Levensverhalen (pagina 765)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zonder werk en zonder toekomst.

Vaak denk ik terug aan het soort werk dat ik moest accepteren. werkgevers behandelen mij alsof ik cholera heb. Tijdens sollicitatie-gesprekken wordt ik uitgelachen. mijn persoonlijke waarde is nul.
Ik heb gewerkt aan de sorteerband van de puinbreker en in de koelcel van de ijsfabriek (dozen stapelen).
de machines worden nooit moe. Ik ben geen robot. Nu heb ik geen werk en geen uitkering. Ik ben neerslachtig, elke dag denk ik eraan om voor de trein te springen.
Datum:
29-01-2010
Naam:
F
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-brabant

het wordt te veel

ik ben nu 18 jaar en nu ben ik het al zat!!
het begon 3 jaar geleden..
ik had een hecht vrienden groep. 4 man als broers.
tot dat je op een avond telefoon krijgt en hoort dat je alle drie zijn omgekomen!
sinds dien ben ik zo depri!
daarbij is alles mis gegaan wat er mis kan gaan.. me ouders willen me nooit meer zien! sterker nog niemand in me familie!
in blowe vond ik steun! het lijkt of alles om je heen verdwijnt!
moet je me nu zien. jonge van 18 jaar op kamers die alleen maar blowt! vrienden ja die heb ik wel maar het is gwn nie meer het zelfde! ik voel me gewoon elke dag! dag in dag uit moe!
begin vaak op de dag gewoon spontaan te huilen( als ik niet blow teminste)
hier staat wel je krijgt geen reactie!
maar mocht er iemand nog iets weten wat ik kan proberen!
zeg het maar op deze site
maar zo lang duurt het niet meer!
telkens als ik dat zeg voel ik me gewoon wat opgeluchter
see you in heaven
Datum:
29-01-2010
Naam:
kapot
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

het heeft geen zin meer

pf waar zou ik eens gaan beginnen.
ik was 18 toen ik verkering kreeg met satan in eigen persoon 2.5 jaar ben ik geslagen geschopt verkracht geworden.voor de buitenwereld lijk ik enorm sterk dus niemand had ooit verwacht dat dit mij zou overkomen.
na eindelijk het lef te hebben gehad om weg te gaan.
en ik al meer dan een jaar met buikpijnen liep,kwamen ze erachter dat ik door alle verkrachtingen zoveel schade heb opgelopen dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen...weer storte me wereld in wat het was mijn droom om ooit mama te worden.een tijdje later leerde ik de man van me dromen kennen,en we hebben samen geknokt voor een kindje maar het mocht niet zo zijn ik heb een aantal miskramen gehad want me baarmoeder is te zwak.ik was depri...en had ook geen vertrouwen meer in onze relatie .
dus om mij vertrouwen te geven trouwen mijn prins en ik met elkaar...en anderhalf jaar later gescheiden hij had een ander en zag het niet meer zitten ,althans met zoveel woorden heet hij het nooit gezegt maar daar kwam het wel op neer.
ik ben nu weer 2 jaar later heb dingen gedaan om je kapot voor te schamen.maar pure wraak om die 2 mannen.
en nu werd ik verliefd alleen ......hij kiest niet ik ga kapot en kan echt niet verder meer.
ik zou zo graag weer vertrouwen in het leven willen hebben maar heb er geen energie meer voor.
ik werk me kaopt alleen maar om niet te hoeven piekeren.
en de buitenwerled ziet alleen maar een vrolijk opgewekt persoon.
maar zien me tranen niet in de nachten.
de angst voor de volgende dag.
ik weet niet hoelang ik dit masker nog op kan houden.
maar ik weet wel dat als ik eenmaal het lef ervoor heb ik zoveel mensen met vraagtekens achterlaat,en schuldgevoel.
en juist dat is wat me nu nog hier houdt...de vraagtekens van andere mensen.moet ik in een brief uitleggen waarom?
sorry zeggen voor iets waar ik totaal geen spijt van ga krijgen .omdat ik dan rust heb..en rust in me hoofd,geen pijn meer,geen twijfel en geen gevecht met het leven.
Datum:
29-01-2010
Naam:
4-everyoung
Leeftijd:
32
Provincie:
Limburg

Mijnverhaal

Praten met iemand kan ik niet. Moeilijk mijn gevoelens uit te brengen, dus doe ik het hier. Ik ben door de war. De laaste tijd zie ik het allemaal niet meer zitten, ik probeer het leven mooi te zien. Maar het lukt me niet. Ik wil gewoon laten zien dat ik gelukkig ben. De laaste weken steel ik veel, me proberen gelukkig te maken met de spullen die ik dan gratis heb. Maar snel daarna voel ik me behoorlijk schuldig. Ik weet dat het niet goed is, maar het gebeurd dan toch weer door dat ik me helemaal waardeloos voel. Ik wil best met iemand over me problemen praten, zodat ik gelukkig leef. En dan steel ik ook niet meer. Maar ik vind het zo moeilijk om te praten.
Maar ik blijf volhouden, totdat het helemaal niet meer lukt.......
Datum:
29-01-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Drenthe

ik weet het gewoon niet meer.

ik weet echt niet meer wat ik moet doen. ik heb al vaker zelfmoordgedachten gehad. en ik ben laatst nog bij een begrafenis geweest, en nu stel ik me voor, hoe het zou zijn als ik in die kist lag, in de grond lag, er niet meer zou zijn. kinderen schelden me uit, zeggen dat ik lelijk of dik ben, en daar word ik alleen maar onzekerder van. en nog iets, ik ben een meisje, ik val op jongens, maar ook op meisjes denk ik, en ik durf het tegen niemand te zeggen. ik ben bang dat ze domme dingen gaan zeggen, of dat ze me daarom gaan uitschelden enzo. wat moet ik doen? ik wou dat ik gewoon doodziek werd en doodging, ik heb hier echt geen zin meer in ;(
Datum:
28-01-2010
Naam:
anoniem.
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

Het is zo moeilijk allemaal

Mijn grote wens is momenteel gelukkig zijn!!! Maar na het verlies van mijn partner en na mijn zware psychotische depressie lukt het me niet. Al meer dan 2 jaren sukkel ik op om een vaste job te hebben. Ik zit met gat in mijn CV, die ik niet verbergen kan. Telkens vragen ze ernaar. Ik ben die vragen kotsbeu, ik heb het gevoel dat er een serieus vooroordeel is voor een depressie. En zowiezo moet ik liegen over mijn ziekte, anders geraak ik nooit aan werk. In de liefde lukt het me ook al niet. Ik vind altijd vrijgezellen die liever vrijgezel zijn en me dan laten vallen door die reden. Het liefst wou ik gelukkig zijn, maar ik kan het niet alleen. Ik heb zo weinig maten en ik zoek echt om mijn leven een rode kleur te geven. Maar het lukt me niet. Ik wil geen zelfmoord plegen, maar ik wil zo graag gelukkig zijn!!! Ik ben continu aan het vechten om definitief uit die put te geraken. Ik wil het echt é!!!! Kdroom om lieve partner te hebben die me ooit ten huwelijk vraagt en waark kindjes van krijg. Maar alles steekt me tegen en ween ik in mijn bed.
Datum:
28-01-2010
Naam:
nele
Leeftijd:
26
Provincie:
België

ik wil niet meerr

Ik heb genoeg van alles kan het niet meer aan me me moeder heeft me het huis uit gezet omdat ze kiest voor mijn stiefvader hij mag mij niet en het doet me vreselijke pijn dat me moeder voor hem kiest.
en nu wilt jeugdzorg me in een pleeggezin doen terwijl ik het net zo goed heb bij me opa en oma maar me moeder wilt niet dat ik bij me opa en oma ben omdat het de ouders van me echte vader zijn en terwijl ik het er net zo goed heb ik haat haar en zij mij ook ik wil niet in een pleeggezin ik wil niemand verlaten maar heb genoeg vand ie slapeloze nachten en al die telefoontjes van jeugdzorg en ben het zat van het gezeik van me moeder dat ik maar moet meehelpen omdat ze gewoon geen geld wilt betalen aan me opa en oma
ik kan het niet meer
ik wil niet meer
ik stop er mee met ademen met denken en met leven
Datum:
28-01-2010
Naam:
Desmond
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

eigenlijk wil ik geen zelfmoord

Beste Iedereen,

Nogmaals ik ben normaal gesproken geen persoon die zelfmoord wil plegen.
Maar nu zit ik sinds 3 maande t ik in de bijstand. Na mijn vaste lasten houd ik eigenlijk nog maar 100 euro over om van te eten. Leuke dingen doen kan ik niet meer en aan het einde van de maand heb ik eigenlijk geen geld meer om van te eten.
Nou ben ik niet de persoon die geen motivatie heeft. Ik heb een universitaire opleiding en een hbo opleiding afgerond.
Ik wil graag werken, maar ben vaak niet hard genoeg. Nogmaals ik heb nooit gedacht dat ik ooit in deze situatie zou komen en ik vind het zo vernederend dat ik niet meer verder wil.
Ik heb al vaker slaaptabletten genomen gewoon om even verlost te zijn van de situatie. Dagelijks zorgen maken over het feit dat ik waarschijnlijk geen geld voor eten heb maakt me super depressief en ik heb het gevoel dat ik waardeloos ben.
Ik wil zo niet meer verder.
Ik heb geprobeerd met een psycholoog te praten, maar hij zet me steeds onder druk, dat ik bijvoorbeeld moet leren leven van de bijstand, nog kleiner moet gaan wonen, hij zegt dat ik al helemaal niet moet denken dat ik werk ga vinden en het maakt me dus nog veel depressiever. Hij heeft zelfs gezegd dat hij mij niet wil helpen. Dit was mijn enige hoop. Echter nadat dit is weggevallen gaat het alleen maar slechter ik voel me hulpeloos ben weer slaaptabletten gaan slikken. Zelfs zo erg dat ik weg wilde rijden terwijl ik de tabletten had geslikt. Na het gesprek was ik veel depresssiever dan van te vore. Ik durf nu echt geen hulp meer te zoekn. Ik heb het gevoel dat een psycholoog alleen iemand is die je dwingt onder alle omstandigheden te leven, zonder zelf in de situatie te hebben gezeten. Nogmaals ik ben niet iemand die zelfmoord wil plegen maar het gevoel dat ik geen eten meer kan kopen, leid bij mij tot zelfmoord neigingen. Ik wilde zelfs een voedsel pakket aanvragen bij de voedselbank, maar dit gaat niet zonder verwijzing van een hulpverlener. Ik weet echt de uitweg niet meer, Ik kom niet alleen uit de situatie maar durf ook niet meer naar een psycholoog, ik wil niet meer onder druk gezet worden. Ik wil echt niet dood maar ik trek dit niet meer en ik durf niemand te bellen, omdat mijn huisarts steeds denkt dat ik psychisch een probleem heb. Mijn probleem is echter alleen financieel en ik wil geen lening, omdat ik bang ben alleen verder in de problemenn te komen. Ik wil niet zelfmoord plegen maar zie geen andere mogelijkheid.
Datum:
28-01-2010
Naam:
maria3791
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

mislukkeling

Sinds me 12 loop minstens 20 keer per jaar met zelfmoord neigingen waarom thuis gaat het niet lekker me pa heeft PTSS ( post traumatich stress syndroom ) en das al kut om mee te leven want je moet altijd op hem letten en over al rekening mee houden hier door gaan bijna al me relaties kapot en jaag ik de meiden weg die ik leuk vin want ik moet voor me pa zorgen op het werk gaat het dus ook nooit goed ben nu al 3 maanden werkeloos dus 3 maanden lang bij me pa rond gehangen ( onder tussen weer een relatie versleten ) alles gaat bij mij ook altijd mis werk liefde vriendschap familie alles ook al probeer ik me best om alles op de rechte lijn te houden het gaat altijd mis de paar vrienden die ik heb raak ik kwijt aan hun relatie's ben erg blij voor ze dat ze liefde hebben gevonden maar ik sta dan altijd als 3de of 5de wiel der bij en dat is zo kloten want zelf misluk ik altijd met relaties als je je zo voelt dat je over al in faalt voel je je als mislukkeling want alles gaat mis ook al probeer je je best om het goed te maken het gaat altijd mis en ja dan krijg je het gevoel om der een eind aan te maken
Datum:
28-01-2010
Naam:
Sjoerd
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Bas?!!! free your soul!

hee bas..
nou ja ik heb je hele probleem gelezen.. en ik heb zelf inderdaad ook genoeg problemen die anderen niet eens durven te verwoorden!
en ja noem het bijgeloof maar ik denk dat we elkaar kunnen steunen met bepaalde dingen, ookal ken je elkaar niet eens!

want tegen een vreemde praten als anoniem is makkelijker als tegen een bekende praten.. en geloof me dat werkt soms echt!

Melanie
Datum:
27-01-2010
Naam:
melanie
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.