Levensverhalen (pagina 538)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

onrechtvaardigheid!

hallo,

ik ben een meisje van 19 en doe enorm mijn best op school. hierdoor haal ik ook goede punten.

Er is één probleem, een meisje uit mijn klas word enorm voor getrokken. zij geeft taken te laat af of helemaal niet en leerkrachten denken er niet aan om haar min-punten te geven. daarnaast vind ze van zichzelf dat ze heel goed bezig is op school terwijl ze gwn elke les zit te studeren als we een toets hebben die dag waardoor ze betere punten heeft dan mij, terwijl ik die avond daarvoor 5 uur studeer! ook geeft ze steeds een antwoord wanneer de leerkracht mij aanduid om te antwoorden. ze maakt mijn leven zwart!

ik word gek! ik wil dood!!!
Datum:
17-02-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Ik weet het allemaal niet meer.

haaj,
Ik ben een meisje van 14 jaar, binnen 2 maand ben ik 15.
De laatste tijd voel ik me niet echt goed.
Ik heb enkele jaren geleden een heel moeilijke periode gehad, en ik had toen echt zin om zelfmoord te plegen. Maar vrienden hadden mij er terug bovenop geholpen, eigenlijk vooral 1 vriend.
Want in de kleuterklas en lagere school werd ik altijd gepest. Tot het 1ste middelbaar had ik geen vrienden. Toen leerde ik mijn beste vriend kennen , zoals ik al zei heeft hij mij er dus terug bovenop geholpen.
Ik was tot 14 dagen geleden samen met een jonge, en die kende ondertussen mijn beste vriend , en enige vriendin al.
Ik had al 5 maanden niets meer van mijn beste vriend en vriendin gehoort. Terwijl ik hen toch regelmatig sms'ten , mailden, en berichten stuurden op facebook en netlog. Ik kreeg nooit antwoord.
Toen was mijn beste vriend via mijn lief te weten gekomen dat ze bij mijn mama juist baarmoederhalskanker hadden ontdekt, en dat 2 familie leden overleden waren , dat allemaal in dezelfde maand. Toen heb ik mijn beste vriend 1 keer gezien. Daarna wou ik nog afspreken, maar hij zij altijd dat hij geen tijd heeft. Maar ik zie dan wel op facebook fotos verschijnen , dat hij, mijn vriendin en mijn lief samen afspreken, en singstar en buzz enz. spelen, terwijl zowel mijn lief als mijn beste vriend geen tijd had met mij af te spreken ... Van mijn beste vriendin heb ik helemaal niets meer gehoort.

Sinds 14 dagen is het dus uit met mijn lief. Nu heb ik niemand meer. Zelfs bij mijn ouders kan ik niet terecht.
Mijn papa is mij liever kwijt als rijk.
En mijn mama heeft geen tijd, want zij moet heel hard werken , om haar geld te verdienen. Mijn papa is dan ook altijd slecht gezind, volgens mij mist hij mijn mama, en heeft hij door dat zij een nieuwe vriend heeft, terwijl dat dat zijn zaken niet meer zijn , want ze zijn al 2 jaar uit een.
Maar als hij dan bv hoest , zeg ik zie dat je niet stikt he :p , en dan zegt hij, der ga toch niemand mij missen. Ook is hij altijd kwaad op mij, en kan wij zichzelf niet beheersen , als hij voor de grap redelijk hard aan mijn haar trekt, zeg ik , auw, alsjeblieft stop , dat doet pijn , dan wordt hij kwaad en duwt hij me hard de kamer uit, vaak vlieg ik dan tegen de muur of deur, soms ook met mijn rug tegen het puntje van de deurklink.

ik zag enkele dagen dat mijn vriendin online was op msn, en ik begin met haar te praten. Het gesprek loopt redelijk vlot , en ik vertel haar dat het uit is met mijn lief, dat hij mij heeft gedumpt. Toen zei zij dat ik niet moest zagen en datk beter zelfmoord pleeg, dan is ze ineens van mij af.
Terwijl zij weet dat ik al problemen heb gehad met zelfmoord.

Op valentijn stuurde mijn ex plots een smsje dat hij mijn berichtje op de radio had gehoord, ik had gestuurd dat ik op een jonge was, maar dat hij het juist had uitgemaakt. Hij zei dat hij ook nog van mij hield.
Ik was in de wolken. Maar 2 minuten later kreeg ik een sms dat ik een egoist ben , en dat ik alleen aan mezelf denk. Dat ik een leugenaar ben en dat ik niet moet denken dat ik ooit nog iets van hem ga horen.
Ik snapte er niets van , hij had het ook uitgemaakt via sms , en toen zei hij ook dat ik een egoist was, en een leugenaar, en dat ik altijd lieg , dus hoe dat hij dan wist dat ik wel van hem hield. Ik zou zogezegd altijd smoezen verzinnen ...

die valentijnsavond storte mijn wereld in , eerst stuurt hij dat hij nog van mij houd , en dan stuurde hij zoiets ? ik snapte er niets meer van.
Maar nu heb ik dus helemaal niemand meer, niemand om eens met te babbelen, niemand die mij er bovenop kan helpen , en in het school ben ik dan soms niet bij de les , maar die domme leerkrachten begrijpen niet dat ik andere dingen aan mijn hoofd heb.
Dan vallen er ook nog vele trainingen tesamen met mijn extra danslessen voor de optredens, waardoor mijn trainers heel slegt gezind zijn , maar mijn dansleraaressen ook, omdat ik al enkele keren afwezig was.

Ik heb nog maar 6 familieleden, en binnen kort waarschijnlijk nog maar 5, nu mijn mama kanker heeft.

Ik weet echt niet meer wat doen, zoals mijn (ex-)vriendin zei kan ik beter zelfmoord plegen , want wie zou mij missen? Mijn papa niet, die zou er alles aan doen om van mij af te geraken, mijn mama zou het nog niet eens merken door haar werk. En vrienden ? die heb ik niet meer, waarom zou ik het niet doen ?
Datum:
16-02-2011
Naam:
little girl
Leeftijd:
14
Provincie:
België

levensziek

Het is allemaal begonnen op mijn 13 jaar.
4 december 2006 kreeg mijn vader een ongeluk en lag hij 5 maand in coma en is uiteindelijk gestorven . Heb maanden lang weinig gezegt en leefde in mijn eigen wereld . Ik kropte alle woede op en met alle gevolgen vandien.. op mijn 15 jaar veel problemen met het gerecht en politie door criminele activiteiten inbraak en brandstichting ,drugs enz.. veel miserie gehad en uiteindelijk mijn jaar moeten dubbelen in het 4de ..zogezegt zo gedaan met succes naar het 5de dit jaar heb nu ondertussen ook al een relatie met mijn vriendin bijna 2 jaar wat ook wel heeft geholpen ..ik kwam er bovenop..maar nu de laatste tijd gaat het weer berg af met mij ..ik kreeg onlangs last aan mijn prostaat de dokters kunnen de oorzaak en behandeling niet vinden..waardoor ik veel niet op school ben van de pijn en hele dagen vermoeid in mijn bed lig waardoor ik snachts veel wakker ben mijn klasgenoten en leerkrachten nemen dit niet serieus ze lachen me vierkant uit als ik uitleg wat mijn probleem is .Nu lacht mijn vriendinme zelf een beetje uit en neemt ze het ook niet echt serieus meer ze zegt dat ik voor mijn plezier thuis zit ..dit kwetst mij want ze zouden dit allemaal zelf eens moeten voelen nu heb ik ook meer problemen met school waarmee ik nu denk gewoon mee te kappen en te gaan werken ..door al deze omstandigheden zit ik in de put ik krijg het weer moeilijker met mijn vader zijn dood ..ik weet dat hij aan mijn kant zou staan maar zoals ze zeggen the good die young..de laatste tijd loopt mijn vriendin dan ook nog eens lastig op mij ze zegt dat ik nix goed doe voor haar en niet naar haar omkijk ..wat ik dus net wel doe ..ik ben nog maar net 18 en heb nu zoveel shit gehad soms denkik hoe gaat het later zijn ...? ik heb schrik als ik daar aan denk ik zie het echt allemaal niet meer zitten .door al dit gebeuren ben ik nu terug lichtjes aan de drugs ik zie geen uitweg meer elke dag is er wel iets dat mijn dag omzeep moet helpen :( ik zit elke avond zoals nu dus,net na school tot ik ga slapen boven op mijn kamer dat is mijn enige ontspanning muziek luisteren enzo .. maar hoe eenzamer in de nacht hoe moeilijker ik het krijg .heb al vaak mijn scooter willen nemen en van een brug willen rijden maar telkens heb ik er het lef niet voor ..al zou ik wel graag willen dat alles stopt ..pff ik zie het helemaal niet meer zitten ik weet niet wat ik moet doen :(
Datum:
16-02-2011
Naam:
nightwolf
Leeftijd:
18
Provincie:
België

zelfmoord

het begon al toen ik 5jaar was. Toen me oma overleed en een jaar later ook weer en nu zitten we in 2011 en in 2009 ging me opa dood en nu ook de scheiding ik kan er niet tegen ik snij me zelf en wil zo dood gaan maar dat lukt niet met mijn mentor:( dus blijf ik het gewooon proberen en hopen dat het lukt

-xxx-
Datum:
16-02-2011
Naam:
michaela
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

gedachten

Gedachten gieren door mijn hoofd,
ben ik "in sain"of ben ik een holandse kloot.
Voor mijn gevoel is t zo dat als je met zelfmoordneigingen rondloopt men denkt dat je psyghisch niet in orde bent.
Dat kan waar zijn ...maar mess niet met mijn hoofd en gedachten want die zijn REAL....
wat jan ik met deze site?... voor mijn gevoel niet veel
Datum:
16-02-2011
Naam:
oeshke
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

liefde

hallo ik heb al een relatie van 7 jaar met mijn vriend en hebben samen een prachtige zoon
onlangs ben ik gewoon vriendschappelijke berichten beginne sturen met de beste vriend van mijn vriend dat ook de vriend is van de ex van mijn vriend
maar blijkt dat die ook gevoelens heeft voor mij
met de tijd zijn die gevoelens bij mij ook beginne groeien
nu onlangs heeft de vriendin van die gast 1 bericht gevonden van mij en is het blijkbaar niet goed bekomen heb natuurlijk heel veel schuld gevoel tegenover zijn vriendin maar ondertussen wil hij ook nog door doen met mij maar doe het ook pijn van dat we ons een tijd niet meer gaan horen

heb in verlede ook al veel problemen gat met mijn moeder een zoon van 9 jaar dat ik niet meer zie en vandaag nog en al 1 jaar lang als het niet langer is zie ik het echt niet meer zitten

alles steekt tegen

ik probeer mij sterk te houden voor mijn zoontje van 2 jaar maar heb zodanig veel rond mijn hoofd en dan het verboden liefde
Datum:
15-02-2011
Naam:
ness
Leeftijd:
24
Provincie:
België

down

ik voel me verschrikkelijk, ik word gek thuis op school overal. ik heb medelijden met mezelf en anderen, ik durf geen zelfmoord te plegen al wou ik soms wel dat ik dood was, iedereen haat me, ik wou dat iemand medelijden met me had, alleen durf ik mezelf niet te snijden, ik wou dat ik in het ziekenhuis lag en dat mensen medelijden met me hebben en me eindelijk zouden zien, ik heb nog zo veel te doen in mijn levne alleen lukt het allemaal niet meer,, ik kan beter dood zijn alleen durf ik mijn ouders de pijn niet aan te doen, ik hou van mijn ouders ik hou echt heel veel van ze alleen ik hou niet vanmezelf, ik haat mezelf ik wil mezelf echt snijden, ik ben niet bang voor bloed en pijn (alleen voor overgeven) ik ben elke avond misselijk en ik hoop dat als ik ooit in de hemel kom ik nooit meer misselijk word. dat slaat eigenlijk nergends op, maar niemand begrijpt mij, ik huil elke avond en ik wou dat ik iemand had om mee te praten, ik ben verschrikkelijk bang dat als mijn ouders dood gaan of iemand anders ik kan mezelf niet redden, ik haat school. ik haat buikpijn
ik ben bang voor de toekoms maar ik durg gewoon niet dood te gaan. het enige wat ik wil is met iemand praten echt praten en niet iemand die me niet sirieus neemt maar iemand die luister me tips geeft niet boos word. ik voel me zo alleen en zo down. en nu heb ik ook al ruzie met me vader, en toen hoorde ik hem zeggen dat hij me niet meer wil. mijn moeder roept me om te eten maar ik durf niet, en ik ben bang dat mijn vader straks komt en heel boos word. mijn ouders begrijpen me niet, ze nemen me niet sirieus, ik zit nu ook al bij een stom gebeuren die me helpt met zelfverzekertheid en voor de klas staan contact leggen en dat soort onzin waarschijnlijk als ik vertel dat ik me zo down voel gaan ze het daarmee vergelijken dat wil ik niet ze snappen me niet. ik wil niet dood maar ergends tog weer wel, ik kan wel lol maken maar alleen voel ik me verschrikkelijk, met ruzie voor ik me verschrikkelijk bijna elke avond voel ik me verschrikkelijk en miss klinkt het kinderachtig maar ik haar huiswerk en ik kan het allemaal neit meer aan.

en ik wil alleen maar met iemand praten en aaandacht krijgen.
groetjes.
Datum:
13-02-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

ik wil dood

hoi mensen ik heb echt zooon klote leven gehad ouders dood enzoo (moeder ook door zelfmoord) en stond op punt zelfmoord teplegen toen ik me vriendin ontmoeten ik was weeer helemaaal blij en gelukkig met me leven maarjah sinds 1 maand alleenmaal weer gezeik met der
lijkt alsof ze niet vn me houdt en ze heeft laaste tijd geen tijd meer voor mij dus jah ik gaf me leven een laaste kans maar werkt niet meer ik ben niet gemaakt om te leven
Datum:
13-02-2011
Naam:
B J
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

herboren

Hallo,

Ik heb tot nu toe een leven van misdaad geleid. Heb vaak vast gezeten, mijn misdaden waren niet alleen voor geld maar ook voor respect. Ziekelijk zinloos geweld en diefstallen inbraken en berovingen leidde mijn leven. Nu ben ik 19 jaar en heb ik meerdere malen vastgezeten. Ik vond dit niet kunnen natuurlijk en ben gestopt met alle verkeerde dingen die ik uithaalde. Maar makkelijker gezegd dan gedaan, de woede en agressie die in mij zit zijn moeilijk over te geven. Dus ik val af en toe terug, ook word de woede steeds meer op mijzelf gericht en raak ik steeds verder in mijn eigen psychose.


Nu kwam ik dus op het idee mijzelf van kant te maken, dat sprak me niet zo aan. Maar een bijna doodservaring lijkt me wel prima. Even het moment van ultieme rust bereiken, je eigen toekomst en verleden in het heden zien alles tegelijk. Natuurlijk is dat riskant maar ik ga het wel een kansje geven. Mijn polsen heb ik besloten door te snijden ik ga wel van te voren de ambulance bellen zodat de kans dat het fout gaat wat kleiner word.

Even jullie mening peilen?
Mij lijkt het wel wat inieval

gr X
Datum:
13-02-2011
Naam:
X
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Vervolg op 8 februari, plus waarschuwing tegen slaapmedicatie

Wanneer je je hele gedachteleven en fantasiewereld al bijna zes jaar lang ophangt aan één persoon van wie je ooit negen lessen hebt mogen genieten, je grote idool, en die bijzondere man sterft veel te vroeg, stort je als een kaartenhuis in.
Hij had alles, wat aan mij ontbrak: hij kon het leven met gemak aan, bezat een onuitroeibaar optimisme, een ijzeren discipline en tomeloze energie, legde gemakkelijk contacten door zijn geestigheid en ongedwongenheid, wist vele mensen te inspireren met zijn buitengewone intellect en eruditie.

Op een vreemde manier zijn de afgelopen maanden niet alleen Eros en Thanatos, maar ook dood, doodsangst, rouw, doodsverlangen en suïcidaliteit opnieuw samengekomen. Het lukt me nauwelijks mezelf in de hand te houden.
Naar zijn begrafenis kan ik niet gaan, want mijn grote emoties - die ik beslist niet zou kunnen verbergen - zouden volkomen ongepast zijn in een gezelschap van mensen die een aanzienlijk grotere rol in zijn leven hebben gespeeld en veel nader tot hem stonden dan ik.

Naar is dat ik altijd met het idee zal moeten blijven rondlopen dat hij mij iets kwalijk nam. En niet alleen hij, ook sommige mensen om hem heen. Dat hij mijn gedrag verwerpelijk vond, min. Eén gesprek was misschien genoeg geweest om meer duidelijk te maken, maar die gelegenheid is er nooit geweest en de kansen om hem wel te spreken heb ik voorbij laten gaan uit diepe angst voor afwijzing.

De laatste zes jaar hebben er bij mij ingehakt. Waarom heb ik vaker een poging gedaan mezelf van het leven te beroven? Omdat me dikwijls de paniek beving dat ik niet meer opgewassen was tegen mijn eigen zelfhaat, tegen de voortdurende afwijzing van anderen en tegen de nare onrechtvaardigheid in deze wereld. Telkens heb ik me weer hernomen en heb opnieuw oprecht geprobeerd er ‘iets van te maken’.
Lukt dat nu weer? Zonder me te kunnen vastklampen aan mijn gedachten aan hem?

Natuurlijk heb ik me afgevraagd hoe het mogelijk is dat je op bepaalde momenten tot een impulsieve destructieve daad komt en op andere momenten heel verdrietig en wanhopig kunt zijn, zonder suïcidaliteit.
Ik heb ontdekt dat alle keren dat het fout bij mij is gegaan er slaapmedicatie bij betrokken was. In de bijsluiter van verschillende ‘pammetjes’ (Temazepam, lorazepam, enzovoort, de benzodiazepines) staat als mogelijke bijwerkingen: depressie, verwardheid, afvlakking van het gevoel. Bij onthouding, dus de volgende dag als de tablet is uitgewerkt, kan er een tegenreactie optreden in de vorm van paniek, onrust en zelfs zinsbegoochelingen. Bovendien is er een wisselwerking met alcohol en bepaalde antipsychotica (die ik ook helaas moet gebruiken) en ook met nog veel meer psychofarmaca trouwens.
Verder kunnen medicijnen op verschillende mensen een heel andere uitwerking hebben, artsen zijn vaak ook niet in staat dat in te schatten (denk aan recente gevallen van moord en zelfmoord ten gevolge van het gebruik van bepaalde moderne antidepressiva).

Ik schrijf dit allemaal op omdat ik hier anderen voor wil waarschuwen. Ben je wanhopig, denk je veel aan suïcide, gebruik dan liever geen slaapmedicatie (zeker niet in combinatie met alcohol en psychofarmaca). Een weekje slaappillengebruik zou net voldoende kunnen zijn om je over de streep te trekken een suïcidepoging te doen.
Slaappillen verstoren de REM-slaap. Wat dit na enige nachten gebruik precies met je doet, weet niemand. Ik heb bij verschillende artsen al aangedrongen om hier degelijk onderzoek naar te doen.
Uiteraard moet je zorgen voor voldoende nachtrust. Als je nachten niet slaapt, kan dat ook fataal zijn. Maar de zogenaamde ‘pammetjes’ bieden geen oplossing.
Ik zou wel eens willen weten bij hoeveel zelfmoorden per jaar er sprake was van een interactie met slaapmiddelengebruik.
Of het allemaal klopt wat ik hier opschrijf, zal de komende maanden duidelijk worden. Inmiddels gebruik ik al anderhalf jaar geen slaapmedicatie meer, omdat ik het niet vertrouw. Als ik nu standhoud, ondanks alle ellende die de afgelopen periode op me af is gekomen, dan weet ik dat de slaappillen de fatale q-factor vormen.
Datum:
13-02-2011
Naam:
Sara
Leeftijd:
40
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.