Levensverhalen

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd. Ook afscheidsbrieven worden niet gepubliceerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

 (Bekijken)

Iedere dsg denk ik aan zelfmoord, zie geen mooie toekomst meer v

Afgelopen jaar heb ik mijn 9 jarige relatie verbroken, omdat ik iemand anders ontmoete en ik te veel ellende met m'n ex mee gemaakt heb. O.a. mishandeling, in het bijzijn geweest van een marteling van een minderjarige met teaser en bijna met een bijl z'n been werd afgehakt en in elkaar werd geslagen tot bont en blauw aan toe door m'n ex en een maat van hem. In de tijd dst ik met hem ging werd er regelmatig drugs gebruikt het ging van het weekend naar doordeweeks aan toe. Ook heb ik heb ik hem eens met voorbedachte rade gestoken omdat ik d8 dat ie een hele nacht en ochtend bij een andere meid was, wat achteraf niet z0 bleek te zijn.( hij had toen weer drugs gebruikt) Ook ben ik eens midden ij de nacht zonder iets te zeggen naar hem toe gegaan en heb ik hem gered van een zelfmoordpging door ophanging. Wij werden verslaafd aan de drugs waardoor we heel veel ellende mee gemaakt hadden en elkaar de hersenpannen bewijze van insloegen. Toen hii naar poortje ging om af te kicken is het mij zelf gelukt om af te kicken van de drugs, hierbij eerst van de hard drugs af gegaan en geleidelijk ook van blowen. Elke week ging ik met zijn ouders mee op bezoek en dat was niet altijd prettig. Na alle ellende ging het uiteindelijk goed tussen ons totdat ik vertelde dat ik met een ander gezoend had heeft ie me een blauw oog geslagen en geschopt. Uiteindelijk waren we toch van plan om het nog te proberen maar februari besloten we uit elkaar t3 gaan, toen ben ik een tijdje bij mijn ouders gaan logeren totdat ik een baan had en een eigen huisje kreeg. M'n vader moest geopereerd worden aan z'n hart, er waren veel familieleden die ziek werden zoals kanker en ook hartoperaties. Ik was zelf nog druk aan het werk 5 dagen in de week fietste ik elke dag 3,5 km heen en weer terug maakte ik eten en fietste gelijk door naar de sportschool ook 5 dagen in de week. Uiteindelijk niet door gehad dat ik een burn out had (waardoor je je helemaal afsluit van de buitenwereld). Ik was op vakantie geweest met mijn autistiche broer naar gran canaria hebben we het erg leuk gehad maar had wel moeite met hem vanwege z'n autisme en hij liep zonnesteek op. Tijdens die vakantie was ik miin bikinilijn aan het epileren en toen hoorde ik m'n ex zeggen dat als ie ooit genoeg geld het weg mocht laten laseren ( terwijl m'n ex was al verledentijd) maar omdat ik nog in de burn out zat maakte ik met m'n domme kop een afspraak met de huidtherapeut terwijl ik op vakantie was. Toen ik later naar die huidtherapeut ging vertelde ze me dood leuk dat het 20 eur duurder zou zijn om de rest ooo te laten laseren (dus schaamstreek) dit had ik normaliter niet gedaan kwam namelijk alleen voor mijn bikinilijn maar toch zei ik ja. Uiteindelijk 150eur betaald en nu zit ik onder de littekens bij m'n schaamstreek en bikinilijn en ben nog maar 24. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan zelfmoord ik kan mezelf niet meer accepteren ik huil elke dag.
Datum:
24-02-2019
Naam:
Fiolin
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Mijn (mislukte) zelfmoordpoging

22 decmeber 2018
ik had het helemaal gehad. was het leven meer dan beu.. ik had dus het idee om zelfmoord te doen. ik ging naar het station.. het was laat op de avond redelijk rustig op het station. er kwam een trein aan ik sprong op het spoor, met het gedacht dat ik eindelijk dood ging zijn.. NEE er was een man die me van het spoor trok.. ik moest naar het ziekenhuis voor controle, daarna moest ik met psychologen praten.. het heeft niet echt veel geholpen want vandaag 20/02/2019 wil ik opnieuw zelfmoor plegen
( neen mensen het is niet voor aandacht ik wil gwn mn verhaal kwijt)
Datum:
20-02-2019
Naam:
kattotje2004
Leeftijd:
17
Provincie:
West-vlaanderen

Mijn leven stelt niets voor

Hallo allemaal,

Ik voel me zo nutteloos, mijn zogenaamde vriendin die me verlaten heeft, mijn geweldige familie die ik niet meer zie of spreek omdat ze teveel met het verleden en zichzelf bezig zijn.

Mijn vader die al een aantal jaar overleden is, waarvan ik voor mijn gevoel geen afscheid van heb kunnen nemen. Mijn zwaar gehandicapt en autistisch broertje waar ik niks mee kan doen maar wie ik erg graag mag, en hij mij ook. En dan ook nog het gevoel dat ik niks goed kan doen omdat iedereen dat tegen me riep.

Sinds bijna 2 jaar heb ik aan mezelf gewerkt ben ruim 30 kilo afgevallen, mn kledingstijl veranderd en ben gezonder gaan leven. Voorheen was ik heel dik en eenzaam. Ik leerde een leuke meid kennen die me mocht om wie ik was. tot ze me verliet en met een ander ervandoor ging. Die jongen zag er veel beter uit dan ik.

Op dat moment ben ik volledig omgeslagen om gezond te leven. Maar ik voel me nog ongelukkiger dan ooit tevoren. Niemand die me ziet staan. Overal waar ik kom word ik weggekeken, aangewezen, uitgelachen, genegeerd en soms zelfs uitgescholden.

Ik draag een bril met een behoorlijke sterkte, ik ben zonder erg slecht ziend en kan dan heel weinig details zien. Ik draag al een bril vanaf mijn 6de, maar deze heeft me alleen maar tegengewerkt. Ik kan hierdoor met niemand een normaal gesprek voeren, of er komt de vraag; jij hebt wel sterke glazen he?

Door dit wordt ik ook niet echt geaccepteerd bij de meiden en telkens wanneer ik leuker contact met iemand heb, wordt het verbroken doordat ze mijn bril zien en ze zeggen dan dat ik niet hun type ben.

Verder heb ik ook niet echt sociale skills of überhaupt talent ergens in. Ik kan niet zingen, geen instrument bespelen, een sport beoefenen. en noem het maar op en ik kan het niet. Ik ben erg eenzaam en sta iedere dag op met de vraag: wat doe ik nog op deze aarde? ik wil niet meer. Ik kan niets doen, ik ben lelijk en kan geen relaties krijgen.

Ik ben de lelijkste van de familie, ik ben mismaakt, een lelijke nerd met die dikke jampot bodems op zn neus, Nooit een keer een glimlach van iemand. Geen leuke meid die met me wil praten door die vreselijke bril. Zelfs lenzen of een laserbehandeling kom ik niet voor in aanmerking. ik moet hier dus mee leren leven. Ik kan hier niet meer tegen vechten.

Ik slaap slecht, ik ben altijd moe, ik krijg niet het lichaam dat ik wil. Wat stelt mijn leven voor, Als ik zo doorga eindig ik als een eenzame brommende kluizenaar. Ik kan niet leven zonder iemand die van me houdt. Ik kan mijn uiterlijk niet accepteren, ik ben zo ontzettend lelijk.

Ze zeggen wel eens dat vrouwen naar het innerlijk kijken, innerlijke schoonheid is het belangrijkste. Nou niks is hiervan waar. Vrouwen kijken alleen maar naar uiterlijk, en zijn altijd bitter hard en negeren je als je niet aan hun plaatje voldoet.

Ik vraag ooit wel eens aan iemand die ik mag, Wat vind je leuk aan mij en ik krijg dan het antwoord: je bent aardig, en ik mag je. Wat moet ik daar toch mee. Aardig zijn maakt niets uit ik eindig alleen.

Ik wil geen saai nutteloos talentloos leven leiden. Iedereen om me heen ziet er goed uit en heeft talent of is succesvol in het leven. Als ik aangeef niks te kunnen of lelijk ben zeggen ze dat dat niet zo is. Maar ik weet beter.

Als dit niet snel veranderd heeft mijn leven geen nut en maak ik er snel een einde aan, hier heb ik geen energie meer voor, ik ben op mentaal en fysiek helemaal erdoorheen. Ik wil niet meer.

Mijn verhaal bewijst dat niet alleen ouderen eenzaam zijn.

Bedankt dat je de tijd nam om mijn verhaal te lezen hoop dat je er wat aan hebt.
Datum:
17-02-2019
Naam:
Freddy
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

De jaren

Ik ken mij en mijn leven, een man van bijna 63. Slim en dislecties. Broer en zus die goed kunnen studeren. Ik altijd een tandje bij, altijd kwetsbaar door “mijn geheim”. Om mijn tandvlees altijd mijn examens gehaald. 200% er voor gaan. Janken is voor mietjes. Geen ruimte om los van mijn focus voldoende oog te hebben voor vrouw en kinderen. Te veel tijd voor mijzelf nodig gehad. Het beetje ruimte dat er was at ik zelf op. Ik voel mij niet tekort gedaan. Ik heb andere tekort gedaan. Door blind door te gaan. Echt verlieft zijn was mij niet gegeven. Op het oog een prima bestaan. De zaken goed op orde. Debet en Credit met voldoende eigen vermogen alsof het leven een saldo is. Wantrouwend op mijn eigen gevoel. Mee op de stroom en de wind. Moeten op één. Regelen, oppakken, in control zijn. Nu mijn voet van het gaspedaal, veel vrijwilligers werk. Ik zie en voel meer (en nu pas echt) de mensen om mijn heen. Pas nu maak ik echt contact en zie het enorme gemis van jaren wat mij intens verdrietig maak. Soms een gevoel dat ik wat zweef naast mijn ik. Het klinkt raar als ik het terug lees. Maar ik kan mij wat meer als toeschouwer zien. Het lijkt dat de schaamte voor mijn bestaan wat krimpt, dat ik er met mijn tekortkomingen mag zijn. Ik werk op redelijk tot hoog niveau. En het lijkt erop dat het mij steeds meer koud laat om politiek correct te zijn. Teak it or leave it. Steeds meer sta ik waar ik sta, letterlijk. Maar het besef wat het mij gekost heeft, het verdriet wat het andere gegeven heeft geeft mij een gevoel van een verloren leven. Niet dat ik verlang naar de dood, maar het maakt mij eenzaam omdat mijn verhaal zich niet laat uitleggen en dat toch een bijna mensen leven op een half a4-tje past. Ik ben nu zover gekomen dat ik toch probeer de reis uit te zitten. Niet omdat ik het zo mooi vind allemaal maar wel omdat het leven geen rechte lijn is en voorbij de bocht een landschap ligt waar wat bloemetjes lijken te groeien.
Datum:
15-02-2019
Naam:
Iemand
Leeftijd:
62
Provincie:
Friesland

Geen naam

Het gaat kut op school, het gaat kut met mij. Het is kut met vrienden. Ik doe alles fout, mensen proberen me te helpen maar het helpt niet veel. Ik moet steeds huilen en ik voel me niet veilig. Ik wil weg. Weg van overal..
Datum:
15-02-2019
Naam:
..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Pijn

Alleen maar pijn pijn in mijn hard met het gedachte dat mijn lieve hond er niet meer zal zijn dat hij zijn ogen dicht doet en nooit meer open doet hij vecht voor zijn leven om niet dood te gaan maar het moet hij te veel pijn en heeft mijn hart gebroken en ik wil voor nu altijd bij haar zijn
Datum:
11-02-2019
Naam:
Lotte
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Ik weet het niet meer

Bij mijn zal je misschien niet zo snel denken dat ik met die gevoelens zit want ik heb wel wat vrienden enz. Alleen ik voel me gewoon heel ongukkig. Het voelt alsof ik niet in deze wereld thuis hoor. Soms hoop ik dat is dood ga aan een ziekte. Ik zal geen zelfmoord plegen want ik ben nog niet zo ver. Ik zal dat mijn ouders niet aankunnen doen. Ik snijd mezelf en ik hoop soms gewoon dat iemand van mijn vrienden die er normaal mee om zouden gaan het zien of voelt. Ik zal het nooit zelf vertellen. Ik denk dat ik ze zullen vinden dat ik me aanstelling of ze zullen me raar vinden of eng. Of ze gaan naar mijn mentoren of ouders. Mijn ouders zullen er nooit achter mogen komen . Ik hoop dat ik ooit weer gelukkig zal zijn.
Datum:
05-02-2019
Naam:
Floor
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord

Ik heb altijd ruzie met mijn moeder ze word altijd kapot snel boos maar echt erg ik heb altijd pech in mijn leven nooit geluk gehad op school ook ben altijd gepest of geschopt het is gewoon niet meer leuk!!
Datum:
05-02-2019
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

Whatever

Ik ben een nakomertje. Ik was niet geplanned. Ik kan geen kinderen krijgen. En het maakt niet uit of ik me in bochten wring, of juist stop daarmee en mezelf ben: niemand zit op mij te wachten. Het is niet eens dat ik mensen narigheid breng, ik breng vooral gewoon niks. Ik ben lucht. Ik besef dat ik nu vaak het woord "ik" heb getypt. En ik (gaan we weer) haat mezelf daarom. Het is te moeilijk, en het resultaat is dat bij lange na niet waard.
Datum:
04-02-2019
Naam:
Denies
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

Eenzaamheid, pijn en mislukt


Op een gegeven moment kijk je naar wat je bereikt hebt. Je ziet eigenlijk dat je niks bereikt hebt. Terwijl al mijn kennisen diploma's hebben, mooie auto's, met mooie meisjes bezig zijn. Dit heeft me veel onzekerheid gegeven. Ik probeer hard te zijn in mijn leven maar dit zorgt alleen maar dat ik de put dieper graaf. Ik ben 23 jaar en heb geen enkele cent op zak, geen sociale skills, ik heb vrienden verloren door mijn gedrag en hoe knap ik ook ben ik zie geen dame die naar mij opkijkt. Ik leef nu op een ernstige eenzaamheid. Enige wie ik heb is de man in de spiegel waar ik net nog naar durf te kijken. Op dit moment van mijn leven zou ik het liefst graag een kogel door mijn hoofd schieten zodat al het pijn, verdriet, agressie en het gevoel dat je gefaald hebt te laten gaan. Maar toch blijf ik doorgaan om rust te zoeken. Rust in de drugs gaat mij niet helpen. Rust in de alcohol kan mij ook niet helpen. Geloof in god heb ik verloren. Geloof in een stabiele leven heb ik verloren. maar toch toch zal ik doorgaan ookal is morgen het zelfde.


Nooit opgeven mensen !
Datum:
02-02-2019
Naam:
Soldt
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Lachen maar

Hallo
Ik ben een vrouw van 53 jaar,en heb twee dochters groot gebracht zonder vader. mijn jeugd was niet erg leuk, voor mijn 10de levensjaar zijn wij namelijk al 8x verhuisd. geen tijd dus om vrienden te maken, ook gingen wij van duitsland naar nederland verhuizen. voor mij betekende dit hard werken tenslotte werd ik al 10 jaar. in twee jaar tot de 6de klas moest ik dus maar een nieuwe taal leren, maar mocht toch niet doen wat ik eigenlijk wilde naar de kunst academie. weer iets leren wat ik niet wilde, dus ben ik maar gaan werken in verkoop, produktie en poetswerk. Daarna leerde ik iemand kennen die drugsverslaafd was. Wist ik veel.....3jaar ben ik geslagen en mishandelt en zijn 15x verhuisd , dan ben ik eindelijk weg gegaan met schulden van 15000 gulden. zwaar genoeg met een dochter van een jaar oud. Naar jaren alleen te zijn geweest leerde ik iemand kennen waarvan mijn tweede dochter is. deze man werd ziek tijdens mijn zwangerschap "schizofrenie".ook van hem ben ik af gegaan met 10000 euro aan schulden, die ik moest afbetalen met een uitkering. Nooit heb ik ook maar een cent van alimentatie gekregen, ook ben ik in die tijd geen relatie meer aan gegaan. alleen om de kinderen van mij toch iets te kunnen bieden heb ik wat gehandeld in drugs,zoals wiet verkopen. Dit is echter geen droombaan en omdat ik van de politie gepakt ben, had ik toch nog een kans gekregen mijn leven om te zetten. dan vond ik een knobbeltje in mijn borst, kanker. na alle ellende vond ik toch nog motivatie om te gaan werken. een wsw bedrijf bood mij een leer- werk project aan, dit is 9mnd na de kanker gebeurd, geen tijd dus om te herstellen na alles wat gebeurd was integendeel. Mijn diploma halen, 8 uur werken, verhuizen, de kinderen(waren toen 11 en 6 jaar oud)en ook nog eens bewind voering om van de schulden af te komen. alles ging ook nog een tijdje goed, dan de diagnose weer kanker, deze keer zat hij bij de longvleugel en kan niet meer geopereerd worden. dan ging mijn relatie kapot en ook het bedrijf waar ik werkte ging failliet. nu zit ik dus weer thuis met een uitkering en wacht, met alweer een bewind voering en met zo weinig geld ( 20 euro de week) dat ik mijn leven gewoon haat. ik heb geen enkele motivatie meer en was het liefste al dood, jammer dat dit nog niet is. ik zit thuis te wachten op de dood en hoop dat dit niet meer al te lang duurt....
Datum:
29-01-2019
Naam:
Angelika
Leeftijd:
53
Provincie:
Limburg

Mezelf kwijt

Ik ben een meisje van 18 jaar en weet niet meer wat ik hier doe. Toen ik vroeger klein was, was ik altijd vrolijk, ik praten met iedereen en was voor niks of niemand bang, ik had veel vriendjes en vriendinnetjes en genoot van alles wat ik had. Maar toen moest ik naar de middelbare school, alles veranderden. Bang dat ik niet goed zo presteren, bang dat niemand me leuk vond, bang om te falen en noem maar op. Ik kreeg ruzie met Mn beste vriendin van de basisschool en heb gekozen voor nieuwe vriendinnen. Op dat moment was dat het beste, die vriendinnen hebben me er doorheen gesleept en vooral eentje. Papa kreeg een vreselijk ongeluk en alles veranderden in het gezin, die lieve vrolijke en altijd grappige papa veranderden in een papa met pijn en veel verdriet. Ik kreeg een vriendje, maar heb bij hem foute gemaakt. ‘Vreem gegaan’ en hij is daar achter gekomen. Hij deed me pijn met alles war hij over me zei, maar ik vond dat ik dat verdiend had. Maar diep van binnen houd k nog zielsveel van die jongen, maar ben bang, bang dat k niet goed geneog ben. Het heeft me kapot gemaakt. Ik maar mezelf gek en anderen ook, kan er echt niet meer mee omgaan. Ik maak mezelf zo gek, kan dr niet meer mee leven. Als iemand die dichtbij me staat n avondje wat stiller is of wat dan ook, ik ga zon rare dingen denken. Van alles gaat er door Mn hoofd, ik ben niet leuk, k ben raar, ik ben lelijk, ik ben stom, ik ben irritant. T maakt mezelf zo kapot en niemand begrijpt mij. Telkens als k dat zeg, vind iedereen het smoesjes of wat dsn ook. Maaar t maakt mezelf zo fk gek, dr zijn echt momenten dst ik denk van waarom ben ik hier nog en voor wie. Dat ik ergens heen wil rijden waar niemand me kan vinden en daar een einde maken aan Mn leven. Maar er zijn ook momenten dst ik geniet met vriendinnen en dan ineens gaat t niet meer. Ik snap niet waarom ik zo ben en waarom ik me zo gek maak, maar ik doe t wel en het doet me ze ongelofelijk veel pijn. Ik ben kapot en ga dit niet meer lang volhouden. Als iemand dit ooit leest, help me alsjeblieft als je dat kan. Iedereen denkt altijd dat ik n super vrolijk meisje ben en alles goed mrt me gaat, maar ja zo doe k me voor maar zo is t niet. Ik ga kapot van binnen en denk dwt niemand dat in de gaten heeft
Datum:
28-01-2019
Naam:
Gekkie
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Burn out

Lieve allemaal,

Doordat ik het afgelopen jaar heel veel ellende mee heb, heb ik dit waarschijnlijk niet goed kunnen verwerken ik werkte 5 dagen in de week en sportte 5 dagrn in de week ik had echt een lichaam om jarloers op te zijn. T afgelopen jaar maakte ik het uit met m'n ec waar ik 9 jaar samen mee ben geweest en heel veel ellende en trauma's mee gemaakt heb. M'n vader werd geopereerd aan zijn hart, m'n tante ook, m'n andere oom prostaatkanker en andere tante darmkanker. In september/augustus ging ik pp vakantie mey mijn broer d8 even beide tot rust komen ook voor mijn ouders even fijn. Maar op vakantie moest ik veel op mijn broer letten vanwege hij een beperking heeft. Tijdens deze vakantie ging ik mijn bikinilijn epileren en hoorde ik in m'n hoofd m'n ex eens zeggen dat als hij genoeg geld had ik m'n gehele schaamstreek weg mocht laten laseren. Dus had ik tijdens mijn vakantie een afspraak gemaakt bij een huidtherapeut en zij dat ik m'n bikiniliin weg wou laten laseren, ze vertelde me doodleuk dat als ik alles zou doen maar 20 eur bovenop kwam wss gew om op mij uit te testen omdat ze zag dat ik er niet helemaal bij was met m'n hoofd en ik geen nee kon zeggen had ze wss door. Ik was enthausiast maar t laseren deed me pijn. Na die tijd heb ik allemaal littekens opgelopen terwijl ik zei dat m'n huid gevoelig was. Nu zit ik dus met allemaal littekens in mijn schaamstreek en m'n hele huid is verandert door die laser. Heb al 5 zelfmoordpogingen gedaan en ik kan gewoon niet meer ik leid echt te veel terwijl ik hier voor zo positief in het leven stond ik hield van zingen,shoppen en sportte veel (wss te veel) had meer rust moesten nemen ik ben nog nooit zo hard gevallen als nu ik zie geen toekomstt meer met niemand.. voor mezelf ook niet. Hoelang ik het nog volhoudt durf ik niet te zeggen. Dit is gewoon het ergste wat een meid kan overkomen het voelt verschrikkelijk!

Gr Linda
Datum:
28-01-2019
Naam:
Linda
Leeftijd:
24
Provincie:
Friesland

Zelfmoord

Help mij ik leef niet lang mmeer ik wil dood
Datum:
26-01-2019
Naam:
Roos
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

zelfmoordgedachtes

ik ben een meisje en ik ben 12 jaar.
ik denk vaak aan zelf moord om veel redenen
altijd als ik verlieft wordt op een jongen en de kans steeds groter wordt dat de jongen mij leuk vind stop ik met verliefd worden ik weet niet hoe en waarom maar het stopt gewoon niet
ik weeg 32 kilo heel weinig en ben super dun ik ben extreem onzeker over mezelf voor iedereen is eten in de avond normaal maar voor mij is het elke avond strijden om het te eten want ik lus bijna niks en heb een kleine maag maar ik moet toch wat eten ik durf soms geen eens in de spiegel te kijken.
en ik had 1 fake vriendin die had ingelogd op mijn gmail account.
ik voel me het derde wiel bij mijn vriendinnen
ik maak veel fouten in het leven.
ik huil heel snel maar probeer het te verbergen met een lach.mijn ouders zijn al gescheiden sinds groep 3 en maakten daarvoor al veel ruzie. mijn vafer geeft nu een nieuwe vriendin alleen zij doet mijn moeder heel erg na dus doet ze alsof ze mijn moeder is
zoveel dingen tegerlijkertijd kan ik gewoon niet aan
en ik wil beginnen met mezelf te snijden en denk vaker aan zelfmoordpogingen niemand weet er nog van
mijn leven is op een jonge leeftijd al zo ingewikkeld...
Datum:
23-01-2019
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.