Ik kan hier wel een heel leven beschrijven waar misschien door iemand begrepen zal kunnen worden waarom de knop om mag.
Ik heb mijn leven geleeft en heb een goede tijd gehad met zijn ups en downs die ieder heeft.
Ik sta bekent als iemand met een grote mond, voor de duvel niet bang en dkan doen en laten wat ik wil.
Ik mag dan zo bekent staan maar dat gedrag is onstaan in mijn jonge jeugd ddor veel ziek te zijn veel te missen op school en je niet onder willen doen voor je vriendjes is een begin van later gtdrag.
Voor ik verder schrijf, ik heb op mijn werk hersenletsel opgelopen en dat geeft veel taalfouten, maar ik ga er van uit dat het te lezen is en ga dus niets meer verandere nu als ik wat fout schijf.
Als kind voel je aan dt er iets is ook al kan je het niet thuis brngen, op mijn 11 jaar kreeg ik te horen dat ik voor mijn geboorte als was weggeven aan pleegouders en tot mijn trouwen heb ik daar gewoont en beschouwde ze als mijn eigen ouders en hun mij als hun echtre zoon.
Helaas moets ik een paar keer naar een zogenaamde gezondheidskalonie.
6 weken Petten, 6 maanden zonder school en niet naar huis mogen, dat was in Nunspeet in het Boshuis toen ik 7 jaar was.
In Nunspeet was het de eerste keer dat ik merkte dat mensen met macht je konden maken en breken, zo kreeg je in Nunspeet een koude douch als je met uitkleden een wind had gelaten of omdat er een verpleegster aan je kond rook een bepaalde dat jij de geen was die het had gedaan.
Als je dan onder die douche stond en die weer eerst bloedheet durfde je niet er onderuit te stappen en het water werdt vanzelf steenkoud.
De volgende macht is de kinderbescherming en het maatschappelijk werk.
Er werdt gedacht toen ik 14 jaar was dat ik maar eens een jaar naar een jongens internaat moest voor een jaar, want ik was nogal een Amsterdams schoffie, en dat was ook zo maar noig vind ik dat er niets was dat het rechtvaardigde om mij uit huis te halen.
Mijn ( pleeg ) ouders waren er tegen, vooral mij vader en mijn moeder was het type die er van uit ging als hun zegde dat het goed voor me was dan was het goed.
Na 1 jssr ellende in jongens internaat Appelscha was ik weer thuis met een rugzak vol ellende wat mijn leven op zijn kop heeft gezet tot nu toe, want zet geen 96 jongens bij elkaar in groepen van 16 stuks
Ik heb gewoon gewrkt mijn leven, ben getrouwd al bijna 44 jaar heb drie kinderen met aanhang en negen kleinkinderen.
Door fouten in mijn werk waar ik niets van af wist ben ik ziek geworden, de verkeerde diagnose gehad, jaren pillen geslikt die niet voor mij waren bestemd maar wel kanker gekregen in 2002 wat goed is afgelopen daarna bleek ik een hersenvergiftiging te hebben en kwam in 2007 in de wia.
We hadden geen financiele zorgen en nu nog niet duys dat speelt niet mee.
Als ze in 1994 in het ziekenhuis niet de verkeerde diagnose hadden gemaakt dan had ik nooit geen NAH gekregen.
Nu bezit ik een invalide kart een plaats voor de deur waar sommige lullen jaloers op zijn, zo mogen het zo hebben van me maar dan ook mijn ziekte overnemen.
Fietsen gaat niet meer, lopen maar een stukje, was op mijn werk regelmatig in contakt met mensen uit ander landen en sprak dan duits of engels en met geen van die twee kan ik nog een conversatie voeren.
Ik verplaats me per auto en met goed weer doe ik alles op de scootmobiel die we zelf hebben gekocht want van de gemmeente moet ik woekerwinst betalen dus kochten we henm liever zelf, heeft 6300 euro gekost en later nog een andere auto zodat we mee konden nemen, was geen probleen want we hebben geen leggende gelden maar ook geen schulden en staan ook nooit rood en zorgen er altijd voor dat er wat geld is voor je weet nooit.
Niet alleen het lopen gaat niet goed maar de spier willen af en toe ook niet en ik heb volgens de longarts longemfyseem, althans daar lijkt het op, maar dat komt omdat mijn hersenen verkeerde signalen doorgeven.
In bijde gevallen stik je de moord na iedere inspanning paar keer longontsteking gehad en moet ik als ik bneden ben met het mobiel mijn vrouw boven bellen want er is dan geen lucht om te roepen of naar boven te gaan, de laatste was een paar maanden geleden.
KOmt nog bij dat een stel idioten de PKN hebben bedacht en zo mijn plezier in het geloog hebben terug gebracht buiten de kerk want daar heb ik me uitgeschreven. ze zijn daar net zo democraties als de tweede kamer, als ze gekozen zijn dan heeft de kiezer niets meer te vertellen en doen ze wat ze zelf willen, de kerkkeraad en dergelijke.
Kortom ik ben het zat, ik heb in het ziekenhuis en bij de arts in het dorp al te kennen gegeven dat ik nooit gereanimeerd wil worden, en als ik de kracht vind is dat ook niet nodig, ik bepaal het leiver zelf wanner en hoe ik ga.
Mijn begravenis is al geregeld tot in de puntjes en zal de nodige stof doen opwaaien omdat ik het heel anders heb gedaan dan dat gebruikelijk is, wel weet mijn vrouw en kinderen hiervan hoe het zal gaan en steunen mijn idee hierover.
Over het zelf uitstappen heb ik hget met hun niet gehad en zal ik ook niet doen
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.