Levensverhalen (pagina 511)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

teleurstelling

Na een huwlijk van meer dan 12 jaar heeft mijn vrouw besloten van me te gaan scheiden.
Tijdens ons huwlijk is het een en ander gebeurd,zij overspannen,1e kind overleden,zij is een aantal keren geopereerd, en ik heb me altijd in dienst van haar gesteld,we hebben elkaar gesteund in moeilijke tijden.
Nadat ik een hartinfarkt heb gehad dacht ik dat ik ook eens aan mezelf moest gaan denken,ik heb nooit hobbys gehad of een sport beoefend omdat ik naast mijn werk weinig vrije tijd had en ik meende alle tijd in de familie te moeten stoppen.
Zij was het daar niet mee eens,en bleek een enorme egoist te zijn,was ze altijd al maar ik sloot mijn ogen daarvoor,liefde maakt blind.
Nu blijkt dat ze de laatste paar jaren bezig is geweest om geld weg te sluizen en verlangt erg veel alimentatie voor ons kind en zichzelf.
Ik voel me alleen,teleurgesteld en zie geen toekomst meer,alleen een groot zwart gat.
Denk al 2 maand nog maar aan 1 ding,dood.
Ga volgende week naar een psygoloog,hoop dat dat helpt,wil mijn zoon niet in de steek laten,maar in het zwarte gat helpt zelfs de gedachte aan hem niet meer.
Ben bang voor mijn eigen gedachten als ik alleen ben.
Datum:
29-05-2011
Naam:
Dré
Leeftijd:
42
Provincie:
Overijssel

Toekomst

Geen gelukkigheid is geen leven voor mij.
De belangrijkste persoon in mijn leven is al heen gegaan, waadoor ik vaak denk : ik zou het niet erg vinden als ik er niet meer zou zijn.
Misschien heb ik dat wel liever.
Heb vaak down momenten, waardoor ik zeer dramatisch ga denken en het niet meer zie zitten.
Als ik niet wordt aangenomen op de school waar ik naar toe ga, zie ik geen toekomst meer.
Datum:
29-05-2011
Naam:
Bella
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Ik ben niet meer nodig/ overbodig

Ik, Man 32 jaar (bijna 33).

Heb een normale baan, geen kinderen, weinig vrienden (geen echte waarmee ik over dit onderwerp kan praten).
Niemand neemt me serieus (zelfs de huisarts niet).

Ik heb een normale opvoeding gehad, veel liefde en niets waarover ik zou mogen klagen.

Ik klaag ook niet in het publiek. Waarom ben ik wie ik ben. Waarom ben ik de grijze muis die nooit eens opvalt ergens in, ergens in uitblinkt, die opvalt positief of negatief?
Voor vrouwen ben ik onzichtbaar. Mensen praten naast over werk (op mijn werk) alleen oppervlakkig met me.
Mensen die me vragen "hoe gaat het met je" doen dat uit beleefdheid.

En toch wil ik niet meer verder. Ik weet niet waarom maar ik wil gewoon niet meer. Ondanks dat wil ik er ook niemand bij betrekken. Laat het op een ongeluk lijken waardoor het verdriet van m'n ouders misschien iets minder zou zijn.

Ik ben bang van treinen en durf er niet voor te springen. Ik wil niet een machinist met trauma opzadelen.
Ik wil stilletjes en zonder pijn vertrekken.

Niemand begrijpt me. Mijn ouders houden van me maar het lukt me niet om hen het probleem duidelijk te maken. Bovendien kunnen ze dingen zo moeilijk geheim houden dat het binnen de familie sneller bekend zou zijn dan wanneer ik het in de krant zou zetten.(of wanneer het bij RTL-nieuws op TV zou komen)

Ik wind me overal over op, stoor me letterlijk aan iedereen. Word boos op mensen die het ook niet kunnen helpen.

Maargoed tot nu toe ben ik te slap om zelfmoord te plegen. Simpel is dat want ik heb geen doorzettingsvermogen, ook een auto ongeluk durf ik niet want ik wil niet dat er onschuldigen meegenomen worden in mijn probleem.

Ik denk dat ik over enkele weken een vlucht naar Maleisië of Singapore neem en drugs mee neem. Het schijnt dat je daar binnen 2 weken word opgehangen en dan kan ik het voordoen alsof iemand drugs in mijn koffer heeft verstopt en dat ik hier slachtoffer van ben geworden.

Ik wil geen medelijden. Medelijden is voor mietjes. Ik wil gewoon dood. Geen zorgen meer. Geen gedoe met verhalen vertellen.
Aangezien mijn huisarts me altijd alleen maar afpoeiert met paracetamol ga ik zoeken naar methoden om te sterven.
De kerst hoef ik niet meer mee te maken.
Ik heb mijn begrafenisverzekering geregeld en daar zijn alle details bekend over de uitvaart en dus ben ik klaar om te gaan.

Ik zal deze zomer eens rustig verder nadenken over mijn ziekelijke ideeën.

Ik moest ff mijn verhaal anoniem kwijt. Ik heb geen andere plek om dit kwijt te kunnen.
Datum:
29-05-2011
Naam:
M
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

3 pogingen

ik heb al 3 pogingen tot zelfmoord gedaan en elke keer denk ik achteraf waarom... waarom wil ik dood? maar dan gebeurt er weer iets en wil ik weer zelfmoord plegen, het komt vooral omdat ik zwaar gepest word en ruzie heb met mijn ouders denk ik maar ik weet soms gewoon niet meer wat ik moet doen en dan is er niemand die je begrijpt.
Datum:
29-05-2011
Naam:
lieke
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Kon het maar anders...

Hoi, ben jongen van net 18..
dit is mijn verhaal waarom ik het niet meer zie zitten.
Ik werd geboren op 23-05-93, maar kwam enkel ter wereld met een moeder, en zonder echte vader want die mag ik niet zien en hij mij niet, dus vertrok hij bij men geboorte, wat opzich al veel pijn doet..
men moeder had dan een vriend, maar zo agressief als iets, ik kon in zijn ogen nooit iets goed doen..elke dag opnieuw sloeg hij mij af, schreeuwde hij dat ik niet mocht huilen als hij me sloeg, maar wat doe je als jongen of meisje van 6 als je een klets ofzo krijgt, dan huil je toch ook..maar ja, pf, elke dag opnieuw sloeg hij me, ongeveer 10 jaar lang, voor het minste: als ik iets niet had opgeruimt..als ik iets niet lustte tijdens het eten..als ik ook maar 1 foutje in men huiswerk had kreeg ik zelfs al slaag..moest ik paar uur op men knieën zitten en mocht niet bewegen of kreeg weer slaag..ik moest zelfs als straf altijd duizenden strafregels schrijven..vind ik niet meer normaal..bij elke fout nog eens zoveel regels erbij..10 jaar lang heb ik dat kunnen volhouden met hem..tot hij alcolieker werd en me weer begon te slagen maar dan harder, bruter en met de vuisten..hij sloeg zelfs naar men eigen moeder..op het laatste werd het zo erg dat ik moordneigingen had en hem dood wilde..maar ja, durf dat maar eens..
zelfs op het vlak van liefde en vriendschap was het een flop..
ik werd altijd bedrogen..ik had een meisje, zij was ook men eerste dat me "jeweetwel" heeft, ik zag haar echt graag..doodgraag..kgaf men leven voor haar..maarja, zij vond het blijkbaar leuk om op anderen te kruipen, ik was 16, zij maar 14..hoe kon ze zoiets doen..zelfs filmpjes van haar en een gast wat bezig waren met ...., het deed me zo'n pijn om dat te zien..heb gedreigt, ben er voor naar politie mogen gaan..ik dreigde omdat ik het beu was en hoopte dat ze zou verandere, maar dat deed ze dus niet..men hart nog maar eens gebroken en deed meer pijn..
vrienden HAD ik, tot ik bleef zitten inhet 3de middelbaar en de anderen over mochten, hebben ze me de rug toegekeerd..pff voelt rot aan terwijl je niets misdaan hebt..dus heb ik het zo gelaten en ben ik maar in men eentje voort gegaan en op men 17 gestopt met school.
ben naar de drugs en alcohol beginnen grijpen zodat het de pijn zou verzachten..het hielp..maar wel voor even..dat was het slechste wat ik kon doen om met dat te beginnen want ik wou met die troep niks te maken hebben..maarja, pijn, haat, verdriet en wraak laten het zover komen omdat je het niet meer aan kunt dan..
door al die problemen op te kroppen is er een moment gekomen dat ik het niet meer zie zitten..ben elke dag down, verdrietig, hopeloos en boos, (agressie ook omdat ik nooit anders geweten heb), heb zelfs een meisje geslagen op het gezicht en vaak bij de keel vast gegrepen om te wurgen..maar kon het niet..dat is iets wat ik mezelf nooit zal vergeven..ik wil hulp, maar ben bang om hulp te vragen omdat ik er niemand mee wil lastig vallen..
kon ik de tijd maar terug draaien, dan had ik het anders gewild..maarja..nu zit ik hier..met geen vooruitzicht in het leven en hopen dat er een ochtend komt dat ik men ogen niet meer open..het is te pijnlijk om dat allemaal op te kroppen..dus deel ik het nu maar even met de mensen..hopend dat ik ooit de kracht zal vinden om me er uit te slaan en een mooi leven kan beginnen..
maar voor nu...blijf ik er enkel maar over dromen. :(
Datum:
29-05-2011
Naam:
Krisje
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Mijn Ex Vriendin

Haai ik ben een jongen van 18. ik had een vriendin waar ik veeeeeel op gaf/geef en hield/hou kapot veel van haar en we kennen elkaar al 3 jaar en 2 jaar officele relatie. alles ging goed tot haar ouders besloten om te scheiden. ze deed laatste tijden heeel erg droog en ze had geen zin in mij elke keer als ik met der wou praten werd ik afgezeikt en had gewoom geen zin in mij. en zij zei keertje dat ze niks voor me voelde en ze liet me met pijn achter na 2 weken op mijn verjaardag kwam ze naar me huis en had ze gezellig kaarsjes aan gedaan en toen ik thuis was ging ze mij mee verrassen en zei dat ze spijt van had en dat ze mij terug wou omdat mijn gevoelens heel sterk voor der zijn heb ik haar terug geaccepteerd maar na een maandje weer deed ze weer heel droog en ik zei tegen der dat ik dat neit leuk vind en toen zei ze ja ik vind dat we uitelkaar worden gegroeit.... dus tis beter dat we beide onze kant opgaan. nu zit ik hier met pijn met verdriet met der fotos en gedachten. en ze gaat elke dag uit en heeft ze lol terwijl ik hier met pijn zit en als mensen tegen haar zeggen van ja waarom doe je dit zegt ze dnek je dat het van mij kant makkelijk is? maar als ze van me houd of om me geeft waarom komt ze neit terug waarom moet ze zo doen. ik ben het zat ben mijn ouders ook zat ik ben iedereen zat ik wil gewoon dood dat lijkt me het beste zeg aub hoe ik het beste dood kan gaan zonder pijn en het leifst in slaap vertel me aub. xxx een 18 jarige jongen met gebroken hart
Datum:
29-05-2011
Naam:
Gebroken hart
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

wat nu

hoi

ik voel me zo stom en denk de hele tijd aan heeft het leven wel zin voor mij zou het leven van mijn ouders en vrienden beter zijn zonder mij. ik weet eigenlijk niet pressies hoe ik me voel en ik weet dus ook niet hoe ik het moet schrijven maar ik doe het maar zoo
Datum:
28-05-2011
Naam:
leven
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

vechten!

Blijf vechten voor wat je dierbaar is,maak keuzes in je leven,streef naar je dromen
je kan dingen waarmaken zolang je erin blijft geloven.
Ookal zie je alles zwart en is er geen lichtje meer te zien,blijf toch vechten want op een dag zal alles beter worden.
En natuurlijk lukt dat niet op een paar dagen,of een paar maand,misschien zelf niet in een jaar,maar het zal je lukken als jullie het zelf allemaal willen.
Als je eruit wil graken sta niet op met het gevoel dat je niets waard ben,maar sta op met het gevoel dat het weer een nieuwe dag is met nieuwe kansen nieuwe beslissingen dat je zelf kan maken!
En beslissingen daar draait het rond,denk je dat je depressief bent en er niets aan kan doen? dan zal er ook niets aan te doen vallen.Als je denkt dat het je eens zal lukken,(maar natuurlijk weet je niet waneer) dan moet je er ZELF aan werken,zelf je eigen positieve moed inspreken,iemand anders gaat dat niet in je plaats doen.En ook al denk je dat je dat zelf niet kan,iedereen kan het,want mensen zijn nu éénmaal sterker dan ze zelf denken.stapje per stapje zal het jullie lukken.

groetjes een meisje dat zelf al heel veel heeft meegemaakt en er nog steeds niet uit graakt. maar zo zie je,ik geloof er nog steeds in!
Datum:
28-05-2011
Naam:
Steffie
Leeftijd:
16
Provincie:
België

waarom

dit is een bericht voor iedereen die het niet meer ziet zitten.

hoi ik ben harry ben een jongen van 38 jaar ik heb zoiets alles meegemaakt vader verloren veel relatie's kapot gegaan aan drugs gezeten noem het maar op maar jongens en meisjes denk eens na waarom zouden jullie je leven geven voor iets zoals relatie problemen of ruzie's of wat dan ook pomp jezelf op en geniet nou van je leven vecht ervoor denk echt aan jezelf en niet aan een ander ik zelf ben ook nog eens vast genomen omdat iemand me beschuldigde van ernstige misdrijf heb toen 30 dagen zware straf gehad geen tv geen radio geen lezen gewoon een hokje van 3 bij 3 wist echt niet weke dag het was toen dacht ik ook zo waarvoor leef ik nou toen ben ik vrijgesproken en ben hulp gaan zoeken alles bij elkaar was voor mij ook teveel later bleek de hulp wat ik kreeg niks te helpen ben ik zelf goed na gaan denken dacht bij me zelf jongens fuck jullie mij krijg je niet klein ik ga me familie geen pijn doen omdat ik dan van me problemen af ben zo werkt het niet ik ben nu ook alleen maar heb het echt naar me zin heb 2 jongens en 1 dochter tussen die tijd gekregen nu bezef ik het pas het leven kan wel mooi zijn als je echt ervoor gaat wil nog 1 ding zeggen ga niet voor een jongen je leven geven en zo is het met alles denk echter aan je zelf dan komt het echt wel goed zet nu je knop om en vecht je eruit zo heb ik het gedaan
dit is echt geen onzin het helpt je zult zien dat het beetje voor beetje beter gaat gr harry
Datum:
28-05-2011
Naam:
harry tobben
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

meegemaakt

hoi ik wilde ook iets kwijt woon nu ruim
5 jaar in rotterdam
ik heb nog nooit zoveel zelfmoorden mee gemaakt vanaf ik hier woon heb nu pas nog 2 zelfmoorden mee gemaakt 1 in zuid en 1 bij de euromast alle 2 mensen gesprongen van het hoge gebouw in 3 weken tijd waarom vraag ik me altijd af waarom moeten mensen hun dierbaren zoveel pijn doen omdat die gene van zijn leven beroof hij is er niet meer maar de pijn blijft bij de familie ook de mensen erom heen die het mee maken zoals ikke heb ze zien liggen is echt geen plezier om te zien hoe iemand erbij ligt ik zelf heb ook zoveel problemen maar zal echter nooit mezelf van me leven beroven
hoop echt dat veel mensen na zullen denken voor ze zoiets doen en hulp gaan zoeken voor ze iets gaan doen
Datum:
28-05-2011
Naam:
harry tobben
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.