Levensverhalen (pagina 55)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom?

Sinds mijn 13e ben ik gevoelig geweest voor depressie. Ik heb periodes beleefd met dagenlang huilend in bed te liggen, maar ook periodes van vreugde gehad, periodes waarin het leven mooi was en ik dan terugkeek naar mijn mindere periodes en niet begreep hoe ik me ooit zo kon voelen. Helaas is een soort gelijke periode weer aangekomen, al een tijdje. Ik vraag mezelf af �waarom ben ik hier?�, �wat is het doel van dit leven?�, �waarom leid ik zo veel pijn?� en �wat als ik alles verlaat?�. Dat laatste gaat vaak door mijn hoofd heen. Waarom zou ik hier zijn? Ik begrijp het niet. Waarom heeft God dit leven gemaakt? Om te kijken hoe mensen zoals ik alleen maar in hun bed zitten en maar denken aan 1 ding: zelfmoord.

Ik heb in het verleden meerdere malen met verschillende psychologen contact gehad. Nooit heeft het mij geholpen. Wanneer ik daar was, kreeg ik vragen waarop ik zelf niet eens het antwoord wist. Vragen als �hoe kan ik jou helpen?�. Ik weet het niet. Ik deel mijn verhaal niet graag met iedereen, maar wanneer ik besluit om het met een persoon te delen, krijg ik steun, op korte termijn. Ik neem het hen niet kwalijk. Iedereen heeft zijn eigen problemen, waarom zou een ander aan de jouwe denken? Voor hen is het maar een verhaal. Aan het einde van de dag heb je alleen jezelf.

Ik wil helemaal niet depressief zijn. Ik wil helemaal niet zielig lijken. Ik wil van elk moment in mijn leven kunnen genieten, want ik weet hoe dat voelt. Maar nu.. nu voelt het alsof ik in een cirkel van alleen maar emoties en verschrikkelijke gedachten zit. Ik zit vast en kan er niet meer uit. Het voelt alsof de dood mijn naam roept en mij mee probeert te trekken naar een onbekend gat. Maar wie weet hoe dat gat voelt? Iedereen die daar heen is gegaan, bedoeld of onbedoeld, is nooit teruggekomen. Misschien is het helemaal niet zo vreselijk als wij denken, misschien vind ik daar de rust en geluk waar ik naar opzoek ben, misschien is dit waar wij ons nu bevinden wel de hel.

Ik weet het niet. Mijn moeder, zusje en broertje wil ik niet met een ondraagbare pijn achterlaten. Ik wil hen niet de pijn aandoen. Voor de rest kan ik geen persoon bedenken die een ontzettend zware periode zal meemaken wanneer ik er niet meer zal zijn. Tuurlijk zullen vrienden en vriendinnen mij missen.. maar op korte termijn.

Om een partner/vriend hoef ik mij niet druk te maken. Geen jongen die mij op die manier zal missen. Maar dat heb ik nooit begrepen. Ik, de persoon die zo veel liefde heeft voor anderen, de persoon die je nooit iets zou aandoen wanneer die niet verdiend is, de persoon met zo een groot hart.. Waarom zien mensen dat niet in mij? Waarom krijg ik nooit de liefde terug die ik heb gegeven? Waarom..

Ik ben gelovig opgevoed en ook met het idee dat karma bestaat. Wanneer je slecht doet, zal je slecht ontvangen. Dit idee is mij altijd bijgebleven. Altijd probeer ik de dingen in mijn leven te verklaren. Meestal kan ik wel wat koppelen. Niemand is natuurlijk perfect. Maar het lijkt wel alsof die dingen in verhouding helemaal niet kloppen.. Alsof ik 5 keer harder word gestraft dan ik eigenlijk verdien. Waarom..? En dat terwijl ik zo veel goed doe? Waarom..?

Zo veel vragen, maar geen antwoord. Misschien ligt het antwoord in dat onbekende zwarte gat..
Datum:
10-04-2018
Naam:
-
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Pijn en verdriet

Hoi allemaal,

Ik ben Leandros en ben 19 jaar en kom uit Amsterdam. De laatste 3 jaar zijn voor mij heel erg heftig geweest. Ik had moeite om mee te draaien op school. Ik heb ADHD en Autisme dus al snel viel ik op. Door de jaren heen die ik heb beleefd op mijn middelbare school werd ik gepest. Ze scholden me uit, trapte me in elkaar en gebruikte me. Na mijn diploma te hebben gehaald op deze middelbare school. Ben ik direct gestart met een opleiding voor gastheer. Bijna de helft van de leerlingen die ik op me middelbare school helaas al had moeten meemaken gingen ook deze opleiding doen. In deze tijd op het MBO college kreeg ik steeds langzamer door dat ik jongens meer aantrekkelijk vond als meisjes. Door deze gevoelens voelde ik me in eerste instantie anders als andere. Ik vertelde mijn gedachtes over mijn geaardheid en al gauw werd duidelijk dat mijn vader dit niet accepteerde ( mijn moeder overigens wel ). Mijn vader gooide termen eruit zoals: ik neem je mee me dood in en/of ik pak jou bij de keel als ik het merk. Ik had destijds niet tot bijna geen vrienden. Naar mate verder het jaar op mijn opleiding leerde ik nieuwe mensen kennen. Ik dacht voor het eerst in me leven wauw, ik kan dan toch wel relaties aangaan en het leuk hebben met vrienden. Door mijn ADHD en Autisme vind ik het moeilijk om mijn impulsiviteit te onderdrukken dus ook minder goed in contact kunnen blijven met mijn sociale omgeving. Ik liep studie vertraging op halverwege het jaar en kon derest niet meer bij benen. Ik besloot uiteindelijk te gaan werken en daar mijn successen te behalen. Al gauw werd ik ontslagen baan na baan. De reden? Je bent vergeetachtig, te actief en je bied geen luisterend oor door je drukke gedachtes. Door mijn ADHD ben ik vergeetachtig en door mijn autisme kan ik erg mijn eigen lijn volgen en vind ik het moeilijk om andersmans gedachten te begrijpen en/of op te volgen in waar nodig is. Na deze negatieve ervaringen begon ik te feesten en te genieten van het leven. Dit mislukte omdat ik al enige tijd contacten verloor door mijn houding en gedrag. Nu een paar maanden dwaal ik steeds dieper in een dwaalspoor. Ik wil er een einde aan maken.
Datum:
09-04-2018
Naam:
Leandros
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

‭(06) 23 17 61 55‬

Hoi ik ben Man 31 Jaar

5 jaar veel last van Tinnitus
En vergeet achtig heit en niet in de gaten hepwat er om mij heen gebeurd als ik last heb van Tinnitus
Datum:
09-04-2018
Naam:
Dennis
Leeftijd:
31
Provincie:
Limburg

Krijgen jullie alle reactie

Wat een ."""'' Moet ik hier hulp zoeken, als je dar doet wil je t niet, klopt, Wil ik niet, maar loop er al heel,lang mee, ben zeer sterk, weet dat ik daardoor veel drink,wijn, wil dit gevoel NIet, al verdere keren auto in willen stappen en voor trein gaan staan, brrr wil hulp maar weet niet hoe. Familie kan je kapot en klein krijgen,ga nu voor mezelf, maar na 20;jr alleen voor 2=kids te zorgen en. Nu geen contact doet heel veel pijn
Datum:
06-04-2018
Naam:
Jose
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-brabant

Hoop of hopeloos

Hoi, wat een verhalen lees ik hier zeg. Ik wordt er verdrietig van! Ik wil ook mijn verhaal kwijt hier omdat ik mij ook bijna dagelijks depressief voel en wil stoppen met leven. Ik heb reden genoeg om voor te leven maar het gevoel van zinloosheid raak ik niet kwijt. Het kwelt me. Ik ben christelijk opgevoed en ik geloof nog steeds dat er een God is die van mij houdt. Ook geloof ik dat Hij mij op een dag helemaal vrij maakt van mijn depressie en mij zin zal geven aan mijn leven. Ik geloof dat iedereen het waard is om er te zijn en te leven!! Wat je ook hebt meegemaakt en hoe je je ook voelt. Die zekerheid is wat me nu op de been houdt. Weten dat er mensen van mij houden nu, maar in de toekomst nog veel meer. Mensen die ik nodig heb maar waarvoor ik ook een steun, een vriend een luisterend oor kan zijn. Dit geloof en deze zekerheid houdt me op de been. Ik kan je niet vertellen hoe je uit je depressie komt maar ik kan je wel vertellen dat er hoop is. Hoop op een beter leven, hoop op een moment waar je zwakte van nu de kracht voor anderen zal zijn. Een dag waarop je zal denken; ik snapte dat ik niet meer wilde, maar wat ben ik blij dat ik het niet heb gedaan, dat mensen zullen zeggen; Vriend,vriendin, wat fijn dat je er nog bent. Deze hoop houdt me staande! Deze hoop gun ik jou ook als je dit leest. Ik bid voor iedereen die dood wilt dat juist als het donker is, juist als het hopeloos lijkt, je staande mag blijven!! Verlies nooit je hoop, verlies nooit je geloof, het is het pad naar HET LEVEN lijdt, een leven van geluk en blijdschap, we wandelen allemaal op dat pad, HOU VOL! Zet door, geloof is echt de zekerheid van wat je nog niet ziet en de hoop op wat nog komen gaat.
Datum:
06-04-2018
Naam:
Ruben
Leeftijd:
37
Provincie:
Overijssel

Het leven begint net en ik voel me nu al verloren

Hoi,

Dit is de eerste keer dat ik opschrijf hoe ik mij voel. Sinds ik 13 ben heb ik zelfmoordgedachten. Er waren tijden waarin het goed ging en ik misschien een paar maanden niet aan zelfdoding heb gedacht en soms was het een paar maanden elke dag meerdere keren.

Ik ben nu 18, zit in 5 gymnasium en ik voel me verloren. Het gaat niet goed op school en mijn zelfbeeld is heel slecht. Ook zijn mijn ouders alleen gefocused op hoe mijn school gaat en niet hoe ik mij zelf voel.

2 weken geleden had ik weer een proefwerkweek, waarvan vandaag een aantal cijfers binnen zijn gekomen. Ze waren niet goed om het zo te zeggen. Ik ben uitgescholden door mijn ouders, bedreigd met uithuisplaatsing en hierdoor voel ik me nog beroerder.

Ik ben kortom een walgelijk persoon. Ik ben egoistisch, lelijk dik en biedt geen toevoeging aan deze wereld. Het enige waar ik goed in ben is mensen telleurstellen en dingen verkeerd doen. Ik ben lui en geen goeie vriend, ik denk alleen aan mijzelf en ik ben er klaar mee. Ik ben klaar met alles en wil er gewoonweg dood.

Het enige wat mij tegenhoudt is dat ik mijn familie geen pijn wil doen. Mijn familie is altijd zo goed voor mij geweest en ik wil niet bewijzen dat ik een egoist ben.
Datum:
04-04-2018
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Schooljaren

Vroeger toen ik op de basisschool zat werd ik altijd gepest. Maar dat deed me toen echt niet heel veel. In groep 8 begon het me eerder onzeker te maken over bepaalde dingen. Ik wilde zo graag naar de Middelbare om dan van alles af te zijn en niet meer gepest te worden.

Toen ging ik naar de eerste klas alles begon zo goed ik werd met veel mensen bevriend. Waarvan ik bij sommige dacht dat het echt vrienden waren. Ze begonnen me opnieuw te pesten alleen maar overal commentaar op. Toen hadden we een soort test in de klas. Kwamen ze der achter bij die test dat ik hele hoge Faalangst heb. Wat voor komt door me onzekerheid doordat ik ben gepest. Opnieuw had ik hoop voor in de 2de klas dat het zou stoppen. Maar nee het begon allemaal weer goed maar op de een of andere manier gingen ze me weer pesten. Alsof ik altijd de pispaal moest zijn. Dit keer deden ze meer ze gingen me schoppen en al dat soort dingen. Ik had er toen al soms over na gedacht om met het leven te stoppen. Maar ik wilde het niet vanwege me vriendinnen. Toen heb ik mezelf een paar keer gesneden gelukkig ben ik daarmee gestopt. Nu zit ik in de 3de het pesten was minder geworden nog steeds opmerkingen. Ik kreeg zelfs een vriendje. Maar hij heeft me gebruikt toen ik daar achter kwam hij heeft dingen lopen zeggen die ik vertelde in vertrouwen. Me beste vriendin kreeg met hem na 2dagen dat het uit was. Dus nu heb ik heftige ruzie met haar en hebben we geen contact meer. Ze zet opeens heel veel vrienden tegen me op die ik nu allemaal ook kwijt ben geraakt. Op dit moment heb ik geen goeie vrienden meer die ik 100% vertrouw waar ik alles tegen kan vertellen. over hoe moeilijk ik het heb en de problemen. Tuurlijk heb ik nog vrienden waarmee ik om ga maar die vertel ik niet al mijn problemen. Het worden der juist steeds meer en dat kan ik voor mijn gevoel allemaal niet meer aan en zie ik als enige reden Zelfmoord maar dat lukt me op de een of andere manier niet..
Datum:
04-04-2018
Naam:
Sanne
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

wanhoop

Ik ga je niet vervelen met het hele verhaal.
korte versie is dat ik lang ongelukkig ben en na lang nadenken er ook achter ben gekomen dat er gewoon geen zin is in het leven. heb al een paar keer geprobeerd zelfmoord te plegen. Dichtste bij kwam ik toen ik me probeerde op te hangen. alleen brak de plank ipv mijn nek en na even brak de houten plank waaraan ik het touw had vastgemaakt helemaal door. laatste keer had ik van men vader die doktor is een grote doos morfine capsules gepikt. spijtig genoeg ben ik er nog steeds en viel de laatste resten van het masker dat ik zoooo lang ophield helemaal weg. Ben dan in therapie gegaan en een half jaar geleden besloot ik voor mezelf er weer volledig voor te gaan. heb een goeie job gevonden, goeie vrienden waarmee ik de banden terug aangehaald heb, geweldige familie,.... alleen ben ik nog steeds ZO leeg. ik probeer alles te doen om normaal te zijn , om gelukkig te zijn. hopend dat dit wel zal komen. alleen is die gollem in mij die zegt dat ik dood moet 2 maande geleden ineens terug. ik schrok me dood. sindsdien heb ik hem lang op afstand gehouden maar 2 weken geleden kon ik paar dage heel slecht slapen en was het heel druk op werk waardoor ik niet meer sterk genoeg was. hij heeft terug de bovenhand genome en mensen subtiel uitgehoord en opgezocht met een nieuw plan. ondertussen ben ik terug in controle maar ik kan geen reden vinden om het niet te doen. na een half jaar van echt eerlijk hard te proberen ben ik nog steeds zo leeg en ik wil niet heel men leven tegen die gedachte vechten terwijl ik weet dat ze eigenlijk gelijk hebben. Enige dat ik nog kan proberen is een lief. Heb wel een meisje waarin ik ge�nteresseerd ben en zei ook in mij denk ik maar ik hou de boot af. Kans is gewoon te groot dat ik blijf jagen achter zin, een gezin sticht en er dan achter kom dat ik toch leeg ben. die hel kan ik haar niet aandoen. En ik heb niet de kracht om voor jaren te blijven doen ofdat ik gelukkig ben. heb dit jaren gedaan (met veel succes) en kan dit gewoon niet opnieuw doen. ben niet sterk genoeg meer. heb plakband en uitgerekend hoeveel helium ik nodig heb voor de auto te vullen en waar ik dit kan krijgen. enige wat ik nog nodig heb is een goed afgelegen plaatsje niet te ver weg van de winkel en een paar leuke liedjes om naar te luisteren terwijl ik heenga. nog een moment van zwakte en men golem zal alles geregeld hebben en ik vind geen reden om het niet te doen
Datum:
03-04-2018
Naam:
anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Antwerpen

Mijn verhaal

gelukkig heb ik nog niet geprobeerd zlfm(ZeLFMoord) te plegen ik wil het wel doen maar ik wil mijn ouders,familie en echte vrienden geen pijn doen en gelukkig kan ik mijn stress kwijt met mijn sporten motorcross en fierljeppen dan kan ik mijn gevoelens helemaal uiten er is bij ons in de buurt wel vaker (poging) tot zlfm gepleegd bij mij helpt het vooral als ik mijn gevoelens uit op een boksbal ik heb gevoelens zoals �ik heb geen zin meer in mijn leven� waarom leef ik �berhaupt nog, niemand mag mij�dat zijn dingen die ik dan vaak zeg als ik zlfm gevoelens heb waardoor ik zlfm neigingen heb is doordat ik denk dat ik nep vrienden heb en ze achter mijn rug om over mij roddelen KOM OP IK BEN 11 IK HEB NOG EEN HEEL LEVEN VOOR MIJ IK HOOR DEZE GEVOELENS NIET TE HEBBEN
Datum:
02-04-2018
Naam:
Motorcrossgirl
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

Lost in time

Opeens.. Ik sta op en loop naar buiten met een peuk in m'n hand. Niemand heeft iets in de gaten. Ze zullen wel gedacht hebben: die gaat even roken... Stumperd! Dat je daar voor naar buiten moet, en je vrienden binnen gezellig laat praten. MIS, u gaat niet door naar de volgende ronde. Voor het roken ga ik namelijk niet naar buiten. Ik zet het volume van m'n headset nog wat harder. Mijn gedachten bonken heen en weer tussen de twee oordoppen. Flarden springen door mijn hoofd, op een neer. Om iemand te vermoorden of om zo hard tegen een plasmascherm aan te slaan dat mijn knokkels bloeden. Ik leun moeizaam tegen de muur aan en zak naar beneden. Even blijf ik zitten. Dan steek ik mijn peuk op. Ik neem langzaam een hijs en blaas deze heel rustig en beheerst uit. dan stroop ik mijn rechtermouw op. De littekens van het snijden zien paars van de koude. Ik heb te veel bloed verloren de afgelopen tijd. De aansteker zit nog in mijn hand. Het voelt heel verleidelijk. Ik breng hem zachtjes naast mijn pols. In mijn hoofd beukt het woest "I'm not here for your entertainment." Mijn gedachten slaan op hol. Alles gaat door elkaar heen. ik MOET me gewoon beter voelen. De aansteker leg ik even op mijn pols. Dan.. dan steek ik hem aan. Helaas, hij gaat uit. Dan nog maar een keer! De wind is te sterk. Ik ga iets verzitten en neem nog een hijs. Nu moet hij het doen. En ja hoor, hij doet het! Langzaam hou ik de vlam tegen mn pols aan. De littekens gaan weer wat open, de huid wordt rood: het doet pijn! Maar pijn is fijn.. ik vervloek me in mezelf. Ik vervloek dit kutleven en lichaam. De vlam gaat weer uit. Nog een keer herhaal ik het, alsmaar achter elkaar. Wanneer mijn peuk op is loop ik weer naar binnen toe. ze zullen gedacht wel hebben: o, zijn peuk is op. Stumperds..
Datum:
01-04-2018
Naam:
DD
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.