijn fout is indien het wel druk was geweest thuis. Vrienden vroegen mij altijd mee om nog wat dingen te doen na school maar ik moest altijd nee zeggen, na een tijdje vragen ze het niet meer omdat ze toch weten dat ik nee zal zeggen.. Ik heb nooit kunnen openbloeien als tiener om dingen te ervaren zoals ze moeten. Ik speel graag basketbal maar mijn vader heeft het voor voetbal. Mijn broer is ook een fan van voetbal en hij kon zijn passie delen met die van mijn vader. mijn vader heeft nog nooit een woord gezegd of gevraagd achter mijn basketbal. Mijn vader kent mij eigenlijk niet, hij weet mijn talenten niet en hij laat me elke dag voelen dat ik echt niks ben in het leven. Door mijn frustratie met mijn vader en ons restaurant heb ik voor de "gemakkelijkheid" geconcentreerd op mijn tweede passie Gamen. Omdat ik elke dag thuis zat begon ik veel computerspelletjes te spelen en werd ik zwaar verslaafd, het liet me goed voelen elke keer ik speelde in de virtuele wereld. Gamen werd mijn vlucht van de realiteit. Elke dag kan ik niet goed slapen vanwege mijn depressie, elke dag hoor ik de falende woorden van mijn vader door mijn oren. Elke dag zeg ik tegen mezelf dat het misschien beter is dat ik nooit was geboren en vraag ik mezelf waarom hij zo gemeen doet tegen mij en mij altijd de pijn laat voelen dat ik een tekort ben in het leven. ik drink niet, ik rook niet , ik gebruik geen drugs, ik steel niet, ik respecteer mensen en ik ben help mensen graag. ik ben wie ik ben maar waarom wilt hij mij niet accepteren voor hoe ik ben? Elke dag stel ik mezelf de vraag wat het nut nog is dat ik leef omdat ik faalangst heb voor alles. Ik ga hem nooit kunnen vergeven voor al de pijn die hij mij heeft aangedaan. Elke dag word ik geconfronteerd met Zelfmoord gedachten.. ik kan niet meer helder denken dus ik weet niet meer wat te schrijven. Ik wil iedereen bedanken die de tijd nam om dit te lezen, ik ben geen schrijver maar gewoon iemand die over zijn gevoelens probeert te praten.
Datum:
17-09-2009
Naam:
Phong
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Goejedag zeg, het wordt wel heel zwaar

Ik wil dit verhaal toch even delen omdat ik denk dat dit de laatste x is dat ik het zeg,

het is begonnen bij mijn geboorte, ik ben vanaf het begin geslagen door mijn vader, jaar in jaar uit, Mijn moeder wou het niet zien, Ik ben geterroriseerd door mijn pa, Hij heeft me mentaal en fysiek gebroken. ik heb elke dag de pijn in mijn benen en rug van het jarenlange slaan. en de mentale pijn
Op mijn14e zijn mijn ouders gescheiden. Ik was opgelucht. We hebben een jaar lang in een krot gewoond waar de schimmel bij de muren opliep en de muizen in de matrassen snuffelden. En we werden gestalkt door mijn pa. de buitenwereld zei: jullie zijn daar toch weg ga verder dan, maar hoe kun je verder als er elke avond een man in je tuin staat en je uit de slaap houdt,. Maar ik bleef hem steunen en hij flikte me steeds meer. ik hield van hem,. Na een jaar kregen we een huisje en leerde mijn moeder een nieuwe man kennen. Inmiddels was ik begonnen met drinken en roken. Deze nieuwe man in mijn moeders leven werd mijn stiefvader. een aardige kerel met een flink rugzakje, Maarik vertrouwde hem niet, mijn vertrouwen was weg. Hij is zeer zwaar alcoholverslaafd en ik ben hem gaan volgen. ik ben 18jaar en ben zwaar verslaafd aan alcohol,sigaretten drugs en medicijnen, Mijn vader heb ik inmiddels enkele jaren niet gezien maarhet stalken gaat door. een half jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn moeder een ongeneeslijke vorm van kanker heeft en niet meer dan vijf jaar te leven heeft.
ik slaap niet meer, eet niet meer, heb geen vrienden meer en ben altijd blut. Geld thuis is er niet. mijn leven is 1 grote vuile puinhoop. Ik ben een uitgebluste vlam, een zielig hoopje mens, ik ben mijn hoop in een beter leven verloren en verlang naar de hemelse vrede. Ik wil alles behvalve dit leven. Hoever kan iemand in de ellende zakken. ik had niet gedacht dat het zover zou zijn, maar ik kom er niet meer uit, tot ziens wereld, tot ziens wrede mensheid, Ik heb gestreden en verloren, te moe om verder te gaan, Tot ziens.
Datum:
16-09-2009
Naam:
Doet er helemaal niets toe
Leeftijd:
89
Provincie:
Anders

Dwarslaesie + chronische pijn

Op mijn 36ste viel ik van mijn fiets met als gevolg een hoge dwarslaesie met chronische pijn. Van succesvolle man naar wrak in een rolstoel.

Ik wil geen 80 jaar meer worden. Hoe kan ik nog over mijn eigen leven beschikken? Deze vraag houdt me steeds bezig. Was ik maar een huisdier want huisdieren mogen in onze maatschappij pijnloos sterven.
Datum:
16-09-2009
Naam:
Robert
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

My life

Het begon eigenlijk al sinds mijn geboorte,
Dat mijn leven zo oneerlijk is.
Mijn vader en moeder waren nog nooit getrouwd.

Maar ze kregen wel mij en mijn zusje,
Mijn vader was bezig met studeren toen ik geboren werd,
En ik was nogal een huil baby.
Hier weet ik eigenlijk niets meer van om eerlijk te zijn,

Maar ik weet nog wel genoeg over hem.
Hij verliet ons op mijn 4e.
Voor die tijd, had hij heel veel problemen achter gelaten.

Mijn vader was iemand die haate onmacht,
troep en eigenlijk mij.
Omdat ik nogal aandacht vroeg, was ik lastig voor hem.

Hij negeerde mij volkomen,
en mijn zusje was het prinsesje.
Ik werd telkens in mekaar geslagen,
een kind van 2-4.

Met moer sleutels, pol lepels, riemen.
Ik kan het me nog zo goed herinderen,
Dat hij al mijn vingers had gebroken.

Met een moersleutels mijn handen kapot had geslagen,
Ik ruik de bloed nog steeds.
Ik was 3 jaar,
en hij sloot mijn moeder buiten de deur.
en zo sloeg hij me zowat dood op de zolder.

Niet even later toen ik 5 jaar oud was,
Kwam mijn Stiefvader in beeld.
Die eigenlijk zowat het zelfde was als hij,

Hij bleef tot mijn 16e in beeld.
Hij had een persoonlijkheid stoornis "Narcist" gemoemd.
Wat zijn excuss was om een kind van 5-13 in elkaar te slaan.
Hij was een homofoob en ik zelf ben homo.
Ik had vaak de gedachte dat ik mezelf liever van kant ging maken.
Vaak heb ik dat geprobeerd,
vaak heb ik mezelf gesneden,
vaak heb ik mezelf Knock Out geslagen.
Vooral toen ik aangerand werd door een 53 jarige man.
Die misbruik maakte van mijn ontwetendheid.

Over de homo wereld.

Natuurlijk begon ik van me af te bijten.
En had ik bijna een schop in zijn hoofd geplant.
Tijdens deze tijd werd mijn zusje ziek

Niemand wist wat ze had,
Er is eigenlijk nog maar net uit gekomen wat ze heeft.
Dat ze een levens bedreigende ziekte heeft en een toekomst zal ze niet hebben.

Ze is 17 jaar,
17 jaar.....
Ze is zo lief en naief,
en ze lijkt ook zoveel op mij ze is zooo koppig.

Hoe kan ik met mezelf leven wetend dat me zusje elk moment ons leven kan verlaten?

Ik weet niet meer wat ik moet doen,
Ik ben zo de weg kwijt.

Het voelt alsof mijn leven aan 1 zeide draadje hangt.
Dus nu weet ik het niet meer,

Ik verlang naar het graf,
dat deze nachtmerrie over is voorgoed.
Maar ik durf niet en ik kan niet.

Maar de verlangen is zo groot dat ik gewoon bang ben mezelf erin kwijt te raken
Datum:
16-09-2009
Naam:
Vin
Leeftijd:
18
Provincie:
Friesland

it started 8 9 years ago.

tis zo. 8 9 jaar geleje gingen mijn oudrs uit elkaar ma superveel besef had ik daar ni van want hoe oud was ik ? 4 5 jaar ? nuja. ik zag mijn pa dn mr om de twee weken in het weekend.. normaal van de vrijdag tot de zondag.. maar mijn papa wou de vrijdag voor zichzelf dus gingen we pas van de zaterdag ochtend die algauw veranderde in een zaterdagmiddag tot de zondag avond .. als ik de zaterdag toekwam lag em meestal nog in bed en moeste we wachte tot em eindelijk de deur kwam opendoen.. toen leek mijn pa de slechterik. tot 2 uurtjes later. toen was em weer me beste vriend die altij grapjes maakte, mijn instak bij het slapen gaan, leuke dingen met ik en mijn zus en broer deed.. ma algauw ging mijn zus het slechte pad op en belande ze in een instelling. mijn eigen zus ? mijn beste vriendin ? weg.. voor altijd of maar eventjes ? ik zag haar amper maarja. 3 4 jaar later gebeurde er het zelfde met mijn broer.. nu gingen mijn zus EN broer ni meer naar mijn papa en was ik dr als enige.. mijn zus zat in een instelling en me broer bij me mama. ik merendeels ook bij de mama. maar hoe ouder ik werd hoe meer ruzie ik kreeg met mijn mama.. ik ontdekte zoveel leugens en stomme dingen over haar dat ik me er dood voor schaam dat ze mijn mama is en haar dus niet meer zo aanzie.. tijden gingen voorbij.. tot ik het zat werd en vertrok voorgoed bij mijn papa. al die jaren wisten ze niet dat ik sneed.. al die jaren wisten ze niet wat er in mij omging.. en ook niemand die het opmerkte. mijn beste vriendin liet mij in de steek. en op het moment ik dacht er een nieuwe te hebben en het wat beter ging liep dt ook helemaal fout. tot op het jaar mijn pa kwader, gemener en agressiever tegen mij werd. hij zij allemaal kwetsende dingen en af en toe sloeg hij me ook.. papa ontdekte dat ik sneed en strde mij naar de psycholoog.. wat geen effect had want ik zei er geen woord.. na een jaar zo bij me papa te leve ben k trg nr mijn mama gegaan.. en zie, hier zit ik nu. depressieve levensverhalen te vertellen aan duizende mensen die nie weten wie ik ben & denken dat ik sofie heet.. zielig zichzelf zit te snijden en dag in dag uit denkt aan zelfmoord.. denkend dat ze het slechtste leven ter wereld heeft. maar ik weet dat er erger bestaat.. nuja. this is all i can bear i guess.
Datum:
16-09-2009
Naam:
sofie
Leeftijd:
15
Provincie:
België

geen zin meer

ik ben veel kwijt in me leven..ik ben geadopteerd en mis me ouders erg in brasil ik ben er in mei nog geweest.. ik heb 3 weken geleden een beslissing genomen waar ik toen niet echt achter stond en waar ik spijt van heb...ik heb het uitgemaakt met me vriendin waar ik 4jaar mee had..ik heb tegen haar gezegt dat als ik het trg kon draaen dat ik dat zou doen..waarop zei antwoord ik hou nog veel van je en denk de hele tijd aan je maar ik weet het niet wat ik wil...en dat maak me zo kapot dat ik gisteren er een eind wou aan maken .maar een vriendin van mij heeft me tegen gehouden.ik zie het leven gewoon nie meer zitten met gewoon te moe om nog op mijn benen te blijven staan.. ik weet dat goed mij nie op de wereld heeft gezet om er een zelf een eind aan te maken..maar ik zie gewoon geen deur meer waar ik door heen ken mijn pas hou hier op.. bedankt voor het lezen van me bericht mvg francisco
Datum:
16-09-2009
Naam:
francis
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.