Levensverhalen (pagina 842)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

aub

aub help me want ik kan niet meer :'(:'(:'(
ik hield van hem zoveel, en nu blijk ik zwanger te zijn en laat hij me vallen en hij eist dat ik het laat wegpakken want volgens hem is het toch maar een 'hoopje cellen zonder gevoelens', maar in mijn ogen heef het een kloppend HART en is het moord als je zoiets laat wegnemen :'(:'( hij zegt dat hij het anders zelf wegpakt met een mes :'(:'(:'( zwanger is was één klap maar nu hij me ook nog eens laat vallen kan ik gewoon echt NIET meer :'(:'(:'(:'(:'( ik wil dan nog liever zelf dood gaan samen met mijn ongeborene dan zo verder te gaan ik hoop dat als ik dood ben, dat hij dan beseft hoeveel pijn hij me heeft gedaan en ik hoop ook dat mijn ouders, oma en broer me vergeven :'(:'(:'( ik heb nog zoveel te bereiken in het leven, ik ben 24 jaar en bijna afgestudeerd als kleuterjuf, maar ik heb de levensmoed niet meer, mijn liefde is stopgezet terwijl ik niks liever wou als een heel leven lang mijn liefde kunnen schenken :'(:'(:'(:'( ik ben er een beetje bang voor om te doen, maar ik heb vaak ook momenten waarop ik erg rustig ben en het gewoon zou kunnen als alles weer tot me doordringt. Ik wacht op dat moment het gaat een onverwacht moment maar ik ben blij en dankbaar dat ik toch even mijn hart heb mogen en kunnen luchten hier aan jullie :'(
Datum:
03-10-2009
Naam:
E.
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

lelijk

Ik ben maar lelijk, ik ben niks waard. Ik ben dik en niemand geeft om me. Ik wil weg van hier. Ik sta zelf vaak voor het raam om er uit te springen. Ik heb het lef niet. Ik ben laf.
Datum:
03-10-2009
Naam:
Kelly T.
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

comeback

mijn leventje was miserabel, hopeloos... op m'n 15e werd ik op school gepest: "wanneer ga je nou eens dood?!" werd weleens geroepen. om het te vergeten was ik na schooltijd aan de drank zonder dat m'n ouders het wisten. ik maakte de school af maar heb het moeilijk in 'het echte leven'. rijbewijs wou niet lukken, baan wou maar niet lukken, vriendin wou maar niet lukken... vaak ging ik in m'n eentje uit en zat ik in een hoekje van het cafe aan een tafeltje alleen te drinken... ik ging veel blowen... had vaak ruzie thuis omdat ik me laks gedroeg, omdat het me allemaal niet meer leek te schelen en blabla. ik ging harddrugs uitproberen en raakte aan de crack... ik maakte al m'n geld op... telkens weer, had schulden, bleef nachtenlang van huis, sprak m'n vrienden niet meer... m'n ouders zaten met de handen in het haar, ik heb ze veel verdriet gedaan... het liefste wou ik dood... maar op gegeven moment heb ik de knop omgezet van DIT NIET MEER! ben nu alweer een tijdje clean, ik ben verhuist en heb m'n leven opnieuw opgepakt. heb weer contact met m'n zusje en m'n ouders en voel me beter. als het slecht met je gaat kan het alleen nog maar beter!!! laat niemand met je fokken! en vooral: fok jezelf niet altijd op!! kijk niet teveel naar anderen want die weten het toch altijd beter, laat ze de tering krijgen!! maar laat zien dat jij sterker bent door alleen al te blijven leven, SURVIVAL OF THE FITTEST! only the strong will survive! ik laat me niet meer gek maken door wat dan ook... ik ben wie ik ben en dan ben ik maar een mongool waarbij het mislukt, altijd beter dan een ambtenaar!! onthou: BIJNA IEDEREEN WIL ZIJN WIE DIE WORDEN WIL MAAR MIJN WIL IS DAT IK WIL WORDEN WIE IK ZIJN WIL, WANT WE KUNNEN BETER ACHTERLOPEN OP DE FEITEN DAN DAT WE ALLEMAAL VOORLOPEN OP DE FOUTEN! ....... RESPECT! peace...
Datum:
03-10-2009
Naam:
Denny
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

ben het van plan......

heb verhalen gelezen. dat het my weerhout. maar ook , van. ja waarom niet . weet het niet meer
Datum:
02-10-2009
Naam:
mickel
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

het leven heeft geen zin meer

ik weet nie hoe ik het moet uitlegge
myn zus is 4 jaar geleden gestorven aan een verslaving van drugs
en een bloedklonter in haar hersenen en noch vanalles
ik mis haar zo, ook al laat ik dat nooit zien
ik ben op!
het leven heeft geen zin meer voor my
ik zie zoveel mensen lachen
maar ik ben dan echt gekwetst
al een dikke maand kan ik niemeer fantsoenlijk lachen
en ik weet nie waarom
myn punten op school zyn echt super slecht!
ik kan myn verdriet nie rap tonen
en k krop liever alles op
ik wil egt niemeer leven!
mn lever is op
ik heb ,ergens geen zin meer in ='(
op school heb ik al met de leerlingenbegeleiding gepraat
maar het helpt gewoon niks!
elke dag neem ik super veel pillen in
omdat da helpt
ma das ook het enige!
Datum:
02-10-2009
Naam:
Broken
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Elke dag bang.

Hoi,

Mijn naam is Lily, 18 jaar oud en ik wil mijn verhaal kwijt.

Ikvoel me eenzaam, rot, depressief. Soms heb ik zelfs zelfmedelijden.

Sinds 3 maanden zie ik het leven niet meer zitten, dit komt doordat ik altijd bang ben. Ik heb last van paniek / angst aanvallen. Deze treden op wanneer mijn moeder ver weg is.. Ik heb dan het gevoel dat niemand mij kan kalmeren en ik mezelf wat wil aan doen. (wat ik dus eigenlijk helemaal niet wil) En als ik zelf ver van huis ga, weg van de vertrouwde omgeving, weg van iedereen. Dan speelt er ook een bepaalde angst bij mij op.

Maar door dit ga ik me zo treurig voelen. Ik kan bijv niet meer uit mijn omgeving weg. Ik issoleer mijzelf. Ik hou mezelf gevangen. Ik wil wel uitgaan, naar een discotheek bijv. Maar dat kan niet in mijn dorpje... dan moet ik naar de grote stad. Maar dat durf ik niet... Ik wil wel naar het strand met vrienden, maar dan moet ik met de auto... En dat durf ik niet... Ik wil wel naar amsterdam winkelen, maar dan moet ik met de trein, en dat durf ik niet...

|elfs nu ik dit schrijf word ik steeds droeviger en beeld ik me in hoe het zou voelen als ik in me polsen zou snijden. Alleen al is het maar een hulp kreet. Of om zo even mijn gedachtes te vergeten.

Help. Is het woord dat door mijn gedachte spookt.

Help, laat me alles vergeten, laat me in slaap vallen en niet meer wakker worden.

Mensen zien niet dat ik me zo rot kan voelen, ik ben altijd het vrolijke, spontane, leuke meisje die je altijd aan het lachen maakt. Oh zo vrolijke meisje. Het meisje die continue toneelspeeld. Maar ik kan het niet helpen. Het is me aangeleerd.

Als je me zou zien, kan je , je niet inbeelden dat ik dit voel.. Ik heb lang blond haar, sproetjes, blauwe ogen en een grote lach. een en al vrolijkheid dus.

Ik was ook echt gelukkig een half jaar geleden.. Atands, dat dacht ik. Mijn eerste paniek aanval was toen ik had geblowed. En sindsdien is het in mijn gedachten blijven hangen. En alsmaar erger en erger geworden. Dit is zeker al 8 maanden geleden gebeurd. Maar ik ben alleen maar angstiger en angstiger geworden.

Ik hoop dat dit voorbij gaat. En iedereen die dit leest realisseerd dat het je gek kan maken...

Datum:
02-10-2009
Naam:
Lily
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Screwed up.. :'(

Eerst zal ik iets over mezelf vertellen,
ik ben een verwend, enigskind meisje dat niet gelukkig ben. Je kunt me misschien wel ontevreden noemen, maar dat zul je misschien anders vinden als je de rest van mijn verhaal hoort.

Mijn eerste probleem is dat mijn ouders mij niet respecteren zoals ik ben.
Ik ben dus alternatief, dat wil zeggen dat ik een andere kleding stijl heb, dan 'normale' mensen.
Het is echt heel moeilijk als je iets heel graag wil, en je ouders staan niet achter je.. in tegendeel.. ze houden je tegen.
Op school wordt de alternatiefe groep, totaal niet gerespecteerd. Dit vind ik niet echt erg, omdat het maar school is..

Eigenlijk heb ik in mijn leven alles wat mijn hartje begeert. En toch zijn er dingen die mijn leven moeilijk, zinloos en zwaar maken.
Ik heb dus een vriendje, maar sinds kort heb ik ontdekt dat hij niks om me geeft.
Op school gaat het slecht, ik voel me enorm depressief, en snij mezelf.
Het snijden is dan ook hetgene wat mij bij zlefmoord weghoud. Mijn vriendinnen zijn erachter gekomen dat ik mezelf sneed. Ook mijn beste vriend is erachter gekomen. Mijn vriendinnen en mij beste vriend, zeiden meteen dat als ik door zou gaan met snijden, ze niks met mij te maken wilden hebben. Dit was hard. Ik zei tegen mijn vrienden dat ik was gestopt, maar deed het alsnog. Mijn vriendje maakte het niet uit dat ik mezelf sneed, hij vond het allemaal maar best.
Sindsdien, snijd ik mezelf nog steeds.
Door mijn depresive gedachten, kan ik niet meer normaal nadenken, en denk niet na bij alles wat ik doe. Dat is een van de redenen waarom het zo slecht gaat op school..
Als dat allemaal nog niet erg genoeg was, krijg ik ruzie met kinderen op school, ze schelden me uit, en lachen me uit.
Dan het volgende.. dat was vandaag.. ik vertelde mijn beste vriend alles, hoe ik me voelde,.. enz. ik vond het al raar dat hij me niet trooste en er maar steeds weer lullig over deed. Ik heb dan ook verschillende keren met hem gepraat. Het hielp niks. Hij schold me uit, en we kregen ruzie. (Op msn) .. Ik voelde me verschrikkelijk dat ik ruzie had met mijn beste vriend, hij was namelijk degene waar ik veel om gaf. Ik dacht dat hij net zoveel om mij gaf, maar dit bleek niet zo te zijn. Hij dumpte me. Het was klaar, over, .. hij zei dat we beter geen vrienden meer konden zijn.
Mijn aller eerste actie was, een mesje pakken, en mezelf snijden. Ik was gebroken..

Ik heb meerdere malen aan zelfmoord gedacht, wilt u me alstublieft helpen? Ik weet niet meer wat ik moet doen..

Ik hou heel erg veel van mijn vriendje, maar hij doet me veel pijn.. omdat hij niks om me geeft...
Ook wil ik graag mijn beste vriend terug, ik weet dat hij nooit sorry zou zeggen.. en ook niet goed zal maken..
Datum:
02-10-2009
Naam:
Stacey
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Had ik nog maar een kans gekregen, maar ik kon je niet verplicht

Ik heb geen zin meer in het leven! Ik kan de gedachte van zelfmoord gewoon niet laten varen... Voor het ogenblik heb ik nog het lef niet om de daad bij het woord te voegen, maar weet dat het vroeg of laat wel eens het geval zal zijn. Op zo'n momenten denk je trouwens enkel aan jezelf en kan de rest je niet schelen...
Datum:
02-10-2009
Naam:
Dries
Leeftijd:
32
Provincie:
België

mijn verhaal

ik had ene gelukkig leven
ik was dan ook heel gelukkig
maar plots veranderde mijn leven
het leek net of mijn gedachtes zwart werde alsof iemand het licht uitzette in mijn hoofdje.
wel dit gebeurde opde dagen ; 11/4/2008
& 12/4/2008.
het was een gewoone vrijdag ,
dood normaal
ik heb 2 broers en een zus en men ouders zijn nog samen , je zou zegge dat het moooi is .
tot men oudste broer (17) ging fietse
het was 18u
19u,202,21u , ... elk uur elke minuut hbbe we zitte afwachte tot de bel ging .
maar niks
uiteindelijk belde mijn mama ale zijn vriende.
niemand wist waar hij zat NIEMAND.
mijn ouders belde dan ook de politie middernacht.
ik d8 hij is ergens gaan drinke hij zal morge wel trg zijn.
tot de volgende dag (12/4/08) zijn bed was leeg en onbeslape.
ik hoorde mijn mama huilen en vroeg of hij niet thuis was geweest.en er kwam enkel een nee uit. de politie heeft gezoch geezoch en gezocht.
tot wij op zijn netlog een vreemd berich leesde.
er ging een rilling over me heen .
het was al 18 u 's avonds en nog steeds was hij niet thuis. en uiteindelijk ging de bel. het was een politieagent.
met het nieuws ; we hebbe hem gevonde ... maar hij leeft niet meer . ik barste in tranen uit en zakte inelkaar.hij had namelijk zelfmoord gepleegd.
sinds die dag zit ik elke dag met het gevoel ik moet hem achterna en als er dan een ruzie ergens ontstaat doe ik een poging of snij ik me
ik leeg nu al 1 jaar en 6 maand bijna in angst en depressie alhoewel er is 1 maand geweest dat ik alles trg helder zag en nu ben ik hervalle . dit was mijn verhaal
Datum:
01-10-2009
Naam:
just me
Leeftijd:
15
Provincie:
België

huh

hallo
ik heb een perfect leven een geweldige vriendin een hechte vriendengroep een familie die alles voor me over heeft en doet maar toch ik weet niet precies wat het is ik denk over dingen zoals wat als ik mijn vriendin alleen weg laat gaan zouw ze dan een ander tegenkomen en mij verlaten en over mijn vrienden moeten ze mij nog wel willen ze nog bij mij zijn mijn toekomst kom ik ooit aan werk heb ik later wat te eten een dak om onder te wonen dit soort zaken maaken mij enorm depresief en geven mij een gedachte van wat doe ik hier nouw als ik nou dood ben hoef ik mij daar geen zorgen over te maken niemand last van mij niemand kan ik niemand pijn doen en niemand mij wat een gevoel en wat een drang op het perfecte ik word er gek van
Datum:
01-10-2009
Naam:
moo
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.