Levensverhalen (pagina 9)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen toekomst zien

Op mijn 13e verloor ik mijn moeder. Ze maakte waarschijnlijk een inschattingsfout in het verkeer en reed frontaal op een trekker in. Mijn vader kon in de 2 jaar daarna zijn emoties niet onder controle houden en gooide dan met alles wat er in huis stond. Hierdoor heb ik op deze leeftijd nog steeds last van angst zodra hij boos word.

Ook is er thuis altijd gezeik. Iedere dag opnieuw moet ik dat weer aanhoren en heb het een paar jaar lang kunnen accepteren maar heb nu een punt bereikt dat ik het echt niet meer kan hendelen.

Ik ontmoette daarna iemand die heel veel om mij leek te geven maar uiteindelijk echt totaal niet. Door hem raakte ik echt heel bijna verslaafd aan drugs.

Ondertussen ben ik bezig met een opleiding maar er zit zo ontzettend veel tegen en de examens willen ook maar niet lukken. Ik zit in het laatste jaar nu en de meeste uit mijn klas zijn al klaar maar ik loop zwaar achter. Ik heb bij een aantal examens mijn herkansingen van school al gehad maar moet de volgende examens zelf betalen waardoor ik financieel krap kom te zitten.

2 weken geleden zat ik er zo erg doorheen dat ik daadwerkelijk een poging heb gedaan om mijzelf om te leggen wat dus mislukte. Toen baalde ik er van maar ben er nu wel blij mee dat het mislukte. Ik heb vrienden die zielsveel van me houden en ik kan hun die pijn niet aan doen.

Ik voel me een totale mislukking. Ik breng meestal alleen maar ellende met me mee. Alles moet ook altijd moeilijk of niet gaan bij mij. En toch word er altijd zoveel verwacht van me. Ik ben er klaar mee, ik kan echt niet meer!
Maar ookal zie ik helemaal geen toekomst, en gaan de dingen totaal niet goed, ik wil wel vol blijven houden voor de mensen die wel van me houden. Ik ben er wel bang voor dat het weer echt te veel word allemaal en dat ik opgeef…

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Mrs Nobody, en eigenlijk is dat helemaal geen goeie naam voor je want ook jij bent iemand met gevoelens en verlangens. Jij en ook je vader hebben een trauma meegemaakt, en ook nu kun je je denk ik nog heel alleen voelen door alles wat er gebeurt. Gelukkig heb je ook positieve vrienden om je heen. Heb je er aan gedacht hoe goed het zou zijn om samen met een therapeut te zoeken naar een uitweg ? Een manier vinden om alles wat er gebeurd is en nog steeds gebeurt een plekje te geven ? Mail ons, wij kunnen je helpen een goede therapeut te zoeken! Veel sterkte, geef niet op, je staat er niet alleen voor.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
26-04-2023
Naam:
Mrs. Nobody
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Hersenletsel, chaos

Ik wil dood. Ik heb hersenletsel. Dromen van vroeger gaan kapot. Ik heb constante chaos en hoofdpijn. Mijn huurcontract loopt af. 1 mei moet ik mijn bus uit. Ik blijf vechten maar ik weet niet hoe lang nog verder.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Ubo dat is heel heftig voor je ... hersenletsel, je huis uit ... ik ken je niet, maar toch wens ik voor je dat er oplossing voor je komt., dat je er niet alleen voor staat.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
25-04-2023
Naam:
Ubo
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-holland

.

Hallo, mijn naam is sophie en ik ben 13 jaar oud
ik ben nog maar heel jong, alleen toen ik nog maar 10 jaar oud was ben ik verkracht door iemand waar ik vrienden mee was. ik was altijd al wat ouders voor mn leeftijd en zag er ook anders uit. er is wat gebeurd met mn vader en en moeder en dat was in de tijd dat dat gebeurde. dat heeft me heel veel pijn achtergelaten. ik heb adhd en mogelijk add en mijn ouders laten het nu onderzoeken. ik krijg therapie maar ik heb niet verteld dat ik heel erg zit met zelfmoord gedachtes. ik vind het heel moeilijk erover te praten en ik durf dat niet. sinds dat is gebeurd 2 jaar geleden heb ik altijd moeite gehad met erover te praten. ik heb nooit vrienden gehad en als ik ze had was het in die groep van die jongen. ik heb altijd aandacht gewild en nu nog steeds. ik laat me gebruiken voor dingen voor andere mensen te doen zolang ik maar vrienden heb. thuis word ik door mn zus uitgelachen en verteld dat ik aandacht te kort heb door mn ouders. ze vinden het wel heel erg maar in plaats van me er daadwerkelijk bij helpen isoleren ze me nu van de enige vrienden die ik nog heb. ik heb niemand anders. ik ben zo stik alleen en als er mensen met me omgaan dan is het om me te gebruiken. elke keer bij het avond eten krijg ik gezeik naar mn hoofd en schreeuwen ze dat ik geen zelfrespect heb. Ik wil niet meer.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot zeg dat je je zo voelt en dat je thuis ook nog eens je zus tegen je hebt. Heb er erg in dat mensen die alleen met je om gaan om je te gebruiken geen echte vrienden zijn en daardoor alleen maar negatieve invloed op je kunnen hebben. Misschien dat je ouders je daarom op afstand proberen te houden van hen.

Het is niets om je voor te schamen om weinig vrienden te hebben. Beter 1 goede vriend dan veel neppe "vrienden".

Ik raad je aan om open te zijn naar de mensen die je willen helpen over wat je is aangedaan toen je 10 was. Dan kunnen anderen misschien beter begrijpen waarom je soms op een bepaalde manier reageert. Daarnaast kan het erover praten erg opluchten, ook al voelt dat nu misschien niet zo. Hoe lastig dit ook is, wij geloven dat je het kunt.

Weet dat God met je is en dat ook jouw leven waardevol is.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
24-04-2023
Naam:
Renee
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Eenzame stress

Voel me vaak eenzaam, woon door tekort aan woningen nog thuis, vroeger op school veel gepest. Vaak voor lelijk eendje van de klas uitgescholden. Nooit hoorde ik bij de klas, altijd een buitenstaander. Na middelbare school wel wat vrienden gehad buiten mijn eigen klas.
, maar nooit echt over mijn problemen durven te praten. Mijn broer was een probleempuber, ik kreeg nooit echt de aandacht thuis. Ik ben autistisch en heb dyslexie en dat maakt mij zo onzeker over mijn keuzes. Mensen hebben misbruik van mij daardoor gemaakt. Ik ben aangerand toen ik onder de 18 was, op heden weten mijn ouders en huisarts van niks. Schaam me en voel me vies. Vaak hier ook nachtmerries en huilbuien van. Nu werk ik in een sector waar ik niet voor geleerd heb, maar mij wel thuis voel en respect met mij word omgegaan. Ze zijn blij met mij op het werk, al heb ik wel om mijn uren moeten vechten waar ik nu voor werk. Ik zit niet graag thuis, omdat ik dan het meeste pieker. Ondanks het werk tevreden over mij is, ben ik alsnog niet tevreden over mezelf of ik het niet goed doe, en wil ik het perfect hebben. Ik vind het dan ook best moeilijk als het niet gelukt is hoe het had moeten zijn. Als ik een vermoeiende dag heb gehad en wil erover praten raak ik vaak emotioneel in de stress en wil ik liefste even huilen en een knuffel. Maar van me ouders mag ik niet huilen, past niet bij mijn leeftijd vinden ze. Dus krop ik het op. Durf niet tegen mijn vrienden kwijt als ik met zelfmoord zit. Voel me vaak alleen, of ik er niet toe doe in deze wereld en beter een einde aan mijn leven kan maken.

Groetjes,
Een harry potter fan

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat anderen ook zeggen, je emoties uiten is niets om je voor te schamen. Hopelijk vind je het fijn om je gevoelens hier even van je af te schrijven.

Het is goed om te weten dat het bijna een onmogelijk taak is om alles alleen te doen. Zeker als je als minderjarige een aanranding hebt gehad. Om een dergelijk trauma te verwerken kan het erover praten echt heel erg helpen. Wanneer je ouders van dit voorval op de hoogte zijn kunnen zij mogelijk ook wat meer begrip tonen als je de behoefte hebt om je te uiten.

Mocht je verder willen praten mag je ons altijd een berichtje sturen naar info@zelfmoord.nl of via het contactformulier.

Ook jij doet ertoe!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-04-2023
Naam:
Potterhead
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Het leven is niet eerlijk!

Toen ik 4 was gingen mijn ouders scheiden. Ik bleef bij mijn moeder die me voor alles bang maakte. We moesten ook steeds verhuizen waardoor ik steeds nieuw was in de klas en met gym altijd als laatste overbleef. Toen ik tien was ging mijn moeder opnieuw trouwen met iemand die in een sekte is grootgebracht. Ik werd door hem mishandeld, gekleineerd en zonder pardon uit huis gesleept, ik mocht dan 2 of 3 uur later weer aanbellen om vergeving te vragen. Op de middelbare school werd ik enorm gepest en werden verhalen over mij verzonnen ondertussen werd ik uit huis geplaatst omdat het thuis niet veilig was. Ik ben zonder diploma van school gegaan waar ik nu nog last van heb. Ik ontwikkelde een angststoornis en kon/kan mezelf niet verkopen tijdens het solliciteren. Ik ben nu in de dertig en heb geen zin meer om verder te leven, maar de dood vind ik ook eng omdat je niet weet wat er hierna is en ik geleerd heb dat je je kruis moet dragen. maar mijn leven nu is door de eenzaamheid ook ondraaglijk. Ik heb van alles geprobeerd om socialer te worden maar ik ben er achter gekomen dat ik geen mensen kan verdragen. Ik wil alleen nog slapen. Iets wat me ook tegen houd is dat de mensen die mij pestten en dwars zaten als vertier voor hunzelf, nu vrolijk leven met een goed betaalde baan en veel gezelligheid om hun heen (laat ik niet over hun studententijd beginnen die ik zelf heb gemist) niet beseffen wat ze me vroeger hebben aangedaan en samen met hun geliefden zichzelf goed vinden en sommige zelfs een baan in de jeugdzorg hebben waar ik echt naar van wordt.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Wat rot dat je zo'n slechte jeugd hebt gehad en ook geen plek had waar je je veilig voelde. Heb je ooit professionele hulp gehad om je trauma's te verwerken? Dat is in ieder geval aan te raden. Als dat je nog een stap te ver is kan het al wat opluchten om er alleen maar over te praten met iemand. Als je dit al doet, blijf dat zeker volhouden!

Weet dat je je kruis niet alleen hoeft te dragen en dat we er als mensen voor elkaar kunnen zijn. Wellicht voelt dat op dit moment voor jou niet zo, omdat je misschien dat vertrouwen verloren bent. Iemand die jou in ieder geval nooit zal verlaten is God. Wanneer wij Hem de kans geven om in ons leven te komen, en vertrouwen dat door Zijn Zoon het kwaad is overwonnen, kan Hij ons rust geven. Zijn hierdoor al onze problemen weg? Nee, maar daardoor hebben we wel een stabiele basis in ons leven en een positief vooruitzicht.

Schroom niet om ons nog eens een berichtje te sturen als je nog vragen hebt. Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
22-04-2023
Naam:
Pb
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

Hopeloos

Mijn leven is hopeloos wordt elke dag gepest. Mensen zeggen dingen tegen mij en dat maakt mij onzeker. Ga hierdoor ook steeds minder eten en heb ook geen eetlust meer. Ik heb geen vrienden en leef eenzaam. voel me voor het moment niks meer waard en vraag me af wat de zin in het leven nog is.ik struggle al heel lang met veel dingen sinds vorig jaar mei dus nu al bijna 1 jaar. Ik heb veel trauma's gekregen. Maar niemand kan mij nog redden. Wil echt dood en zo snel mogelijk moet mijn raamsleutel inleveren omdat mijn ouders bang zijn dat ik weg ga en zelfmoord pleeg. Heb al meerdere malen zelfmoord willen plegen en steeds mislukte dit. Ik wil dit niet meer....

Reactie van Zelfmoord.nl

Er is voor iedereen hoop, ook voor jou. Op dit moment voelt dat wellicht totaal niet zo en vind je die gedachte onzin, maar het is wel de waarheid. De dood is niet de oplossing voor je problemen, maar een manier om ervan weg te rennen. Mislukte pogingen zorgen juist voor extra trauma's, en niemand weet wat er precies gebeurt als iemand overlijdt.

Hopelijk lukt het je om mensen om je heen te krijgen die je willen helpen. Wij geloven in ieder geval dat jij als persoon heel wat toe kunt voegen aan het leven.

Weet dat God bij je wilt zijn en ons rust kan geven wanneer wij Hem oprecht de kans geven. Door Zijn Zoon heeft Hij alle zonden en het kwaad overwonnen.

Hou vol en stuur gerust nog eens een berichtje in als je dat prettig vindt!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
13-04-2023
Naam:
Sophie
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

🤷‍♀️

Ik ben bang dat ik de controle over mijn hoofd verlies en het ga doen ook al ben ik nog jong, op school heb ik veel vrienden en kan ik wel lachen maar heb het idee dat ze me niet gaan missen, school geeft me veel stress, maar niemand wil dat begrijpen om dat ik een "kankerbrugger" ben, ik word vaak uitgescholden voor kankerbrugger maar bij mij ligt dat best gevoelig omdat mijn opa daar laatst aan is overleden

Thuis heb ik veel gezeik met mn ouders en is alles mijn schuld ik weet niet wat ik moet doen

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje. Eén van de beste dingen die je kunt doen is om je problemen bespreekbaar te maken bij iemand die je vertrouwt. Op die manier krop je niet alles op en kun je misschien tips krijgen over hoe je bepaalde dingen beter kunt aanpakken.

Als ik je bericht lees denk ik dat mensen je juist wel zullen misschien als je er niet meer zou zijn. Probeer niet toe te geven aan de leugen dat dat niet zo zou zijn.

Je mag ons altijd nog een berichtje sturen. Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-04-2023
Naam:
.
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

emotieloos

ik weet oprecht niet waar ik moet beginnen.

ik heb veel mee gemaakt, misschien is dit wel de aller eerste keer dat ik heel mijn verhaal deel.

het begon allemaal toen ik jong was, ik was altijd een heel blij meisje en ik wist altijd een manier om iedereen op te vrolijken nu nog steeds maar nu anders dan toen.

mensen begonnen misbruik te maken van de liefde dat ik ze gaf, mijn zus heeft mij nooit het goeie liefde laten zien wat ik als kind nodig had of nu nodig heb. ik werd vergeten, toen ik 4 was behandelde ze me alsof ik nog bestond en iets voor haar was, maar toen ik ouder werd had ik geen zus meer. ik moest overal alleen voor staan. ze vernederde me, maakte grappen over me, deed me pijn, beschermde me niet, werd jaloers op me, maakte me klein etc.

Toen ik steeds ouder en ouder werd veranderde mijn blik op het leven heel erg, dat begon toen ik 12 was. mensen begonnen mij te herinneren aan wat mijn zus deed, en elke keer toen ik dat had voelde ik me leeg. ik werd een “aandachts zoeker” genoemd. Hoe meer ik mezelf begon te haten, hoe meer ik meer en meer ging eten door stres, hoe meer ik mezelf sneed, tot nu me 14e. 2 jaar al. me zus zag ooit me littekens en vervolgde toen de zin “kan je het niet ergens anders doen zodat ik het niet hoef te zien?”. Gaf me alleen de motivatie om het meer te doen haha. uiteindelijk zijn dingen erger geworden k ben mensen verloren en heb mezelf echt door hell gebracht met school. misschien haal ik dit jaar niet door me cijfer daal, maar dat komt omdat ik me oprecht verloren voel, en dan zeggen mensen shit zoals “je speelt zielig het slachtoffer rol” terwijl diegene niet weet dat ik vrijwel elke les zit te huilen en mezelf pijn zit te doen zelfs in een les. en niemand heeft het door, niemand. alles dat ik wil is weg van hier nederland, ik wil dingen ontdekken en me oude leven achter me laten, maar hoe kan ik het achter me laten als ik er nooit over heen zal komen? dat weet ik ook niet. fijn om zo te zijn, met niemand om je heen die weet hoe je je voelt. ik wil geen hulp of “medelijden” ik wil mezelf kunnen zijn en dit zware gevoel weg kunnen werken, en hoe hard ik ook probeer het komt altijd terug.
Datum:
10-04-2023
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

niemand gaat me missen

Het gaat heel slecht op school en ik heb geen motivatie dus moet waarschijnlijk een jaar over doen. ik zit in de 2e. Ik heb vrienden maar ik moet me bij hun anders voor doen dan hoe ik ben en ik kan dus ook nooit mezelf zijn anders lachen ze me uit . Thuis gaat het ook slecht, ik kom nooit meer uit me kamer en ik praat niet veel tegen me ouders en wanneer ik tegen ze praat hebben we alleen maar ruzie. Vroeger was ik een paar keer van huis gelopen door alle ruzies. Ik eet ongezond en ik voel me niet meer mezelf. wat moet ik doen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje. Het kan opluchten om er met iemand die je vertrouwt over te praten. Scholen hebben vaak een vertrouwenspersoon waar je een afspraak mee kunt maken. Je zou eens na kunnen gaan of dat op jouw school ook het geval is. Maar het mag natuurlijk ook iemand anders zijn. Het bespreekbaar maken is een goede eerste stap naar een uitweg, ook al voelt dat misschien niet altijd zo.

Minder ongezond eten kan ook helpen. Door een gezondere eetstijl krijg je meer energie en wordt je energie ook beter verdeeld over de dag. Dus hier zou je ook eens kunnen proberen iets aan te doen. Misschien is ongezond eten voor jou op dit moment een manier om met je gevoelens om te gaan, maar op de lange termijn helpt het niet en kan het juist tegen je gaan werken.

Hou vol en je mag ons altijd nog een berichtje sturen!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
09-04-2023
Naam:
.
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Wat is er toch mis met mij

Ik heb het gevoel nooit goed te kunnen doen in mijn relatie, als ik mijn mond hou ben ik te gesloten als ik mijn mening deel ben ik te egoïstisch of te agressief in mijn spreken. Terwijl ik alles zou doen voor die persoon mijn eigen constant weg cijfer maar het is nooit goed genoeg altijd moet ik veranderen en haar respecteren en naar haar luisteren terwijl ik zelf heel de tijd vraag om ook eens naar mij te luisteren, ik ben gecrasht vandaag na het zoveelste verwijt hoe slecht ik ben als dit zo voort gaat weet ik niet wat ik ga doen, voel me voor het moment niks meer waard en vraag me af wat de zin in het leven nog is.
Datum:
08-04-2023
Naam:
Zielige ik
Leeftijd:
36
Provincie:
Oost-vlaanderen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.