Levensverhalen (pagina 540)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

marianna

Ik wil niet leven zonder Marianna.
Datum:
05-02-2011
Naam:
piotr
Leeftijd:
44
Provincie:
Zuid-holland

diepe pijn

Hallo,
Ik zit al een tijdje te denken om zelfmoord te plegen , een paar jaar geleden heb ik erge dingen meegemaakt zoals huiselijk geweld , ik kan er met niemand over praten omdat ik niet durf omdat ze me toch niet zullen begrijpen , met mijn moeder kan ik het ook iet omdat zij er ook nog zoveel pijn van heeft en ik wil het haar nog niet meer lastig maken.Ik zit met zoveel verdriet en wil het aan niemand tonen , en wil er voor iedereen zijn maar soms wordt het echt te veel en krijg ik echt het gevoel dat ik in elkaar zak , ik kan gewoon niet meer , niemand zal me toch missen
Datum:
04-02-2011
Naam:
Amber
Leeftijd:
15
Provincie:
België

geen zin meer.

Loop al sinds ik klein ben met de zelfde gevoelens rond als ik nu heb.
Vroeger op de basis en middelbare school ben ik gepest. Ik was heel stil en zei nooit echt wat terug. Ook heb ik nog nooit echte vriendinnen om me heen gehad, wel mensen die luisterden, maar die hadden zelf ook problemen. Mis dat heel erg dat ik geen vriendinnen en vrienden heb.
Toen ben ik aan een vervolg opleiding begonnen en kwam ik daar een meisje tegen wat goed klikte, ik dacht hehe eindelijk een vriendin, maar die dumpte me later omdat ze ging trouwen.
heb al supervaak gedacht er een einde aan te maken, maar nog nooit serieus geprobeerd omdat het me op de een of andere manier gewoon niet lukt.
Niemand begrijpt me en iedereen loopt over me heen.
Heb 2x een relatie gehad en die jongens hebben me allebei links laten liggen. Nu heb ik er weer een relatie van 6/7maanden opzitten en die is ook helemaal fout gelopen. Volgens die jongen zeurde ik zo ontzettend veel dat hij het idee had dat hij psycholoog geworden was. Hij heeft ook dingen tegen me gezegd die me gekwest hebben. Ik ben er zelf ook wel schuldig aan, maar hij wilt niet toegeven dat hij ook één van de veroorzakers is dat doet me toch erg veel pijn. Ook omdat we wel een lange tijd samen waren en het super leuk hadden. Omdat ik geen vriendinnen heb zoek ik steun op een bepaald forum. Alleen is hij hier een x achtergekomen en heeft dingen gezien die ik niet wou dat hij zag. Hierdoor hebben we ruzie gehad en daarom is het onderandere ook uit nu. Hij wist dat ik slecht in me vel zit vanwege me opleiding en heb meerdere keren gevraagd of hij me iets meer met liefde kon behandelen. Ook heb ik het gevoel dat ik iedereen maar in de weg loop, alles was ik aanraak of naar kijkt gaat kapot of verkeerd. Ook heb ik het idee dat ik een behoorlijke mislukkeling ben, me ouders en broer hebben allemaal havo/hbo/uni gedaan en ik moet het doen met vmbo/mbo ook zijn in me omgeving veel mensen met hoge opleiding niveau. Dit knaagd ook heel erg aan mij, omdat ik veel dingen niet goed kan. Zoals alles met rekenen. Ik voel gewoon dat als ik er niet meer ben het voor iedereen makkerlijk is. Alleen op de 1 of andere manier houd iets me tegen. ik kijk het nog even aan.
Datum:
04-02-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
Gelderland

'Narcist' ...

Ik heb een verhaal.
Een verhaal over liefde en het onvermogen om liefde te leven.
Ik heet Peter. Ik woon in België, in de buurt van Antwerpen.
Mijn verhaal is complex.
Ik ben 17 jaar gehuwd. In die 17 jaar was ik niet gelukkig, mede door mijn eigen toedoen.
Ik ben teruggetrokken in intieme relaties : een patroon uit de kindertijd.
Ik wil niet teruggetrokken zijn en - om een lang verhaal wat korter te maken - werd ik verliefd op een andere vrouw.
Vanuit mijn patroon ga ik dan 'grijpen'.
Onlangs heb ik afscheid van haar moeten nemen.
Mijn vrouw en mijn relatietherapeut hebben mij hiertoe gedwongen.
Vanuit relatieoogpunt wellicht het 'juiste', maar ik hou enorm veel van die andere vrouw.
Alleen : zij had ook een relatie waaruit ze zich niet kon losmaken. Alhoewel ze me in haar leven wilde behouden en hiervoor ook toestemming van haar partner, was het emotioneel te zwaar.
Mede door mijn situatie, die maakte dat ik mijn liefde met haar onmogelijk kon blijven leven.
Ik ben totaal verscheurd.
Ik hou zielsveel van die vrouw. Ik hou echter ook zielsveel van mijn kinderen en daarom kan ik niet scheiden.
Ik ben hard geweest voor mijn vrouw. Ik geef toe dat mijn grijpen naar die andere vrouw mij ongevoelig maakte voor haar.
Mijn relatietherapeut verwijt me nu een 'narcist' te zijn. Ik ben geen narcist, maar heb in deze situatie wel een beetje zo gehandeld. Dat geef ik toe.
Maar nu word ik geconfronteerd met mezelf ... Met mijn onvermogen om te leven zoals ik het wil, met mijn interne zwakte : teruggetrokkenheid versus grijpen.
Die maakt dat ik mensen kwets, zonder het zo te bedoelen.
Ik zie geen uitweg uit dit ingebakken patroon. Ik wil weggaan thuis, maar voel me niet sterk genoeg. Thuis blijven maakt dat ik me volledig moet 'onderwerpen'.
Eigen schuld, voor een stuk.
Ik ben zo ongelukkig door dit onvermogen om gelukkig te zijn, mezelf graag te zien, liefde te geven, ...
Ik ben intens bedroefd en denk voor de eerste keer in mijn leven aan zelfdoding.
Niet dat ik het onmiddellijk zou doen, maar het zit nu wel in mijn hoofd.
Heel laf zou het zijn, ja, dat zeker !
Maar soms kàn een mens niet meer met zichzelf leven ...
Bedankt om even te luisteren.
Datum:
04-02-2011
Naam:
Peter
Leeftijd:
47
Provincie:
België

de weg is te lang

ben in 2001 terecht gekomen in de psychiatrie en nu tien jaar later
ben ik er nog steeds niet uit gekomen of er veel veranderd is of ben ik er beterder van geworden nee alleen maar erger er is tien jaar later nog een drugs verslaving bij het maakt mijn batterij leeg dus gaat de gedachte van zelfmoord vaak door mijn hoofd
Datum:
03-02-2011
Naam:
flipper
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

het word te veel

na 2 mislukte relaties met mannen met losse handjes en vluchten naar een blijf van mijn lijf huis. nu mijn huidige man waarmee ik 16 jaar getrouwd ben zit in een midlifecrises eerst riep hij 2x per jaar over een scheiding en nu bija iedere week. hij gaat nu sinds kort na een psygiater, maar als haar daar geweest is dan heeft hij zijn antwoorden, het ligt niet aan hem en constant de antwoorden. van ja maar jij doet dit of dat. hij praat mij vanalles aan. sinds de trouwerij begon hij al te veranderen en toen onze dochter geboren werd werd het weer erger. 6 jaar geleden hebben we het huurhuis wat op mijn naam stond gekocht en nu voelt hij zich heer en meester en moet ik maar oprotten. dan sta ik voor de derde keer in mijn leven op straat. ik kan dit niet nog een keer. hoe ouder hij word hoe viezer hij word. douchen doet hij maar een keer per week zo lang houd hij zijn ondeebroek ook aan. dan wil je toch geen seks met zo man. ik heb geen volledige baan dus een huurhuis kan ik niet vinden. een uitkering kan ik pas aanvragen als ik gescheiden ben een een huis heb dus dit is zo'n vicieuse cirkel. als ik uit de buurt verhuis ben ik zelfs mijn baan kwijt. wat moet ik nu nog. ik kan het niet meer
Datum:
03-02-2011
Naam:
colinda
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Ben 't beu

Heb juni vorig jaar een ernstig ongeval gehad. Sommigen dachten dat ik het niet zou redden, maar loop weer rond. Heb er kort gezegd geen zin meer in. Onbekend hoe lang het nog gaat duren en hoe lang ik het vol kan houden. Dood houdt me dagelijks bezig. Leven ook wel, maar wil verder niemand meer kwetsen. Rust wil ik, maar nog niet gevonden.
Datum:
02-02-2011
Naam:
Bart
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

dood gaan is mijn rust.

weet niet hoe ik moet beginnen ben de oudste van een gezin van 7 kinderen ik werd als astepoester behandeld en mishandeld op ,mijn 17 uitgehuwd door mijn ouders mocht niet me school afmaken.uitgehuwd aan een iligaal ik had alleen een uitkering hij werkte niet gebruikte wiet alcohol ,ik mocht van mijn moeder geen pil gebruiken en van mijn man ook niet ze dachten als ze kids krijgt blijft ze met hem.ellende na ellende ik had angst was bang van mijn ouders .en mijn man mocht niets werd gevangen gehouden in een oude huis vol muizen en ratten ,dochter 1 werd geboren en 2 jaar later dochter 2 en 4 jaar later zoon na 14 jaar huw gescheiden dacht eindelijk verlost. heb verschillende ziektes nu ,moet ik er mee leren leven.nu is het 7,5 jaar dat ik gescheiden ben ,maar nu zijn mijn kids 20,18,14 die maken mijn leven een hel heb alles voor hun gedaan mijn zelf altijd opgeofferd maar stank voor dank.de oudste wil soms mijn slaan dan zorg ik dat ik uit haar beeld ben anders gaat ze mijn wat aan doen .ze wil thuis blijven wonen en mijn gewoon treiteren.ik wil niet meer leven ik wil graag hulp bij zelfdoding is mijn wens waarom wat heb ik gedaan dat ik dit leven van een hel moet meemaken help me aub ....ik ben levend dood nu .
Datum:
02-02-2011
Naam:
fatima
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

ik wil zelfmoord plegen!!!

ik heb al veel meegemaakt in mijn leven!!
ik ben een goeie vriendin verloren zij is gestorven aan kanker maar dat was nog niet de doorbraak!
mijn mama had heel fel ruzie met mijn oma dus ging mijn mama niet meer met haar om dus wij kwamen bijna nooit meer bij onze oma daardoor ontstond er ruzie tussen mijn ouders en gingen ze scheiden wij verkochten ons huis en mijn mama ging met een andere man in een appartemant wonen ze hadden iedre dag ruzie en daarom sliep ik elke nacht op de zetel omdat ik niet kon slapen maar toen er tusen hen ook serieuze ruzie ontstond was mijn mama het slachtoffer van hem want die man kreeg ineens de nijging om mijn mama te slaan en op te sluiten,slaan kwam er niet van maar opsluiten wel maar al gouw kwam de politie maar mijn mama en papa geraakte trug samen en met mijn oma en mijn mama was ook ales opgelost,dat was eigelijk het ergste nja het minst ergste is dat mijn lief het net heeft uitgemaakt ik ben er gewoon kapot van en ik ben lesbien dus mijn ouders snapte het niet helemaal maja en daarom dus de neiging om zelfmoord te plegen maar ik durf het aleen niet en ik heb niemand om tegen te praten die mij egt begrijpt.
Datum:
01-02-2011
Naam:
Eline
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

waarom

Ik snap niet waarom dingen zo moeilijk moeten zijn. Je moet je toch veilig kunnen voelen op deze wereld.. Maar doe ik dat dan niet. Ik kan mijn verhaal niet eens kwijt. Er is niemand die ik vertrouw, en als ik het uit wil leggen, dan begrijpen ze het toch niet!
Ik weet het niet meer.. Ik ben liever ergens waar het beter is, en waar je er van af bent. Dan hier op aarde...
Datum:
31-01-2011
Naam:
Miranda
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.