Ik ben vroeger mishandeld door mijn vader en heb echt een klote jeugd daardoor gehad, daardoor zijn mijn ouders ook gescheiden toen ik nog geeneens een jaar oud was. Toen ik wat ouder was mocht ik hem een paar keer of 1 keer per week zien. Dat deed ik dus ook, in de hoop dat hij veranderd was. Nou vergeet het maar.. zo'n man die je vroeger alleen maar pijn heeft gedaan veranderd niet, hij zit nu ook aan de drugs en de drank. Ondertussen ben ik nu 14 en hoef ik ook geen contact meer met hem.
Ik word ook echt heel erg gepest op school.. ik word er steeds meer onzekerder van, ik ben gewoon te lelijk voor deze wereld.. volgens hun. Terwijl sommige ook wel zeggen dat ik mooi ben, maar door al dat gepest ben ik gaan geloven dat ik veel te lelijk ben.. en dat ben ik ook.
Mijn cijfers op school gingen ook achteruit, ik heb geen vrienden/vriendinnen helemaal niks. Ik kan mijn verhaal en mijn gevoelens die diep in mij zitten aan niemand kwijt..
Ik huil ook vaak meerdere keren per dag.
Ik ben ook begonnen met snijden... Ik weet dat het niet goed is maar als ik snij voel ik de pijn vanbinnen niet meer en hoe meer bloed hoe hoger de kick.. Mijn moeder weet hier niet van af, niemand eigenlijk. Ik draag nu ook alleen maar shirts met lange mouwen, bang dat iemand erachter komt.
Ik word er ook gek van als mensen vragen: 'alles goed?' of: 'hoe gaat het met jou?' met een glimlach zeg ik dan 'ja.'
Terwijl het helemaal niet goed met me gaat. Ik wil niet meer liegen.. ik wil tegen mijn moeder vertellen dat het niet goed gaat, maar ik ben bang voor wat ze zal gaan zeggen. Eigenlijk weet ik dat ik naar een psycholoog of mijn huisarts zou moeten gaan, maar ik durf het niet. Er is misschien wel een geheimhoudsplicht bij huisartsen enzo, maar dat is pas van 16 jaar en ouder.. en ik ben nog maar 14.
Ik zit er gewoon heel erg mee..
Zelfmoordgedachtes heb ik de laatste tijd ook echt heel erg vaak, elke dag denk ik wel hoe ik een eind aan mijn leven zou kunnen maken. Bijvoorbeeld voor een trein springen, meestal als ik bijvoorbeeld een trein zie denk ik: 'was ik er maar voor gesprongen.' Maar op dat moment heb ik er het lef er niet voor, terwijl ik toch hartstikke graag dood wil.
Ik bedoel, wie zou het nou schelen als ik dood ben.. ik ben helemaal niemand, niemand houd van me..
Ik ben echt helemaal kapot, ik zit nu ook weer voor de computer te huilen.
Ik wil niet meer..
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.