Levensverhalen (pagina 5)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zo moe

ik ben moe. wil niet meer alles wat ik doe is kritiek op. voel me nooit gesteund zeker niet gewaardeerd ben een probleem en een mislukking .
wat doe ik hier nog

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Weet dat praten helpt om tot de oorzaak van je problemen te komen. Je mag ons altijd een berichtje sturen via onze contactpagina.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-08-2023
Naam:
peter
Leeftijd:
51
Provincie:
Groningen

Kapot van liefdesverdriet

Ruim vier jaar geleden raakte ik vlak voor mijn 30e na een gelukkig leven voor het eerst depressief. Na verkeerde online beleggingen raakte ik financieel alles kwijt en kreeg schulden. Puur daardoor kwam ik in een depressie. Ik was suïcidaal en zocht professionele hulp.

De depressie heeft 7 maanden geduurd, daarna werd ik weer gelukkig en kon ik weer genieten van het leven. Aan de hulp had ik niets, het was vooral de tijd die het deed slijten. Ik kwam uit de schulden, kon weer wat sparen en kocht vorig jaar een mooie chaletwoning die nu staat bij mijn familie op een voormalig boerenerf. Later ontmoette ik de liefde van mijn leven. Ik vertelde al snel eerlijk wat er allemaal was gebeurd, dat voor haar geen issue was. Samen hadden we genoeg mogelijkheden. We hielden intens van elkaar en waren zielsgelukkig met elkaar zoals we nog nooit eerder hadden ervaren. Altijd hebben we het leuk gehad en de tijd samen ging altijd veel te snel. In de zomervakantie zouden we gaan samenwonen. We deelden de droom van een huisje boompje beestje, wouden met elkaar trouwen en voor een gezinnetje gaan.

In de meivakantie gingen we met haar familie op vakantie voor het huwelijksjubileum van haar ouders. Zondag 7 mei, daags na terugkomst beëindigde ze opeens de relatie. 😢 Opeens zouden we te verschillend zijn en had ik die week geen connectie met haar familie, dat was de reden. Dit terwijl er niets was voorgevallen en ik altijd uitstekend met mijn schoonfamilie overweg kon. Drie weken eerder kreeg ik van mijn vriendin nog een liefdesboekje waarin stond dat ik het licht in haar duistere tunnel was en ze hoopte op nog vele jaren. Echt ruzie hadden we zelfs nooit gehad. Het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Drie dagen later, op een vrije middag toen zij aan het werk was, zette ik haar achtertuin vol met bloemen, ballonnen, foto's en andere romantische prullaria. Daarbij liet ik een wanhopige brief achter. Natuurlijk was dat stom van mij, ik was nog te emotioneel en dacht niet aan de negatieve gevolgen. Ik wou alleen laten zien hoeveel ik van haar hield en alles voor haar over had. Het was een goedbedoelde stommiteit van een man met een gebroken hart. Maar zij bij thuiskomst appte ze te zijn geschrokken en zich onveilig te hebben gevoeld. Ze wenste me nog het beste maar zei nooit meer contact te willen en blokkeerde mij daarna overal. Drie dagen nadat ik naast haar wakker werd en nog dacht met haar oud te gaan worden was ik opeens verbannen uit het leven van de liefde van mijn leven.

Sindsdien ben ik weer hartstikke depressief. Daarnaast kreeg ik nog wat financiële tegenslagen voor de kiezen waardoor ik weer in de schulden zit. 34 jaar, levend in een chalet en schulden. Mijn kinderwens kan ik nu wel definitief vergeten. Op zo iemand zit niemand te wachten en om opnieuw op te bouwen voor een huisje boompje beestje ben ik te oud. Ik zie mijn leven als mislukt en voel mij de grootste loser ter wereld. Elke seconde van de dag denk ik nog aan mijn ex-vriendin. Het gemis is ondragelijk en elke dag wanneer ik wakker wordt beland ik weer in een hel. Slapeloosheid, spanning, hoofdpijn, buikpijn, darm- en maagklachten zijn aan de orde van de dag. Ik ben al 10kg afgevallen door de stress. We zijn bijna drie maanden verder maar de pijn en verdriet van het gemis van mijn ex-vriendin wordt alleen maar erger. Door mijn situatie zie ik ook geen uitweg. De droom van een eigen gezin is weg. De depressie is nog veel erger dan vier jaar geleden. Elke dag ben ik suïcidaal. Ik weet al hoe ik er een eind aan wil maken. Maar dat kan ik mijn ouders en zusje niet aandoen, ik houd van hen en dat is wat me er tot nu toe nog van weerhoudt.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat moet dat heftig zijn om zo uit het niets in de steek gelaten te worden. Zeker met zo'n vage reden. Het voelt nu misschien niet zo, maar met 34 jaar ben je echt nog best jong. Het komt meer voor dan je denkt dat mensen pas later de liefde van hun leven vinden. Het kan echter lastig zijn om dat op dit moment ook zo te zien.

Het is aan te raden om erover praten en hulp te zoeken, want dat helpt echt (aannemende dat je in geval van hulp zoeken ook daadwerkelijk de hulp krijgt die je nodig hebt). Je bericht hier is in ieder geval sowieso al een goede stap.

Probeer daarbij ook de buitenlucht op te zoeken en gezond te eten. Het is een namelijk stuk lastiger om er bovenop te komen als je naast je psychische klachten jezelf ook lichamelijk verwaarloost. Je moet het nu juist van de kleine dingen hebben die eraan bij dragen om het leven weer draagbaarder te maken.

Weet dat God met een ieder wil zijn die zich voor Hem openstelt.

Stuur ons gerust een bericht als je verder wilt praten. Geef niet op!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
29-07-2023
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
34
Provincie:
Overijssel

Alleen, ongelukkig

Zal het kort houden … 2 mislukte huwelijken achter de rug .. 2 zoons uit eerste huwelijk…. Lang anti depressiva geslikt … mee gestopt omdat ik mij er niet beter door voelde … oudste zoon heeft alle contact met mij verbroken.., boos omdat ik geen ad meer slik … heb obv huisarts afgebouwd …. Ik voel me slecht … alleen… verdrietig… heb er geen zin meer in… het is dat ik nog een hondje heb die ik niet achter wil laten maar anders - voel me niet blij meer … mijn leven is een grote mislukking …

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Wat lastig dat je je niet goed voelt en ook geen uitweg ziet. Weet dat er altijd dingen zijn die je nog kunt proberen. Wanneer een bepaald type antidepressiva niet werkt, kan het zomaar zo zijn dat je bij een ander soort juist wel veel baat hebt. Goed om te vermelden is dat een antidepressiva het daadwerkelijke probleem (deels) kan onderdrukken, en het lastiger kan maken om het bij de kern aan te pakken.

Erover praten en psychische ondersteuning krijgen is één van de effectiefste dingen die je kunt ondernemen, ook al voelt dat nu misschien helemaal niet zo. Zo krop je niet alles op en kunnen er nieuwe wegen geopend worden.

God heeft Zijn Zoon gegeven om in onze plaats de prijs te betalen voor onze zonden. Wanneer we op Hem vertrouwen kan Hij ons rust geven. Is alles hierdoor opgelost? Nee, maar het kan wel perspectief bieden om te weten dat we er niet alleen voor staan en God met ons is.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
28-07-2023
Naam:
Maria
Leeftijd:
67
Provincie:
Zuid-holland

Op naar een volgend leven

Hoi,

Ik heb eigenlijk niks te klagen.

Mijn lichaam is over de rooie. Er is hevige onrust, dit kanaliseren is in dit lichaam niet meer te doen.

Na 35 jaar druggebruik ging ik mijn leven weer herpakken. Dat deed ik met yoga en lichaamswerk. Het ging even best goed, tot ik stopte met antipsychotica, ik uit balans geraakte, steeds harder ging werken en uiteindelijk mijn onderrug heb laten exploderen tijdens yoga. Sinds die tijd kan ik spanning niet meer aarden, Het 'elektrische systeem' van de ruggengraat is onderbroken zodat ik constant onder spanning sta.

Ik heb grote hoogten gezien, diepe dalen, heb momenten van verlichting gekend. En geëindigd als een elektrisch stuiterkonijn die de verbinding met de aarde, lichaam en de wereld is kwijtgeraakt.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat moet dat enorm onprettig zijn als je lichaam tegen je werkt. Weet dat je er niet alleen voor staat!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
27-07-2023
Naam:
Piet
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

Iemand advies?

Ik snap het niet. Waarom wil ik uit het leven stappen? Sinds mijn opa, mijn grootste steun overleed ging het allemaal anders. Ik begon me verdrietig te voelen, ik begon me eenzaam te voelen. Toen ik naar de middelbare school ging was ik altijd al een buiten beentje, vooral in de eerste klas. Ik ben van school veranderd toen ik naar de tweede ging, ik kreeg een hechte vrienden groep etc. Er was een jongen in de klas die ik leuk vond, uiteindelijk vond hij mij ook leuk, en namen we een relatie. Mijn vrienden accepteerden dat niet en lieten me in de steek. Daar begon ik echt neigingen van te krijgen. Ik begon me zelf te snijden. Ik vertelde alles tegen hem, dat ik mezelf sneed, over de scheiding van m'n ouders en zelfs over m'n zelfmoord neigingen. Na 3 maanden in die relatie gezeten te hebben begonnen m'n vrienden weer tegen me te praten, ze zeiden dat we weer vrienden konden zijn als ik het zou uit maken. Ik maakte het uit. M'n vrienden deden anders en ik miste hem. ik werd depressief en heb een over dosis genomen. Helaas heeft het niet gewerkt. Een tijdje later toen ik moest sporten en me ging omkleden zag m'n moeder m'n snij wonden, ze stuurde me naar een therapeut. Ik vond t niet leuk en fijn en nam opnieuw een over dosis. Helaas, weer niet gewerkt. En nu praat ik stiekem met m'n ex en probeer een goeie vriendin te zijn. Ik zie het niet meer zitten.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot zeg dat je je zo voelt. Probeer je te omringen met de mensen die echt om je geven. De vrienden die niet accepteren dat je een relatie krijgt zijn geen echte vrienden, en willen mogelijk alleen maar gebruik van je maken. Als het er op aankomt zijn ze er niet voor jou.

Weet dat praten echt helpt, al kunnen de eerste paar stappen erg lastig zijn, waardoor je dat nu misschien nog niet zo ziet. Dat is iets waar je doorheen moet. En mocht het echt niet klikken met een therapeut, dan zou je dat kunnen aangeven aan je moeder en een andere therapeut zoeken.

Bedankt voor je verhaal. Je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen om verder te praten! Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-07-2023
Naam:
Lieve?
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het niet meer.

Ik heb 6 jaar geleden een zwaar verkeersongeluk gehad. Heb daarna in coma gelegen en een revalidatie traject gevolgd om nog een beetje te kunnen bewegen en lopen. Heb daarna heel hard moeten vechten om weer mee te kunnen draaien in de maatschappij. Ik heb nooit meer iets gehoord van de veroorzaker van het ongeval. Van het ene op het andere moment is mijn leven kapot gemaakt. Ik kon niet meer met mijn kinderen spelen leren fietsen en dergelijke gewoon moeder zijn. Mijn werk ging niet meer, een stukje wandelen met de hond in het bos etc. Uiteindelijk mijn leven toch redelijk op de rit gekregen. Alles op eigen kracht moeten doen samen met mijn man. Het klinkt alsof het goed gekomen is maar ik ben dood ongelukkig ik weet niet waarom. Ik denk verschillende keren per dag aan zelfmoord. Niet of maar hoe ik het moet doen. Dan is er een win win situatie omdat ik van het leven verlost ben en de wereld van mij.
Dit gevoel wordt sterker misschien een retorische vraag maar wat moet ik doen? Door blijven tobben met een klote gevoel en een hoop pijn of toch de knoop definitief doorhakken?

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot zeg dat je je zo voelt door alles wat je hebt meegemaakt. Zelfmoord is volgens ons inderdaad nooit de oplossing, al voelt dat misschien soms wel zo. Doorgaan in de sleur van het leven is echter ook niet altijd bevorderlijk. Misschien ben je toe aan iets heel anders, om je leven om te gooien en je in te zetten voor het onrecht in te wereld, om maar wat te noemen.

Je gelooft misschien niet, maar weet dat God met een ieder wilt zijn die zich oprecht voor Hem openstelt.

Hou vol!

Datum:
13-07-2023
Naam:
Femke
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

Ik weet het niet meer

Iedereen haatte mij altijd sinds groep 1 op de basis school ze gingen mij aanstaren en steeds werd erger ze gingen mij allerlei dingen noemen slaan schoppen en ik heb ook zus met beperking ik ging toen keer schoolplein na school op met haar daar te spellen ze gingen allemaal dingen zeggen en takken gooien maar ik wou dat ze geen pijn kreeg en toen ging ik voor der staan en liepen we naar huis en toen kwamen ze met hand vol met takken achter ons aan gefietst en gooiden ze en sinds toen werd ik verder gepest dat ik ook beperking had en zo eruit zag en de laatste week toen ik op die school in groep 8 zat ging een meisje weer wat zeggen toen douwde ik haar tegen die kast niet eens hard ik kreeg natuurlijk weer de schuld en toen ik 1e klas met nieuwe meiden enzo was begin gezellig en gingen tiktok’s in pauze maken en toen gingen ze allemaal dingen achter me rug om zegge en werd ook ruzie s daar door 2e klas zelfde gezeik maar iets minder maar nu is het thuis weer erger me ma noemt me ook een kut jong enzo en mn andere normale zusje van 8 zegt allemaal dingen die niet waar zijn kreeg ik weer gezeik en weer en ze word ook heel snel boos op mij terwijl ik niks doe of perongeluk iets laat vallen daarom ga ik meestal met me pa mee werken dan heb ik minder gezijk en er zijn mensen overleden waar om ik gaf en heel veel mensen boeien mijn leven ook niet ik wil eigelijk gewoon bos vlakbij in gaan en nooit meer uit komen nooit meer terug
Datum:
13-07-2023
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Reactiegraag

Het leven is gewoon vervelend. Word zelf gepest en heb en lastig leven achter de rug.
Mijn ouders hebben ruzie sinds ik 2 was en hebben een vechtscheiding gehad. Ik woon nu bij mijn moeder
Het gepest stopt maar niet het is tijd dat ik eruit stap

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot zeg dat je je zo voelt en dat je gepest wordt. Misschien vind je het lastig, maar probeer eens iemand te vinden die je vertrouwt aan wie je je situatie kunt vertellen. Dat kan niet alleen opluchten, maar opent ook deuren om weer op weg geholpen te worden. Dat maakt het vooruitzicht voor de toekomst weer iets positiever.

Niemand is het waard om gepest te worden, ook jij niet. Geloof niet in de leugen dat dat wel zo zou zijn.

Hou vol en je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
28-06-2023
Naam:
Henkie
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Eenzaam

Voel me al een lange periode eenzaam en alleen. Of ik met niemand kan praten over mijn problemen waar ik mee zit. Heb een relatie van dik 2 jaar, maar wil hem niet alles opzadelen omdat hij met zijn eigen problemen sukkelt. Woon momenteel nog thuis, Ouders tonen nooit interesse hoe het met mij werkelijk gaat. Willen eigenlijk zo snel mogelijk mijn kamer hebben voor het huis te kunnen verbouwen. Enige wat mij afleid is vaak films of series kijken. Alleen liefste praat ik met iemand even eens goed erover of geknuffeld. Zit vaak in bed in stilte te piekeren en te huilen. Slaap slecht de laatste maanden. Kras mezelf wel eens met mijn nagels en weet dat het niet goed is. Voor ik het weet heb ik het al gedaan en heb er al een paar littekens van over. Voel me zwak. Niks waard. Wil naar een betere wereld. Voel me hier niet gelukkig. Als ik even in een film zit voel ik me ook even weg van deze wereld, alleen dat gevoel is maar voor even. Wat doe ik hier nog, zonder me vriend in mijn leven voel ik me hier doelloos voor te leven.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat naar dat je het idee hebt dat je niemand hebt om te praten over waar je mee zit. Weet dat er altijd mensen zijn die naar je willen luisteren. Ondanks dat je vriend ook zijn eigen moeilijkheden heeft, denk ik dat het goed is om het toch bespreekbaar te maken met hem. Zo kunnen jullie elkaar bijstaan, wat denk ik een gezonde insteek is voor een relatie.

Mocht dat toch nog niet helemaal lukken zou je ook eens een afspraak met de huisarts kunnen maken. De huisarts heeft vaak een psycholoog in dienst die er speciaal is om mensen bij te staan in hun problemen.

God is met je en weet dat je ons altijd een berichtje mag sturen als je verder wilt praten.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
27-06-2023
Naam:
Moviefreak
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Lees

Geachte lezers
Ik schrijf dit omdat menig jeugd/ mensen kampen met " problemen" dogma's, ouders die de wil op leggen om te presteren in de maatschappij.

Geef nooit op het leven heeft mooie dingen.
Ik zal mijn levensverhaal vertellen

Ooit gehoord van ritueel satanisch misbruik? Mk ultra?

Ik heb in een kindertehuis gezeten waar dit gebeurde, we werden in kooien gestopt en misbruikt, geslagen en verkracht dag in dag uit. Thuis werd ik mishandeld en misbruikt . Hierin zag ik de warr kant van het slechste in de mensheid zelfe.
Ikzelf werk als pedagoog en heb meerdere levenswegen bewandeld, zo ook mooie mensen ontmoet en mensen die je confronteren met jezelf. Ik heb jaren lang therapie gehad om "normaal" te functioneren. Mijn zus loopt met disciocatieve persoonlijkheden, en met een godheidswaan. Hierdoor is contact gevaarlijk en hopeloos om te onderhouden ook voor m'n naasten. Maar nu 44 jaar verder blijkt dat ik autistisiforme en adhd heb, dit maakt dat mijn dagen 48 uur duren, en ik super perfectionist ben, in m'n puberteit wilde ik ook uit het leven stappen, de vraag is nu hoe komt dit?

Ten eerste je word omringt door negatieve mensen die je negatieve gedachten / spiegel versterken, hierdoor heb ik besloten mensen in mijn leven toe te laten waar ik wat aan heb niet andersom, dus geen parasieten en narcisten, als je veranderd zullen mensen wel luisteren naar je levens motto s en je bucket list.
Mensen in de westerse wereld betrekken zich naar een dokter en leren niet dat het probleem intern zit. De westerse wereld pakt je probleem vaak extern op, praten, medicinale pillen , die juist een neven effect kunnen hebben, of juist je problemen kunnen extraheren.

Als ik mensen vertel over mijn leven, dan begrijpen ze dat niet, of zeggen ja hoor, ik heb kinderen en adolescenten, door m'n misbruik gezien door hun versterking van hun demonen, gesloten zitten in dit systeem, opgenomen in een kliniek. Graag wil ik mensen helpen bij het lezen van m'n levensverhaal, denk om de mensen die je tegenkomt want iedereen in je leven is een spiegel naar jezelf.

Maar affain, ik heb nu de mooiste en liefste vrouw ooit ontmoet, en ik ontmoet alleen meer mooie mensen, met m'n rug naar het verleden is met je gezicht naar de toekomst.

Toen ik 30 was ontmoete ik mijn oom, ik had hem jaren niet gezien hij reisde veel, ik wilde met hem een bedrijf opstarten, dit was gelukt, tevens was m'n oom een boekhouder en ook de mijne, onwillig hoe naïef , ik nam hem blindelings in vertrouwen, het bleek mijn oom had me opgelicht vanaf dag 1. Ik bleef met een schuld van 170000 euro zitten, deze heb ik gelukkig door een sterke mind set en hard werken afbetaald. Ik zocht daarna een baan in de bewindvoering, dit was gelukt , ook hier heb je te maken met mensen die problematische schulden hebben, gecreëerd door derden of door hun eigen levens keuzes,

De kunst van het leven is dat je hoe moeilijk het is je mensen tegen komt met een reden, ik kwam erachter dat ik nog niet assertief genoeg was, en hoe moeilijk dit hoofdstuk weer was , we , ons er doorheen hebben geslagen.

De demonen zullen altijd op je pad komen.
Nu heb ik een baan ik luister naar mensen hun verhaal en geef advies ik studeer rechten en hoop mede met deze opleiding dat elk mens op aarde en in Nederland op moet komen voor zijn haar geluk, wijsheid is een geschenk en kennis is macht , gebruik het goed zodat misbruik nooit op je pad komt in welke vorm dan ook.

Ik heb mijn demonen aangevochten ik hoop dat jullie blijven leven en de kleine dingen mooi vinden in het leven , ik kan al genieten van een regendruppel op een blad juist omdat slachtoffers van ritueel misbruik niet oud worden.

Je lichaam is een kennisbron, het voelen van pijn en liefde , elke frequentie van woorden, negatief en positief kunnen je cellen opslaan, je dna kan dit meegeven aan je kinderen, wees je bewust dat liefde de sleutel is om je ogen te openen naar een nieuw alter waarbij je de mooie dingen in het leven zult zien en waarderen.

Het vinden naar nieuwe mensen kost maar even , jezelf wijsheid en jezelf kennen duurt een leven. Het leven is kort geniet van elke seconde want in een volgend leven mag je alles over doen maar dan nog mooier.

Zelfmoord is de weg naar een reïncarnatie naar een volgend leven waarbij je het nog een keer over mag doen.
Deze wijsheden leer je niet op school, noch van je ouders maar diep van binnen weet je dat er meer is wat het menselijk lichaam kan, je hersenen zijn een bron van uiteindige opgeslagen data, coping meganisme s , maar ook waarbij jij kan bepalen hoe je raam naar de wereld is,
Stop met negatief zijn en begin klein want alles verandert bij jezelf en als je dat kan , kan je alles! Succes toppers
Datum:
22-06-2023
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
44
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.