Levensverhalen (pagina 489)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

in de war

3-8 bij nieuwe psycholoog geweest ik wil emdr maar ik geloof dat dat een groot probleem gaat worden zij wil eerst een gesprek met mijn oude psychiater van ggz in geest daar raak ik aardig van in de war ik heb haar een week geleden gebeld en dat was geen pretje ik begin te geloven dat zij echt een hekel aan mij heb ik ga helemaal stoppen met therapie alles wat ik probeer mislukt
Datum:
06-08-2011
Naam:
alexander
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Het mag gewoon niet zo zijn

Eigenlijk ben ik alleen maar gelukkig geweest in mijn échte kinderjaren. Vanaf een leeftijd van 12 ben ik constant ongelukkig geweest. Ik ben altijd buiten de boot gevallen. Het was alsof er een soortement van sociale-afwijzing rondom mij plaatsvond, overal en altijd. Ik ben inmiddels 20 jaar. De problemen zijn sindsdien meer en meer geworden en eisen dus uiteraard ook hun tol. Ik ga niet naar school, ik werk niet. Ik heb geen sociale contacten en ik kom nauwelijks buiten. De reden hiervoor is dat ik me anders voel, en dat anderen dit dus ook zien. Ik ben niet blij met mezelf, vooral qua fysiek. Het is mij wel duidelijk gemaakt/geworden dat ik hier minder bedeeld ben. Het feit dat ik nooit gelukkig zal zijn, nooit de dingen zal hebben die ik anderen zie hebben als ik naar buiten kijk doet me veel pijn. Niemand in mijn omgeving begrijpt mij. Maar misschien is dit ook wel beter. Ik loop al een flinke tijd bij psychologen/psychiaters, maargoed. Het is en blijft een betaalde vriend. En het heeft mij persoonlijk nooit echt iets gebracht. Tot voor kort had ik nog wel wat hoop, en ideeën over hoe ik mijn leven wat meer kwaliteit kan geven. Dit betrof naar een plastisch chirurg te stappen, en de voornamelijke bronnen van ongelukkigheid op te lossen, en op deze manier misschien nog zelfverzekerd worden ook. Echter is het net alsof het gewoon niet zo mag wezen. Want ik heb nu ook problemen met mijn zicht, en oogspieren/zenuwen. Ik ben na de jaren vrij moedeloos en leeg geworden. Het enige dat mij nog weerhoud om mezelf gewoon te doden is angst. Maar ik denk dat er een bepaald punt zal zijn/komen, misschien over een paar weken, maanden, jaren dat ik die angst wel zal overwinnen en het gewoon zal doen ook. Voor sommige mensen is het hier denk ik niet weggelegd.
Datum:
06-08-2011
Naam:
Dylan
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood

Hoi allemaal ik ben een vrouw van 27 jaar met twee kindjes. Kort geleden zijn mijn twee kindjes van me afgenomen door bureu jeugdzorg. Door een aantal verschillende redenen waaronder een zelfmoorpoging. Ik dacht eigenlijk dat dat een wanhoopsdaad was maar dat is het niet. Ik wil het echt heel graag. Mensen die zeggen dat ik me schouders eronder moet zetten begrijpen mischien niet dt ik dt probeer ik zit in behandeling gebruik medicatie maar me doodswens blijft ontzettend sterk. Ik vind zelfs dat me kinderen beter af zijn zonder zo een gekke "moeder"
Iemand tips je zou me echt helpen ik voel me te benauwd zo.
Deze doodswens had ik al voor me kindje weg waren.

GRAAG ALLEEN SERIEUZE REACTIES
Datum:
06-08-2011
Naam:
Moedervan2
Leeftijd:
27
Provincie:
Utrecht

liefdesverdriet

een goeie 6 maand gelede had ik iemand gevonden die me uit mijn toenmalige depressie kon helpen ze had alles voor mij gedaan maar nu haat ze mij ik ben kapot ik ben vanbinnen gebroken ik heb het al 3 keer geprobeerd zelfmoord plegen maar 3 keer zonder succes ik liep alleen breuken op maar na een tijdje begin je gewoon te denke van waarom ben ik hier eigenlijk nog waarom moest ik haar tegenkomen nu ze met iemand anders is kan ik er niet meer tegen het gaat zo al 3 maand zo telkens als ik haar zie ga ik een beetje dood vanbinnen ik wil het verhelpen maar telkens als ik het wil doen moet ik denken aan de leuke momenten die we samen hadden maar ook aan mijn ouders mijn broer en mijn familie ik hoop gewoon dat er ooit een einde aan komt aan alles maar vooral aan mij
Datum:
06-08-2011
Naam:
dood
Leeftijd:
13
Provincie:
België

vrouw vreemd geweest.

mijn vrouw heeft mij bedrogen,en ik ben daardoor helemaal van streek. meb een kind van 3 jaar/ik hou heel veel van haar en zij van mij. we schelen 25 jaar en ik ken haar van kinds af aan.ik heb geen zin om verder te leven maar twijfeld er nog aan.wat moet ik doen om haar weer te vertrouwen,zoniet dan is dit het eind.
Datum:
06-08-2011
Naam:
napoleon52
Leeftijd:
58
Provincie:
Overijssel

Nutteloos

Lotgenoten,

Ik ben al een keer eerder depressief geweest. Dat heeft mij toen heel veel pijn gedaan maar ik ben er deels overheen gekomen. Echter nu voel ik weer die zelfde pijn en razen er weer gedachtes door mijn kop dat ik een nutte loze kl**tzak ben en dat ik beter dood kan zijn. De drang word groter om daar aan toe te geven. In mijn gedachtes ben ik dood. Ik vertelde van mijn plannen aan een vriendin van me. Ze maakten zich meteen zorgen en probeerden al mijn positieve dingen te noemen. Ze was zo uitgepraat.
Datum:
06-08-2011
Naam:
pas
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

my story

hier mijn verhaal.
Ik ben een meisje van 17 met overgewicht. mijn leven is totaal naar de mallemoeren gegaan in groep 4.
in dat jaar ben ik blijven zitten mijn beste vriendin is verhuist, een andere vriend is naar belgie verhuist en een andere vriend naar een ander school. op dat moment ben ik veel gaan eten door me verdriet waardoor ik steeds zwaarder en zwaarder werdt. vanaf dat moment begon het gepest en gepest ik ben in totaal zo'n 5 jaar gepest geweest, het lijkt net als de dag van gisteren je weet wel alsof ik nog steeds wordt gepest..het heeft me zo diep geraakt al dat gepest daardoor ben ik steeds minder mense gaan vertrouwen, vooral bij nieuwe mense weet ik nooit welke houding ik moet aannemen. en de jongens.. ik kan nog geen woord tegen ze teggen ik vertrouw ze van geen kant.. als ik mense tegen kom of vrienden van mijn vrienden denk ik dat ze me vierkant uitlachen van binnen... het doet me elke dag nog steeds zoveel pijn als ik er aan terug denk.. ik denk dat ik het nooit meer zal vergeten .... Het zal me altijd blijve achtervolgen.
Datum:
05-08-2011
Naam:
mystory
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

lonely

ik heb al eens eerder een berichtje geschreven, toen ging het weer een beetje goed met me. om het een beetje kort te houden : ik heb mijn ouders verloren, mijn oma en opa, en verder heb ik geen familie meer, ik woon bij mij stiefvader. ik ben al heel lang depessief en mijn stemmingen schommelen erg. ik heb een persoonlijkheidsstoornis. ik heb weinig zelfvertrouwen en ik heb heel veel lichamelijke klachten. ik ben nog erg jong maar heb al genoeg meegemaakt van misbruik tot aan trauma´s. ik denk zelf net als jullie vaak aan zelfmoord, heb het ook al bijna gedaan, de ene dag denk ik waarom zou je maar de andere dag denk ik ik doe het. ik heb mezelf gesneden en ik denk er vaak over na, ik kan jullie wel begrijpen, ik ben alles kwijt . een jaar geleden schreef ik nog dat het wel meevalt maar nu niet meer. ik had nooit gedacht dat ik er nu zo over zou denken. iedereen sterkte maar onthou wel er is altijd wel 1 iemand die iets om jegeeft. echt waar al is het een buurvrouw ofzo.
Datum:
05-08-2011
Naam:
skippy
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Emge Gedachten

Beste Mensen,

Ik vind het erg moeilijk om dit verhaal te schrijven. Sinds 13 Juli is het uit met mijn vriendinnetje. zij is 19 jaar en heeft een erg moeilijke jeugd gehad. Haar vader werkte altijd erg hard en haar moeder was eigenlijk alleen maar bezig met zichzelf. doordat zij de jongste was werd eigenlijk wat zij deed op haar afgeschoven en wist zij eigenlijjk helemaal niet hoe daar mee om te gaan. Ze is geboren in Amerika en heeft Nederlandse ouders. sinds Augustus 2009 woont ze in Nederland en is er naar mijn mening een wereld voor haar open gegaan wat betreft school, jongens, en vooral verantwoordelijheid. sinds begin 2010 vond zij mij leuk maar hield ik het nog op afstand. uiteindelijk heb ik eraan toegegeven en hadden we vanaf 4 Januari 2011 een relatie. Ik was en ben 22. op 28 Februari ging ze voor 5 Maanden naar London. we zagen elkaar om de 3 weken. Ik ging naar London of ze kwam hier. In Mei van dit jaar toen ik weer naar London ging was het heel anders toen we bij elkaar waren. aan het eind van het weekend zei ze: " het waren eigenlijk wel rare dagen " en dat was het ook. het was alsof ik een heel ander persoon naast me had gedurende het weekend. toen ik op de metro stond te wachten kreeg ik nog een sms met daarin: ' het ligt aan mij, geef me wat tijd , I love you en ik wil dat het goed komt..' het waren nog maar 8 weken die we moesten overbruggen maar het dagelijkse skypen en bellen was er niet meer bij... telefoontjes werden vrijwel niet meer beantwoord en skype gesprekken werden gemist terwijl ze net online kwam. ik begon enorm te twijfelen en wist niet goed wat ik moest doen.. van vriendinnen hoorde ik dat ik te lief was en dat het ' too much' was wat ik deed. maar zelf 2 dagen niets laten horen, waar ik overgens zelf erg gek van werd, had weinig effect. toen ik haar uiteindelijk woensdag de 13e ophaalde kwam ze tot de conclusie dat ze er nog niet klaar voor was en dat ze niet zo goed wist wat ze nou eigenlijk wilde met deze relatie.
IK zag het allemaal erg serieus en ben stiekem nog steeds best wel gek op haar, alleen ben ik er per toeval achter gekomen dat ze is vreemdgegaan op haar stage.

Eigenlijk ben ten einde raad en was ik op zoek naar een manier om mezelf van kant te maken, totdat ik per toeval op deze site kwam waar ik mijn verhaal kon doen. Drugs en drank spelen op dit moment een grote uitweg om me te ontspannen en er niet mee bezig te zijn. Ik weet dat dit erg fout is, en ik weet dat ik prachtige mensen om me heen heb om voor te leven maar op dit moment is het einde even zoek!

Hoe kom ik over het meisje heen waar ik zo ontzettend gek op ben en waarvan ik weet dat ze echt hulp nodig heeft, maar waar ik haar niet bij kan helpen?

Veel Liefs,
B.
Datum:
05-08-2011
Naam:
Harry
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

kut

ik wil niet nog een keer vertellen hoe heb 4 jaarb mijn vrouw verzorgt toen ze kanker had en nu heb ik niets meer geen vrouw geen kidsw geen vrienden zit in een woning waar ik me dood ongelukkig voel ik wil ge wwooon niets heb niets meer ook geen broers en zusters meer wil ge stoppen en zoek een manier om er een eind aan te maklen
Datum:
04-08-2011
Naam:
dirk
Leeftijd:
54
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.