Levensverhalen (pagina 492)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hr

hoi.
hier mijn verhaal
heb een slechte jeugd gehad waar mishandeling aan de orde van de dag waren.op mijn 12 verkracht ben zelf een man. tijdens mijn jeugd ging het slechter met me op mijn 17de had ik een vakantie liefde uit engeland na een paar maand schreef ze me dat ze zwanger was van mij.ze beviel van een dochter ze hete ann.mijn dochter is nu 33 en heb haar nooit gezien ik weet dat ik opa ben ze heeft 2 kids nu 8 en 10 ze woont in amerika maar weet verder niks van haar haar moeder wil het me niet geven maar hoe ouder ik word hoe meer ik haar mis.
ben 28 jaar samen geweest met een vrouw die de scheiding aan vroeg omdat ze al jaren een ander had en veel vreemd geweest is.daarvoor heb ik een zware hart infarct gehad en toen ik gedotterd was zei ze dood leuk het was beter dat je dood was dan kom ik goed koop van je af. in 2004 is mijn dochter verkracht in turkeije heb 2 dochters bij deze vrouw.en kwam er achter dat mijn vrouw (nu mijn ex)daar ook vreemd geweest is.door mijn scheiding ben ik alles kwijt geraakt mijn gezin mijn huis mijn bedrijf.ging van het ene huis naar het andere en zit nu op een flat 3 hoog achter.wat ik niet als mijn thuis beschouw.na mijn scheiding slaap ik slecht 2 a 3 uur per nacht en aan gezien ik smorgens vroeg op moet om 03.45 is dit niet meer te doen voor mij.vorig jaar leerde ik een vrouw kennen maar 1 jaar later is deze relatie verbroken en dat is nu 4 weken geleden.ja mensen mijn lichaam en geest zijn moe.moe van al het verdriet en pijn moe van alle tegenslagen wat ik heb door deze relatie breuk zijn er weer oude wonden open gereten en ook nieuwe wonden zijn er dacht dat ik de vrouw voor het leven had gevonden.maar niets is minder waar.soms vraag ik onze lieve heer om mij weg tenemen want ik kan het leven niet meer aan kan mijn leven niet meer op de rails krijgen.waarom zal ik nog door moeten leven ja heb het helemaal gehad.voel me eenzaam en verlaten.heb de afscheids brieven al geschreven.heb dus besloten om uit het leven testappen nou mensen dit was mijn verhaal het gaat jullie goed bye bye
Datum:
24-07-2011
Naam:
a.e.a
Leeftijd:
50
Provincie:
Overijssel

dood

Zoals ik de laatste jaren leef, na de geboorte van mijn zoon; ik ben dood.Ik kan niet meer , wil niet meer. Ik heb veel problemen gehad in relaties en op werkgebied.Ik krijg het gevoel dat alles aan mij ligt. Waarschijnlijk ben ik zeer gevoelig, maar ik wil niet meer.Iedereen laat mijn in de steek. Ik drink te veel. Ik wil hier niet meer zijn.Het is nooit goed genoeg.
Datum:
23-07-2011
Naam:
saskia
Leeftijd:
41
Provincie:
België

Te moe, en te leeg.

Langzaam sleep ik me van goed idee naar goed idee. Van een goede stap zet naar nog een goede stap zetten. En altijd is het resultaat even pover en minimaal. Niets wat ik graag zou willen lukt en met drank vul ik de ongelovelijke leegte die er steeds weer is. Mensen maken het gevoel van eenzaamheid alleen maar groter. Vooral omdat ik er geen deel vanuit maak lijkt wel. Hoeveel teleurstellingen moet ik nog verdragen om voor eens en altijd de pijn achter me te kunnen laten?

Of het leven zin heeft dat weet ik niet. Maar dat dit leven voor mij geen zin heeft, dat is me wel duidelijk. Niets lukt niets, geeft meer echte vreugde.

Philippe
Datum:
22-07-2011
Naam:
philippe
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-holland

Pijn

He ik weet niet of mensen dit gaan lezen Maar ik kan het altijd hier op deze pagina zetten.

En als mensen dit lezen zullen ze zeggen van je moet je niet aanstellen jij heb niets vergeleken met mij. Misschien is dat ook zo maar ik kan niet meer ben op/

Hier ik werd geboren ik was heel gelukkig mijn ouders waren blij hielden heel erg veel van elkaar en we gingen af en toe gezellig op vakantie.

Nu ik ben bijna 15 en mijn vader is vreemd gegaan mijn moeder praat er over tegen mij want zij kan bij niemand anders terecht maar mijn vader heeft dus nooit sex met mijn moeder en wel met die andere vrouw,. Wij zijn nu voorgoed verhuist naar het buitenland niet vanwege die reden andere.
Maar mijn moeder heeft gezegt ik wil scheiden en mijn vader moest huilen. Dus toen zij en en mijn kinderen en mijn kinderen. Maar hij gaf niet om mijn moeder. Toen vond mijn moeder dat zo zielig dat ze nog bij elkaar zijn we wonen nu in een ander huis en me moeder zegt misschien veranderd hij nog wel. Maar mijn vader is zo veranderd hij was eerst de perfecte vader lief af en toe boos hield van camperen. En nu hij schreewt tegen mij tegen me moeder en mijn zusje. Ik heb ook een broertje maar hij is natuurlijk de enegste zoon hier in huis dus mijn vader doet hele leuke dingen met hem trekt hem voor en alles. Mijn broertje is goud voor mijn vader en mijn moeder en ik en heel soms mijn zusje die is 10. Dit zit mij allemaal niet lekker ben nu al 6 jaar lang heel erg gepest en al dat gedoe heel erg. Ik Heb een grote muur om mij gebouwd. Ik heb vaak ruzie met mijn zusje ik weet niet ik lijk op mijn vader mijn vader begon met dit gedrag toen ik 5 was denk ik. Dus toen ben ik hem misschien na gaan doen ik maak vaak ruzie met mijn moeder ik zal me vader wel kunnen wurgen omdat hij zo gevoel loos is. Mij vader is geen man meer voor mijn moeder dit doet mij zoveel pijn ik wil mijn vader en moeder blij zien. Maar hij wilt niet samen op de foto met me moeder. En me moeder ik weet niet ik wil elke ouder maar niet deze ouders me moeder weet niets van fashion ze staat er ook niet voor op ik heb geen mooie kleren ik mag niet mijn moeder heeft bijna geen haar puisten rimples noem het maar op. Ze doet gek loopt als een eend om de puppy aan het lopen te krijgen huppeld in het openbaar. ze heeft geen hak schoen alleen maar kaplarzen en wandelschoen. ik heb geen vrienden jongens haten mij schelden me uit ik loop alleen ik ben dom dik lelijk met mijn acne ik kan net zo goed dood gaan want uit mijn leven kan ik niets goeds halen
Datum:
22-07-2011
Naam:
iemand met pijn
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

20 jaar ervaring

Beste mensen stop hiermee gewoon stoppen met zielige verhalen vertellen en met onzin over! Wees verdomme niet zo zwak en geniet nu het nog kan, eet, drink, heb sex, ga op vakantie als het kan, rust, sport en leef je leven..

Je kan wel heel depri blijven doen en blijven hangen in een kut gat, maar wat bereik je hiermee, niets toch??


Ik ben geboren met een dove oor en epilepsy, ging naar een school voor speciale onderwijs uiteindelijk na mijn 14 pratijkonderwijs en na half jaar middelbaar onderwijs VMBO. Ik werd hier gepest maar 1 klap niet meer omdat ik goed in bang maken was! Heb 1 jaar geleden pas mijn MBO ICT diploma behaald ging daarna verder MBO niveau 3 zorg en welzijn.

Ben nu opleidingloos omdat de opleiding en ik het niet eens meer konden worden.

Ik heb trouwens geen vriedin/vrienden om heen, its only up to me. Maar voel ik me sociaal onbeholpen? Nee, Sterker nog ik sta mijn mannentje als 20 jarige jongen man.

Heb ook een kut jeugd gehad, gamede veel, stal, spijbelde van school vaak, maar ik leef nog toch? DUS VERDOMME niet opgeven!!!
Datum:
21-07-2011
Naam:
G
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Depressie

Depressie

Ik hoor en zie en beleef steeds vaker kinderen pubers met depressieve gedachtes.
De wereld vraagt zich af hoe dit kan, hoe kan het toch dat zeker 80 procent van de bevolking lijd aan een depressie.

Stel je hebt een gezonde jeugd, wat eigenlijk nooit voorkomt aangezien er altijd wel is waardoor iemand geen fijne jeugd heeft gehad : misbruikt, mishandeld, gepest, mensen die vroegtijdig sterven noem maar op.

Maar goed tot in zo verre heb je een mooie jeugd gehad.
Je vader of moeder leest je voor uit een mooi sprookjes boek met verhalen over prinsessen ,knappe prinsen, en prachtige illusies . Een wereld waar ieder respect voor elkaar kan opbrengen. Mensen die elkaar lief hebben steunen en alles voor elk ander over hebben. Als kind word je verwonderd door al deze mooie prachtige verhalen. En je ziet je zelf voor je als de dappere ridder, of de mooie prinses.

Vervolgens word je ouder je gaat naar de basisschool en merkt dat de Veroordeling strijd al gaande is.
Jij bent lelijk, jij hebt goedkope kleding aan, jij bent arm, Jij praat raar, jij hebt flaporen, jij hebt een raar hoofd. Noem maar op, hier begint het al. En thuis als gepest kindje verschuil je achter je mooie dromen van het sprookje dat jou moeder je vertelde en hoopt op de tijd dat het allemaal prachtig wordt.

Je wordt ouder je gaat richting de pubertijd komt in de brugklas waar je nog eigenlijk kind voelt. Je beseft wel dat sprookjes niet bestaan, maar hoopt nog wel op dat glans rijkent leven. Het leven waar in jij gelukkig zal zijn. Op de brugklas word het kind zijn het je getrapt. Want jij moet je gedragen net zoals de rest van de schapen. Make up, merk Jeans, Je haar zoals de mode en de kudde van jou verwacht. Uit onzekerheid zwem je er in mee aangezien bij een kudde horen veilig voelt. Op school voel je al dat je emotie moet drukken en verborgen moet houden, anders wordt je uit de kudde gegooid. Pubers komen dus in een hele andere wereld terecht. Ze merken dat de door hun ouder vertelde sprookjes onzin zijn en niet bestaan. Ze beginnen met comazuipen blowen etc terwijl dit alleen maar meer je gevoel onderdrukt. Laten we het zo zeggen je komt in DE GROTE MENSEN WERELD. De wereld die tegenover het mooi sprookje staat. Respect moet je opeens gaan verdienen in plaats dat het vanzelf sprekend zou moeten zijn. Mensen kijken alleen maar naar hun eigen leven, denken niet aan de zorg van een ander zolang hun maar gelukkig zijn. Mensen delen hun rijkdom niet. De carrière drift is er enorm en domineert de mensen hun gevoel. Wij willen steeds meer meer meer meer. Ze verzuipen in egoïsme, in hun dorst naar het rijkdom en luxe, dure telefoons, dure kleding, grote huizen, stoere auto`s etc.
Mensen staan niet meer met hun beide benen op de grond, maar zweven wel nog steeds in illusies. Ze zoeken het bevredigende gevoel van vroeger Sprookjes ware liefde.
Als wij als mensen nou eens even stilstaan bij ons zelf en deze wereld die zo mooi zou kunnen zijn. Als wij mensen ons gevoel openstellen voor ons zelf en voor ieder ander. Als wij mensen nou eens die gekweekte angst omzetten in pure liefde. Als wij mensen nou een die egoïsme omzetten in het zorg dragen en lief hebben van alles wat leeft. Dan ben ik er van heilig overtuigt dat een stuk minder mensen deze site zal moeten bezoeken. Dat depressie een ongekende ziekte zal worden. Laten wij eerlijk zijn wat hebben wij nou nodig. Eten een dak boven ons hoofd liefde en warmte meer niet. Zoek je geluk niet in de toekomst, maar leef met de dag. Geniet van de kleine dingen, de bomen , de zee, de rust, de liefde. Mocht je hier voor openstellen dan krijg je het eeuwige onderbuik gevoel. Dan voelt eenzaamheid niet meer zo alleen. Maar als rust. Dan voelt liefde niet meer als een speurtocht maar als vanzelfsprekend. Ik ben al begonnen nu jullie nog.

Lieve Groet,

Naes


Datum:
21-07-2011
Naam:
Naes
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Ik trek t niet meer

21 juli 2011,
Ik zie t niet meer zitten, ik heb een aantal dingen mee gemaakt in me verleden die me elke dag blijven achtervolgen als ik naar iemand kijk, zie ik minimaal 1 ding die ik heb meegemaakt, ik begrijp überhaupt niet waarom ik besta, me ouders hadden me niet geplant ik was een "ongelukje" ik ben nu 16 jaar en me hele jeugd is al verpest, door school andere kinderen leraren me ouders, alles gewoon, alles wat ik deed was verkeerd, ze keken nooit naar de dingen die ik goed deed, ze gaven me nooit een compliment, elke dag als ik weer wakker werdt dach t ik, waarom wordt ik nog steeds wakker waarom, ik heb hier geen zin meer in, maar toch ik blijf vol houden en blijf denken ooit op een dag, zal ik eindelijk op het goede pad terecht komen, ìk zit aan de drugs om stilte in me hoofd te vinden, ik drink vaak alcohol om even niet aan al die problemen te denken, ik denk nu bij mezelf, wat ik nu opschrijf is geen lulkoek het is me leven in het kort, ik ben toen ik 12 was naar een psychiater geweest omdat ik me ruim 4 maanden niet lekker in vel zat, en toch het blijft terug komen, ik heb weinig bereikt in me leven en ben benieuwd of ik wel wat zal bereiken in ben er niet van overtuigt, mijn leven in zacht gezegd een hel, iedereen heeft zo zijn eigen verhaal, ik heb veel verhalen van andere gelezen en denk, wow had ik maar zo'n leven, veel minder gezeik dan ik ooit heb gehad, ik heb veelste veel al meegemaakt in deze 16 jaar, vaak gedacht wat zal er na het leven zijn, en wie zal me missen als ik weg ben, maar tog op een of andere manier blijf ik vol houden, in de hoop dat het nog goed komt, ik weet niet wat ik moet doen, en dacht misschien helpt het wel als ik mijn verhaal kwijt kan ergens, ik heb 2 echte vrienden die me steunen in dit soort tijden, en dat zijn ook echt me 2 beste vrienden,
Datum:
21-07-2011
Naam:
boeit niet
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven staat op het spel

Ik ben 19 jaar en mijn problemen begonnen, van wat ik me kan herinneren op mijn 14e.
Daarvoor heb ik al wat shit meegemaakt, maar toen begon ik echt ruzie te krijgen met mijn vader. Ik heb sinds die tijd al vaak de neiging gehad weg te lopen en toen ik 18 was kreeg ik de kans. toen leerde ik iemand kennen, die mij daar weg kon halen. Ik verhuisde naar lelystad en ging bij hem in. Ik noemde hem toen mijn vriend, maar dat is hij eigenlijk nooit geweest. Na 9 maanden ging het ook daar goed mis en werd ik uit huis gezet en was 9000 euro armer. Men ouders wilden me niet meer in huis hebben en ik moest toen naar een begeleidingscentrum. Daar heb ik 2 maanden gezeten zonder verdere echte ondersteuning. Ik was toen alleen mijn ergste gedachte van het trauma van mijn zogenaamde ex kwijt.
Inmiddels heb ik een nieuwe vriend die alles voor me over heeft en ik ben zo blij met hem.
Ik ben vaak bij hem geweest en in het gebouw waar hij woont ben ik aangerand door iemand die daar ook woont. Daar begon nog meer ellende.
Later kregen Bram en ik een scooterongeluk. ik raakte mijn scooter kwijt en hij zit met een gebroken enkel.
Aangezien ik reed, voel ik me daar ook schuldig over

In het begeleidingscentrum stagneerde alles en kon ik niet verder mijn leven opbouwen dus ik had dat aangegeven en toen wilden ze me daar maar weghebben. ik kreeg 7 weken om een huis en een baan te vinden. Dat lukte me dus serieus niet. Ze hielpen me daar ook niet bij. Dus nu zit ik per gods gratie dan maar bij men ouders. Ik kan niet met me pa overweg dus vanaf men 14e en ik heb het er heel moeilijk mee. Sinds 4 dagen rook ik en ben ik heel hysterisch, heb huilbuien dat ik helemaal shake en dat ik niet meer normaal kan praten. Ik heb altijd een geslepen mes op zak, in eerste instantie om me te verweren tegen andere mensen. Maar soms word alle stress hier me te veel en heb ik de neiging dat mes te pakken en me polsen door te snijden of wat dan ook.

Doordat ik nu met mijn vriend heb gesproken een paar minuten geleden heb ik me bedacht. Ik kan niet zonder hem, en hij niet zonder mij. Ik weet ook niet zeker of ik het wel eens kan mijzelf pijn te doen.
Gelukkig ben ik er nu nog steeds en hoop ik dat ik zo sterk kan blijven dat ik een andere oplossing vinden kan.
Datum:
21-07-2011
Naam:
Mariska
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Ellende!

Beste van de klas, maar veel gepest!
Veel bijbaantjes, maar zogenaamde vrienden!
Leuke relatie, Na 11 jaar blijkt dat zij van niet vind (half jaar rotzooien met een buitenlander)!
Mooi huis, kan t nu dik met verlies verkopen!
Goeie functie op t werk, bent gewoon t pis paaltje voor management en werkvloer.

Ik ben ziek van mijn eigen achtbaan van emotie! Is dat nou het leven?
Datum:
20-07-2011
Naam:
M
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Laat mij je helpen

Hallo allemaal,

Helaas hoor je steeds vaker dat mensen zich niet goed voelen en met zichzelf in de knoop zitten. Deze mensen willen graag begrepen worden.
Om begrepen te worden, dien je te vertellen waar je mee worstelt. Aan een bekende dit te vertellen is voor veel mensen een te grote stap, evenals bij een hulpverlener aankloppen.
Gevolg, deze mensen gaan verder zoals ze het altijd gedaan hebben, alleen dus.
Voor deze mensen is een luisterend oor heel erg belangrijk. Deze hulp zou ik graag willen aanbieden. Ik zou graag het luisterend oor willen zijn. Op deze wijze kun je je verhaal anoniem aan mij kwijt ( maak bijvoorbeeld een nieuw mail adres aan waar geen persoonlijke gegevens in staan) en mail mij jouw verhaal. Ik zal je altijd terugmailen. Zo kun je gratis je verhaal kwijt zonder dat ik weet wie je bent en hopelijk kan ik jou beter laten voelen.

Wie ben ik: ik ben een meid van bijna 30 jaar met de nodige bagage. Ik weet zelf hoe groot de stap is om je verhaal aan een bekende en / of hulpverlener te vertellen. Vandaar dat ik op deze wijze mensen wil helpen.

Heb jij ook behoefte aan een luisterend oor, maakt niet uit waar het over gaat.... mail me dan
Datum:
20-07-2011
Naam:
Er is hulp voor jou
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.