Levensverhalen (pagina 486)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mensen houden niet van my

ik wil graag zelfmoord plegen.
ik heb me al eerder heel erg vaak gesneden
maar dat hielp niet.
ik vind het leven niks meer aan
niemand houd van me.
me beste vriendin is ook overleden aan kanker en dat vind ik niet leuk
ik wil heel erg graag naar haar toe
me vriendinnen geven niks om me
ik heb niet veel vrienden
thuis heb ik ook weleens problemen ik kan het niet meer.
Datum:
16-08-2011
Naam:
Kirsten
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

mensen...

mensen geef nooit de hoop op het leven is er niet voor bestemd om je kloote te voelen of je alleen te voelen en als je echt diep in de put zit kan je er indd aan gaan denken dat je zelfmoord wil plegen

maar mensen dat is echt niet de oplossing voor niks niet ik weet dat het stom klinkt maar je zult er spijt van krijgen bekijk is de mooie dingen van het leven en als je echt geen raad meer weet keer je om naar god en bid is naar hem hij zal naar je luisteren en jou proberen op het goeie pad te zette dat is wat hij ook wil maar jij moet hem opzoeken ! keer je dus om naar hem en niet naar de duivel want waar de sommige hier over na denken dat is wat de duivel wil ! meer kan ik eigenlijk niet zeggen...
Groetjes C
Datum:
16-08-2011
Naam:
C
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

verdriet en helse pijnen

tja waar begin je zoiets

ik heb enorm veel verdriet en pech in mijn leven.
eerst doen ze er alles aan om een tweede kindje erbij te nemen en dan worden het er onverhoopt meer en dan krijg je het verwijten na je van...als ik dit had geweten waren jullie er niet geweest en door jullie is je vader gaan lopen enz met problemen ofzo hoef je bij mijnn familie niet aan te komen dat mag je zelf oplossen ze hebben je dan wel op de wereld gezet maar ach ja wat doet dat ertoe ....op je zestiende verjaardag staan de koffers in gepakt en kun je bij je vriend gaan wonen want ze willen niet meer de zorg over je ...maar ze bemoeien zich wel met je leven en sturen vervolgens na heel veel treitieringen de politie op je af wat die
'goede" vriend zou je vermoord hebben?????
nu is het zo dat al die problemen in de afgelopen jaren als een zwarte wolk boven mijn relatie hangt en ook die op de klip loopt, na al die jaren heb ik niet in e gaten gehad wie wel van me hield en wie niet en diegene die wel van me hield heb ik zo erg zijn vertrouwen beschaamt dat zelfs die niks meer in mij ziet.
hier sta ik dan in de grote wereld alleen en bang en zit vol van verdriet en pijn.de laatste maanden ben ik alleen maar tegen mezelf aan vechten om hier doorheen te komen want het leven heeft zoveel moois alleen ik zie het niet meer mij doet het leven meer pijn dan vreugde brengen.
iedere avond ben ik aan het vechten om maar niet richting trein te lopen...
ik woon nu bij mijn ex omdat ik nergens terecht kan vrienden heb ik niet en als ik ze wel had dan zijn ze niet te vertrouwen loop wel bij een psycholoog maar dat helpt niet veel
dit is geen goeie situatie van iemand houden en dan erbij wonen maar tegelijkertijd kijk je hem aan en dan zie je in zijn ogen wat een pijn je hem allemaal hebt aangedaan nou dat maakt het niet veel makkelijker ....ik blijf in ieder geval vechten en mijn best doen om aan die gedachtes te ontsnappen.

gr
Datum:
16-08-2011
Naam:
sanne
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Toch maar doorzetten?

Elke dag voel ik het weer, ik word wakker en voel me eenzaam.
Ik ben een beetje een mislukkeling, 25 en woon nog thuis. Geen opleiding afgerond, faal met alles... steeds vaker krijg ik het gevoel dat ik hier niet thuis hoor. Als ik om me heen kijk, dan hebben leeftijdsgenoten een plan of een droom. Ik niet. Ook al die relaties om me heen....ik heb nooit een zoen gehad of gestolen, de gemiddelde 15 jarige heeft meer liefdes ervaring. Ik ben moe, keer op keer teleurstelling op elk front. Toch mijn ouders zullen zo verdrietig zijn als ik opgeef, maar het is zo zwaar ik wil vrede/rust geen zorgen geen stress...... ik ben zo moe.
Datum:
15-08-2011
Naam:
Altijdeenzaam
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

waarom ik

Lieve mensen

Wat komen de verhalen me herkenbaar voor, maar dat zoveel mensen met de gedachten lopen, daar schrik ik zelf nog ook wel even van. Niet dat ik het niet doe, want op dit moment gaat het slecht met mij. Ik weet gewoon niet waar alle gevoelens vandaan komen, maar als ik aan een nieuwe situatie begin dan komt er angst, angst en nog eens angst. Ik ben vaak teleurgesteld in mijn leven. Op de middelbare school moest ik op mijn tenen lopen. Veel echte vriendinnen had ik niet, want ik voelde me vaak verlegen. Daarna kwam de studie. Ik heb een studie afgerond, maar dit ging niet zonder slag of stoot. Elke keer wilde ik me weer bewijzen. Na mijn studie begon ik aan een baan. Dit ging niet goed en dat alleen maar door mijn angst. Nu zit ik maar even achter de kassa, maar dit vind ik ook niets. Zelfs bij de kassa krijg ik angsten. Ik heb twee nachten haast niet geslapen. Net kwam ik thuis en ik viel in huilen uit. weet je, de eetlust is dan ook weg en ik wil me er zo mee pijnigen. Het kan me niets schelen snap je? Onspannen lukt mij niet en ik heb geen controle over mijn eigen lichaam. tril, tril, zenuwachtig, angstig. Toch zal ik mezelf niet wat aan doen, maar ik wil niet altijd meer leven. Ik weet wel hoor van een God. Ik geloof er echt in, maar soms lijkt God zo ver weg. Ik bid soms dagen lang af en dan laat ik mijn onmacht zien, maar waar blijft het gevoel van vrede en rust? Ik wil net als andere mensen zijn. Toch blijf ik volharden in het gebed en of God zijn wegen duidelijk in mijn leven bekend wil maken. Maar weet iemand hoe ik met mijn angsten om kan gaan. Ik ben zo bang dat alles gaat mislukken in mijn leven. Onstabiel zijn is niet leuk. Bedankt voor julie reachties lieve mensen. Ik zal ook met julie meeleven.
Datum:
15-08-2011
Naam:
saar
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

beetje wanhopig

Nou laat ik maar beginnen, ik werk sinds kort 5 dagen per week en ik werk op zaterdag als tuinman en op zondag voor de lol bij een bekende winkelketen. Ik verdien ontzettend veel en ik kan vrijwel alles wat ik wil betalen en ik zal er maar niet omheen draaien, dat doe ik ook, ik ben ontzettend verwend.

Helaas heb ik maar 1 echte vriend en ik heb het gevoel dat hij een hekel aan me heeft maar dat niet toe wil geven omdat hij weet dat hij mijn enige vriend is, daar heb ik het namelijk best een paar keer met hem over gehad, ik moet natuurlijk ook ergens heen met mijn gevoelens.

Ik heb een hekel aan mijn vader en mijn stiefmoeder, ik hou van mijn moeder maar ze woont 120 kilometer verderop en ze doet altijd veel te lief.

Elke dag als ik op mijn fiets naar huis zit vraag ik me af wat de zin van het leven is. Ik kan nu sloten geld verdienen maar als ik sterf heb ik er niks aan. Ik kan een prachtleven leiden maarja, wat heb ik er aan als ik dood ben. Ik wil in mijn leven het liefst wat betekenen voor de wereld maar hoe weet ik nou hoe dat moet als ik niet weet waar we naartoe gaan?
Als we de wereld niet zo erg vervuilen dat zelfs de kakkerlakken smelten roeien we elkaar wel uit, kom op, iedereen doet zo moeilijk over 'vrede op aarde' maar dat zal er nooit zijn want mensen verschillen per regio, land en zelfs stad. En massa immigratie is gewoon een perfect recept voor haat, of het nou van Marokko naar Nederland is of van Rusland naar Japan, het maakt geen drol uit, mensen verschillen. Wat is de oplossing dan? Niet meer naar elkaar toe komen. Als gezelligheid de zin van het leven was had ik het erg gevonden. Als uitwisseling van cultuur de zin van het leven was geweest had ik het erg gevonden.

Waar wil ik naartoe, ik word gek van deze wereld, elk klein stukje ervan. Ik heb goddank geen televisie aangeschaft omdat je 30% van de tijd naar reclame zit te kijken... Hoe gestoord is dat? Er zijn mensen die van een uitkering leven en de hele dag op de bank zitten televisie te kijken, die mensen kijken 30% van hun leven naar reclame!!!! Ik word er gewoon kotsmisselijk van. Elk hoekje en elk gaatje van deze wereld komt me mijn neus uit.

Oh en daarbij ben ik ook nog een heel erg slim en overal goed in. Klinkt heel leuk maar het is echt niet zo rooskleurig als het lijkt, omdat ik absoluut geen ambitie of passie ergens voor heb, ik heb geen idee waar ik naartoe wil of wat ik wil bereiken. Ik ben elke week wel door iets anders geobsedeerd en dan weet ik zeker dat dat het is en dan is het na een week wel over en vind ik iets nieuws om allemaal nutteloze energie in te steken. Dat is vreselijk vermoeiend.

Ik overweeg serieus om zelfmoord te plegen. Wat zou mijn leven nou uitmaken op die 5 miljard. Oh en ga me niet vertellen dat ik iets leuks van mijn leven moet maken, kom maar met iets beters, ik ben een veel te grote denker om maar hersenloos leuk te gaan lopen doen.

Met vriendelijke groet,

Haatman
Datum:
14-08-2011
Naam:
haatman
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

genoeg

Ik ben Afsana, 21 jaar oud. Ik denk aan zelfmoord sinds kleins af aan. Dit vooral door thuisproblemen. Mn moeder heeft zelf ook een moeilijke jeugd achter de rug. Zo denkt zij dat ik haar moet opvolgen. Ze vergeet dat ik ook maar een individu ben. Zo schreeuwt ze wanneer t haar uitkomt, ze gebruikt voorwerpen om mij te slaan. Ze maakt iedereen wijs dat het aan mij ligt. De buurt noemt mij al een brutaal meisje, door mijn geschreeuw. Helaas weten ze niet dat ik alle pijn uitschreeuw die ik in me heb zitten. Ik ben 2 keer geopereerd, aan mn kaak en aan mn enkel. Af en toe komt de pijn terug, dit omdat ik nog volledig moet genezen. Zelfs die kwalen zijn een fout van mij volgens mn moeder. Door school en werk heb ik nauwelijks tijd voor het huishouden. Mijn leeftijdsgenoten hebben dit beter georganiseerd blijkbaar en mn moeder vergelijkt mij met hun. Alles wat ik doe is fout volgens haar. Ze vergeet dat ik ook maar een mens ben. Zo heb ik een eigen kamer geregeld via studentenwoning, maar ze heeft mijn sleutel afgepakt. Ik heb t gehad en zou graag willen stoppen met leven.
Datum:
14-08-2011
Naam:
Afsana
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

ik heb al meer als een jaar stress met zovel mensen. ze hebbe mij er al zo vaak voor geslagen. en ik heb nu een vriend en ben perongeluk vreemd gegaan. ik had te veel gedronke.. maarja dat is geen excuus. maar hij negeert me nu volkomen en k heb geowon geen zin meer in het leve elke dag wordt ik uitgescholde voor hoer of sletje.. en dat moet nu afgelope zijn. k voel me het naar hier over.. heeft iemand tips? x
Datum:
14-08-2011
Naam:
dushi
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

mijn leven

ik ben een meisje dat al sinds een maand 16 jaar is geworde .
het begon al vanaf toen ik een peuter was ,
mijn nieren dede het niet dus op die leeftijd al moest ik zo vaak naar het ziekenhuis
vriende make was voor mij al heel moeilijk
toen ik 8 was bracht ik 3 maande door in het ziekenhuis vanwege me niere en me bene zate onder de bulten en paarse plekjes
toen was ik genezen...
maar toen ik 11 was ging het mis ik voelde me al elke dag heel down en ik was superbleek . ik heb toen nooit vriende kunne make ik had wel vriende maar niet zoveel in mijn klas werd ik veel gepest
en toen ik 12 was kwam het ziekenhuis erachter dat mijn nierziekte er weer was
dit vertelde ik aan mijn juffrouw in groep 8
en de klas voelde mijn pijn
in de eerste klas moest ik dialyseren
via een apparaaat leve 3 x per week in het ziekenhuis .
en toen ik 14 was kreeg ik mijn nieuwe nier :) ik vond het allemaal niet zo eng want ik was al operaties gewend al sinds me 5de . sinds mn niertransplantatie was voledig veranderd innerlijk en uiterlijk uiterlijk kwam vooral veel door de medicatie , ik kreeg ineens superveelvrienden op school en in mijn buurt en het ging goed tusse mijn ouders en mij maar toen begonne de probleme paar maande later ik verloor vriende ik kreeg onzettend veel ruzie met me ouders
dat ik wel eens paar keer inelkaar geslage ben door me moeder en die keer op keer zegt dat ze me dood wilt hebbe
en ik had 2 x een bijna afstoting dus moest vaak in het ziekenhuis verblijve
de dokters vonde me toen al superraar
later ging ik naar een geslote unit een soort internaat maar dan wat strenger en erger . ik bleef een paar weken daar ik ontmoette super aardige mense met wie ik het wel kon vinde en de meeste vonde dat ik daar niet thuishoorde omdt ik een normaal en aardig iemand was
later mocht ik met ontslag ze kwame er erachter dat ik autisme had .. ik was totaal veranderd ik droeg hevige oogmake-up extensions en dacht alleeen maar aan me uiterlijk en wat mense van me vonde en toen ik thuis kwam ging het voledig weer mis me moeder sloeg me maar en ik heb nog gwn mense om me heen maar iets in me zegt dat het geen vaste vriende zijn
ik heb wel vaste vriende dat gelukkig maar toch voel ik me leeg
paar weke gelede probeerde me moeder mij nog te wurge
ik heb het superslecht ik heb wel eens gedacht over zelfmoord maar nooit gepropeerd maar zo zou ik het maar ook late als ik ouder ben zal alles verandere ik ben nog maar 16 en ik hoop dat mijn toekomst er beter uit zou zien
Datum:
13-08-2011
Naam:
iemand
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

lieve danny

het begon al als klein meisje ik wist niet wat ik tegen zou komen in me leven was altijd snel boos maar voor mezelf op komen kon ik prima niemand veranderde me ik was ik ,toch waren andere het niet met me eens hoe ik was werdt verandert ik heb weerbaarheidstraining gehad in een groepje met kinderen die snel boos of verlegen waren tuurlijk vroeg ik me af of ik verkeerd was deed eraan mee want ik moest veranderen alleen dat was niet genoeg we kregen ook nog thuishulp we deden spelletjes voor gevoelens en langzaam veranderde het meisje in mij daar ga je dan naar een nieuwe school je leerde nieuwe mensen kennen en er was een kans om nieuw persoon te zijn ik leerde haar ashley ze was lief een meisje die van mij hello kitty leuk vond een meisje die zich ook niet met jongens bezig hield iemand weer mee ik kon praten ik kon me alleen niet meer zo goed hechten was er bang voor me school ging slecht en zei wou ook met mijn vriendin om gaan na ruzies zag ik het niet meer zitten ik liet haar wel gaan ik veranderde van school i was een meisje die shirtjes droeg met plaatjes geen makeup droeg en zich niks aan trekte van andere dat kon ook op die school maar nu kan het niet meer hier ben je iets of niets hello kitty was voor gotics of emo's ben daar nooit voor uit gekomen en shirtjes met plaatjes voor kinderen makeup droeg je altijd anders was je neit knap toen drong het pas door wat al die mensen met me deede alles wat slechtaan me was veranderde ik meteen toen leerde ik jou kennen mijn lieve danny je was vrolijk en ik ook zei heel vaak dat je van me hield en ik konhet aan iemand hechten aan jou toen verliet je me met alles wat ik was was ik kwijt dr gingen weken voorbij dat ik me opsloot afsloot van de wereld en een lach opzetten k heb m nog steeds ik werdt raarder en vreemder ik ben nu al 3 dagen op me kamer alleen ik ben helemaal dicht zelfmoord dacht ik al lang maar nu ik zo alleen ben denk ik vaak na van wat ik voor toekomst wil doen ik zou graag de film reggie in willen ik vind t mooi hoe verhalen worden vertelt in beeld maar dit denken heeft me meer geholpen een mes heb ik vaker in me lichaam gestoken en mijn tranen heb ik wel heel afrika kunnen voor zien van water maar ik weet nu dat ik jou niet nodig heb en ik het waard ben om te leven die mensen zijn de fout ik was prima hoe ik was ik heb die boosheid zelf opgelost maar julie maakte me tot iemand die alle schuld bij zichzelf zocht iemand zonder mening iemand zonder ik ik mis mijzelf wil haar terug meestal als je een goed leven hebt en je dan een liefde tegen komt die weggaat moet je niet denken mijn leven is voor bij je kon die jaren ervoor ook zonder en de ware komt terug bij mij is dedood gebleven ook toen jij weg was dann maar ik weet nu dat ik jou niet mis maar mezelf
Datum:
13-08-2011
Naam:
blessedbutbroken
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.