Levensverhalen (pagina 4)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Buren verbranden afval

Leef in angst. Ik word niet serieus genomen. Terwijl de zwarte rook uit de schoorsteen verdwijnt en deze buren niet aanspreekbaar zijn. En de gemeente langskomt op de momenten dat de lucht weer is opgeklaard. De mensen om mij heen zeggen zit niet zo te zeuren. Ik durf nauwelijks naar buiten te gaan. Verhuizen lukt niet en de psycholoog zegt dat ik mijn buren moet vertrouwen. Ik heb geen zin meer om zo verder te gaan..

Reactie van Zelfmoord.nl

Goed om te horen Ronnie dat je hierover in gesprek bent met de psycholoog. Geef niet op, het is belangrijk dat jouw angst serieus wordt gezien.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
26-01-2024
Naam:
Ronnie
Leeftijd:
45
Provincie:
Friesland

Help

Ik loop nu al een jaar met suïcidale gedachten en het lijkt maar niet te stoppen. Ik ben er pas achtergekomen dat ik hoogbegaafd ben. Ik was er ook al, vind ik zelf, heel vroeg bij. Ik was 13 toen ik ook al met dit soort gedachten rondliep. Ik zit in behandeling, maar dat gaat niet zo lekker. Het klinkt heel stom, maar op alle vragen van mijn psycholoog weet ik het antwoord al. Ik heb overal al over nagedacht. Het lijkt alsof ik soms misschien wel slimmer ben dan zij (als ik dat kan zeggen?)... Met mijn moeder (ook hoogbegaafd) kan ik goed praten, maar ze weet ook wel echt alles over me (ze staat net iets te dichtbij om alles tegen te kunnen vertellen). Ik denk super diep en mijn vriendinnen denken zo niet, dus die begrijpen me niet. Mijn vader is geen prater. Ik wil mijn zus niet opzadelen met mijn problemen en ik wil haar ook niet inspireren om op dezelfde manier te denken. Ik beschadig mezelf. Niet heftig, maar wel hefitg genoeg om het SH te noemen. Eerst deed ik het regelmatig, om even niet zo diep te denken en te voelen. Nu doe ik het 1x per week (soms meer). Ik voel me mislukt. Ik voel me alleeb. Ik heb allemaal plannen gemaakt en ik ben van plan ze uit te voeren. Ik lees hier verhalen van mensen die zeggen: "Ik wil niet dood, ik wil alleen niet meer leven". Ik snap wat ze bedoelen, maar ik voel het niet zo. Ik wil gewoon dood. Met alles in me. Ik heb geen toekomst in mijn hoofd, het lijkt alsof mijn hoofd al weet dat dit met mij gaat gebeuren, alsof het mijn destiny is.
Als er niets veranderd, bezwijk ik binnenkort onder stress, druk, depressie, verdriet en mijn slaapstoornis.
Ik wil verlost worden van al mijn pijn.
Ik heb te lang geleden.
Nu moet het klaar zijn.
Help me.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Alex, als je hoogbegaafd bent is dat een zegen en een vloek tegelijk ;-) Een vloek omdat je anders denkt en veel sneller denkt dan anderen. Dat maakt dat je je alleen voelt en niemand echt kan begrijpen wat er in je hoofd gebeurt. Het is ook een zegen omdat je zo goed kunt analyseren en op meta niveau verbanden en logica ziet die anderen niet zien. Mijn advies zou zijn om de gave die je hebt in te zetten om te verbinden met andere mensen op verschillende manieren : met de ene vriend kun je lachen, met de andere vriend filosoferen enz. Eenzaamheid is een gevoel wat in je brein zit als signaal dat je behoefte hebt aan contact. Kun je je zelf leren om contact te maken met je binnenwereld en je buitenwereld ? Met de juiste hulp van een psychotherapeut kun jij heel snel je innerlijke behoeften ontdekken en daarop reageren. Jij bent baas in je eigen hoofd, jij bepaalt welke kant jouw neuronetwerken op worden gestuurd. Wat je aandacht geeft groeit.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
21-01-2024
Naam:
Alex
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

psychiatrische medicijnen dus een soort van slachtoffer

hoi

nou kan me geeneens zo goed uiten wat vervelend is , het is een leeg hoofd dat ik heb , er gaat nagenoeg bijna niks in me om
de hele dag , in de ochtend voel ik de medicatie heel veel en is het een aantal uren doffe ellende en balen van mn leven
op mn 24e al aan de medicijnen, anders had ik alles gehad, want heb veel in mn mars met spreken en denken en werken
nu moet ik dat allemaal ontberen , het is een gedachteloos leven , kan het nieuws niet volgen zinnen , en muziek
ik krijg de boodschap niet door omdat ik die zinnen niet kan verwerken en kan koppelen aan de informatie die ik al weet
muziek kan ik ook niet uit mn hoofd meezingen , na een zin weet ik het al niet meer, en mn geheugen is veel weg sinds een jaar , kan de dag van vandaag geeneens herinneren , dus ook het lijden niet meer, maar zo de kans dat je alleen maar lijd en het vergeet , dat kan een voordeel zijn , maar is ook een nadeel
leegte leegte , terwijl ik normaal niets liever doe dan denken, ja dat is voor mij zo'n wens geworden , net zoals met je ogen kijken normaal is , maar als je blind bent geweest is dat alles voor je geworden , zo ook met mij qua denken
ik kan op van leuke gedachten die mijn creatieve brein kan maken normaal gesproken , en ben iemand die met vele mensen contact maakt , maar voor nu kan ik dat op mn buik schrijven
dus ja uitkeringkje he , en wel geld
goed te eten en een dak , en heb een heel aantal vrienden waar ik een beetje mee kan praten , niet op het niveau wat ik normaal heb
dus ja het is even uitzingen nog , maar ik ben wel eens een aantal uren suicidaal en god lijkt heel unresponsive
maarja dat lijjkt zo , hij doet vast van alles ,en heeft een weegschaal voor de ellende
ik ben aan de vooravond voor het afbouwen ,en god gaat me ook nog wat doen daarmee
dus er is hoop
maar dat ik uitgeschakeld ben en me als een gehandicapte voel is wel regelmatig niet meer normaal
al 11 jaren , weinig kunnen opbouwen maar tegelijkj ook veel
anders tikte ik het normale leven wel aan met de zegeningen maar voor nu met veel minder
het is afwachten maar mn geduld is op
suicidaal is soms link
maarja

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Gerard, je zegt het is even uitzingen nog ... zo lijk je in een hele nare situatie te zitten als je je gedachten niet goed meer in woorden kun beschrijven, steeds minder mensen die je begrijpen. Wij wensen jou toe dat je vrienden om je heen mag hebben die jou accepteren zoals je nu bent, en dat jij ook jezelf mag accepteren zoals je nu bent. God lijkt misschien geen antwoord te geven, maar soms kun je God ook ontmoeten in kleine dingen zoals een wandeling in de natuur, een vriendelijke ontmoeting, een mooi lied, een bijbeltekst die je opeens raakt. Er is altijd hoop !

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
31-12-2023
Naam:
gerard
Leeftijd:
36
Provincie:
Drenthe

Ik ben op

Het is niet dat ik dood wil maar ik wil ook niet meer leven. Ik doe al sinds ik jonger was aan SH maar steeds op een ergere manier. Ik vind het ook zo slecht van mezelf want zoals andere kinderen kunnen het veel slechter hebben als ik. En toch wil ik niet meer leven. Het ligt niet aan me familie of vrienden want ik hou van ze, ik denk dat het gewoon ligt aan hoe ik met mezelf struggle. Ik ben hartstikke onzeker en ik zit ook niet lekker in me vel, school geeft mij ook problemen. Ik heb snel prikkels en snel stress. Ik weet soms niet meer wat ik moet. De enige die het weten zijn mijn beste vrienden maar wat willen hun doen? Ze helpen me echt maar ik vind dat ik het zelf moet oplossen en ik wil hun niet met mijn problemen opscheppen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Hoi Persoon, dat klinkt als een echte struggle waar je doorheen gaat. Misschien heb je nog nooit ervaren dat er mensen zijn die je echt willen helpen. Over je problemen praten met een goede vriend of een profesionele hulpverlener kan zeker helpen. Jij vind dat je het zelf moet oplossen ... maar je leeft niet alleen op deze wereld. Je hoeft niet alles alleen op te lossen. De ene keer helpt iemand jou, de andere keer kan jij iets voor een ander betekenen. Zo zijn we er samen voor elkaar toch ? Probeer iemand te vinden waar jij steun bij kunt vinden.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
26-12-2023
Naam:
Persoon
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ik wil niet meer

Laat ik het kort houden:

- ik ben erg onzeker
- heb een chronische darmziekte die niet onder controle komt
- extreme slaapproblemen door medicatie
- geen idee wat ik straks voor werk moet doen. Of ik dat überhaupt aankan.
- studieschulden
- een hersenziekte die weer een paar keer optrad
- geen werk, bijna geen geld meer.


Wil er een eind aanmaken. Pas opgenomen geweest na veel praten op de crisisdienst. Dit hielp mij er ook niet uit, want door slaapproblemen kon ik aan niets deelnemen.

Ik weet het gewoon niet meer. Zowel familie als vrienden om mij heen weten het. Ze zeggen “het komt goed” of “ga door”. Heel fijn, maar ik ben op. Letterlijk op.

Ik ga dit nooit redden. Hoop daarom elke keer dat ik niet meer wakker word. Laatste tijd droom ik, in de paar uur dat ik slaap, over veel situaties uit het verleden waarbij ik altijd voor alles wegliep en het allemaal niet aankan. Ben extreem negatief en elke minuut van de dag denk ik aan de dood. Ik zie een continue zwarte vlek voor me.

Van mij hoeft het daarom niet meer. Maar hoe maak ik er vredig een eind aan? Te veel innemen?

En ja, iedereen om mij heen zegt; je bent intelligent, je kan alles aan als straks weer wat uitgerust bent. Maar zelfs als ik me top zou voelen, dan weet ik niet wat ik met mijn leven aan moet.

Hopelijk is morgen alles voorbij.
Datum:
21-12-2023
Naam:
Het einde
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

Niet meer willen leven

Ik wil niet dood. Dat niet. Ik wil gewoon niet meer leven. Het is te veel, maar ook te weinig. Soms voel ik me even blij, maar dat gaat heel snel weer over. Ik voel me dramatisch, want ik heb een leuke familie en fantastische vrienden. Toch wil ik echt niet meer leven.
Datum:
10-12-2023
Naam:
olivia
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Ik wil gewoon niet meer bestaan

Ik wil niet meer bestaan ik woon begeleid wonend ik heb geen huis geen plek waar ik terecht kan. Bij mij ouders is er altijd ruzie en drama thuis. Het is daar echt niet fijn. Ik struggle met mentale problemen. Ik behandel mezelf al jaren slecht en eet ik en drink ik niet het liefst. Ik slaap alleen maar. ik heb moeite met dagelijkse dingen kan geen werk aanhouden of school want struggle met mentale problemen. Het voelt alsof alles maar erger voor me wordt en niks beter gaat. Ik heb ook heel veel moeite met dingen accepteren van het gaat zoals het gaat en je moet maar dit doen. Ik wil eingelijk niet bestaan en hier gewoon niet zijn want het voelt alsof dit niet mij plek is omdat ik hier ook geen plek heb
Datum:
08-12-2023
Naam:
Kerenza
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Last

Sinds dat ik 2 jaar oud was zijn mijn ouders gaan scheiden. Dit naar aanleiding van de alcohol verslaving van mijn vader waar die agressie problemen van kreeg. Niet veel tijd later begon hij mij en mijn zus ook te mishandelen. Vanaf dat ik in groep 2 zat begon ik mij al somber te voelen en in groep 4 ben ik al bezig rondom het plannen van zelfmoordpogingen. Ik heb op de basisschool en middelbare school bij 20 mensen hulp proberen te zoeken waaronder ook begeleiders, maar niemand nam het serieus ze vonden mij te jong en op het middelbare zijden ze dat ik te vrolijk was voor depressief te zijn. De 21 persoon nam mij wel serieus (een docent) die heeft mij geholpen om therapie te krijgen en dat andere mij ook serieus namen. Ik was enorm bang en zette de docent nogal onder druk en was haar een last. Mijn 1ste therapie startte niet veel later en heb met veel moeite en angst verteld dat ik denk dat ik depressief was en ook voorbeelden benoemd van plannen voor er een eind aan te maken, maar ze nam het niet serieus. Ze zij je bent niet depressief maar somber. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik nog meer dicht klapte en nog dieper raakte dan dat ik al was. Puur omdat mensen alleen maar boos werden of mij niet serieus namen en ik had verwacht dat ze bij therapie serieus zouden nemen. Inmiddels heb ik al veel therapeuten gezien, maar heb nooit meer iets durven te vertellen over mijn suïcidale gedachtes of mijn waanbeelden die ik had. Ik werd thuis, op school en bij mijn sport vereniging vaak expres vernederd waardoor ik waanbeelden kreeg dat iedereen mij haatte en mensen mij wouden doden. Inmiddels ben ik van mijn waanbeelden af. Maar ik ben nog altijd een gevaar voor mijzelf maar durf het niemand te vertellen.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot dat je tot nu toe bijna niet serieus wordt genomen. Ik kan me voorstellen dat je daardoor het vertrouwen hebt verloren in professionele hulp.

Het zou natuurlijk kunnen dat je niet depressief overkomt, maar wel veel last heb van het trauma die je hebt opgelopen toen je klein was door de mishandeling, en dat je daardoor niet weet wat je met je gevoelens aan moet. Het denken over zelfmoord kan voor jou een manier zijn om daarmee om te gaan (als is dit geen gezonde manier).

Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je bij de therapeuten die je hebt gehad het volledige verhaal hebt verteld, dus inclusief dat van de mishandeling en de alcoholverslaving van je vader, maar in het geval je niet volledig bent daarin is het voor iemand anders een stuk lastiger om te beoordeling wat er aan scheelt. Dat zou een mogelijke verklaring kunnen zijn dat anderen tot nu toe de ernst er niet van in zien.

Weet in ieder geval dat praten en de juiste hulp echt kan helpen. Je mag ons altijd nog een berichtje sturen als je verder wilt praten of nog vragen hebt.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
07-12-2023
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

?

Ik heb last van veel ruzie thuis tussen mij en mijn moeder. Mijn vader begreep mij vroeger, maar nu niet meer. Mijn ouders hebben in hun woede tegen mij gezegd dat ze niet van me houden en ik wil gewoon weg want ik denk dat mijn gezin dan gelukkiger is. Ik weet het niet meer en ik zie het leven niet meer zitten
Datum:
03-12-2023
Naam:
Anna
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil niet meer

Ik voel me zo leeg me interesse in alles is weg vrienden zetten met altijd op de 2de plek en word behandeld alsof ik niet besta ik wil zo graag zelfmoord plegen niemand geeft om mij zo veel mensen hebben gezegd dat ze zouden blijven zelfs met de moeilijke tijden maar zijn nog steeds weg gegaan

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat moeilijk dat je vrienden je in de steek laten. Zo te horen zijn dat geen echte vrienden. Weet dat er mensen zijn die wel echt om je geven. Probeer er over te praten met iemand die je vertrouwt. Dat kan opluchten en je weer een positief perspectief voor de toekomst geven. Het komt vaak voor de iemand pas vrienden voor het leven maakt na de middelbare school, op een vervolgopleiding/studie. Hou dat in ieder geval ook in het vooruitzicht!

Weet dat je ons altijd nog een berichtje mag sturen als je verder wilt praten.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
28-11-2023
Naam:
?
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.