Levensverhalen (pagina 589)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik weet niet meer....

Vandaag, nee gister 3 november besloot ik dat het genoeg was dat de pijn in mij moest stoppen en ik niet meer wilde leven! Vandaag 4 november ben ik opgestaan met de intentie laatst keer douche laatste keer eten, helaas is het mij toch niet gelukt .... voelde gewoon niets ja hoofpijn, spierpijn, rugpijn, hartkloppigen maar niet gevoel dat ik zou sterven, aan de ene kant ben ik blij maar aan de andere kant was nu liever een geest geweest, een leven zonder zorgen, geen haters en praters meer gewoon ik alleen op de wereld dat is het enigste ! Waar ik wel ontstetend veel spijt van hem is dat ik naar mijn stage plaats heb gebeld met de intentie om aan te geven dat ik binnen een paar uur dood zou zijn maar het kwam anders ober en zij op hun beurt aangifte gedaan bij de politie, ik ben nu bang dat politie straks voor mijn beurt staat, heb later wel kenbaar gemaakt dat ik het was die dat gedaan had en dat ik dood wilde maar het kwaad is al geschied het wordt nu bidden op goede hoop dat ik terug mafg gaan anders ben ik niet alleen op school maar ook op stage een bedreiging voor iedereen dat wil ik niet. Ik wil hulp en verhuisen uit dot KUT land !!!!!
Datum:
04-11-2010
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
21
Provincie:
Flevoland

Zou ik?

Geen idee hoe ik me voel razend verdrietig misbruikt gehaat...

zo'n 4 jaar geleden werd ik door mijn vader aangeraakt .. aangeraakt op bepaalde plekken als ik alleen was met mn vader zat hij aan me terwijl ik huilend smeekte om weg te gaan maar niemand hoorde mij. na 4 jaar dit op gekropt te hebben is het eruit gekomen , mr eff later kwam de hele boel over me heen ik werd op gescheept met een psycholoog etc etc. het probleem was niemand geloofde me en mn vader ontkende.

ik loop al tijden rond met een gevoel van dat ik een mislukkeling ben dat ik nooit wat goeds zal bereiken omdat niemand in mij geloofd of uberhaupt mij ergens in steunt
het enige waar ik voor leef ... is mijn vriend ik heb al een paar keer geprobeerd om me proberen te weerzetten tegen die drang dat ik niet verder wil gaan mr het word te sterk

elke nacht speelt zich alles in mijn hoofd weer af , opnieuw en opnieuw.;'(
Datum:
04-11-2010
Naam:
j.
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Er is hoop

Lieve Mensen.
ik heb jaren lang rond gelopen met het idee dat ik dood wou, alles en echt alles ging mis in mijn leven. ik heb zelf ooit hier een berichtje gepost omdat ik het niet meer zag zitten. maar ik wil vanaf hier iedereen die aan zelfmoord denkt, vragen om het niet te doen.
bij mij heeft het wat langer geduurd, maar ik heb uiteindelijk mijn draai in het leven gevonden en momenteel ben ik bezig al mijn pijn en verdriet een plekje te geven.
Dus lieve mensen doe het ajb niet en en koester ajb de hoop dat het goed komt ook als het lijk er op dat het nog even zal duren.
veel liefs en kracht
Hoop.
Datum:
04-11-2010
Naam:
hoop
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

hulp

Ik ben een meisje van 14 jaar, en heb geen zelfmoord neigingen. Maar als ik dit lees, moet ik echt huilen. Ik dacht altijd dat iedereen gelukkig was. Tot ik dit zag. Ik vind dit zo erg voor jullie allemaal ! Soms zie ik het ook niet meer zitten, maar dan denk ik bij mezelf." Misschien overdrijf ik gewoon. Er zijn zoveel mensen die het veel erger hebben dan mij. En er zijn mensen die om me geven, dit ga ik ze niet aandoen.\" Ik wil gewoon maar zeggen, asjeblieft, zelfmoord is niet niks. Ik zou zeggen denk er is goed over na. Maar dit is zelfs niet iets om over na te denken. Er is u een leven geschonken. Oke, het kan erg moeilijk zijn voor jullie. En daarom heb ik als voorstel om gewoon iemand te zoeken waar je bij terecht kan. en niet direct denken dat dat niet kan. want deze wereld kan misschien vol zitten met egoistisch en onbetrouwbare mensen. Er zijn er zeker en vast mensen die betrouwbaar zijn ! Ik bedoel, jullie zijn nog zo jong, het leven heeft zoveel te bieden. Geef asjeblieft niet op. jullie zijn zoveel waard.. En er zijn misschien mensen die jullie niet nemen zoals jullie zijn. Maar evengoed mensen die dat wel doen. Ga opzoek naar dat soort mensen, en wie weet ben je dan super gelukkig. Al is het een psygoloog, een vriendje of vriendinnetje, gewone vrienden, noem maar op.. Haal gewoon het beste uit jezelf, geloof in jezelf en laat iedereen zien dat je wel iets waard bent ! Jij bent vast veel meer waard dan al die andere mensen.
Datum:
04-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Zelfmoord

Ik ben een meisje van 12 jaar,
en ik doe alles fout.
daar kan ik niet meer tegen!!
ik wil zelfmoord doen zeker weten
het leven is gewoon saai
ik ben saai
niemand houd van me
ik hou niet eens van me zelf
en ik heb al in me arm diep gesneden
en ik had geen pijn allen maar in me hart had ik pijn.
omdat niemand van me houd :(
dit was me verhaal

groepjes adoniem
Datum:
04-11-2010
Naam:
carolien
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

Genoeg

Ik ben nu bijna 30 jaar alleen, ben mijn vrienden kwijtgeraakt en heb mijn broertje door het toedoen van een dronken bestuurder zien sterven. Ik zit nu al maanden in een depressie die maar erger wordt. Ik ben niet knap en verlegen, en heb dan ook nog nooit een vriendin gehad. Ik heb nooit geweten dat iemand zo eenzaam kon zijn. Iedereen die ik liefhad is of dood of vertrokken.

Liefst zou ik gaan slapen en nooit meer wakker worden. Het is gewoon genoeg geweest. Ik heb vijf jaar gevochten en getracht om door te gaan. Maar ik kan het niet meer alleen. Mijn leven is net als ik compleet waardeloos.

Er zijn mensen die me zeggen dat ik moet volhouden en dat het beter zal worden. Ik geloof er niet meer in. Hoe kan het beter worden als je altijd alleen bent? Ik weet het niet meer. Enige wat ik weet is dat er het beste een einde aan kan komen zodat ik ook niemand meer lastig val. Mijn dood is het beste voor iedereen. Ik wou alleen dat ik er de kracht voor had om er een einde aan te maken.
Datum:
04-11-2010
Naam:
Peter
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Fucked up

In de zomervakantie heb ik mijn polsen door gesneden...Wat was ik geschrokken hoe dat eruit zag en ik had net "geluk" Dat ik geen ader had geraakt.In ziekenhuis kijken ze je allemaal aan van spoor je wel helemaal zoiets doe je toch niet.Ouders, vrienden en familie kijken je ook allemaal aan en zeker op school.Niemand weet wat er allemaal in mijn hoofd afspeelt dus zeggen ze ik snap jouw echt niet je hebt zo mooi leven.En dan denk ik van ik wil wel 1 dag met jouw ruilen om te zien hoe het hier aan toe gaat en dan nog zeggen dat ik het goed voor elkaar heb.Eerst kon ik het wel aan en werd ik gewoon boos maar het wordt iedere dag zwaarder en zwaarder ik kan mij gewoon niet meer concentreren op school dus ik meld mij vaak ziek.De leraren zien zelf aan mij dat het niet goed gaat ik kan amper nog lachen ik zit maar in de klas voor mij uit te staren. Nou Dinsdag is het zo ver ik word weer eens door verwezen naar een psychiater voor een onderzoek ben benieuwd wat eruit komt.

Altijd als ik een leuke dag heb gehad word het daarna weer een kut dag of dezelfde avond nog kut.Het lijkt alsof ik geen leuk leven mag hebben en daarom schreeuw ik vaak ik ben het niet waard om te leven en wil ik mijn leven geven voor een ander die het wel verdiend.Ik weet dat ik hulp moet gaan zoeken maar word er zo moe van iedere keer weer erheen en ik zie dit ook als de laatste oplossing als ik hier niet uit kom met deze hulp weet ik het echt niet meer.

Voor iedereen die zelfmoord wil doen denk er goed over na en zoek eerst hulp. Helpt het niet kijk dan pas verder voordat je domme dingen doet.Ik loop rond met 2 littekens op mijn pols en word er iedere dag aan herinnerd hoe dom ik ben geweest
Datum:
04-11-2010
Naam:
Nobody
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Hoezo?

Ik ben een gezonde jongen van 26 die eigenlijk alles mee heeft. Een eigen huis, vaste baan, genoeg meiden, super goede vrienden en een hele lieve familie. Toch voel ik mij zeer eenzaam en erg ongelukkig. Misschien omdat mijn grootste held(vader) me verlaten heeft? Misschien omdat ik al jaren geen vaste vriendin meer heb gehad? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik niet kan slapen en hierdoor er uit zie al een 50 jarige wat me zeer onzeker maakt. Hierdoor is het zelf zo erg dat ik niet de straat op durf. Op de ene of andere manier maak de dingen, waar ik vol enthousiasme aan begin niet af, en wring ik mijzelf in bochten, waardoor het makkelijke leven ineens erg zwaar wordt. Zelfs zo zwaar dat ik er sinds een aantal jaren over denk om ook mijn complete leven niet af te maken. Daar ben ik immers goed in dingen niet afmaken. Wat een ironie afmaken! Ik weet dat ik er niet klaar voor ben, maar hulp zoeken of erover praten durf ik niet. Hoofdpijn, wallen, angst en onzekerheid. Is dit nou het geweldige leven wat ik voor ogen had toen ik 10 was? Voor altijd slapen klinkt zo verleidelijk in deze insomnia, maar is wel heel laf, makkelijk en egoïstisch! Kortom wees niet bang en durf te leven.
Datum:
04-11-2010
Naam:
Meself
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

advies

ik heb het verhaal van Di gelezen vreselijk als ik die fucking klootzak ooit zie dan ros ik hem zo hard in elkaar dat hij niet meer kan lopen.
En dit zeg ik in het algemeen doe het niet pleeg geen zelfmoord het heeft geen zin toch blijf je je gedagtes hebben en je voelt het voor eeuwig en ik geef je een tip: praat er met iemand over dat helpt het best en ooit komt er een dag dat je gewoon denkt ik ben niet bang voor deze verschrikkelijke wereld en ik ga er gewoon tegen aan.
Datum:
03-11-2010
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

alleen

Mijn leven begin zo had ouders men vader is overleden op men 11 jaar toen zat ik in een zware put leer nieuwe mensen kennen en die niet normaal zijn ik ga het gewoon zeggen ik kan niemeer leven men leven is af genomen door al die mensen die ik kende zit heel diep en geraak er niemeer uit ben het stront beu
Datum:
03-11-2010
Naam:
sofie
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.