Levensverhalen (pagina 59)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn suïcidale klachten

Ik ben nu bijna 14 jaar en ik heb sinds mijn 11e erge zelfmoordneigingen. Toen ik 11 was ging ik met een aantal vrienden naar een camping om te zwemmen in het meer. Het was heel leuk maar twee vrienden begonnen modder op mij te gooien en ik werd uiteindelijk boos en kwam in een gevecht met een van hen. Zij wisten dat ik psychische problemen heb en toen ik dus ruzie met ze kreeg gingen ze de samen met de rest van de klas mij ermee pesten, op een gegeven moment werd ik zelfs met een knuppel in elkaar geslagen. Toen zelfs de rest van de school (70 kinderen) mij met zijn allen pijn probeerde pijn te doen was ik er klaar mee en ik werd heel verdrietig, kreeg zelfmoordneigingen die maar niet stopten en verwonde mijzelf. Ik heb helaas nog steeds littekens ervan.

Een jaar later ging ik voor het eerst naar de middelbare school. Ik was heel blij en ik wist zeker dat ik niet meer gepest zou worden. Eerst was er niks aan de hand, maar toen kreeg ik weer ruzie en een half jaar later, werk ik op de fiets ineens ingesloten door 5 jongens die veel groter waren dan mij en zij vielen mij aan. Ik had geen idee wie ze waren en toen het een aantal keer was gebeurd vroeg ik me af wat er mis was met mij. Ik werd zelfs door vreemden aangevallen. Toen ik naar klas 2 ging bleef degene waarmee ik ruzie had zitten, hij ging naar een lager niveau en ik bleef. Dit was nu ruim een half jaar geleden en sinds dat moment heb ik geen last meer gehad, ik was superblij en ik had geen klachten. Tot een paar maanden geleden, ik heb weer het gevoel dat ik nutteloos ben en ik heb weer de neiging om mezelf te verwonden.
Datum:
13-02-2018
Naam:
Mark
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

Doet pijn van binnen

Mijn man is dement door de vele cva’s. Hij is zo argwanend. Beschuldigd me van overspel. Dat zou ik niet kunnen want ik ben in het verleden verkracht door een psychiater. Hij eist seks van me. Dit hou ik niet meer vol!
Datum:
13-02-2018
Naam:
Annie
Leeftijd:
59
Provincie:
Gelderland

ik kan het niet meer

ik snij mij al een paar maanden en kan het niet meer aan de leerkracht van elektriciteit en omdat ik te mager ben ze pesten me en duwen me op de grond ik denk dat zelfmoord de beste oplossing is
Datum:
08-02-2018
Naam:
chayton
Leeftijd:
14
Provincie:
West-vlaanderen

Ik weet het niet meer.....

Hallo, ik ben een meisje van 12 jaar. ik zit nu in de 1e van de middelbare school. Ik ben vroeger heel erg gepest en ik word nu ook gepest. Ik ging aan het begin van het schooljaar nog met plezier naar school maar nu niet meer. Ik vertrouw opeens niemand meer. Ik vertrouw mezelf niet meer. Ik wil heel graag zelfmoord plegen maar ik weet niet hoe. ik denk ook altijd: 'Wie zou me missen als ik er niet meer ben?'. Maar dat blijf ik mezelf afvragen en dan zegt mijn hoofd maak er nou maar een eind aan want zo kan het niet langer..... dus bij deze wil ik zeggen....... ik kap ermee bye
Datum:
07-02-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Genoeg

De laatste tijd denk ik veel aan zelfmoord. Ik denk soms dat het genoeg is geweest voor mij. Ik leef in zoveel stress en niemand die het ziet. Ik voel mij steeds ongelukkiger worden. Ik denk vaak na over de rust die ik zal hebben als ik heen ga. Geen stress meer. Ik ben geen prater en wil mensen ook niet met mijn problemen opzadelen, misschien dat ik dit daarom ook nog nooit met iemand besproken heb. Ondanks dat ik veel van het leven houd verlang ik naar rust.
Datum:
06-02-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

ik wil gewoon niet meer

ik mis mijn dode vriendin en wil bij haar zijn ik wil niet meer ik ga haar steeds meer missen verders praat ik er niet meer over een duidelijk punt ik wil niet meer
Datum:
05-02-2018
Naam:
leo
Leeftijd:
66
Provincie:
Overijssel

sterven

ik wil mezelf doden omdat ik te moe ben ik ben door gruwelijke tijden gegaan, zelfs nadat ik mijn vader verloor, nu heb ik veel schulden die ik me niet kan veroorloven, zelfs ik heb mijn best gedaan om een ​​baan te vinden om mijn schuld te betalen maar het werk is van mij en mijn vertrouwen genomen en ik hoop dat alles af is mijn vrouw is bijna 11000 kilometer verwijderd van mij sinds bijna 7 jaar zien we elkaar niet mijn vertrouwen is afgelopen ik ben in depressie geweest en ADHD en ik kreeg behandeling maar nu het gaat steeds hoger omdat ik niemand heb, elke keer als ik alleen wil denken aan een probleem dat ik niet kan oplossen, zelfs als ik mijn arts niet vertrouw. Ik denk dat mijn ziel in mijn hand is, niet in de hand van de wereld, zodat de wereld me pijn kan doen in mijn hoofd en mijn gedachten en gevoelens, maar niet voor mijn ziel en ik maak een plan om mijn leven af ​​te maken als ik probeerde zelfmoord te plegen, maar helaas was ik gered, jij deze verdomde wereld speelt gewoon met degenen waarvan ze weten dat ze onder hun hand kunnen zijn
Datum:
03-02-2018
Naam:
iemand
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Is iedereen nep?

Ik wil dood.. waarom?? Als ik word omgeven door mensen wil ik alleen zijn.. ik wil met niemand praten .. of wil ik dat wel? Ja alleen met mensen die ook serieuze problemen hebben die zich net zo voelen als ik. Ik voel me eenzaam en onbegrepen.. ik voel me alleen gelukkig wanneer ik met mensen ben die ook niks hoeven te zeggen maar zich toch op hun gemak bij mij voelen.. of als ik muziek luister. Zo hard mogelijk.. wil ik nof steeds dood? Nee denk ik dan wat stel je je aan.. en het leven gaat weer verder. Dan gebeurd er weer iets en die extreme gevoelens komen weer naar boven. Eigenlijk komen Ze telkens naar boven wanneer ik boos ben of alleen .. of ik voel me weer onbegrepen. Stel ik mij aan? Ik weet het niet. Maar zo wil ik niet leven .. wat heeft het voor zin als je nooit het positieve inziet van de mens. Iedereen is nep in mijn ogen.. ik wou dat ik hier niet meer hoefde te zijn.

Datum:
03-02-2018
Naam:
Sophie
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

Afweging

‘Eet je soep op’, klinkt nog elke dag door mijn hoofd. Telkens denk ik weer aan het moment dat ik nog een ‘kleine’ jongen was. 5 was ik, maar de rugzak van een brugpieper op z’n eerste schooldag, goed gevuld en groot. Iets onschuldigs als: ‘eet je soep op’ horen we allemaal ooit wel eens. Voor niemand een keus, voor niemand fijn.

Het moment dat je er je keus van probeerde te maken, kwam je hoofd in de kokende soep terecht. Op het moment dat het daarna nog je keus bleef, kwam je zonder eten om kwart over 5 ‘s avonds al op bed te liggen.

Op dat bed kwamen een bezorgde moeder en zus langs, zonder dat de woedende vader dit zag, wanneer hij naar het toilet ging bijvoorbeeld. Eerst met een traan, daarna een appel, druif of banaan. Werd dit gezien, dan werd er zonder pardon ook naar hen uitgehaald.

Een jaar later met hetzelfde tafereel lig je om kwart over 5 weer op bed. Nu als ‘kleine’ 6-jarige. Ook dezelfde man die ik vader moest noemen was hiervoor verantwoordelijk. Dezelfde personen kwamen langs met eten met gevaar voor eigen leven. Alleen toen gebeurde er iets anders.

Mijn zus werd ook naar bed gestuurd en toen gebeurde er iets wat de rugzak nóg voller maakt. Er werden dingen gedaan waarvan ik nog niet eens wist wat het was. Ik vond het niet fijn, maar ik dacht dat het normaal was. Mijn zus hiervoor verantwoordelijk.

Een paar jaar ging het getreiter thuis door, richting mijn moeder, mijn zus en ik. Ook ging het door wat mijn zus deed. Uit reactie isoleerde ik mezelf, uit reactie werd ik een eenling, uit reactie poepte ik in mijn broek en plaste ik in bed. Ik veranderde, ik werd verlegen, bekeken en stil.

Op de basisschool was de eenling natuurlijk interessant. God, was dit maar positief gezegd. Je was anders, je stonk, je was stil en je reageerde altijd zo leuk. Wat ik thuis nooit deed, deed ik op school wel. Ik ondernam actie met alles wat ik kon. Elke dag hetzelfde liedje, ik moest nablijven omdat ik een kind sloeg of had geschopt. De rest mocht naar huis, blijkbaar was het prima om met vijftien kinderen geweld te plegen. Ik miste alleen de overige veertien om me te helpen.

Toen ik zestien was wist ik dat de bezigheden met mijn zus niet normaal waren. Ik wilde stoppen hiermee, maar dit was het enige wat mijn zus met mij verbond. Mijn moeder was al een tijdje gescheiden van de tiran en had nu een prima nieuwe man. Thuis klikte het alleen echt niet, ik isoleerde mezelf, verweerde mezelf en trok mezelf.

Elke dag hevig tot wel tien keer, telkens als de pijn terugkwam. De pijn van mishandeling, misbruiking, miscommunicatie en missers thuis. Nooit voelde ik me welkom, ik voelde me altijd waardeloos.

Op mijn achttiende ben ik gaan denken. Hoe kan het zijn dat mijn ‘vader’ en zus mij dit aandoen? Hoe kan het zijn dat mijn moeder mij niet mag? Hoe kan het zijn dat ik continu vecht met mijn stiefvader na een ruzie thuis? Hoe kan ik de pijn opzij zetten? Hoe kan ik van mijn seksverslaving af? Hoe kan ik sociaal normaal functioneren? Waarom blijf ik me isoleren?

Op al die vragen is het enige dat ik kan doen: gokken. Mijn ‘vader’ is een gestoorde gek die graag manipuleert en de baas is. Hij zag in mij wat zijn vader in hem zag. Hij deed met mij hoe het hem is geleerd. Je kan zelf toch nooit zo reageren zonder voorbeeld?

Mijn zus is volgens mij zelf misbruikt door mijn ‘vader’. Dit gedrag projecteerde ze op mij. Dit gaf haar de ‘controle’ over de situatie, dacht ze.

Mijn moeder zag in mij precies mijn ‘vader’. Qua uiterlijk en innerlijk. Om mezelf te redden ben ik gedrag gaan overnemen waardoor het lijkt dat ik de baas ben, ik de controle heb. Niets is minder waar.

Mijn stiefvader deed wat hij moest doen. Mijn moeder kon mij niet aan, ik was veel sterker. Als goede man spring je bij. Dit heb ik hem naderhand ook echt niet meer kwalijk genomen.

Ik woon nu alleen, weg van alle druk en pijn, maar het blijft me volgen. Hier isoleer ik me nog meer, trek ik nog meer en huil ik nog meer. Ik kom er niet vanaf. Ik kom nog bij mijn moeder thuis, alleen op bezoek. Ik heb nu Emdr als laatste poging mezelf te redden. Jeugdzorg, oosterpoort, ggz en fft waren niet succesvol.

Mijn sociale leven is waardeloos. Mijn studie gaat waardeloos. Mijn werk is waardeloos. Ik ben waardeloos.

Het enige dat mij nog in leven houd, is de gedachte aan mijn vriendin. Ze weet alles van me af en oordeelt niet, ze probeert me te helpen. Ik hou van haar en zij van mij. Ik kan niet verdragen hoeveel pijn ik haar doe als ik er niet meer ben. Zij is mijn alles, ik ben haar vriend.

Helaas komt er steeds meer tegenslag en hangt de weegschaal steeds minder naar mijn vriendin. Ooit zal ze die draagkracht verliezen, ooit kan ook ik de pijn niet meer hebben. Ooit zal de soep overlopen. En wat dan?

Dan is het een tikkende tijdbom voor ik mezelf laat stikken in die soep.

Datum:
29-01-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

ik wil gewoon letterlijk dood me vader doet me pijn ik doe me moeder pijn en ik en me broer hebben vaak ruzie. ik denk heel vaak dat het mijn fout is en dat is het ook ik denk dat het beter is voor de familie als ik weg ben ik doe toch niks goed ze vergeten me wel weer toch? dus hoe kan ik zelfmoord plegen weet iemand hoe?
Datum:
29-01-2018
Naam:
...
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.