Levensverhalen (pagina 4)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De depressie komt terug

Ik ben denk ik al sinds mn 10de anders over het leven gaan denken en kwam in een kleine depressie door school en dat ik soort van gepest werd. De mensen die me "pestte" hadden t niet door dat ik het irritant vond, maar dit ging gelukkig na een paar maanden weer weg toen ik naar de middelbare ging. Toen ik op de middelbare ging 1ste klas werd ik heel gestrest door alle toetsen en huiswerk wat ik moest maken (vwo gymnasium). En ik was ook niet bepaald heel slim ofzo met mijn klas, en de mensen waar ik bij in zat, waren allemaal heel slim ik niet dus kregen zij hoge cijfers en ik bijna alleen maar onvoldoendes. En ik vergelijk mezelf heel snel met mensen dus dat vond ik al heel k"t. Toen ik naar de 2de ging, ging ik wel over met het minimale, maar in het begin van het jaar kwam ik in hele grote depressie door huiswerk, toetsen, sociaal leven, slaaploosheid, hierdoor heb ik 3x zelfmoord proberen te plegen maar geen 1 poging was gelukt, en oja ik heb ook diabetes type 1 waar ik niks aan kan doen dus dat is ook heel irritant. Ik ben moeilijk het jaar door gekomen, waardoor ik ben blijven zitten, dus ik zit nu nog steeds in de 2de klas, en nu zit ik bij allemaal "kinderen"(ze gedragen zich zo wel ook al zijn ze een van oud als mij), en nu zit ik ook bij geen een vriend van m'n oude klas in dus dat is ook "stom". Mr ik merk dat door deze klas mn mentale gezondheid weer achteruit is aan het gaan en ik heb geen idee hoe ik hier met iemand zoals mn ouders, docenten, vrienden, familie, kan over praten... Dus ik ben bang als het zo door gaat dat ik niet lang meer heb voordat ik het nog een keer ga proberen.
Datum:
19-09-2023
Naam:
paul
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Alles raakt bij mij weg

Beste mensen, ik zit al een tijdje met schulden, cokeverslaving, drank, een leven vol leugens.
Ik zit nu op een punt dat ik iedereen om mij heen kwijt raak en dat doet mij onwijs veel pijn, terwijl ik wel blijf doorgaan.
Ik kom uit een muzikanten wereld waar drugs en drank het hedendaagse was.
Het antwoord was altijd ja en geen ruimte voor NEE.
Ik wil hier uit en hoop steun van iemand te kunnen ontvangen, mijn nummer is [geanonimiseerd].

Met vriendelijke groet

Reactie van Zelfmoord.nl

Goed dat je een berichtje in hebt gestuurd. Er is helaas niet iets dat in 1 klap al je probleem op zal lossen. Een goede aanpak is om de dingen stapje voor stapje aan te pakken. Begin bijvoorbeeld met het eerlijk zijn tegen anderen.

Het is ook niets om je voor te schamen om hulp te krijgen bij het aanpakken van je problemen. Wij raden aan om een afspraak te maken bij de huisarts en daar je verhaal te doen. Deze kan jou doorverwijzen naar een instelling die jou hulp kan bieden op de gebieden waar je het nodig hebt.

Hou vol en laat het ons gerust weten als je nog vragen hebt!​

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
18-09-2023
Naam:
Paul
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

Verlos me

Elke dag tot nu toe hoop ik dood te gaan in mijn slaap. Ik heb elke dag een schaar vast in de hoop mijzelf iets aan te doen in mijn slaap. Het gebeurd niet. Ik blijf leven, en waarom???

Ik ben niet depressief, ik wil niet perse dood, maar ik wil dit leven niet meer. Ik ben niet gelukkig, nooit geweest. Jezelf accepteren is wat ze zeggen, maar hoe accepteer ik iemand waarvan ik niet houd... hoe accepteer ik mijzelf terwijl ik nooit het leven heb geleerd zoals mijn fantasie brein ervan maakt. Laat mij alsjeblieft dood gaan... alsjeblieft... ik wil dit niet langer aanzien, volhouden...

Was er maar zoiets als het universum vragen om de dood. Dat ze je komen halen... het leven is een puinhoop en niemand ruimt jouw puinhoop op...

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Wat naar zeg dat je je zo voelt. Probeer eens duidelijk te krijgen wat je graag anders zou zien in de wereld. Als je dat hebt gedaan kun je daar vervolgens misschien wel werk van maken. Dan heb je een doel en werk je aan iets waar ook echt achter staat. Dat geeft perspectief, iets dat je op dit moment wellicht mist.

Weet dat God met je is.

Laat het ons gerust weten als je verder wilt praten. Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
17-09-2023
Naam:
Norealname
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

Dikke vette barf

Het voelde altijd als opgeven als ik aan zelfmoord dacht. Ik wilde niet stoppen met leven voordat ik had genoten van mijn leven en het gevoel had dat ik er alles uit had gehaald en oprecht gelukkig was geweest, maar ik besef me steeds meer dat dat gevoel er nooit gaat zijn. Ik ga nooit blij zijn met mezelf, ik ga nooit optimaal genieten. Er zullen altijd stemmen blijven die mezelf en mijn geluk naar beneden zullen halen, maar “je leert er mee omgaan” en “de baas over die gevoelens te spelen”.
Het voelt zo nutteloos om zo hard te werken om als eindresultaat nog steeds niet te zijn wie ik wil zijn. Als eindresultaat moet ik mezelf “geaccepteerd hebben”. Ik wil mezelf niet accepteren. Ik barf daarvan. Ik barf al mn hele leven van mezelf. En als weet dat ik niet ga veranderen maar “er mee om leer gaan”, zie ik het nut van leven niet in. Ik heb geen energie om te vechten voor iets wat ik al m’n hele leven probeer te ontwijken. Ik hoef niet dood, maar ik heb zo geen zin meer om te leven. Waar doe ik het voor. Ik hoop al m’n hele leven dat ik ooit gelukkig wordt, maar Ik kan beter stoppen met dromen dat is veel efficiënter dan alle tijd die ik stop in “gelukkig zijn”
Datum:
07-09-2023
Naam:
Truus
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Vandaag

Vandaag was een heftige dag ik ben zo bang ik heb echt geen idee waarom dit mij moest overkomen. Ik heb sinds begin dit jaar depressief en sindsdien ben ik somber en kan ik geen plezier meer hebben. Ik wil vandaag voor de trein springen maar als ze mijn berichtje eindelijk beantwoordt ga ik het vandaag niet doen. Ik geloof niet in God maar dat had ik eigenlijk wel graag gewild. Ik vind het jammer dat ik niet met een geloof was opgegroeid want eerlijk gezegd denk ik dat het geloof mensen tegen het kwade beschermt. Voor mij is het te laat (misschien) en ik vind het echt zonde van m’n leven. Hopelijk beantwoordt ze m’n berichtje, maar dat betwijfel ik want k ben zo’n grote mislukking.

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je berichtje en wat naar dat je je zo voelt. Probeer je leven niet af te laten hangen van een berichtje van iemand die je leuk vindt. Als alles daarvan afhangt kom je vroeg of laat hoe dan ook bedrogen uit.

Wat wel helpt is om naar de oorzaak van je depressie te zoeken zodat je je problemen bij de kern aan kunt pakken. Het is ook niets om je voor te schamen als je hier hulp bij nodig hebt van bijvoorbeeld een psycholoog.

Weet dat God ook bij jou wilt zijn. Doordat Zijn Zoon Jezus aan het kruis de prijs voor onze zonden heeft betaald en de dood heeft overwonnen, hoeven we niets te vrezen.

Stuur ons gerust nog een berichtje als je nog iets kwijt wilt of verder wilt praten. Hou vol!​

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
24-08-2023
Naam:
Nikto
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Zo moe

ik ben moe. wil niet meer alles wat ik doe is kritiek op. voel me nooit gesteund zeker niet gewaardeerd ben een probleem en een mislukking .
wat doe ik hier nog

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Weet dat praten helpt om tot de oorzaak van je problemen te komen. Je mag ons altijd een berichtje sturen via onze contactpagina.

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
01-08-2023
Naam:
peter
Leeftijd:
51
Provincie:
Groningen

Kapot van liefdesverdriet

Ruim vier jaar geleden raakte ik vlak voor mijn 30e na een gelukkig leven voor het eerst depressief. Na verkeerde online beleggingen raakte ik financieel alles kwijt en kreeg schulden. Puur daardoor kwam ik in een depressie. Ik was suïcidaal en zocht professionele hulp.

De depressie heeft 7 maanden geduurd, daarna werd ik weer gelukkig en kon ik weer genieten van het leven. Aan de hulp had ik niets, het was vooral de tijd die het deed slijten. Ik kwam uit de schulden, kon weer wat sparen en kocht vorig jaar een mooie chaletwoning die nu staat bij mijn familie op een voormalig boerenerf. Later ontmoette ik de liefde van mijn leven. Ik vertelde al snel eerlijk wat er allemaal was gebeurd, dat voor haar geen issue was. Samen hadden we genoeg mogelijkheden. We hielden intens van elkaar en waren zielsgelukkig met elkaar zoals we nog nooit eerder hadden ervaren. Altijd hebben we het leuk gehad en de tijd samen ging altijd veel te snel. In de zomervakantie zouden we gaan samenwonen. We deelden de droom van een huisje boompje beestje, wouden met elkaar trouwen en voor een gezinnetje gaan.

In de meivakantie gingen we met haar familie op vakantie voor het huwelijksjubileum van haar ouders. Zondag 7 mei, daags na terugkomst beëindigde ze opeens de relatie. 😢 Opeens zouden we te verschillend zijn en had ik die week geen connectie met haar familie, dat was de reden. Dit terwijl er niets was voorgevallen en ik altijd uitstekend met mijn schoonfamilie overweg kon. Drie weken eerder kreeg ik van mijn vriendin nog een liefdesboekje waarin stond dat ik het licht in haar duistere tunnel was en ze hoopte op nog vele jaren. Echt ruzie hadden we zelfs nooit gehad. Het kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Drie dagen later, op een vrije middag toen zij aan het werk was, zette ik haar achtertuin vol met bloemen, ballonnen, foto's en andere romantische prullaria. Daarbij liet ik een wanhopige brief achter. Natuurlijk was dat stom van mij, ik was nog te emotioneel en dacht niet aan de negatieve gevolgen. Ik wou alleen laten zien hoeveel ik van haar hield en alles voor haar over had. Het was een goedbedoelde stommiteit van een man met een gebroken hart. Maar zij bij thuiskomst appte ze te zijn geschrokken en zich onveilig te hebben gevoeld. Ze wenste me nog het beste maar zei nooit meer contact te willen en blokkeerde mij daarna overal. Drie dagen nadat ik naast haar wakker werd en nog dacht met haar oud te gaan worden was ik opeens verbannen uit het leven van de liefde van mijn leven.

Sindsdien ben ik weer hartstikke depressief. Daarnaast kreeg ik nog wat financiële tegenslagen voor de kiezen waardoor ik weer in de schulden zit. 34 jaar, levend in een chalet en schulden. Mijn kinderwens kan ik nu wel definitief vergeten. Op zo iemand zit niemand te wachten en om opnieuw op te bouwen voor een huisje boompje beestje ben ik te oud. Ik zie mijn leven als mislukt en voel mij de grootste loser ter wereld. Elke seconde van de dag denk ik nog aan mijn ex-vriendin. Het gemis is ondragelijk en elke dag wanneer ik wakker wordt beland ik weer in een hel. Slapeloosheid, spanning, hoofdpijn, buikpijn, darm- en maagklachten zijn aan de orde van de dag. Ik ben al 10kg afgevallen door de stress. We zijn bijna drie maanden verder maar de pijn en verdriet van het gemis van mijn ex-vriendin wordt alleen maar erger. Door mijn situatie zie ik ook geen uitweg. De droom van een eigen gezin is weg. De depressie is nog veel erger dan vier jaar geleden. Elke dag ben ik suïcidaal. Ik weet al hoe ik er een eind aan wil maken. Maar dat kan ik mijn ouders en zusje niet aandoen, ik houd van hen en dat is wat me er tot nu toe nog van weerhoudt.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat moet dat heftig zijn om zo uit het niets in de steek gelaten te worden. Zeker met zo'n vage reden. Het voelt nu misschien niet zo, maar met 34 jaar ben je echt nog best jong. Het komt meer voor dan je denkt dat mensen pas later de liefde van hun leven vinden. Het kan echter lastig zijn om dat op dit moment ook zo te zien.

Het is aan te raden om erover praten en hulp te zoeken, want dat helpt echt (aannemende dat je in geval van hulp zoeken ook daadwerkelijk de hulp krijgt die je nodig hebt). Je bericht hier is in ieder geval sowieso al een goede stap.

Probeer daarbij ook de buitenlucht op te zoeken en gezond te eten. Het is een namelijk stuk lastiger om er bovenop te komen als je naast je psychische klachten jezelf ook lichamelijk verwaarloost. Je moet het nu juist van de kleine dingen hebben die eraan bij dragen om het leven weer draagbaarder te maken.

Weet dat God met een ieder wil zijn die zich voor Hem openstelt.

Stuur ons gerust een bericht als je verder wilt praten. Geef niet op!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
29-07-2023
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
34
Provincie:
Overijssel

Alleen, ongelukkig

Zal het kort houden … 2 mislukte huwelijken achter de rug .. 2 zoons uit eerste huwelijk…. Lang anti depressiva geslikt … mee gestopt omdat ik mij er niet beter door voelde … oudste zoon heeft alle contact met mij verbroken.., boos omdat ik geen ad meer slik … heb obv huisarts afgebouwd …. Ik voel me slecht … alleen… verdrietig… heb er geen zin meer in… het is dat ik nog een hondje heb die ik niet achter wil laten maar anders - voel me niet blij meer … mijn leven is een grote mislukking …

Reactie van Zelfmoord.nl

Bedankt voor je bericht. Wat lastig dat je je niet goed voelt en ook geen uitweg ziet. Weet dat er altijd dingen zijn die je nog kunt proberen. Wanneer een bepaald type antidepressiva niet werkt, kan het zomaar zo zijn dat je bij een ander soort juist wel veel baat hebt. Goed om te vermelden is dat een antidepressiva het daadwerkelijke probleem (deels) kan onderdrukken, en het lastiger kan maken om het bij de kern aan te pakken.

Erover praten en psychische ondersteuning krijgen is één van de effectiefste dingen die je kunt ondernemen, ook al voelt dat nu misschien helemaal niet zo. Zo krop je niet alles op en kunnen er nieuwe wegen geopend worden.

God heeft Zijn Zoon gegeven om in onze plaats de prijs te betalen voor onze zonden. Wanneer we op Hem vertrouwen kan Hij ons rust geven. Is alles hierdoor opgelost? Nee, maar het kan wel perspectief bieden om te weten dat we er niet alleen voor staan en God met ons is.

Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
28-07-2023
Naam:
Maria
Leeftijd:
67
Provincie:
Zuid-holland

Op naar een volgend leven

Hoi,

Ik heb eigenlijk niks te klagen.

Mijn lichaam is over de rooie. Er is hevige onrust, dit kanaliseren is in dit lichaam niet meer te doen.

Na 35 jaar druggebruik ging ik mijn leven weer herpakken. Dat deed ik met yoga en lichaamswerk. Het ging even best goed, tot ik stopte met antipsychotica, ik uit balans geraakte, steeds harder ging werken en uiteindelijk mijn onderrug heb laten exploderen tijdens yoga. Sinds die tijd kan ik spanning niet meer aarden, Het 'elektrische systeem' van de ruggengraat is onderbroken zodat ik constant onder spanning sta.

Ik heb grote hoogten gezien, diepe dalen, heb momenten van verlichting gekend. En geëindigd als een elektrisch stuiterkonijn die de verbinding met de aarde, lichaam en de wereld is kwijtgeraakt.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat moet dat enorm onprettig zijn als je lichaam tegen je werkt. Weet dat je er niet alleen voor staat!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
27-07-2023
Naam:
Piet
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-brabant

Iemand advies?

Ik snap het niet. Waarom wil ik uit het leven stappen? Sinds mijn opa, mijn grootste steun overleed ging het allemaal anders. Ik begon me verdrietig te voelen, ik begon me eenzaam te voelen. Toen ik naar de middelbare school ging was ik altijd al een buiten beentje, vooral in de eerste klas. Ik ben van school veranderd toen ik naar de tweede ging, ik kreeg een hechte vrienden groep etc. Er was een jongen in de klas die ik leuk vond, uiteindelijk vond hij mij ook leuk, en namen we een relatie. Mijn vrienden accepteerden dat niet en lieten me in de steek. Daar begon ik echt neigingen van te krijgen. Ik begon me zelf te snijden. Ik vertelde alles tegen hem, dat ik mezelf sneed, over de scheiding van m'n ouders en zelfs over m'n zelfmoord neigingen. Na 3 maanden in die relatie gezeten te hebben begonnen m'n vrienden weer tegen me te praten, ze zeiden dat we weer vrienden konden zijn als ik het zou uit maken. Ik maakte het uit. M'n vrienden deden anders en ik miste hem. ik werd depressief en heb een over dosis genomen. Helaas heeft het niet gewerkt. Een tijdje later toen ik moest sporten en me ging omkleden zag m'n moeder m'n snij wonden, ze stuurde me naar een therapeut. Ik vond t niet leuk en fijn en nam opnieuw een over dosis. Helaas, weer niet gewerkt. En nu praat ik stiekem met m'n ex en probeer een goeie vriendin te zijn. Ik zie het niet meer zitten.

Reactie van Zelfmoord.nl

Wat rot zeg dat je je zo voelt. Probeer je te omringen met de mensen die echt om je geven. De vrienden die niet accepteren dat je een relatie krijgt zijn geen echte vrienden, en willen mogelijk alleen maar gebruik van je maken. Als het er op aankomt zijn ze er niet voor jou.

Weet dat praten echt helpt, al kunnen de eerste paar stappen erg lastig zijn, waardoor je dat nu misschien nog niet zo ziet. Dat is iets waar je doorheen moet. En mocht het echt niet klikken met een therapeut, dan zou je dat kunnen aangeven aan je moeder en een andere therapeut zoeken.

Bedankt voor je verhaal. Je mag ons altijd nog eens een berichtje sturen om verder te praten! Hou vol!

Deze reactie is geplaatst, omdat de inzender heeft aangegeven het fijn te vinden een reactie op zijn of haar bericht te krijgen.
Datum:
23-07-2023
Naam:
Lieve?
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.