Levensverhalen (pagina 748)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat voor nut heeft het nog

Ik wil niet meer leven wordt gek van de pijn. Mijn vrouw wil na bijna 8 jaar huwelijk bij me weg. Hebben samen zo veel doorstaan de laatste jaren heb altijd voor haar klaar gestaan en nu ineens is het gevoel bij haar weg. Hebben een dochter van net 3 jaar ik weet tis niet goed om voor je kind bij elkaar te blijven maar kom dan eerder met je probleem dan hadden we er voor kunnen vechten maar nu alles in een keer weg. Ik zie het allemaal niet meer zitten zij is de kracht van mijn leven. Wil verder leven voor mijn dochter maar weet niet hoe lang ik de pijn nog kan verdragen. Heb een aantal jaar geleden ook al 3 x op het punt gestaan om er een eind aan te maken maar toen ik haar tegen kwam was dat mijn reding. Het zal me veel pijn doen om mijn dochter achter te laten maar ik weet gewoon niet wat ik verder moet ben de pijn meer dan zat. De brief voor mijn dochter en vrouw heb ik al klaar nu is het wachten op het punt dat ik breek
Datum:
22-02-2010
Naam:
nvt
Leeftijd:
35
Provincie:
Flevoland

lees het maar.

'ik heb er geen zin meer in, ik had een vriendinn .. die was alles voor me.
op een dag, gebeurde er iets heel ergs.
ze werd ziek .. kanker dus ,
ze ging dood, weg van mij ..
ik gingecht kapot.
een week later ging me opa dood,
aan kanker .. 3 maanden later mn oma.
ik heb geen vader, want die is al dood sinds ik 2 was, me moeder staat alleen voor 3 kinderen .. ik kan alles niet meer.
ik wil weg van hier, geen problemen niks.
ik wil echtweg.
Datum:
22-02-2010
Naam:
Jill
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

waarom??

Is dit nou mijn leven? Alles gaat zo snel, hoe kan ik alles omdraaien?? Is dit de weddenschap die ik heb gemaakt? Alles wat ik wil is van iemand horen dat ik er mag zijn, wat waarschijnlijk dus niet zo is, en vrij zijn zonder angst. Ik wil het meisje zijn die zorgeloos is en zonder schaamte zit. Het meisje die niemand tot last is. Ik heb het geprobeerd, maar hoe heb ik ooit kunnen denken dat dat makkelijk zou gaan. Ik weet ook wel dat we allemaal dingen ‘breken’ die we niet of nauwelijks kunnen maken maar ik zie nou echt even geen uitweg meer. Ik wil niet meer pijn gedaan worden, nee ik wil niet meer nog een dag verder. Wie zou überhaupt mij nog willen, of missen? Niemand hoor! Waarom zal ik nooit het leven hebben als ik had gewild? Maar ik laat het gaan, omdat ik niet nog een keer teleur wil worden gesteld. Het maakt toch niet meer uit. Ik ben verdwaalt in deze wereld. Ik ben verdwaalt in mijn eigen lichaam. We are what we are, and sometimes that’s not enough. Op school doe ik me voor als een vrolijk meisje dat veel lacht en praat, maar ’s avonds huil ik me in slaap. Later wil ik dan ook worden herinnerd als het meisje dat je dag altijd kon op vrolijken, ook al kan ik mijn eigen dag niet opvrolijken. Misschien komt het wel door mij zelf, ben ik degene die het niet waard is om hier te zijn en wordt ik daarom zo ‘op de proef’ gesteld? Nou dan lukt het ze wel hoor, want ik kan niet lang meer zo doorgaan. Maar wat moet ik dan? Ik wil dan sowieso niet meer verder leven, maar hoe ga ik dat doen? Ik wil niet nog meer mensen tot last zijn, ik bedoel ik ben altijd al een obstakel voor iedereen en dan zelfs op het aller laatste moment in de weg zitten, dat wil ik dan niet. Toch vraag ik mezelf dan weleens af waarom ik? Waarom ben ik zo vervelend en waarom kan ik niet gewoon weg zijn, gewoon nooit geboren zijn. Dan had ik mijn ouders niet zo’n lange tijd hoeven te kwellen, want die zien me toch wel liever vandaag vertrekken dan morgen. In mijn leven ben ik al zo vaak gepest enz. maar dat komt misschien wel door hoe ik er uit zie, of beter gezegd omdat ik er niet uitzie. Aan de ene kant hoop ik dat er na dit leven nog iets is. Misschien wel god of weet ik veel, of dat je nog even hier op aarde bent en dan kan zien hoe iedereen reageert. Mar dan denk ik er weer aan dat ik niet wil dat hier na nog iets is, omdat ik niet teleur wil worden gesteld. Mensen zullen waarschijnlijk niet eens merken dat ik er niet meer ben. Waarom ben ik op deze wereld gekomen om alleen maar tot last te zijn? Kon ik maar eens iemand ontmoeten die me kan vertellen waarom ik hier ben. Maar dan moet diegene wel snel zijn want zolang ga ik het niet meer maken. De enigste waarbij ik mijn verdriet kwijt kan is bij dieren(vooral mijn eigen konijnen). Zij kunnen zo goed luisteren, ze zijn zo lief. Ik wou dat ik een van hun was. Zij veroordelen je niet als je iets zegt, zij kunnen uren lang luisteren zonder er iets op terug te zeggen. Alles wat er fout gaat in mijn leven kunnen hun weer een beetje beter maken met bijvoorbeeld een lik of je even aankijken op een manier van: het komt allemaal wel weer goed. Dieren zijn echt het aller aller belangrijkste in mijn leven. Zonder hun was ik hier nou allang niet meer geweest. Zij betekenen zoveel voor mij.
Datum:
22-02-2010
Naam:
MG
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

wat een kutleven

hallo, nou dan hier mijn verhaal. AL mijn hele leven gebeuren er dingen waar in diep ongelukkig van wordt. Een vader waarbij het nooit goed genoeg is een moeder die een hersenbloeding krijgt en nooit meer dezelfde is geworden. Een ex vriend die me jaren lang misbruikt heeft. En nu laat de man waar is het meest van hou mij is de steek voor mijn beste vriendin. En dit is een kleine opsomming van alle dingen die mij ongeluk gebracht hebben. Ik lijk wel voor het ongeluk geboren alsof ik nooit gelukkig mag zijn. Ik kan niet meer ben zo moe! Net opgekrabbelt uit een zware depressie en hup er weer net zo had terug in. er is niemand meer die om mij geeft en mij gelukkig kan maken. Het enige wat me nog tegenhoud zijn uiteindelijk mijn ouders die ook nooit een gelukkig leven hebben gehad. Als hun dochter nu ook nog uit het leven stapt zijn ze helemaal nooit meer gelukkig te krijgen. Ik kann er niet meer tegen. Mijn leven draait niet om mij maar om de mensen om mij heen en voor die mensen kan ik het niet lang meer volhouden. Ik ben echt op en weet geen uitweg meer.
Datum:
22-02-2010
Naam:
lonely
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

wat nu

het moeilyk als het lijkt dat iedereen tegen jou is, als je naar schoool gaaat met een gevoel van verdriet, dat e snachts in e bed ligt te huilen. niemand heeft het door. se kunnen me alleen gestoord noemen. wat nog pijner doet, waar moet ik heen, wat wil kdoen, k lijk wel een zwart schaap. al vnaaf ik klein ben is dat zo. ik word altijd maar lelijk genoemd. en ik heb er gewoon geen zin meer in het is gewoon kut en ik weet eigenlijk niet meer wat ik er mee moet. ik zit er zo erg doorheen
Datum:
22-02-2010
Naam:
sr
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Klote leven

Mijn verschrikkelijke leven begon al toen mijn moeder overleed toe ik 3 maanden oud was, heb toen 3 jaar bij mijn oma in huis gewoond daarna een half jaar bij een oom en tante en daarna nog eens een half jaar in een pleeggezin. Dat was dus allemaal voordat ik 4 jaar oud was. Kan ik me ook bijna niks meer van herinneren.
Toen leerde mijn vader mijn stiefmoeder kennen en ze zijn nu al 28 jaar gelukkig met elkaar, ze is ook erg lief hoor daar niet van. Toen moest ik dus naar de basisschool en daar begon alle ellende, elke dag weer werd ik gepest en uitgescholden voor dikzak en lelijkerd. Ze gingen me zelfs opwachten n schooltijd, ik probeerde steeds een andere route te nemen naar huis want ik was echt doodsbang om over straat te gaan. Vriendinnen had ik niet.
Toen de middelbare school, was 1 grote ramp, ik was slecht in bijna alle vakken haalde alleen maar 3en 4en en 5en behalve voor engels en nederlands daar haalde ik nog wel redelijk goeie cijfers voor. Maar goed ondertussen bleef het pesten en uitschelden maar doorgaan. Het was ook niet zo dat er 1 of 2 tegen mij waren, nee het was zo'n beetje de hele school, ben dikwijls boos de klas uitgelopen en heb 1x het lef gehad om wat terug te zeggen. Heeft allemaal niks geholpen. Ik zei zelfs een x dat ik me voor de trein zou gooien, ik moest toen iedere dag over de spoorbrug fietsen, volgende dag op school zeiden ze allemaal van ik dacht dat je je voor de trein zou gooien? Nou had ik het maar gedaan. Ik zat ook zo gigantischin een dip, ik durfde bijna nergens meer heen omdat zelfs vreemden al zeiden van ha dikzak en hey lelijkerd. Er is tot nu toe nog geen jaar geweest waarin ik niet aan zelfmoord heb gedacht. Ik denk dat er niemand is die mij echt zal missen. Mijn vriend vind wel weer een andere vrouw die beter voor hem is als dat ik ben. Ik heb vaak genoeg hele lijsten gemaakt met manieren om een eind te maken aan mijn kloteleven. Waar leef ik nog voor? Op het moment zit ik in de ziektewet, mijn werk zegt neem je tijd doe rustig aan, er is van onze kant geen druk. De arbo zegt je moet het maandag weer proberen. Ik weet niet meer wat ik moet, wordt er gek van. Soms als ik erg kwaad ben als er iets is gebeurd en ik kan mij niet uiten dan ga ik mezelf snijden. Ik weet niet hoe ik het anders moet doen. Ik loop al sinds 1988 met tussenpozen steeds bij psychiaters en psychologen, heb er in mijn leven al heel wat gezien. Heb nu antidepressiva maar ondanks die medicijnen denk ik nog regelmatig aan hoe en wanneer ik een einde maak aan mijn kloteleven. Heb het idee dat mijn familie denkt dat ik me aanstel en dat ik alleen maar aandacht wil. Binnenkort heb ik ieders aandacht. Moet alleen nog even een datum plannen. Wie het laatst lacht, lacht het best en ik zal ze allemaal uitlachen, dan zullen we wel eens zien wie zich aanstelt. Klotefamilie, klotearbo, klotescholen,KLOTELEVEN.......
Datum:
22-02-2010
Naam:
marion
Leeftijd:
32
Provincie:
Overijssel

Geen zin

Ik wil het gewoon allemaal niet meer. School gaat kut. Mijn ouders geven niks meer om me. Mijn zussen zeggen dat ik het probleem thuis ben en dat ik maar weg moet. Ik ga het binnenkort gewoon doen. Ik heb vandaag al geprobeerd door mijn polsen door te snijden maar het was te ondiep. Ik gooi mezelf wel voor de trein.
Datum:
21-02-2010
Naam:
Anoniem`112
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Ben niet bang voor de dood, ik wil ze omarmen

Al 45 jaar word ik aardig gevonden. Maar ook niets meer. Relaties heb ik niet gehad, ik ben aardig, niet knap dus waarom zou je met mij wat willen?

Genetische manipulatie is niet nieuw, het is eeuwenoud, men noemt het alleen het selectieproces. Mooie mensen vinden elkaar en planten voort.
Het kaf wordt van het koren gescheiden.

Al die tijd wil ik graag een relatie aangaan, kinderen krijgen en een fijn leven hebben. Maar het is niet gelukt. Het moet zo zijn. Dat is mijn lot.

De dood is niet eng, ik zie het al een transformatie een overgang naar iets moois, iets warms. Ik verlang er naar.

Mijn ouders leven nog en uit respect doe ik nog niets om ze verdriet te besparen, maar mijn plan staat vast. Ik ga zelf beslissen wanneer ik overga.
Ik snak naar de dood.
Datum:
21-02-2010
Naam:
frans
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

ZELFMOORD

ik wil heel graag zelfmoord plegen omdat ik zoveel pijn heb ik ben kapot en ik kan er neit meer tegen steets zeggen jongens tegen me dat ze me leuk vinden en vervolgens ben ik mety hun alleen kgaan ze me zoenen en dan zeggen ze later via sms dat ze het allemaal nep was en ik wil dood hoe dan ook ik ben niet gemaakt om op de aarde tezetten
Datum:
21-02-2010
Naam:
chantal
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Gedicht over hoe ik het deed..

Op een dag ging alles fout
Het was zo bar koud
Het was over met me liefde
Geen hond die meer naar me piepte



Me gedachtens werden gekker
Toen sloeg de wekker
Ik werd wakker met nog steeds het gevoel
Ik had nog steeds mijn doel



Me moeder kwam de kamer op
Al me problemen kwamen weer voorop
En ik dwaalde af
Ik dacht alleen aan mijn graf



Niemand die om mij geeft..
Ik snap niet waarom ik nog leef
Nu reik ik mijn hand naar de pillen
Die al mijn problemen stillen



Ik nam ze met een slokje drinken
Alsof ik in mijn tranen niet zou verdrinken
Maar het ging fout ik ging van huis

Met de pillen nog in mijn buik



Ik vluchtte weg met een brief achterlatend
Voor mijn ouders dat ik ze zou verlaten
Maar ik stak me vinger toch in mijn keel
Alles wat eruit kwam was gifgeel



Iedereen was overstuur
Waarom ben ik niet achter de hemelsemuur?
Ik hoopte zo dat ik er kwam weg hier
Ik beleef toch geen plezier






Dit verhaal is niet verzonnen
Zo is alles op vrijdag 19-02-10 begonnen
Hoe ik 16 pillen in nam
Maar dat alles er weer uitkwam






me leven is me lief niet..

Datum:
21-02-2010
Naam:
Nadia
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.