Levensverhalen (pagina 9)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

🤷‍♀️

Ik ben bang dat ik de controle over mijn hoofd verlies en het ga doen ook al ben ik nog jong, op school heb ik veel vrienden en kan ik wel lachen maar heb het idee dat ze me niet gaan missen, school geeft me veel stress, maar niemand wil dat begrijpen om dat ik een "kankerbrugger" ben, ik word vaak uitgescholden voor kankerbrugger maar bij mij ligt dat best gevoelig omdat mijn opa daar laatst aan is overleden

Thuis heb ik veel gezeik met mn ouders en is alles mijn schuld ik weet niet wat ik moet doen

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje. Eén van de beste dingen die je kunt doen is om je problemen bespreekbaar te maken bij iemand die je vertrouwt. Op die manier krop je niet alles op en kun je misschien tips krijgen over hoe je bepaalde dingen beter kunt aanpakken.

Als ik je bericht lees denk ik dat mensen je juist wel zullen misschien als je er niet meer zou zijn. Probeer niet toe te geven aan de leugen dat dat niet zo zou zijn.

Je mag ons altijd nog een berichtje sturen. Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
11-04-2023
Naam:
.
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

emotieloos

ik weet oprecht niet waar ik moet beginnen.

ik heb veel mee gemaakt, misschien is dit wel de aller eerste keer dat ik heel mijn verhaal deel.

het begon allemaal toen ik jong was, ik was altijd een heel blij meisje en ik wist altijd een manier om iedereen op te vrolijken nu nog steeds maar nu anders dan toen.

mensen begonnen misbruik te maken van de liefde dat ik ze gaf, mijn zus heeft mij nooit het goeie liefde laten zien wat ik als kind nodig had of nu nodig heb. ik werd vergeten, toen ik 4 was behandelde ze me alsof ik nog bestond en iets voor haar was, maar toen ik ouder werd had ik geen zus meer. ik moest overal alleen voor staan. ze vernederde me, maakte grappen over me, deed me pijn, beschermde me niet, werd jaloers op me, maakte me klein etc.

Toen ik steeds ouder en ouder werd veranderde mijn blik op het leven heel erg, dat begon toen ik 12 was. mensen begonnen mij te herinneren aan wat mijn zus deed, en elke keer toen ik dat had voelde ik me leeg. ik werd een “aandachts zoeker” genoemd. Hoe meer ik mezelf begon te haten, hoe meer ik meer en meer ging eten door stres, hoe meer ik mezelf sneed, tot nu me 14e. 2 jaar al. me zus zag ooit me littekens en vervolgde toen de zin “kan je het niet ergens anders doen zodat ik het niet hoef te zien?”. Gaf me alleen de motivatie om het meer te doen haha. uiteindelijk zijn dingen erger geworden k ben mensen verloren en heb mezelf echt door hell gebracht met school. misschien haal ik dit jaar niet door me cijfer daal, maar dat komt omdat ik me oprecht verloren voel, en dan zeggen mensen shit zoals “je speelt zielig het slachtoffer rol” terwijl diegene niet weet dat ik vrijwel elke les zit te huilen en mezelf pijn zit te doen zelfs in een les. en niemand heeft het door, niemand. alles dat ik wil is weg van hier nederland, ik wil dingen ontdekken en me oude leven achter me laten, maar hoe kan ik het achter me laten als ik er nooit over heen zal komen? dat weet ik ook niet. fijn om zo te zijn, met niemand om je heen die weet hoe je je voelt. ik wil geen hulp of “medelijden” ik wil mezelf kunnen zijn en dit zware gevoel weg kunnen werken, en hoe hard ik ook probeer het komt altijd terug.
Datum:
10-04-2023
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

niemand gaat me missen

Het gaat heel slecht op school en ik heb geen motivatie dus moet waarschijnlijk een jaar over doen. ik zit in de 2e. Ik heb vrienden maar ik moet me bij hun anders voor doen dan hoe ik ben en ik kan dus ook nooit mezelf zijn anders lachen ze me uit . Thuis gaat het ook slecht, ik kom nooit meer uit me kamer en ik praat niet veel tegen me ouders en wanneer ik tegen ze praat hebben we alleen maar ruzie. Vroeger was ik een paar keer van huis gelopen door alle ruzies. Ik eet ongezond en ik voel me niet meer mezelf. wat moet ik doen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje. Het kan opluchten om er met iemand die je vertrouwt over te praten. Scholen hebben vaak een vertrouwenspersoon waar je een afspraak mee kunt maken. Je zou eens na kunnen gaan of dat op jouw school ook het geval is. Maar het mag natuurlijk ook iemand anders zijn. Het bespreekbaar maken is een goede eerste stap naar een uitweg, ook al voelt dat misschien niet altijd zo.

Minder ongezond eten kan ook helpen. Door een gezondere eetstijl krijg je meer energie en wordt je energie ook beter verdeeld over de dag. Dus hier zou je ook eens kunnen proberen iets aan te doen. Misschien is ongezond eten voor jou op dit moment een manier om met je gevoelens om te gaan, maar op de lange termijn helpt het niet en kan het juist tegen je gaan werken.

Hou vol en je mag ons altijd nog een berichtje sturen!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
09-04-2023
Naam:
.
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

Wat is er toch mis met mij

Ik heb het gevoel nooit goed te kunnen doen in mijn relatie, als ik mijn mond hou ben ik te gesloten als ik mijn mening deel ben ik te egoïstisch of te agressief in mijn spreken. Terwijl ik alles zou doen voor die persoon mijn eigen constant weg cijfer maar het is nooit goed genoeg altijd moet ik veranderen en haar respecteren en naar haar luisteren terwijl ik zelf heel de tijd vraag om ook eens naar mij te luisteren, ik ben gecrasht vandaag na het zoveelste verwijt hoe slecht ik ben als dit zo voort gaat weet ik niet wat ik ga doen, voel me voor het moment niks meer waard en vraag me af wat de zin in het leven nog is.
Datum:
08-04-2023
Naam:
Zielige ik
Leeftijd:
36
Provincie:
Oost-vlaanderen

Ik wil dood

Ik zamel geld in voor zieke honden wil iedereen helpen maar het is nooit genoeg het gaat niet goed niet op school niet tuis niet met vrienden ik heb geen vrienden ik ben vaak alleen en kan het maar niet goed doen ik doe mijn best maar het gaat niet ik hoop niet dat veel mensen dit hebben en ik wil zeggen het is nooit te laat om het nog goed te maken 👏😞 en voor alle mensen blijf leven en hou vol en blijf genieten ook al gaat het niet altijd gemakkelijk 👍

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje en je woorden! Hopelijk lukt het jou ook om vol te houden :-). 

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
04-04-2023
Naam:
Kyan
Leeftijd:
10
Provincie:
Utrecht

Ruzie

Door alle ruzies die ik he met mijn vriendin wil ik zelfmoord doen.
Mijn vriendin lijkt soms wel een soort moeder ik moet robloxen met haar en als ik online ben moet ik haar spel doen ik krijg ook steeds de schuld dat ik haar negeer en haar in de steek laat maar dat doe ik niet zij laat juist mij in de steek en dit gaat allemaal van mijn cijfers af door haar heb ik een 3.5 gehaald ik kreeg daardoor op mijn donder van mijn ouders en heb nog meer nijgingen naar zelfmoord ik wil niet meer ik lig elke dag in bed te huilen ik wil niet meer alleen weet niet hoe ik zelfmoord moet plegen ik ben er te bang voir maar ik wil echt niet meer ik kan het ook niet meer ze speelt zoveel de baas en heeft mij zoveel in haar macht dat ik niet meer wil leven ik hoop ook gewoon dat ze blijft zitten en dan komen we niet bij elkaar in de klas en dan kan ik haar ook niet zogenaamd buitensluiten maar dat werkt pas voor volgend jaar en niet voor dit jaar kk kan gewoon niet meer
Datum:
31-03-2023
Naam:
Lory
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

mijn verhaal

ik struggle al heel lang met veel dingen sinds vorig jaar mei dus nu al bijna 1 jaar. Ik ben vroeger erg gepest en heb trauma's gekregen en werd soms wel in elkaar geslagen maar dat was in groep 7/8. Nu zit ik bij het einde van de 2e klas en het begon eind eerste klas. Ik had veel thuis problemen, school ging heel slecht, ik verloor veel vrienden en heb nog meer trauma's erbij gekregen. Ik begon me zelf te haten. begin mij heb ik voor het eerst zelf beschadiging geprobeerd en ben daar verslaafd aan geworden. ben er nu helaas nog steeds mee bezig. Ik heb veel littekens helaas. 3 maanden na me eerste keer kwam er een docent achter en moest op gesprek me ouders zijn vervolgens gebeld. Ik ben paar weken later op therapie gegaan wat niet hielp.Toen begon de zomervakantie en het werd erger. de eerste dag van de 2e klas was al een hell. Ik at helemaal niks de eerste week en dat merkte me mentor. Ik moest op gesprek met haar en me ouders werden weer gebeld. paar weken later was ik bij gym en me mouw ging perongeluk omhoog dus me docent vroeg waarom ik pleisters op me polsen had. ik vertelde hem dat het niets ernstigs was maar hij vertelde het toch aan me mentor die vervolgens weer me ouders belde. Me ouders hadden enorm veel ruzie met elkaar en thuis ging mega slecht. Ik ben de volgende dag van huis weggelopen. Ik ging daarna bij m opa en oma slapen en ging de volgende dag weer naar school. Dit was de dag dat ik me eerste poging deed . Het is dus niet gelukt en niemand weet er van. Ik was mega duizelig en de volgende dag was ik alleen maar misselijk en moest de heletijd kotsen. Het is nu veel erger en elke dag heb ik weer gedachtes om men 2e poging te doen. Ben doods moe en kan het niet meer aan. Soms weet ik niet eens wat er met me is omdat het zoo slecht gaat. Ik ben nu sinds nov/dec overgestapt naar een psygoloog omdat het te slecht ging en me ouders kwamen er achter over me zm gedachtes. Nu denken ze dat het weg is en me psygoloog ook. Maar denk der elke dag aan en weet niet wat ik moet doen. Want straks gaat het weer mis en komen me ouders er wel achter.
Datum:
28-03-2023
Naam:
ci
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ziekenhuis maar niet dood

Vorig jaar kwam ik in het ziekenhuis terecht door vergiftige mdma. Mijn leven lag op het randje. Moest alles opnieuw leren. Je kunt het zien als een geboorte van een baby. Leren zitten leren staan leren lopen enz. Die psychiater van het ziekenhuis huis vroeg best vaak aan mij of ik die pil had geslikt omdat ik dood wou? Maar deze gedachte heb ik nooit gehad ik was blij dat ik nog leefde en had doorgezet. Maar op het moment denk ik er vaak aan terug met de vraag waarom ging ik niet dood waarom was het niet eind? Vorig jaar heb ik in een gesloten inrichting gezeten waar ik mezelf best vaak beschadigd heb. Armen vol met littekens. Sinds kort ben ik er weer
Mee bezig omdat ik niet veel positiefs zie en veel pijn en verdiet heb. Dit komt ook omdat ik nog steeds aan het revalideren ben. Maar ik zie geen vooruitgang

Reactie van Zelfmoord.nl

Dankjewel voor je berichtje. Weet dat er best wat tijd overheen kan gaan voordat je verbetering kunt gaan zien. Probeer jezelf die tijd ook te gunnen.

Jezelf snijden kan op de korte termijn als prettig worden ervaren en als afleiding dienen voor het onderliggende probleem. Op de lange termijn stop je hiermee echter het echte probleem alleen maar verder weg en wordt het steeds lastiger om uit die negatieve spiraal te komen. Het is effectiever om betere vormen van afleiding te zoeken, zoals erover praten, wandelen of sporten. Ook al voelt dat in het begin misschien helemaal niet zo.

Hopelijk krijg je de hulp die je nodig hebt, en je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
26-03-2023
Naam:
Miss
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Wilt binnenkort zelfmoord plegen club van 27

Ik ben van plan om binnenkort zelfmoord te plegen.

Mijn leven is zo pijnlijk verlopen. Ik kan alleen nog maar huilen en ik hoop dat me familie en vrienden begrijpen dat ik in de hemel gelukkiger word.

Het spijt me maar de dood is voor mij de enige uitweg om het lijden te laten stoppen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hey Monkey voor veel mensen die veel pijn meemaken lijkt alsof dood de enige uitweg is. Maar wij spreken ook veel mensen die nog leven en een andere uitweg uit de pijn hebben gevonden. En vaak heeft dat te maken met je pijn bespreekbaar maken, verbinding maken met andere mensen en langzaam ook leren genieten van de kleine dingen die wel goed gaan.

Ik gun het jou van harte dat je binnenkort ook bij de club van 28 en 29 en ... hoort!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
25-03-2023
Naam:
Monkey
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

Goirle

Ik was zwaarlijvig, ik leed aan pesten, daarna onderging ik een maagbypassoperatie, maar mijn lichaam raakte misvormd en mijn huid werd los en overtollig. Ik zak ook in studies, ik hou niet van omgaan met mensen, ik hou niet van mezelf en ik hou niet van het leven. Ik kan niet langer leven.
Datum:
21-03-2023
Naam:
Ree
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.