Levensverhalen (pagina 508)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn verhaal

Momenteel zit ik in een erg diep dal, en ik zie geen echte uitweg meer.
ik voel me vooral erg mislukt in me leven, heb geen goeie relatie, een hele boel schulden, en een extreem laag zelfbeeld.
in me relatie voel ik me verre van gewaardeerd, me partner heeft vooral veel commentaar op de manier hoe ik dingen doe & en duwt me erg vaak de grond in, al zegt hij dat ik dit laat gebeuren! wat ik graag zou willen is een liefdevolle relatie waarin ik 100% mij kan zijn. en dan ook weet dat ik genoeg ben.
ik ben een meisje dat veel bevestiging nodig heeft, door mijn onzekerheid. ik kan hier dan ook momenteel niet mee omgaan. en denk regelmatig aan zelfdoding, wat me tegenhoud zijn de 2 liefdes van me leven me kinderen. ,aar wat hebben hun nu aan zn moeder, die haar eigen leven niet eens op rolletjes heeft ???
Eerlijk gezegt ben ik bang dat ik zo emotioneel doordraai dat ik mezelf wat aandoe en me kind niet zie opgroeien.
Maar vaak zie ik gewoon geen andere oplossing!
Datum:
06-06-2011
Naam:
Natalie
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Voor wie doe ik het allemaal

Al heel mijn leven doe ik dingen voor een ander, behalve voor mezelf. Ik kom uit een gezin met een moeilijke broer, die veel aandacht vraagt en een gezin waar emoties niet getoond worden met een 'Gewoon doen en niet te veel zeuren' mentaliteit. Daardoor wilde ik alles perfect doen en vooral niet falen. Hierdoor heb ik keuzes gemaakt, waarin in achteraf spijt heb, want als je eenmaal ergens aan begonnen bent, dan maak je het ook af, want anders faal je natuurlijk.

Ik ben nooit bij mezelf te rade gegaan voor wie ik leef en waarom ik wat wil.

Nu ben ik 25, ten einde van mn studie, ten einde van mn relatie en verhuisd, maar ook ten einde raad. Nu moet ik het ineens allemaal zelf doen, maar voor wie leef ik eigenlijk? Ik heb vaak nare gedachten gehad over dat ik er mee stop en dat het allemaal niet meer hoeft. Ook op het punt gestaan zelfmoord te plegen, maar toch zit er iets in mij dat door wil, en dat is dat ik mijn omgeving niet zoveel pijn kan doen. Ik ben naar een psycholoog gegaan en uiteindelijk open kaart met mijn familie gespeeld: wat blijkt, ze steunen me hier in en ineens komen alle emoties naar voren, waar ik heel dankbaar voor ben.

Maar nu worstel ik met de vraag hoe kan ik weer een passie krijgen voor dingen in het leven, hoe kan ik mezelf er vooral toezetten om iets te doen?

Ik heb besloten om er 2 maanden tussenuit te gaan naar het buitenland, weg van alles, op zoek naar jezelf, maar ook jezelf dwingen om weer initiatief te nemen, besluiten te maken en de wereld van een ander perspectief te bekijken. Hier ga ik een plan uitstippelen voor de rest van mn leven, want ik wil gelukkig worden en zelf leven!

Datum:
06-06-2011
Naam:
appie
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Ik mag er zijn

11 januari 2010,een dag die ik de rest van mijn leven die ik zal dragen.
Na maanden ongelukkig gevoel gdragen te hebben kon ik niet meer verder.
Om 17.00 uur zat ik op de bank,de kinderen liepen rond,mijn man was bezig en ik dacht bij mezelf: Loop naar de keuken en steek jezelf neer,NEE dat kan niet vanwege al het bloed en mijn kids,die zullen dat beel niet vergeten.

Ben naar boven gelopen,heb in de badkamer met de deur op slot 80 pillen uit hun strip gedrukt en ben naar beneden gelopen,mijn jas en schoenen al aan.
Mijn man stond onderaan de trap,en ik heb halvewege tegen hem gezegd:Als jij niet met mij verder kan,zorg dan voor de kinderen want zonder jou kan ik niet leven.

Hij zag me mijn hand naar mijn mond gaan en me alles opeten......

Paniek in de tent,ik ben de deur uitgelopen en ben het park ingelopen.
Mijn moeder gebeld om afscheid te nemen,mijn buuf ondat ze de kids moest opvangen(wat zij meteen gedaan hebben).

Mijn man achter me aan,112 gebeld en politie en ambulance kwamen.


Ben onder een bruggetje gaan zitten,in een pak sneeuw,en kan me als enigste nog herrinneren dat er een agent naast me kwam op zijn hurken,hij vroeg wat ik geslikt had en hoeveel.

Ik heb nog een opmerking gemaakt over mijn legitimatie(die verlopen was) want daar vroeg hij om.

Daarna ging het lampje uit..........vraag me nu nog wel eens af wat er daarna allemaal is gebeurd die avond en nacht.


Maar nu weet ik...............IK heb een reden om te leven.
Mijn gezin,mijn man die ingezien heeft dat er toch een gezin en vrouw is om voor te vechten.

Ik ben blij nog te leven,al was dat toen niet.

Soms zijn er momentjes dat ik me even wer down voel maar denk dat aan de zomer,de zon en mijn kids en dan lukt het me wel.
Datum:
06-06-2011
Naam:
Maria Lo
Leeftijd:
37
Provincie:
Flevoland

my story

ik denk al een tijdje aan zelfmoord.. ik weet niet meer wat ik moet doen.. mijn beste vriendin weet het wel van me en ze steunt me ook heel erg goed.. ik had een relatie van anderhalf jaar en toen had ik seks met die jongen en die heeft het gefilmt en nu hebben een aantal mensen van mijn school dat gezien.. en van buiten school en daar ben ik nu kapot van.. en mijn ouders hebben ook heel veel problemen met geld en hun relatie enz. en dat zit me heel erg tegen.. ik weet gewoon niet meer...
Datum:
06-06-2011
Naam:
Cindy
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Wat nu?

Ik heb het net uit met mijn vriendje.
We hebben zoveel gepraat en ik voelde echt een relatie,
ik dacht zelfs dat we gingen trouwens ;o!
Zo serieus vond ik het,
Maar ik heb het 3 keer ferprutst!
1e keer was ik vreemdgegaan!! (ZONDER DAT IK HET WOU).. en het was de begin van een relatie, maar ik had het nooit moeten doen.
2e keerr heb ik iets van ons 2 samen doorvertlet, (aan mijn vriendin).. alleen toen had ik een keer ruzie met haar, en toen vertelde ze het een meisje die het de HELE schoolvertelde. 3e keer had ik vriendschap van mijn vriend bijna verbroken tussen hem en zijn beste vriendin. (dat was niet mijn bedoeling)..
Er is zoveel gebeurt, en hij is er ALTIJD voor mij geweest, maar ik denk: ben ik er uitendelijk voor hem geweest.
Ik heb zooovaak aan zelfmoord gedacht, i kwou er niet eens aan denken..
maar ik denk ern u weer aan.
ik durf mezelf niet optehangen, of van een gebouw afte springen,,
Maar met mijn vriendje heb ik het hier zovaak over gehad. en ik zou zonderh em gewoon niet verder kunnen leven. want, hij was gewoon mijn leven..!! en ik heb het helemaal verprutst.. voor mezelf en voor hem, ik dacht echt dat zijn leven mooier was geworden. maar het was juist het tegenover gestelde. ik wil super graag zelfmoord plegen.. om te laten zien hoeveel ik van hemhield, maar dat lost niks op. Maar zo wil ik ook niet verder leven!
Alstjeblieft, iemand kunt u mij helpen?
Ik ben een hopeloos meisje van 14!!

MMS
Datum:
05-06-2011
Naam:
MMS
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

wat te doen

Mijn beste vriend (mijn hond) is overleden het enige acceptabele in mijn leven is dan nu ook al 2 jaar overleden maar mis het in men leven met elk gedrag van ouders geen ding om mee te communiceren wil zo graag bij hem zijn en gewoon er een eind aanmaken is er een oplossing? bidden voor men vriend helpt niet
Datum:
05-06-2011
Naam:
Leroy
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Papa

Mijn papa heeft zelfmoord gepleegd met drugs vanwegen omdat hij mij niet meer kon zien en omdat hij niemand meer had. Mijn stief mama zat zoiezo al aan de drugs en ik heb die voor men ogen zien overlijden.

RIP stief mama
RIP PAPA ik hou van jou!!
Datum:
05-06-2011
Naam:
Damien
Leeftijd:
19
Provincie:
België

ziekte

ik heb een ziekte genaamd episodische ataxie type 2. en als ik vermoeid ben dan wordt ik duizelig en misselijk ik heb het min. 1 keer per week en er kan 2 weken tussen zitten. Ik haat het om die ziekte te hebben, ik heb het geerfd van men mama. Soms denk ik wel is aan de dood maar ik heb teveel vrienden maar wat moet ik nu doen om men eigen door die ziekte terug beter te voelen?
Datum:
05-06-2011
Naam:
Tellem
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Alleen ik

Voel me net zo leeg als het scherm waar ik nu naar kijk. Heb geen zin meer. Alles waar ik voor leefde is mij ontnomen omdat ik iemand vertrouwde. Iemand waar ik ooit dacht mijn hele leven op te kunnen bouwen. Nu blijkt dat zij al vele jaren geld weggesluist heeft en ook na de scheiding nog veel gestolen.
Ben me werk kwijt geraakt en het geld is op. Nu is haar volgende doel de kinderen. Zonder geld kan ik die niet geven wat zij met al haar gestolen centjes wel kan en de kids komen haast niet meer naar me toe. Steeds als ze er zijn heeft me ex wel een feestje of uitje voor ze. Ze bellen me nog, "mag het papa?" Wat moet ik zeggen???
Er is iemand die van me houd maar zij heeft haar eigen problemen. Kan me verhaal daar niet echt kwijt zonder dat er een discussie vol emotie komt.
Leeft eigenlijk alleen nog voor me kids maar die laten me steeds vaker zitten.
Een papa zonder geld is niet leuk.
Zit in me eentje aan een grote tafel en heb de koelkast vol. Misschien komen ze nog maar ik weet wel beter.
Het spijt me zo maar ik heb geen zin meer in dit leven.
Datum:
04-06-2011
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-holland

hellup!!!!

ik heb die vreselijke gedachte weer. hij komt steeds terug. het gaan niet meer thuis. ik wil hier zo graag weg maar dat kan niet, ik kan nergens heen. de enige oplossing die er dan is op dat moment is het leven beëindigen, maar dat kan ik ook niet.

ik kom hier niet uit in mijn eentje:(
Datum:
04-06-2011
Naam:
mira anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.