Levensverhalen (pagina 745)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen zin meer in het leven!

Ik heb echt geen zin meer in het leven, puur omdat ik al op zo´n jonge leeftijd zoveel mee moet maken. Heb mensen verloren in mijn leven die mij erg dierbaar zijn, wordt gedreigd met de dood door mijn vriend, wordt in elkaar geslagen en als ik het uitmaak slaat hij en wordt er aan mij haren getrokken. Ik ben erg in de war en wordt met een pistool bedreigd, ik durf niet te vluchten want dan wordt mijn familie gedreigd, heb een mes gepakt maar jah helaas pakte hij mij er optijd bij, help wat moet ik doen, ik ben echt radeloos. Hij gaat steeds achter mijn rug om vreemd.
Datum:
27-02-2010
Naam:
O....
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

-

dag allemaal
Ik ben een meisje van 21 en woon in België. Mijn moeder is hertrouwd en vader heeft onlangs nieuwe vriendin. Sinds de scheiding van mijn ouders, toen ik 14 was is het slecht beginnen gaan met mij. Ik had seks met allerlei jongens, nam drugs, dronk en ging niet naar school. Ik was heel verdrietig en onzelfzeker maar dit stak ik vaak weg in mijn vriendenkring. We zijn nu zoveel jaar later wegens een extreem moeilijke relatie met iemand waar ik mij aan optrok heb ik nog veel verdriet opgelopen. Ik studeer ik heb een positieve omgeving rond me (buiten mijn ouders dan). Nog steeds kan ik mij zeer verdrietig en destructief opstellen. Ik denk zeer veel aan zelfmoord soms wil ik dit doorsteken aan mijn moeder maar ze neemt mij helemaal niet serieus. Ze vindt dat ik mij vaak aanstel. Alleen weet zij niet wat een littekens ik voel en verdriet ik dikwijls heb. Mijn grootmoeder heeft zelfmoord gepleegd wssheb ik het ook genetisch mee. Ik denk veel na over hoe ik het zal doen. Ik ben enorm bang om pijn te lijden en vervolgens niet te sterven. Morgen is het mijn verjaardag ik heb reeds een feestje gepland. De buitenwereld bekijkt mij als leuk, sociaal, gelukkig en open maar eigenlijk heb ik helemaal geen zin in dit feestje ... ik moest heel de avond huilen (waarop mijn moeder zei dat ik moest zwijgen) en had zin om overdosis slaappillen te nemen. Het doet zoveel pijn dat ik niet geholpen of gesteund word door mijn ouders ... Ik denk dat dit cruciaal is om gelukkig te kunnen zijn. Ik twijfel enorm aan mezelf en voel mij op straat of in klas vaak ziekelijk onzelfzeker. Mensen zouden mij als ondankbaar bestempelen als ik zeg dat ik mijn moeder niet graag. (Na al wat ze voor jou gdaan heeft ...) maar dit was slechts schone schijn voor de buitenwereld. Slaapzacht iedereen
Datum:
27-02-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
België

stuk

ik ben moe ,ik ben stuk, ik ben klaar, ik wil verdwijnen, ik weet niet meer, ik zie geen uitweg meer,

het is niet mijn doel om medelijden te krijgen, en ik wil en zit ook niet in de slachtofferrol.
Ik ben gewoon moe ik ben het zat, en niemand om mij heen weet het. mij hoor je niet slachtoffer uithangen in het openbaar.
Er lijkt geen uitweg, het lijkt eerder het lot,als ik daar al in geloof...ik weet niet waar ik in geloof.
Feit is dat het telkens terugkomt, het weegt voor mij niet op tegen het geluk.

Persoonlijk kan ik het niet meer aan alles voelt zwaar. Dingen die anderen fluitend lijken te kunnen.

Het verdriet is een groot zwart gat waar ik telkens weer in wordt terug gezogen.

Jaren probeer ik al te leven, het is vallen en opstaan en vooral vallen.
Het is een feit geworden ik ben simpelweg niet goed in leven.

als ik met mijn komende psychotherapie niet in staat blijk mij verder psychisch te ontwikkelen, dan weet ik het dan maak ik er een einde aan. want ik vind DIT niet meer te doen en daar heeft niemand iets mee te maken.

ik wil niet dood, ik doe m'n best om het beter te maken
Datum:
26-02-2010
Naam:
roos
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

in de nederlandse samenleving.

sterke sociale dwang + intern rollenconflict + extern rollenconflict + scherpe selectie + zware maatschappelijke druk + hoge eisen = ??? loop in het gareel, anders krijg je het mes op de keel. Wie niet werkt, zal niet eten. presteren of creperen.
Datum:
26-02-2010
Naam:
Frans
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

Das lied der Peine

Nou mensen mijn verhaal. Ik hou het kort

lagere school ging wel
op het moment op de middelbare.
Ben de soldaat die voor elke vriend klaar staat. Je zou zeggen van: Goh dat is moedig en nobel. Wat blijkt de godvergeten waarheid te zijn!

Loyaliteit is niet iets wat beloond word. Ik heb 10 vrienden door een depressie heen geholpen en er weer bovenop helpen komen. Toen ging het bij mij een keer fout. Ik werd 5 keer afgewezen op brute wijze in een periode van 2 maanden. En wie stond er toen klaar om mij te helpen? Niemand! Iedereen dacht: Hij is een soldaat waarom zou ik hem helpen hij is er toch enkel om mij te helpen?. Toen ik er iets van zei tegen ze. (nadat ik weer was opgekrabbeld uit het gat dat depressie heet) was het van: Ik heb er niets van gemerkt dan had je het maar moeten zeggen en niet zo koppig moeten zijn. Ik heb er toen 2 neergeslagen puur wegens die ongeloofijk slappe kutsmoes en wegens hun godvergeten gebrek aan daadkracht. Sindsdien heb ik nooit meer omgekeken naar ze. Ik heb er nu zoiets bij van: Als ik nu nog een keer word verraden of afgewezen ga ik in het leger en ga ik naar Afghanistan of een ander land maar wel met mensen die ik kan vertrouwen en niet met waardeloze nepvrienden die niet te vertrouwen zijn.

Met soldatenhart geschreven.
Datum:
26-02-2010
Naam:
Soldat
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

,,

lees maar ; )

ik heb anderhalf jaar in de lover boy shit gezeten,, ik was er van af ma nu is hij weer bezig. met me terug te krijgen met zn praatjes.
ik ben verleifd op een jongen die mij niet ziet staan. ik ben toch alleen maar lelijk en dik en die shit. iedereen zegt van niet ma ik geloof er geenkkut van. ik ben weer aan het overgeven, snijden ... ik kan het gwoon niet meer. me opa is dood aan kanker, me oma ligt in het ziekenhuis ken ieder moment dood gaan en ik heb alleen maar ruzie... altijd maar ruzie. me bestevriendin zit ook in de shit.. en ik nou ook weer. ik kan het gwoon niet meer aan,, er is niemand die mij ziet staan , toch niemand die van me houd ik kan het beter vergeten ik soek eht niet meer om te leven ; )
Datum:
26-02-2010
Naam:
- -
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

je kindeeen al 4 jaar niet meer zien!

Ik heb onzettend veel verdriet dat ik mijn twee zonen na een scheiding niet meer ziet.ik vertel eerlijk dat ik weg ben gegaan met een andere man maar ik kreeg in mijn huwelijk altijd grote monden en niets was er goed!
hun konden het altijd beter mijn exman en zijn moeder.
mijn kinderen waren toen 16 en 19 jaar die neem je niet meer mee die hebben de eigen vrienden en de school.
ik woon nou samen met een goeie man maar die heeft een dochter die pddnos heeft en zijn ouders wonen in bij ons wat bij mij nogal veel spanningen geef.
ik heb er al zovaak over gesproken maar mijn vriend kan tuurlijk niet zijn ouders op straat zetten die woonden hierzo al 9 jaar geloof ik ik nog maar drie jaar maar voor mij is het gewoon allemaal te veel soms.
zo vandaag ook had mijn schoonmoeder een brief gekregen dat mijn schoonmoeder 250,00 kreeg want zij deed mantelzorg weet ik ze is steengoed voor haar kleindochter maar waar sta ik dan ik voel mij gewoon opzij gezet ben ik dan alleen maar goed voor de rommel enzo op te ruimen ze hebben ook een eigen bedrijf waar mee zij help maar zij neemt de telefoon op enzo ik voel mij gewoon opzij gezet met alles.
nou ik kan wel een heel boek schrijven want ik heb een vreselijke jeugd gehad met mishandeling en spychisch en verkrachting door een oom mijn ouders ben ik al heel jong verloren mijn moeder toen ik 3 jaar was en mijn vader toen ik 12 jaar was kreeg toen een hersenbloeding die heeft toen 28 jaar in een inrichting gezeten dus ik heb een vreselijke jeugd gehad.
daarom maakte ik ook nooit geen ruzie waar mijn kinderen bij waren.
ik heb dit al 100 keren aan mijn kinderen geschreven ze reageren nergens op ik ben de schuldigen en willen mij niet zien.
ik wil niet dat mijn naam er bij komt.
ik hoef geen reactie!
Datum:
26-02-2010
Naam:
izoura
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

Nu of later?

Ik denk al zo´n twee jaar redelijk vaak aan zelfmoord. Laatst heb ik ´What Dreams May Come’ gezien. Toen dacht ik weer eens heel intensief aan zelfmoord. In deze film krijgen Dr. Chris Nielsen (Robin Williams btw) en zijn vrouw Annie een zware klap door het overlijden van hun kinderen. Hun kinderen zijn overleden, net zoals Chris vier jaar later zal doen, bij een auto ongeluk. Als Chris in de hemel aankomt ontmoet hij Albert, zijn vroegere mentor. Albert verteld hem over de wereld waarin Chris zich nu bevindt. Het is een wereld waarin alles wat hij ziet, dat is waar hij aan denkt. (trouwens net zoals in dromen gebeurt) Hierdoor kan hij vanaf nu ‘leven’ hoe en waar hij wil. Hij kan zijn eigen perfecte wereld scheppen.

Op dit moment dacht ik aan de wereld die ik perfect zou vinden. De wereld die mij gelukkig zou maken. Ik probeerde mijn verlangens naar boven te halen, maar het was nutteloos. Voor mij is er geen perfecte wereld. Toen ik dacht aan wat mij gelukkig zou maken, voelde ik een aandrang om te huilen; niks maakt mij gelukkig. Voor mij is er geen perfecte wereld. Nooit zal ik gelukkig zijn. Zelfs niet in een hiernamaals.

Gelukkig is het onwaarschijnlijk dat deze film gebaseerd is op de waarheid. Waardoor ik nog steeds kan hopen, dat mijn ellende over is, op het moment dat het zover is. De vraag is alleen of ik het moment wil vervroegen, of dat ik het gewoon afwacht.
Datum:
26-02-2010
Naam:
David
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

moe van het denken

als ik die verhalen lees van jonge mensen van 14/15 jaar die dood willen moet ik huilen,
ik moet steeds vaker huilen om wat andere mensen moeten doorstaan. dan zie ik weer een documentaire van een hulpverlener in afrika of zuid amerika die zijn verhaal vertelt, vervolgens in tranen uitbarst om wat hij om zich heen ziet gebeuren. om mijn eigen waardeloze situatie kan ik geen traan laten, dit is één keer gebeurt in de afgelopen 8 jaar. Ik wou dat ik vaker kon huilen ik kan niet verwerken wat ik zelf meemaak.

het enige waar ik mee te kampen heb ik al die vragen, niemand weet er antwoord op

waarom zijn we hier?

als er een antwoord op deze vraag is, dan wil ik graag weten, hoe kan een enkel mens gelukkig zijn met zoveel leiden om on ons heen?

als er een god is waarom laat hij zijn schepping zoveel lijden?

als dit uit straf ik waarom liet hij de zondeval zomaar gebeuren, in al zijn voorzienigheid?

waarom sterven er kinderen van de honger, terwijl anderen gewetenloos aan de kaviaar zitten te happen betaald met geld uit drugshandel??????

een vriend van me is kapot gegaan aan de drugs, omdat zijn "vriend" hem cocaine verkocht zodat hij groter kon gaan wonen, nu kom ik hem tegen in de kroeg, lekker vrolijk te zijn terwijn mijn maat momenteel moet knokken om zijn hoofd boven water te houden en zijn verslaving onder controle te houden

mijn moeder staat 24 uur per dag klaar voor iedereen, is altijd bereikbaar en stelt zich altijd beschikbaar voor anderen, dan vraag ik me af waarom ik dan met een bakje onder haar mond moet staan omdat ze moet overgeven na een operatie waar kanker is weggesneden.

Nu ben ik dood en doodmoe van deze vragen die constant door mijn hoofd spoken, ik wil niemand in mijn omgeving hiermee lastig vallen waardoor het maar door blijft gaan

ik ben toe aan rust

Datum:
26-02-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

Snik

Ik wil naar mijn vader! Hij is juni afgelopen jaar overleden en ik mis hem zooow verschrikkelijk. Het besef dat hij er niet meer is is nu echt gekomen en ik wil dood.
Datum:
26-02-2010
Naam:
Anoniempie
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.