Levensverhalen (pagina 587)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik zie het niet meer zitten.

Ik ben een moeder van 21 ik zie het al lang niet meer zitten als ik morgen niet meer wakker wordt vindt ik niet erg, ik ben het zat om te leven. ik kan het niet ik ben moe en slecht ik wil dood en ik heb een kind. ik doe niks ik erzorg mi kind wel , maar ik kan het niet aan zien hoe ik mijn eigen voel, ik ben moe en op ik wil weg dat is beter , want wat voor moeder ben je nou als je dood wilt, ik ben het zat alles.
Datum:
07-11-2010
Naam:
slechte moeder
Leeftijd:
21
Provincie:
Anders

pijnlijk.

stel je voor je leert haar kennen je geeft haar alle ruimte en dan begint het verliefd worden.. samen wonen en de rest plannen voor toekomst .alles ging goed ben nooit vreemd gegaan zij ook niet zegt ze ik geloof haar nooit echt ruzie gehad ik d8 dit is perfect totdat ze me op een dag zei ze is niet meer verliefd .. ik brak in twee moest weten waar het vandaan kwam ben mail gaan lezen antwoorden zoeken heeft ze een ander wat zeggen haar vriendinnen nou geen antwoord gevonden of gekregen dus me angsten kwamen naar boven daar zit ik mee angsten wil er niet mee dealen hoop dat ze me helpt maar ja kan haar niet dwingen voel me in de steek gelaten ze heef me leven veranderd.. denk aan dingen treinen of gewoon scheermesjes word closer allemaal die stap zetten maakt het nog makkelijker maar dan denk ik aan 1 persoon das me moeder daarom ben ik er nog ik doe me best maar kost tyd .
Datum:
07-11-2010
Naam:
keyser
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

Het leven is saai!

Hallo, mijn naam publiceer ik liever niet, maar mijn probleem is dus dat ik echt helemaal niets meer leuk vind en dat komt omdat, iedereen wel iets goed kan ! nouehh ik kan echt helemaal niets! volgens mijn leraar kan ik niet goed ondernemer en zal ik nooit rijk of gelukkig worden waneer ik zelf iets onderneem, en hij heeft geleik altijd als ik iets doe gaat er wat fout of ik vergeet iets! ik probeer ook zo vaak een goed mens te zijn door tegen andere mensen aardig te doen, maar vanbinnen maakt het me niet uit wat er met die mensen gebeurd. het is zo raar maar ik wil een goed mens zijn eerlijk en oprecht, maar het lukt gewoon echt niet, bijvoorbeeld als iemand mij in vertrouwen neemt, en hij vertelt iets dan moet ik het gewoon doorvertellen om hem ermee te zieken, het rare is dus ook , ik roddel altijd over iedereen, ook al wil ik dat niet, ik doe het toch zelfs over mijn beste vrienden. Ik ben bang dat ik ben gemaakt door de duivel om dood en verderf te zaaien, want echt nooit als ik bid of een keer iets echt goed probeer te doen lukt het me, oftewel god mag me niet en heeft mij geen goede eigenschappen of talenten gegeven, maar ik vraag me meestal dus af waarom ik? waarom uitgerekend ik! ik ben ook nog eens pleegkind, en mijn ouders zijn dood, dus als ik morgen sterf heb ik daar geen probleem mee, ik schep ook altijd op over dingen die ik niet heb, of doe alsof ik erg rijk ben maar het eigenlijk niet ben, ik kan er ook echt niet tegen als iemand anders rijker of iets anders beter heeft dan ik. ik wil ook een keer iets meemaken in mijn voordeel, oke dan het volgende ik ben donker gekleurd, en geen een meisje vind me aantrekkelijk wat ik ook doe of probeer, ook al doe ik aardig of wat dan ook, Ik word ook ontzettend jaloers als het over miljonairs gaat, ik wil ook een keertje iets nieuws kunnen kopen, maar waarom heb ik geen geluk bij een eigen bedrijf waarom mag ik nou nooit iets bereiken, ik kan echt heleemaal niets goed, behalve mensen bedriegen kwetsen en roddelen en ontzettend jaloers zijn. ik wil graag dood en hoop een nieuwe kans te krijgen van god als een succesvol persoon dat goed kan leren, er redelijk uitziet niet opschept en eerlijk is, en natuurlijk een andere aardig kan vinden zonder hem eigenlijk te haten, maar wat als ik nou dadelijk dood ben? blijf ik dan wel gewoon in dit lichaam eeuwig starend naar de deksel van mijn grafkist langszaam opgegeten worden door maden en andere beestjes? ik weet het echt niet! Waarom kan ik nou nooit eens een keertje iets goed doen of iets winnen, ik hoef niet perse geld te winnen maar gewoon n keer echt geluk hebben, ik kan ook echt nooit een meisje krijgen.
Ik wil graag sterven, en alles opnieuw doen en eens een goed gesprek voeren met god! waarom hij nou juist mij heeft uitgekozen, of is het geluk dat ik ben uitgekozen,? nou als god's bedoeling mensen ongelukkig maken is, dan kan hij de pot op, en waarom zet je uberhaupt mensen met een verschillend uiterlijk op een ronde kutplaneet, en dan nog iets ik denk dat (god) de maker dus, zo laf is dat hij zichzelf niet eens durft te laten zien!!!!! (sorry voor de echt gelovige onder ons, dit is namelijk een conflict tussen mij en god(de maker)
Datum:
07-11-2010
Naam:
Zelfmoordchinees
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

this is it

This is it... Ik heb geen enkele hoop meer. Ik denk er al jaren over om zelfmoord te plegen. Maar iedereen zegt dan : er is nog zo veel om voor te leven. Wat dan ? Waar dan ? Elke keer dat ik terug ben opgekrabbeld en opnieuw hoop had, ben ik even daarna weer neergeslagen. En ik ben ondertussen op een leeftijd dat ik niet meer geloof in sprookjes. In het leven zijn er geen 2de kansen. Ik moet leven met de fouten die ik gemaakt heb, ik heb niet eens slechte dingen gedaan, enkel verkeerde keuzes gemaakt. Verkeerde studierichting, een keer een verkeerde partner, verkeerde financiële beslissingen en ga zo maar verder. Dit jaar hebben ze de diagnose gesteld dat ik ADD heb. Maar op begeleiding hoef ik niet te rekenen. In België staan we niet ver genoeg op dat vlak en ik ben het zoeken beu. Ik ben zo moe, zou hele dagen willen slapen. De laatste jaren denk ik elke maand wel aan zelfmoord. De laatste maanden denk ik er elke dag aan. Voor mijn part ben ik eigenlijk al dood, dit is gewoon nog een omhulsel wat hier rondloopt en de pijn moet ondergaan. Niemand schijnt het te begrijpen, maar dit doet ook fysiek pijn, heel mijn borstkas doet pijn, constant, soms erger dan weer minder. Ik wens niemand dit leven toe, voor mij is het genoeg geweest. Het enige wat me nog tegenhoudt, is hoe ik alles nog moet regelen om degenen die ik achterlaat het niet nog moeilijker te maken. En ik moet nog een manier vinden om het "proper" te doen met zo veel mogelijk slaagkans.
Datum:
07-11-2010
Naam:
sarah
Leeftijd:
32
Provincie:
België

schijn

Vaak lees je van mensen die weken depressief zijn uiteindelijk er een einde aan willen maken. Zelf denk ik daar vaak over na.
Mezelf ophangen of van een gebouw afspringen klinkt eng, maar serieus denk ik wel over het onderwerp.

Ik ben 16 jaar en een niet echt rustige jeugd achter de rug gehad. Mijn ouders zijn vroeger twee keer gescheiden, en zo'n 10 keer verhuisd. De tweede scheiding is nu zo ong. 6 jaar geleden. Daarna was ik veel stiller en vrienden maken of contact leggen was moeilijk. Nu is het 6 jaar later, en ik woon met mijn broer en moeder in een klein huisje in de stad. Mijn vader zie ik een keer in de maand, waar hij zit met mijn stiefmoeder die ook nog eens zwanger is.

Vroeger was ik helemaal gek van K3 en barbie's kon ik wel uren mee spelen. Fantasie had ik wel, en tekenen en dromen was ik aardig goed in. Nu is dat wel verandert, vrienden heb ik niet echt en het contact met mijn vader is er ook niet echt (eigenlijk helemaal niet) en daar ben ik de laatste jaren veel over aan het nadenken. En kwam er achter dat ik eigenlijk nog heel veel van mijn vader hou maar omdat, hij zoveel mijn moeder broer en mij heeft aangedaan durf ik dat helemaal niet te denken. Na die scheiding had ik zo vaak ruzie met me moeder en broer dat ik ook steeds meer achter kwam dat ik meer een vaders kindje was en daar ook bij wou zijn bij mijn vader.

Maar met hem lukte dat niet. veder heb ik niet echt, echte vrienden. Eerst wel. Iedereen kreeg vrienjes en vriendinnetjes en relaties maar mij lieten ze vallen.

Dat is dan ook de reden waarom ik graag uitga veder ben ik een echte rock fan en kinde emo achtig. Maar nu lijkt alles perfect te gaan maar dat is dus niet zo.

Mijn vader zal ik nooit meer een echte relatie en echte trouwe vrienden...I don't have. Thuis is thuis niet meer. En dan wil ik gewoon weg. alsof je zo kan gaaan slapen en nooit meer wakker worden.

Nu ben ik nog aan het kijken hoe mensen zelfmoord hebben gepleegs en hoe het het mens vriendelijks je dat kan doen.

gr...
Datum:
07-11-2010
Naam:
Camilla
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

mijn verhaal

Ik wil echt niet meer verder. Ik heb al gepland , en zal er binnenkort niet meer zijn. Mijn leven is een puin zooi.
Datum:
07-11-2010
Naam:
daphne
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

mijn tijd is gekomen

ik weet dat mijn tijd gekomen is heb de afgelopen weken een paar zelfmoordpogingen gedaan bij een was mijn nierfunctie nog 25 procent toen ze er achter kwamen maar in het ziekenhuis hebben ze dat in een paar dagen goed weten te maken maar toch weet en voel ik dat het mijn tijd is om verder te gaan om dit leven te verlaten ik hoor ze me roepen en voel mijn geest vechten met mijn lichaam omdat hij eruit wil maar het vreemde is dat ik kei bang ben voor wat hierna komt als ik er niet meer ben maar ik ben er tegelijk ook kei rustig onder en heb geaccepteerd dat ik ga ben mijn laatste weekend bij me oma en weet dat zij het niet weet dat ik er over een paar dagen niet meer ben maar het is goed ik heb er rust en vrede mee maar ik wil wel tegen de mensen zeggen die nog niet zover zijn als ik probeer hulp te vinden voor het te laat is en je er vrede mee krijgt want wat er ook is en ik weet je kunt van binnen kapot gaan van pijn maar praat erover en vecht want ik ben op kan niet meer vechten maar ik hoop voor jullie dat er een ander alternatief is en dat jullie een mooie toekomst krijgen door op tijd goede hulp van anderen te krijgen probeer te blijven vechten is wat ik jullie wil aanraden
Datum:
06-11-2010
Naam:
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

nuteloos

als wat ik had is overleden waarom zou ik dan verder gaan mijn neefje en mijn hond
en ik voel me in de steek gelaten en nuteloos als ik wel verder maar hoe
Datum:
06-11-2010
Naam:
ramona
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

Gebroken

Hallo, ik ben Johan.
Ik ben slachtoffer geworden van een schijnhuwelijk.
Ik ben in mei 2009 getrouwd met een Surinaamse waarvan ik dacht dat ze echt van me hield zoals ik van haar hield, namelijk met heel mijn hart en ziel.
Maar nu ruim een jaar later ben ik erachter gekomen dat ze gewoon met mij getrouwd is om haar Nederlands paspoort want sinds ze in Augustus gehoord heeft dat ze definitief Nederlandse zou worden heeft ze mij verlaten en nadat ze ddadwerkelijk haar Nederlandse paspoort in bezit had is ze terug gegaan en heeft mij en al haar vrienden gewoon achtergelaten en heb ik nu van een advocaat in Nederland het bericht gehad dat ze definitief van mij wil scheiden.
Ondanks alle pogingen die ik gedaan heb om haar op andere gedachten te brengen wil ze gewoon niet meer terugkomen.
Ik zit nu al maanden overspannen thuis, dreig ik nu mijn baan kwijt te raken en zelfs door huurachterstanden word ik misschien wel mijn huis uit gezet zodat ik op straat kom te staan en dat allemaal door een buitenlandse vrouw die mij gebruikt heeft om haar Nederlandse paspoort in bezit te krijgen.
Ik ben psychis, emotioneel en geestelijk helemaal kapot en zou het liefst naar een plek willen gaan waar ik echt tot rust kan komen en waar echte vrede is en dat is in de hemel want God weet wat ik doormaak en alleen hij kan rust en vrede in mijn leven brengen maar dan het liefst niet op aarde want ik heb het hier eigenlijk wel gezien op deze toch wel klote wereld en zou het liefst naar mijn moeder en God willen gaan die al in de hemel is zijn om zo al mijn problemen achter te laten en voor altijd rust en vrede te hebben.
Datum:
06-11-2010
Naam:
johan
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-brabant

hoe moeten mensen mij serieus nemen

Mn hele leven lang heb ik moeite om met andere mensen te communiceren, praten of vriendschappen te maken. Ik weet aan de ene kant wel waar het aan ligt. Maar ik weet echt niet hoe ik mezelf moet helpen. Ja mezelf, dit zeg ik omdat mensen heel erg bang worden als je ze verteld dat je het af en toe niet meer ziet zitten.
Ze willen eigenlijk alleen horen hoe goed het met je gaat. Vragen zoals: heb je een fijn weekend gehad ? Kun je eigenlijk alleen beantwoorden met: heel gezellig of… ja leuk. Als je zegt van: nee helemaal niet ik zat eigenlijk het hele weekend in verdriet. Verdriet omdat ik zoveel van mezelf verlang dat ik helemaal gek van wordt. Dan reageren ze heel schunnig en doen later af lullig omdat ze dit niet als gewenste gedrag zien.
Je merkt het af en toe hoe scheef het in de wereld gaat. Mensen denken alleen enkel om hunzelf. Kon ik dat ook maar eens doen. Dat heb ik namelijk nooit gedaan. Het werd mij namelijk nooit geleerd om voor jezelf om te komen. Sinds dat ik dingen kon onthouden (jaar of 6 ofzo) hadden mijn ouders altijd ruzie. Meestal ging het nergens over, maar toch kon zo’n ruzie toch echt een hele avond bezighouden. Voor mij was verschrikkelijk. Had ik iets leuks meegemaakt op school dat ik thuis wilde vertellen, was er wel weer een ruzie. Dan gingen mijn vader en moeder zo diep met elkaar in gesprek of geschreeuw ( hoe je het wilt noemen) dat je er toch niet tussen kwam.
Zo dacht ik tijden ruzies: laat maar, ze hebben het druk. Ze kunnen me toch niet helpen. Hee .. nu huilt mijn moeder … misschien is mijn moeder zieliger dan mij….
Of als je mijn moeder in een kamertje nam of toch te proberen je gevoelens te uiten dan kreeg je als reactie: Ja meisje het is vervelend… maar wat nog vervelender is, is die vader van je. Hij maakt mijn hele wereld kapot….
Omdat je weet welke reacties gaat komen hou je uiteindelijk al je verhalen toch binnen. Het heeft toch geen zin. Je kunt het wel vertellen maar die ander is zo druk met hunzelf. De woede groeit, omdat je verhalen niet kan vertellen, maar je voelt er zo schuldig over omdat je ouders het ook moeilijk hebben.
Af en toe ben ik heel jaloers om mensen die zo extravert zijn. Heerlijk lijkt me dat , dat je alles kunt vertellen, dat mensen gaan luisteren wat je te zeggen hebt en misschien ook je gaan helpen. Lekker schijt hebben aan het feit dat je zelf weet hoe het zit en niet de anders. Of als je een probleem hebt met je vriend dat vriendinnen van je zeggen: nou meis dan gaan wij vanavond lekker naar de disco en dan zijn we het denken van je vriend even af.
Het is niet alleen de woede omdat ik niet sociaal ben opgevoed. Maar het geeft ook veel verdriet. Ik heb mijn moeder eens horen zeggen: ik wou dat je niet geboren was dan kon ik nu al eerder scheiden van je vader. Dit heb ik zo goed onthouden… ik hoorde het elke dag elke keer op keer in mijn hoofd. Als ik tegen mijn moeder nu zeg: weet je nog dat je tegen mijn zei dat je wou dat ik nooit ben geboren, zodat jij,.. ja jij… je eerder kon scheiden. Ze heeft het altijd ontkend dat ze dit zei… maar wel met een blik dat ze weet dat ze dit wel heeft gezegd.
Eigenlijk kun je het verdriet bij niemand kwijt. Ze kijken me dan aan zeggen: maar je bent zo netjes opgevoed. Nooit hoor je bij jou scheldwoorden. Je hebt een leuke vriend…. Of je hebt een leuk huis en geen geldzorgen.
Nee dat kan me eigenlijk niet zoveel schelen. Ik wil mezelf helemaal terug. Niet bang zijn voor wat de reacties zijn van mensen als ik probeer iets uit te leggen. Geen gedachten dat mensen mijn niet aardig vinden. Misschien wel lekker iets heel fouts doen zoals: bij de buren in het zwembad plontsen in de holst van de nacht.. en daar niet om denken dat mensen mij zien als: ongemanierd mens.
Ik denk eigenlijk te veel voor anderen. Wat zij van mij vinden. Ik wil heel graag geliefd worden. Maar hoe kan je dan geliefd worden, als je jezelf niet kan verwoorden of kan weergeven?
Datum:
06-11-2010
Naam:
tientje
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.