Levensverhalen (pagina 747)

ik ben sinds 2009 mijn moeder verloren ze overleed in september.eerst was het nog normaal maar later bedacht ik me.het werd in 1 fits anders ik kreeg opeens meer ruzie met mijn vader en ik wou opeens andere dingen doen.lijnen roken en zelfmoord omdat ik het leven niet meer aan kan. gelukkig heb ik steun aan men vrienden.

Hallo iedereen. Mijn naam is jessica, en ik ben 21 en van België. Ik heb al hele nare dingen in mijn leven meegemaakt. Ik ga jullie even mijn verhaal van in het begin opschrijven. Toen ik in de lagere school zat werd ik gepest omdat ik een dikkertje was. Ook om mijn neus word ik vaak gepest omdat die echt naar boven wipt, net een varkensneus dus. Toen ik in het middelbaar zat ben ik extreem beginnen vermageren omdat ik een laag zelfbeeld had gekregen. Dus mijn hele lijf staat nu van lelijke straie. Van het een kwam het ander en kort samengevat ik lijdt nu al sinds mijn 14e aan boulimie. Ik heb al vanalles geprobeert maar ik geraak er niet in mijn eentje uit. Toen ik 14 was ben ik door een pedofiel gelokt om naaktfoto's te nemen. Ik heb het mezelf nooit kunnen vergeven omdat ik uit eigen initiatief ben meegegaan, omdat ik dacht een model te kunnen zijn. Op mijn 15e heb ik een hele lieve jongen leren kennen. Met wie ik een jaar iets had, en hij heeft me er echt bovenop geholpen. Hij was er altijd voor mij! Hij wist dat ik depri was en dat ik een eetstoornis had. Maar ik heb hem heel slecht behandelt... Ik heb hem bedrogen en met hem zot gehouden. Toen ik hem liet vallen voor een andere jongen had ik in het begin geen spijt. Tot ik een jaar samen was met die jongen, die drugsverslaafd was, en die op mij begon te smijten. Ik heb toen echt spijt beginnen krijgen dat ik mijn vorige vriend had laten vallen. Ik heb alles op een rijtje gezet en heb toen beselft dat hij mijn ware was en dat ik het GROOTSTE kieken was van de wereld. Toen mijn toen huidige vriend me in de spoed smeet, is hij me komen bezoeken. Vanaf toen beloofde hij mij ook dat hij bij me ging blijven. Maar een paar maand later had hij me al een paar keren bedrogen. Ik heb altijd de schuld op mij blijven steken, want ik was de slechterik die hem eerst zoveel pijn had gedaan en hem had laten vallen. Toen hij mij uiteindelijk terug wou, zijn we 3 maand samen geweest ( voor de 3e keer dus ). Na drie maand kreeg ik een smsje waarin stond dat het gedaan was zonder reden. ik ben met mijn fiets tot bij zijn thuis gereden, want ik had een hele goede band met de mama. Toen kwam hij onverwachts thuis. En toen ging het snel, ik had hem nog nooit zo gelukkig gezien. Hij zei me koudweg dat ik moest weggaan en dat hij me niet meer graag zag. Toen ik hem vroeg of hij een ander had, zei hij neen. En toen liet hij mij alleen achter, als een stuk vuil. Ik heb me nog nooit zo in de steek gelaten gevoelt. En vernederd want zijn mama stond er bij. Ik ben beginnen wenen, wou hem knuffelen maar hij duwde me constant weg. Het is nu 2 jaar later, en ik heb niets meer van hem gehoord. Ik kan hem ook niet bereiken, hij heeft zijn gsmnummer veranderd, mij geblokt op msn en zijn email veranderd. Ik ben nu samen met mijn huidige vriend, maar ik kan hem nog steeds niet uit men hoofd zetten. Ik ben enkel bij mijn vriend omdat hij 2e keus is. Nu proberren we al een tijdje om kinderen te krijgen, maar ik heb pcos dus ik ben verminderd vruchtbaar. Elke maand is het dus een hel voor mij als ik weer een negatieve test krijg. Komt er nog bij dat ik een job, die echt heel zwaar is en waar de meeste mensen toch geen respect voor hebben. Maar ik kan niet anders want ik ben van mijn ouders weg moeten gaan omdat ik geen goede band met hun had en ik heb dus ook nooit kunnen verder studeren. Ik werk me elke dag een ongeluk, kom thuis bij een man die niet mijn grote liefde is, kan geen kinderen krijgen dus in mijn ogen dus geen toekomst, zit constant met mijn ex in mijn hoofd en kan mijzelf niet vergeven dat het mij fout is dat ik hem kwijt ben, heb boulimieaanvallen, en voel me gewoon slecht! Ik heb geen echte vriend bij wie ik terrecht kan... Dus ik denk dat de enige optie zelfmoord is! Ik kan de pijn gewoon niet meer aan. Ik sleur me door de dagen.

Heb een cd gebrand met mijn lievelingsmuziek.
Gemaild naar Moscowa om te vragen hoe ik van te voren alles kan regelen, zodat nabestaanden daar niet mee worden opgezadeld.

Hieronder de reden waarom ik op deze site mijn verhaal schrijf.

De chemische processen in mijn hoofd verlopen niet goed. Daardoor heb ik mijn leven lang last van psychische problemen. Door die problemen heb ik mijn leven niet in kunnen richten naar mijn wens. Mijn emoties en denken zijn verwarrend, ik kan nooit ergens voor kiezen en me daaraan vasthouden. Het lijkt of er twee van mij in mijn hoofd zitten die elkaar constant tegenspreken en ruzie hebben. Ik heb altijd angst, schuld en schaamte. Over zaken die helemaal niet relevant zijn. Heb vele soorten medicatie voorgeschreven gekregen, ben een aantal malen opgenomen geweest, ben nu alweer bijna een jaar bezig met een therapie/cursus Linehan voor mensen met Borderlineklachten. Vanaf mijn achttiende ga ik van therapie naar therapie met de wetenschap en het vertrouwen dat ik er beter van zal worden.

Ik vecht en ik vecht en ik vecht en heb dat nooit opgegeven. Maar ondertussen gaat de duivel niet uit mijn kop.

Ik ben moe, moedeloos en moegestreden.

ik ben een meisje van 17 . ik heb eerst een vriend gehad en ik had 1 jaar met hem.hij was vreemd gegaan en met mij uitgemaakt.door dat had ik zelfmoordpoging gedaan.en is mislukt.daarna was ik niet meer serious in mijn relaties ik speelde aleen maar.want ik was bang dat het weer zo iets zou overkomen.daarna had ik een jongen hier leren kennen en hij deed alles voor me en hij heeft zelfs mijn naam getatoeerd en ik zijn naam .hij zou met mij gaan trouwen.en ik geloofde hem ook .daarna kwam ik erachter dat hij samenwonend is en 2 kinderen heeft.hij heeft gelogen van zijn naam leeftijd alles gewoon.ik heb nu een verkeerde naam getatoeerd en daarna heb ik weer met hem zijn echte naam gezet heb nu gwn 2 verschillende namen van hem getatoeerd .een dag heeft hij mijn vader gebeld en gezegd dat we verkering hebben mijn ma werd boos en heeft me uit het huis gezet.en ging bij me vriend wonen ik heb 6 maanden bij hem gewoond.toen hij met mij woonde had hij nog stiekem contact met zijn ex hij ging elke dag naar haar toe.ik had hem heel vaak gezegt als hij me niet wilt dat hij hetgwn moet zeggen dat deed hij nooit enigste wat hij zei is ik blijf voor altijd met je. daarna heeft hij uit het huis gezet voor zijn ex. hij zei dat hij weer naar zijn ex gaat. hij heeft mij voor al die mensen met wie ik omga mij schande gebracht door te bellen naar hun en leugens over mij te zeggen. en nu woon ik bij me ouders en ik had nog contact met hem zogenaamd hij houd van me en nu wilt hij weer terug naar zijn ex .hij weet niet wat hij wilt.ik wil niet meer leven ik haat mijn leven de enigste wat ik nu over hem is schande en tranen verder niks.ik ben gewoon viesgebruikt voor sex . dat is de enigste wat hij van me heeft verwacht volgens mij . ik haat me leven ik kan niks vergeten ik heb als een huisvrouw bij hem 6 maanden gewoond................. ik wil dooodddddddd................................

kheb een vriendje, die ik doodgraag zie, maar het is alsof het niet van 2 kanten komt en ik ga er stilaan kapot aan, ik weet echt nie meer watk moe doen en ik zie dan eig nogmaar 1 uitweg.
de pijn gaat verschrikkelijk zijn, maar wat ik nu voel, is al even verschrikkelijk :(

m'n vader stond daar weer, met gebalde handen. Maar nooit iets doen, nee nee mijn vriend, dat is toch illegaal? Ik kwam thuis van vermoeiend werk, en begon net te eten, toen zuslief iets zei wat iedereen mag weten. Ik zei een grap, ze lachtte waar, maar gooide toch met eten. Mijn vader oeh die werd boos, dat heb ik echt geweten. Ik fietste weg en ging toen ergens zitten, mijn vriendin opgebeld, want ja ik hou van haar! Het is raar maar ook jongens van 15 huilen. Ik voel me nu zo kut. Het liefst spring ik nu van de brug. Maar een goede vriend van mij is vanavond overleden, en wil zelf niet ook weg gaan. Als ik geen vriendin had gehad, dan had ik mijn ouders dit verdriet wel aangedaan. Ze geven toch niet om me.

Ik heb er geen zin meer in, ik wil zelfmoord plegen.
Ik word altijd gepest op school, niemand ziet mij staan, en alle meisjes lopen weg als ik met ze wil praten
Ik heb het idee dat ik ik niks voor deze wereld beteken, en daarom verlos ik de wereld van mezelf..

Ja hoor daar zit ik dan in mijn kamer op bed met mijn laptop open op een site waar ik eigenlijk nooit op zou willen zitten hoe heeft 't zo ver kunnen bereik dat ik 't toch heb gedaan ben een meisje van 16 die in de 4e klas zit in examenjaar mijn verhaal begint zo. mijn moeder haar moeder was alcahol verslaafde en gaf niet om haar en d'r broer ze werden s'nachts buiten gezet als haar moeder alweer met een nieuwe vriend wou neuken ik snap zij heeft ook geen prettige jeugd gehad ze moest zichzelf zowat opvoeden mijn pa heeft een rijke moeder en vader zijn vader stierf toen hij 4 was toen ging zijn moeder met een andere man toevallig mijn moeder d'r vader zo werden mijn ouders eerst stiefbroer en stiefzus ze mochten elkaar eerst helemaal niet maar toen er een kregen toch wat met elkaar op een trouwfeest deden ze 't voor het eerst maanden later zonder iets buik/of pijn op een avond ging ze helemaal kapot van de pijn toen woonde ze alle twee nog bij de moeder van mijn vader en de vader van mijn moeder want mijn moeder was 18 en mijn pa 25 jaar en toen ging mijn moeder eerst naar de huisarts zei nog niks en zei meteen naar 't ziekenhuis gaan ze wisten nog steeds niet toen zei de dokter mevrouw u moet bevallen van een kind wat een toestand allemaal er waren zelfs mensen die me wilde adopteren mijn oma had ze eruit geschopt en zei ik neem dat kind mee samen met d'r moeder en vader mijn ouders jeugd was helemaal voorbij me moeder heeft geen diploma mijn vader niveau lager gehaald (havo) toen was 't werken en werken toen eigen huisje en toen ging 't eventjes mis mijn ouders namen een break toen kon mijn moeder 't huis niet meer betalen en verhuisde 2 weken later kwam mijn pa terug toen was ik nog baby toen gingen ze trouwen toen ik 5 was 2 jaar later begin 't al een beetje luisterde niet goed genoeg kreeg ik klappen van mijn pa en niet zacht ook of onder koude douche waar ik een 20 a 30 min onder moest staan toen overleed mijn opa waar ik de beste band mee had hij was creatief en ik was dat ook ik hield zo erg van hem en altijd leuk spelen met hem (vader van mijn moeder) toen in die zelfde maand stierf ook nog de moeder van mijn moeder heel zwaar dus voor mijn moeder maar onse hele familie had daar geen band mee ook zei niet maar als nog je moeder verliezen doet toch pijn maar bij mij ontbreekte toen al een puzzel genaamd opa toen in groep 8 hadden docenten eindelijk door dat ik achterstand had met rekenen was al te laat om daar wat aan te doen na toen naar de 1e klas werd veel geplaagd omdat iedereen gewoon jaloers was waarom ik altijd aardig bleef en blij was maar ze wisten nooit hoe ik me echt voelde en hoe 't thuis was toen elke avond huilend of ingeslagen op mijn bed beland begon 't met snijden in mijn arm toen stopte 't weer en ging ik naar een andere school in de 2e kon mijn weg goed vinden en ging 2 jaar weer goed toen in de 4e (ditjaar) overleed mijn huisdier (konijn snuffie) R.I.P 01-09-09 en voor mij was dat niet zomaar een huisdier 't was een angel from god als 't niet goed ging ging ik altijd bij hem zitten en kwam HIJ altijd zelf naar mij toe en ging op mijn schoot zitten stond op 2 poten met zijn voor poten op mijn borst zodat hij in mijn ogen kon kijken en kon laten merken van 't komt goed schatje je bent niet alleen ik ben hier voor je ik kon altijd tegen mijn konijn praten 't klinkt zeker net of ik gek ben maar mijn konijn probeerde altijd om goed te comminiceren om me te troosten 't kon gewoon bijna praten toen werd hij ziek en ik wou 't niet zien en toen gebeurde 't hij overleed 't was zo zwaar nog steeds mijn ouders gaven niet om dat konijn 't is maar een konijn zeggen ze dan dus nu al 2 grote stukken puzzels uit mijn hart weg opa&snuffie en nadat snuffie overleed loop ik naar school inplaats van de fiets pakken (is maar 15 min lopen naar school woon om de hoek) toen begon ik met roken werd ik gesnapt 2 x omdat ik net nog geen 16 was maar mijn ouders roken zelf ook dus ze kunnen nog nee zeggen tot mijn 16 en als je 16 bent is het je eigen keus liever niet toen begon ik met drinken toen kwam blowen erbij omdat al die dingen kan je weg werken heerlijk asl je dronken bent of stond/high maar dat wil je ook niet altijd zijn toen op oud & nieuw wou mijn oma met me praten ze zei ja je cijfers zijn omlaag gegaan je gedrag thuis gaat niet goed je hebt veel te veel vijheid gehad nu blijf je binnen zelfs met oud&nieuw moest ik blijven + 2 dagen later had ik een b-day van mijn vriendin nee binnen blijven toen ging ik praten met iemand op school en die wou dan misschien langs komen en die belde mijn ouders ja ik wil graag een afspraak maken maar ik heb duidelijk een afspraak maken wat ik wil verbeteren thuis en daar over praten en dat zei er alleen bij zit ik kom thuis na school mijn pa flipt meteen tegen me van ja straks wordt je uit huis gezet blabla en ga je naar jeugdzorg hele ruzie gehad weken toen kreeg ik voor elkaar dat die afspraak niet door ging moet ik elke donderdag naar mijn oma om te praten en leren meer te comminiceren met mijn ouders en ik zit nu nog niet binnen alleen ik mag naar school en dansen ik kan mijn vriendinnen niet zien en toen kreeg ik een vriend (marokaan) mensen mogen van mij meningen hebben maar ze zijn echt niet allemaal zo slecht ik ken ook slechte en ja daar blijf ik uit de buurt en ik vertelde mijn ouders dat ik had nooit geweten dat mensen zulke RASISTEN kunnen zijn ik ben zelf totaal multicultureel als je dat niet bent moet je niet in mijn leven komen mijn oduers zeggen geen negers of marokanen in de familie denk ik bij me zelf WELKE FUCKING FAMILIE en tuurlijk moest ik 't uitmaken ben je gek dat ik dat doe maar ik heb hem al 3 maanden niet gezien ik zie niemand meer ben zowat een gevangenen in mijn eigen huis waar je eigenlijk toch wel moet hebben mijn veilige huisje nou niet dus en ik ben diepdiepdiep ongelukkig waarom leef ik nog voor wie wat waar! mensen hebben altijd gezegt jij bent een boedha jij bent hier voor een rede op aarde gezet en dat geloof ik wel want ik heb een hele andere kijk op deze wereld dan andere ik heb liefde in mijn hart maar die dueren gaan niet open zolang ik geen liefde heb gezien op deze wereldbol deze wereld denkt alleen aan TIJD-GELD-AAN HUN ZELF zo associaal zijn mensen en gister omdat ik niet mocht afspreken zelfs niet met mijn bff of bij mij thuis werd ik zo boos op mezelf van waarom leef ik nog hier begon ik weer met snijden in mijn arm en nu zit ik hier weer huilend boven mijn laptop mijn verhaal te typen voor mensen die het ook kut hebben maar ik blijf toch proberen voor mezelf sla je af voor andere die je niet meer intreseert of boos maakt geef wel gewoon respect en normaal doen tegen ze en geef liefde aan de persoon aan wie het hoort als je op je zelf bent kan je eindelijk je eigen leven leiden die je zelf wilt en dat is mijn doel nu.

Hallo ik ben samentha ik ben 13 jaar en heb nog wel wat voor me leefdtijd meegemaakt ,, ze zeggen dat er soms niet al te leuken dingen gebeuren in het leven ...en dat je soms gewoon maar moet door gaan ,, mensen bieden je hulp om naar therapie te gaan nou dat had ik gedaan ,, omdat im veel problemen had al met me vader en ma ik vindt me leven echt kut ik als klein meisje moeten zien hoe me moeder werd geslagen , hoeveel pijn en verdriet me moeder had ... Maar wat moestik nouu doen of laat ik het zo zeggen wat kon ik doen dus moest ik weg bij me moeder omdat het dus ook niet goed met haar ging dus woon k nu bij me oma me oma ben ik echt dankbaar omdat ze alles voor me probeerd te doen alleen ben ik nu iemand kwijt geraakt die alles voor me was ikhouvanjou

Wat een doelloos bestaan, wachten tot het beter wordt, maar geen vooruitzicht hebben. Alles is naar de klote, werk, familie en vrienden. Dit moeten toch de pijlers zijn van het leven. Nou dan ben ik in het moeras beland en kan nog net me hoofd boven houden. Lag ik er maar helemaal onder dan was het gedaan en hoef ik niet te vechten voor iets wat het vechten nu althans niet waard is. Ik heb er geen zin meer in al heel lang niet meer........