Toen ik een jaar of 20 was leerde ik de jongen van m'n leven kennen, inderdaad ik ben homo. Na zo'n jaar wou hij de relatie niet verder zetten omdat hij nog teveel aan z'n vroegere vriend dacht en hem miste. Misschien zou het tussen ons in de toekomst wel lukken. Ik wou het hem niet moeilijk maken en vond het misschien wel beter.
We bleven een aantal jaren vrienden en gingen overal samen heen, tot hij vond dat ik teveel was in z’n vriendengroep.
Omdat ik hem liefhad en dus ook blind, liet ik hem met rust.
Door hier en daar te komen vond ik wel veel vrienden maar geen aantrekkingskracht, ja naar sommige wel maar die waren puur hetero.
Op den duur vond ik iemand ( die misschien wel een beetje leek op m’n vorige vriend ) die ik heel graag zie.
We zijn nu al 16 samen.
Af en toe droomde ik van m’n vroegere vriend, werd dan heel depri wakker.
Ik mailde soms met hem, en kon m’n hart eens luchten, Hij dwaalde van de ene in de andere relatie, ging naar bar’s enz….
Een keer hebben we afgesproken op een feestje van een vriend van hem, leuk gebabbeld maar niet mijn ideale avond. Maar de vonk was weer aangewakkerd voor mij, niet voor hem ( spijtig genoeg )
Op een dag had ik heel naar over m’n vriend gedroomd en kon hem los laten.
Nu na zo’n 5 jaar begin ik weer te dromen over hem en mis hem enorm.
Ik tracht hem te mailen, maar krijg geen antwoord.
Eerst dacht ik dat ik het verkeerde mailadres had, maar via vrienden van hem op facebook kon ik het juiste mailadres krijgen, maar nog steeds bleven m’n mails onbeantwoord.
Via via ben ik op zoek naar z’n straat en huisnummer want buiten de gemeente waar die woont weet ik niets.
Vandaag heb ik gemaild dat ik hem zal trachten met rust te laten, maar ik weet dat dat niet gemakkelijk zal zijn, ook al reageert hij niet.
M’n huidige vriend alleen achterlaten kan ik niet, samen terug met m’n vorige vriend gaat ook niet.
Er over praten met iemand lukt ook al niet, ik huil dagelijks in het geniep.
Ik ben het vechten zo moe, maar ik heb nog niet de moed gehad om er een eind aan te maken.
Maar ik hoop dat er een dag zal komen, momenteel wacht ik gewoon tot ik vanzelf doodga, want ik loop hier niets meer te doen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.