Levensverhalen (pagina 492)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

20 jaar ervaring

Beste mensen stop hiermee gewoon stoppen met zielige verhalen vertellen en met onzin over! Wees verdomme niet zo zwak en geniet nu het nog kan, eet, drink, heb sex, ga op vakantie als het kan, rust, sport en leef je leven..

Je kan wel heel depri blijven doen en blijven hangen in een kut gat, maar wat bereik je hiermee, niets toch??


Ik ben geboren met een dove oor en epilepsy, ging naar een school voor speciale onderwijs uiteindelijk na mijn 14 pratijkonderwijs en na half jaar middelbaar onderwijs VMBO. Ik werd hier gepest maar 1 klap niet meer omdat ik goed in bang maken was! Heb 1 jaar geleden pas mijn MBO ICT diploma behaald ging daarna verder MBO niveau 3 zorg en welzijn.

Ben nu opleidingloos omdat de opleiding en ik het niet eens meer konden worden.

Ik heb trouwens geen vriedin/vrienden om heen, its only up to me. Maar voel ik me sociaal onbeholpen? Nee, Sterker nog ik sta mijn mannentje als 20 jarige jongen man.

Heb ook een kut jeugd gehad, gamede veel, stal, spijbelde van school vaak, maar ik leef nog toch? DUS VERDOMME niet opgeven!!!
Datum:
21-07-2011
Naam:
G
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Depressie

Depressie

Ik hoor en zie en beleef steeds vaker kinderen pubers met depressieve gedachtes.
De wereld vraagt zich af hoe dit kan, hoe kan het toch dat zeker 80 procent van de bevolking lijd aan een depressie.

Stel je hebt een gezonde jeugd, wat eigenlijk nooit voorkomt aangezien er altijd wel is waardoor iemand geen fijne jeugd heeft gehad : misbruikt, mishandeld, gepest, mensen die vroegtijdig sterven noem maar op.

Maar goed tot in zo verre heb je een mooie jeugd gehad.
Je vader of moeder leest je voor uit een mooi sprookjes boek met verhalen over prinsessen ,knappe prinsen, en prachtige illusies . Een wereld waar ieder respect voor elkaar kan opbrengen. Mensen die elkaar lief hebben steunen en alles voor elk ander over hebben. Als kind word je verwonderd door al deze mooie prachtige verhalen. En je ziet je zelf voor je als de dappere ridder, of de mooie prinses.

Vervolgens word je ouder je gaat naar de basisschool en merkt dat de Veroordeling strijd al gaande is.
Jij bent lelijk, jij hebt goedkope kleding aan, jij bent arm, Jij praat raar, jij hebt flaporen, jij hebt een raar hoofd. Noem maar op, hier begint het al. En thuis als gepest kindje verschuil je achter je mooie dromen van het sprookje dat jou moeder je vertelde en hoopt op de tijd dat het allemaal prachtig wordt.

Je wordt ouder je gaat richting de pubertijd komt in de brugklas waar je nog eigenlijk kind voelt. Je beseft wel dat sprookjes niet bestaan, maar hoopt nog wel op dat glans rijkent leven. Het leven waar in jij gelukkig zal zijn. Op de brugklas word het kind zijn het je getrapt. Want jij moet je gedragen net zoals de rest van de schapen. Make up, merk Jeans, Je haar zoals de mode en de kudde van jou verwacht. Uit onzekerheid zwem je er in mee aangezien bij een kudde horen veilig voelt. Op school voel je al dat je emotie moet drukken en verborgen moet houden, anders wordt je uit de kudde gegooid. Pubers komen dus in een hele andere wereld terecht. Ze merken dat de door hun ouder vertelde sprookjes onzin zijn en niet bestaan. Ze beginnen met comazuipen blowen etc terwijl dit alleen maar meer je gevoel onderdrukt. Laten we het zo zeggen je komt in DE GROTE MENSEN WERELD. De wereld die tegenover het mooi sprookje staat. Respect moet je opeens gaan verdienen in plaats dat het vanzelf sprekend zou moeten zijn. Mensen kijken alleen maar naar hun eigen leven, denken niet aan de zorg van een ander zolang hun maar gelukkig zijn. Mensen delen hun rijkdom niet. De carrière drift is er enorm en domineert de mensen hun gevoel. Wij willen steeds meer meer meer meer. Ze verzuipen in egoïsme, in hun dorst naar het rijkdom en luxe, dure telefoons, dure kleding, grote huizen, stoere auto`s etc.
Mensen staan niet meer met hun beide benen op de grond, maar zweven wel nog steeds in illusies. Ze zoeken het bevredigende gevoel van vroeger Sprookjes ware liefde.
Als wij als mensen nou eens even stilstaan bij ons zelf en deze wereld die zo mooi zou kunnen zijn. Als wij mensen ons gevoel openstellen voor ons zelf en voor ieder ander. Als wij mensen nou eens die gekweekte angst omzetten in pure liefde. Als wij mensen nou een die egoïsme omzetten in het zorg dragen en lief hebben van alles wat leeft. Dan ben ik er van heilig overtuigt dat een stuk minder mensen deze site zal moeten bezoeken. Dat depressie een ongekende ziekte zal worden. Laten wij eerlijk zijn wat hebben wij nou nodig. Eten een dak boven ons hoofd liefde en warmte meer niet. Zoek je geluk niet in de toekomst, maar leef met de dag. Geniet van de kleine dingen, de bomen , de zee, de rust, de liefde. Mocht je hier voor openstellen dan krijg je het eeuwige onderbuik gevoel. Dan voelt eenzaamheid niet meer zo alleen. Maar als rust. Dan voelt liefde niet meer als een speurtocht maar als vanzelfsprekend. Ik ben al begonnen nu jullie nog.

Lieve Groet,

Naes


Datum:
21-07-2011
Naam:
Naes
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Ik trek t niet meer

21 juli 2011,
Ik zie t niet meer zitten, ik heb een aantal dingen mee gemaakt in me verleden die me elke dag blijven achtervolgen als ik naar iemand kijk, zie ik minimaal 1 ding die ik heb meegemaakt, ik begrijp überhaupt niet waarom ik besta, me ouders hadden me niet geplant ik was een "ongelukje" ik ben nu 16 jaar en me hele jeugd is al verpest, door school andere kinderen leraren me ouders, alles gewoon, alles wat ik deed was verkeerd, ze keken nooit naar de dingen die ik goed deed, ze gaven me nooit een compliment, elke dag als ik weer wakker werdt dach t ik, waarom wordt ik nog steeds wakker waarom, ik heb hier geen zin meer in, maar toch ik blijf vol houden en blijf denken ooit op een dag, zal ik eindelijk op het goede pad terecht komen, ìk zit aan de drugs om stilte in me hoofd te vinden, ik drink vaak alcohol om even niet aan al die problemen te denken, ik denk nu bij mezelf, wat ik nu opschrijf is geen lulkoek het is me leven in het kort, ik ben toen ik 12 was naar een psychiater geweest omdat ik me ruim 4 maanden niet lekker in vel zat, en toch het blijft terug komen, ik heb weinig bereikt in me leven en ben benieuwd of ik wel wat zal bereiken in ben er niet van overtuigt, mijn leven in zacht gezegd een hel, iedereen heeft zo zijn eigen verhaal, ik heb veel verhalen van andere gelezen en denk, wow had ik maar zo'n leven, veel minder gezeik dan ik ooit heb gehad, ik heb veelste veel al meegemaakt in deze 16 jaar, vaak gedacht wat zal er na het leven zijn, en wie zal me missen als ik weg ben, maar tog op een of andere manier blijf ik vol houden, in de hoop dat het nog goed komt, ik weet niet wat ik moet doen, en dacht misschien helpt het wel als ik mijn verhaal kwijt kan ergens, ik heb 2 echte vrienden die me steunen in dit soort tijden, en dat zijn ook echt me 2 beste vrienden,
Datum:
21-07-2011
Naam:
boeit niet
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven staat op het spel

Ik ben 19 jaar en mijn problemen begonnen, van wat ik me kan herinneren op mijn 14e.
Daarvoor heb ik al wat shit meegemaakt, maar toen begon ik echt ruzie te krijgen met mijn vader. Ik heb sinds die tijd al vaak de neiging gehad weg te lopen en toen ik 18 was kreeg ik de kans. toen leerde ik iemand kennen, die mij daar weg kon halen. Ik verhuisde naar lelystad en ging bij hem in. Ik noemde hem toen mijn vriend, maar dat is hij eigenlijk nooit geweest. Na 9 maanden ging het ook daar goed mis en werd ik uit huis gezet en was 9000 euro armer. Men ouders wilden me niet meer in huis hebben en ik moest toen naar een begeleidingscentrum. Daar heb ik 2 maanden gezeten zonder verdere echte ondersteuning. Ik was toen alleen mijn ergste gedachte van het trauma van mijn zogenaamde ex kwijt.
Inmiddels heb ik een nieuwe vriend die alles voor me over heeft en ik ben zo blij met hem.
Ik ben vaak bij hem geweest en in het gebouw waar hij woont ben ik aangerand door iemand die daar ook woont. Daar begon nog meer ellende.
Later kregen Bram en ik een scooterongeluk. ik raakte mijn scooter kwijt en hij zit met een gebroken enkel.
Aangezien ik reed, voel ik me daar ook schuldig over

In het begeleidingscentrum stagneerde alles en kon ik niet verder mijn leven opbouwen dus ik had dat aangegeven en toen wilden ze me daar maar weghebben. ik kreeg 7 weken om een huis en een baan te vinden. Dat lukte me dus serieus niet. Ze hielpen me daar ook niet bij. Dus nu zit ik per gods gratie dan maar bij men ouders. Ik kan niet met me pa overweg dus vanaf men 14e en ik heb het er heel moeilijk mee. Sinds 4 dagen rook ik en ben ik heel hysterisch, heb huilbuien dat ik helemaal shake en dat ik niet meer normaal kan praten. Ik heb altijd een geslepen mes op zak, in eerste instantie om me te verweren tegen andere mensen. Maar soms word alle stress hier me te veel en heb ik de neiging dat mes te pakken en me polsen door te snijden of wat dan ook.

Doordat ik nu met mijn vriend heb gesproken een paar minuten geleden heb ik me bedacht. Ik kan niet zonder hem, en hij niet zonder mij. Ik weet ook niet zeker of ik het wel eens kan mijzelf pijn te doen.
Gelukkig ben ik er nu nog steeds en hoop ik dat ik zo sterk kan blijven dat ik een andere oplossing vinden kan.
Datum:
21-07-2011
Naam:
Mariska
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Ellende!

Beste van de klas, maar veel gepest!
Veel bijbaantjes, maar zogenaamde vrienden!
Leuke relatie, Na 11 jaar blijkt dat zij van niet vind (half jaar rotzooien met een buitenlander)!
Mooi huis, kan t nu dik met verlies verkopen!
Goeie functie op t werk, bent gewoon t pis paaltje voor management en werkvloer.

Ik ben ziek van mijn eigen achtbaan van emotie! Is dat nou het leven?
Datum:
20-07-2011
Naam:
M
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Laat mij je helpen

Hallo allemaal,

Helaas hoor je steeds vaker dat mensen zich niet goed voelen en met zichzelf in de knoop zitten. Deze mensen willen graag begrepen worden.
Om begrepen te worden, dien je te vertellen waar je mee worstelt. Aan een bekende dit te vertellen is voor veel mensen een te grote stap, evenals bij een hulpverlener aankloppen.
Gevolg, deze mensen gaan verder zoals ze het altijd gedaan hebben, alleen dus.
Voor deze mensen is een luisterend oor heel erg belangrijk. Deze hulp zou ik graag willen aanbieden. Ik zou graag het luisterend oor willen zijn. Op deze wijze kun je je verhaal anoniem aan mij kwijt ( maak bijvoorbeeld een nieuw mail adres aan waar geen persoonlijke gegevens in staan) en mail mij jouw verhaal. Ik zal je altijd terugmailen. Zo kun je gratis je verhaal kwijt zonder dat ik weet wie je bent en hopelijk kan ik jou beter laten voelen.

Wie ben ik: ik ben een meid van bijna 30 jaar met de nodige bagage. Ik weet zelf hoe groot de stap is om je verhaal aan een bekende en / of hulpverlener te vertellen. Vandaar dat ik op deze wijze mensen wil helpen.

Heb jij ook behoefte aan een luisterend oor, maakt niet uit waar het over gaat.... mail me dan
Datum:
20-07-2011
Naam:
Er is hulp voor jou
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

weet nie wat zeggen

hoy ik denk dus regelmatig aan zelfmoord ik kan hier moeilijk over praten
heb het tegen 1 vriend gezegt nu bekijkt hij le alsof ik een freak ben ofzoiets
ik kan al vanaf mijn 11 niet uit de problemen blijven.
ik ben de dagelijkse ruzie's met mijn ouders meer dan beu...
nooit is het goed genoeg voor mijn ouders. is de richting op school weer te min, help ik niet genoeg thuis(terwijl zij elke avond weg zijn) ga ik met de verkeerde vrienden om
met hun valt er niet mee te praten.
elke keer weer wanneer ik op het punt sta zelfmoord te plegen moet ik steeds denken aan mijn vrienden en familie dit weerhoud mij dit te doen want als het gebeurt dan zitten zij met een gevoel wat ik niemand wil geven
Datum:
19-07-2011
Naam:
anonymous
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Ik zou zo graag met jullie wiilen praten.

Beste mensen,

Als klasskiek musicus ben ik maar met één ding bezig, het proberen op de juiste wijze een emotie weer te geven.

Mijn componisten hebben heel veel emotionele problemen gehad.

Wat zijn daar een prachtige dingen uit voort gekomen.

Zij hebben hun lijden kunnen omzetten in een hele bijzondere betekenis.

Lees het leven van Franz Schubert.

Uit jullie vreselijke lijden, zou ik jullie willen vragen om te bedenken dat dit ook betekenis kan hebben.

Zelfmoord is een emotie, maar die emotie gaat weer voorbij. Geloof me!!!!

Wij als achterblijvende maak je er echt helemaal mee kapot mee, ben je dan echt zo vol van je eigen emotie??????????

Of besef je dat je in een bepaalde fase bent van het leven die misschien wel heel moeilijk is maar, die echt wel weer voorbij gaat.

Daarnaast bedenk dan, ben je de enige die dit heeft meegemaakt???????

Zoek naar verwanten, jij bent niet de enige!!!!!!!!!!!!!!

Besef ook dat we in een niet sociale maatschappij leven. Leer om je te handhaven.

Ik hou van je.

Besef heel goed dat je met zulk een daad er meerdere mensen mee vermoord.

Geef het niet op. Laat je niet gaan door je gevoel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Datum:
19-07-2011
Naam:
Frederic
Leeftijd:
51
Provincie:
Overijssel

mama, je engel komt!

Al vanaf kleins af moest ik al mijn pijn en verdriet weten te incasseren. Mijn vader sloeg mijn moeder, mijn broertje of mij. Steeds om andere redenen. Eens toen ik 4 was, hoorde ik op de 2 etage van ons vrijstaandhuis gegil en gescheld. Met veel nieuwsgierigheid ging ik kijken wat er aan de hand was, bleek dat mijn moeder mijn vaders sokken niet had gestreken en nu werd ze afgeronseld met een leren riem. Ik wilde me verstoppen, maar mijn vader zag me net iets te laat! Hij riep me en ik en mijn broertje moesten in de woonkamer op een stoel zitten en toekijken hoe mijn moeder inelkaar geslagen werd. Als mijn broertje of ik een kik gafen dan waren wij aan de beurt! Al vanaf dat ik 4 ben vraag ik me af hoe ik mezelf om het leven kan brengen! Ik hoorde in een film over zelfdoding doormiddel van een plastic tasje die je om het hoofd moest binden! Dat deed ik en ging op het bed liggen! Mijn moeder vond me optijd en zei: " als jij dood was gegaan dan had papa mij dood gemaakt, please hou vol en wees sterk! Samen komen we eruit" de woorden van mijn moederen spraken mijn moed in en zo heb ik mijn 15e verjaardag gehaald! Niet alleen mijn moeder werd geslagen hoor! Mijn broertje ook, maar nu hij wat ouder, breder en sterker is durft mijn vader hem met geen een vinger aan te raken maar mijn vaders woorden zijn hard en wreed om 1 iemand al in te laten storten! Mij slaat hij nog steeds, op vakantie in spanje had hij weer eens een van zijn driftbuien en ik vertelde hem wat ik ervan vond. Toen begon opeend de hel! Ik werd op het bed gegooid en met een riem werd ik op mijn benen geslagen en op mijn gezicht! Alles brandde en ik zag zwart voor mij ogen. De woorden : "papa STOP! Je doet me pijn ik ben je dochter!" Maakte hem aan het stoppen en hij liep met grote stappen de kamer uit! Dit zijn maar een paar verhalen van mijn hele geschiedenis! Laatst vroeg ik aan mijn moeder met zorgvuldig uitgezochte woorden: "mama, waarom gaan we niet weg bij papa, ik leef in pijn en angst. Waarom heb je mij dit aangedaan?" Waarop mijn moeder antwoorde: " kan niet schat, het spijt me zo!! Maar als ik wegloop dan schiet je vader mij dood en jou en je broertje en zusje ook!" Enige manier om mijn pijn te ontlopen is om een engel te worden en mijn moeder op die manier te beschermen tegen de linkerhand van de duivel!
Datum:
19-07-2011
Naam:
marie- claire
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

zo'n pijn

ik ben 23 en op 14-12-10 getrouwd met de vrouw van mijn dromen waarvan ik een dochter van 4 heb... op 23-04-11 kwam ik erachter dat mijn vrouw is vreemd gegaan met het kleine broertje van mijn beste vriend deze jongen is 17 en mijn vrouw 26 na alles wat er is gezegd en gebeurd mag ik mijn dochter niet meer zien is het huis aan mijn vrouw toegewezen ik heb nu dus echt niks meer te verliezen mijn bedrijf is naar de klote omdat ik al mijn geld heb op gemaakt aan nutteloze dingen... ik had/heb verdriet en gewoon echt geen zin meer in het leven, mijn vrouw heeft nu een relatie met die jongen en ze wonen in mijn huis mijn vrouw werkt al 4 jaar niet meer en ik heb namelijk alles betaalt aan het hui nu gaat het me niet om het geld maar om het idee dat het geen waar ik me de tering voor heb gewerkt nu word toegewezen aan hun aan die jongen en mijn vrouw ze verdienen het niet... TOCH?
Datum:
17-07-2011
Naam:
F.
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.