Levensverhalen (pagina 766)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Veel leeftijdsgenoten

Wow, ik wist niet dat zoveel mensen van mijn leeftijd dit ook hebben man. Ik dacht echt dat ik de enige was.
Datum:
27-01-2010
Naam:
blabla
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

mij zelf

ik heb begonnenn te snijden vanaf ik me slecht begon te voeln ik dacht dus aan zelfmoord ik werd verslaafd aan het snijden in mijn pols ik wist niet wat te ik moest naar pitem sint jozef klinick om te latn helpn na 6 weken mocht ik naar mijn nieuwe internaat maar na een paar maanden begon het weer slecht te worden ik voelde me verlaten en begon me weer te snijden
ikk had te veel pijn wat er in het verleden gebeurt is toen begon ik positief te denken maar nu hoop ik op een beter leven




Datum:
27-01-2010
Naam:
andy
Leeftijd:
15
Provincie:
België

maagd

hoi,

ik heb de mooiste tijd van mijn leven gehad, maar heb het niet benut. Ik ben zo vaak op feesten geweest, maar heb nog nooit echt seks gehad. wel zoenen, maar verder nog niets. Toen ik dit in een dronken bui op een personeelsfeest vertelde, stond ik meteen voor schut. sindsdien vinden de mannen me een sukkel of een homo en willen ze niets met me te maken hebben, en de vrouwen lachen me uit. help me, want ik word hier helemaal gestoord. ik heb neigingen om een bom te maken om al mijn collega's te vermoorden, en dan zelfmoord te plegen.
Als iemand kan help, doe iets alsjeblieft.
Datum:
27-01-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
36
Provincie:
Anders

je kan de wereld niet alleen dragen.

Ik ben nooit echt in de smaak gevallen vanaf het begin, ik moet altijd enorm mijn best doen voor iets wat de moeite niet waard is. Mensen lachen me achter mijn rug om, of zeggen van alles in mijn gezicht. Ik heb anorexia gehad, een enorm negatief zelfbeeld. Ik heb geen vertrouwen in mezelf en ik zie daar geen verandering in komen. Zelfs mijn vriend kan het niet veranderen. Twee jaar terug heb ik op het punt gestaan.. ik wilde mezelf stikken. Op het laatst had ik er geen kracht meer voor. Sinds dat moment draag ik een masker die niemand verwacht. Zelfs mijn ouders niet, die worden boos als ik weer een bui heb. Ik kan spontaan vrolijk doen tegen mensen en denk dan eigenlijk bij mezelf: gadver. Ik staar uren voor me uit zonder iets te denken.. als ik extreem verdrietig word voelt het zelfs als emotieloos.. dan lijkt het alsof ik niets meer voel.

Het kan me af en toe niets meer schelen.
En vooral nu.. wou ik dat ik had doorgezet.
Ik wil gewoon weg.
Weg van alles, naar mijn oma.
Datum:
27-01-2010
Naam:
lynn
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

klein meisje

Ik ben zo onzeker. Ik ben een volwassen vrouw en blijf van binnen altijd een klein meisje. Ik weet precies waar het vandaan komt, eigenlijk is dat het lastige, want ik kan het verleden gewoon niet afsluiten. Waarom begrijp ik niet waarom ik het altijd heb gedaan? Waarom keert iedereen zich altijd tegen mij? Ik ben altijd flexibel geweest. Ben er altijd vanuit gegaan 'dat mijn tijd nog wel eens zou komen'. Maar hij komt niet. Eigenlijk zou ik willen dat ik het zo maar kon stoppen.... maar ik heb drie kinderen en het kan dus niet.
Datum:
26-01-2010
Naam:
N.
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-holland

gewoon

ik was 40 jr voor dat die ellende begon heb het niet makkelijk gehad in mijn jeugd maar wie niet , ik dacht dat ik het gered had gelukkig getrouwt 2 kinderen leuke vrouw waar ik lekker mee oud zou kunnen worden althans dat dacht ik tot mevrouw verliefd werd ok dat ken de beste gebeuren , ware het niet dat ze zoals ze zei al langer ongelukkig was en bij me weg wou , en nu leef ik alleen al sinds 6jaar en word heen en weer geslingerd tussen emoties en zie er tussen beiden geen gat meer in en wil gewoon verdwijnen van hier ik ken geen andere relatie,s meer aangaan wel geprobeerd maar t lukte gewoon niet ik vertrouw niemand meer , en ken me eigen niet oud zien worden met een ander mijn gedachtes nemen een loopje met me en ben zo veranderd dat ik mezelf niet eens meer terug ken en hou echt niet van de persoon wie ik nu ben geworden en denk vaak laat mij maar heb ook al een een keer proberen te stoppen met leven en weet dat dit niet goed is en het niet zo hoort en dat dit maar een tijdelijke fase is ooit gaat dit voorbij en ben ik sterker als ooit
Datum:
26-01-2010
Naam:
john
Leeftijd:
47
Provincie:
Zuid-holland

leef alleen nog voor mijn kindje

mijn zoontje houd me nog in leven..anders had ik er al lang een einde aan gemaakt.....
ik wil hem niet alleen laten in deze boze wereld waar alles om geld en macht draait!!!het is zo'n blij kind..hij geniet echt van het leven maar ik ben het helemaaaaaaaal ZAT
Datum:
26-01-2010
Naam:
nat
Leeftijd:
27
Provincie:
Utrecht

kben levensmoe. Waarom leven wij?????????????

Ik ben moegestreden. Heel mijn leven probeer ik een muur te bouwen waar ik kan op leunen in moeilijke tijden. Maar steeds weer wordt dat muurtje afgebroken. Al heel mijn leven begin ik steeds opnieuw aan dat muurtje,maar het mag niet zijn. Ik heb 2 kinderen die hebben mij steeds recht gehouden. Voor hun wou ik doorgaan. Ondanks de slagen en vernederingen en financiele schulden die ik had. Ik heb nooit opgegeven,want ik ben een doorzetter. Ik ben zelfs een eigen zaak begonnen in 2006. Maar 6 maanden later kreeg ik het slechte nieuws dat ik een tumor had tegen de hersenstam. Hij moest onmiddelijk verwijderd worden. Revalidatie:1 jaar. Dit was onmogelijk want ik had een zaak. Ik ben 1 maand thuisgebleven. Bleek dat de tumor niet volledig te verwijderen was. Maar ze garandeerden mij dat hij heel traag zou groeien, en pas rond mijn 70 jaar zou ik mss terug last krijgen. Acht maanden later krijg ik het nieuws dat ik verhoogd risico op slokdarmkanker heb,graad C. In 2008 heb ik mijn zaak verkocht,tegen mijn zin. Maar door de operatie van mijn tumor was ik veel energie verloren, en die kwam niet terug. Maar ik gaf niet op!!! Ik heb dan een cursus administratief bediende gevolgd (geslaagd) In 2009 had ik een job gevonden in die functie. Maar in maart 2009 sloeg het noodlot weer toe. De tumor was gegroeid, en snel. Dit hadden ze nog nooit gezien. Tja.....wat een troost voor mij zeg. Hij moest weer onmiddelijk verwijderd worden. Resultaat: job kwijt. Maar nu was er een dokter die het aandurfde om hem volledig te verwijderen, indien ik ook het risico durfde nemen. Eigenlijk had ik geen keuze, hij moest er uit. De operatie duurde 10 uur. Alles is goed verlopen. Maar nu heb ik totaal geen energie meer. Dus gaan werken is uitgesloten(het huishouden doen is al te zwaar). Ik heb nog steeds financiele problemen,maar ik kan niet gaan werken om centjes te verdienen. Ik weet dat ik mij moet sterk houden voor mijn kinderen. Maar ik kan niet meer, hoeveel leed kan een mens verdragen? Ik wil mijn kinderen een goede toekomst bieden. Daar vecht ik al heel mijn leven voor. Maar nu ben ik moegestreden. Ik weet niet wat ik nog kan doen. Op elk gebied hebben ze mij klein gekregen. Eerst financieel,maar toen kon ik nog werken. Liefde:daar had ik geen tijd voor,want ik werkte heel veel en moest voor mijn kinderen zorgen. En nu hebben ze mijn gezondheid ook nog afgenomen. Wie zou hier niet depresief en levensmoe van worden???? Wat staat er mij nog te wachten? Hoe harder ik terugvecht, hoe zwaarder de tegenslagen worden,dus is het mss beter dat ik niet meer terugvecht. Maar hoe vertel ik mijn kinderen dat de zon niet langer meer schijnt en de vogels niet meer zingen? Doordat ik mijn kinderen alleen heb opgevoed(nu al 17jaar) hebben we een sterke band. We hebben samen gelachen en geweend. Wij waren de drie muskutiers: ONE FOR ALL,ALL FOR ONE. Waarom moet het leven zo moeilijk en hard zijn? Waarom? Waarom? Waarom? WAAROM LEVEN WIJ???????
Datum:
26-01-2010
Naam:
KDK
Leeftijd:
43
Provincie:
België

Pijn

ik voel me zo alleen met alles..........Met de mishandelingen van vroeger, maar vooral voor de gevolgen van nu. Eenzaamheid. Ik knok. En ik voel me soms zelfs gelukkig voor het eerst in mijn leven.
Bij jou ging juist alles minder, mama, jij kon niet meer door oa die verschrikkingen.
Je was zwak en werd zwakker gemaakt. Ik haat dat. Ik houd van je. Mijn leven is zo niet compleet.
Toch leer ik te verdragen en accepteren. Voor een deel zeker al.
Ik heb zo'n pijn, mama, van hoe moeilijk het gaat. Ik geloof in God, mijn Vader. Jij bent bij Hem, God dank! Het helpt me, dat ik geloof. Toch zoveel pijn en boosheid en angst.
Lieve God wees als een schild om me heen.
Mama, moeilijk te bevatten, jij hebt rust en het goed. Gelukkig.
ZOveel pijn.

Liefs, Inge.
Datum:
25-01-2010
Naam:
Inge
Leeftijd:
35
Provincie:
Utrecht

ik wil naar God

Ik wil al jaren naar God.

Een jongen die ik kende heeft zelfmoord gepleegd. Nu zit ik met dezelfde gedachten. HELP!

r
Datum:
25-01-2010
Naam:
r
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.