Levensverhalen (pagina 489)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nutteloos

Lotgenoten,

Ik ben al een keer eerder depressief geweest. Dat heeft mij toen heel veel pijn gedaan maar ik ben er deels overheen gekomen. Echter nu voel ik weer die zelfde pijn en razen er weer gedachtes door mijn kop dat ik een nutte loze kl**tzak ben en dat ik beter dood kan zijn. De drang word groter om daar aan toe te geven. In mijn gedachtes ben ik dood. Ik vertelde van mijn plannen aan een vriendin van me. Ze maakten zich meteen zorgen en probeerden al mijn positieve dingen te noemen. Ze was zo uitgepraat.
Datum:
06-08-2011
Naam:
pas
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

my story

hier mijn verhaal.
Ik ben een meisje van 17 met overgewicht. mijn leven is totaal naar de mallemoeren gegaan in groep 4.
in dat jaar ben ik blijven zitten mijn beste vriendin is verhuist, een andere vriend is naar belgie verhuist en een andere vriend naar een ander school. op dat moment ben ik veel gaan eten door me verdriet waardoor ik steeds zwaarder en zwaarder werdt. vanaf dat moment begon het gepest en gepest ik ben in totaal zo'n 5 jaar gepest geweest, het lijkt net als de dag van gisteren je weet wel alsof ik nog steeds wordt gepest..het heeft me zo diep geraakt al dat gepest daardoor ben ik steeds minder mense gaan vertrouwen, vooral bij nieuwe mense weet ik nooit welke houding ik moet aannemen. en de jongens.. ik kan nog geen woord tegen ze teggen ik vertrouw ze van geen kant.. als ik mense tegen kom of vrienden van mijn vrienden denk ik dat ze me vierkant uitlachen van binnen... het doet me elke dag nog steeds zoveel pijn als ik er aan terug denk.. ik denk dat ik het nooit meer zal vergeten .... Het zal me altijd blijve achtervolgen.
Datum:
05-08-2011
Naam:
mystory
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

lonely

ik heb al eens eerder een berichtje geschreven, toen ging het weer een beetje goed met me. om het een beetje kort te houden : ik heb mijn ouders verloren, mijn oma en opa, en verder heb ik geen familie meer, ik woon bij mij stiefvader. ik ben al heel lang depessief en mijn stemmingen schommelen erg. ik heb een persoonlijkheidsstoornis. ik heb weinig zelfvertrouwen en ik heb heel veel lichamelijke klachten. ik ben nog erg jong maar heb al genoeg meegemaakt van misbruik tot aan trauma´s. ik denk zelf net als jullie vaak aan zelfmoord, heb het ook al bijna gedaan, de ene dag denk ik waarom zou je maar de andere dag denk ik ik doe het. ik heb mezelf gesneden en ik denk er vaak over na, ik kan jullie wel begrijpen, ik ben alles kwijt . een jaar geleden schreef ik nog dat het wel meevalt maar nu niet meer. ik had nooit gedacht dat ik er nu zo over zou denken. iedereen sterkte maar onthou wel er is altijd wel 1 iemand die iets om jegeeft. echt waar al is het een buurvrouw ofzo.
Datum:
05-08-2011
Naam:
skippy
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Emge Gedachten

Beste Mensen,

Ik vind het erg moeilijk om dit verhaal te schrijven. Sinds 13 Juli is het uit met mijn vriendinnetje. zij is 19 jaar en heeft een erg moeilijke jeugd gehad. Haar vader werkte altijd erg hard en haar moeder was eigenlijk alleen maar bezig met zichzelf. doordat zij de jongste was werd eigenlijk wat zij deed op haar afgeschoven en wist zij eigenlijjk helemaal niet hoe daar mee om te gaan. Ze is geboren in Amerika en heeft Nederlandse ouders. sinds Augustus 2009 woont ze in Nederland en is er naar mijn mening een wereld voor haar open gegaan wat betreft school, jongens, en vooral verantwoordelijheid. sinds begin 2010 vond zij mij leuk maar hield ik het nog op afstand. uiteindelijk heb ik eraan toegegeven en hadden we vanaf 4 Januari 2011 een relatie. Ik was en ben 22. op 28 Februari ging ze voor 5 Maanden naar London. we zagen elkaar om de 3 weken. Ik ging naar London of ze kwam hier. In Mei van dit jaar toen ik weer naar London ging was het heel anders toen we bij elkaar waren. aan het eind van het weekend zei ze: " het waren eigenlijk wel rare dagen " en dat was het ook. het was alsof ik een heel ander persoon naast me had gedurende het weekend. toen ik op de metro stond te wachten kreeg ik nog een sms met daarin: ' het ligt aan mij, geef me wat tijd , I love you en ik wil dat het goed komt..' het waren nog maar 8 weken die we moesten overbruggen maar het dagelijkse skypen en bellen was er niet meer bij... telefoontjes werden vrijwel niet meer beantwoord en skype gesprekken werden gemist terwijl ze net online kwam. ik begon enorm te twijfelen en wist niet goed wat ik moest doen.. van vriendinnen hoorde ik dat ik te lief was en dat het ' too much' was wat ik deed. maar zelf 2 dagen niets laten horen, waar ik overgens zelf erg gek van werd, had weinig effect. toen ik haar uiteindelijk woensdag de 13e ophaalde kwam ze tot de conclusie dat ze er nog niet klaar voor was en dat ze niet zo goed wist wat ze nou eigenlijk wilde met deze relatie.
IK zag het allemaal erg serieus en ben stiekem nog steeds best wel gek op haar, alleen ben ik er per toeval achter gekomen dat ze is vreemdgegaan op haar stage.

Eigenlijk ben ten einde raad en was ik op zoek naar een manier om mezelf van kant te maken, totdat ik per toeval op deze site kwam waar ik mijn verhaal kon doen. Drugs en drank spelen op dit moment een grote uitweg om me te ontspannen en er niet mee bezig te zijn. Ik weet dat dit erg fout is, en ik weet dat ik prachtige mensen om me heen heb om voor te leven maar op dit moment is het einde even zoek!

Hoe kom ik over het meisje heen waar ik zo ontzettend gek op ben en waarvan ik weet dat ze echt hulp nodig heeft, maar waar ik haar niet bij kan helpen?

Veel Liefs,
B.
Datum:
05-08-2011
Naam:
Harry
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

kut

ik wil niet nog een keer vertellen hoe heb 4 jaarb mijn vrouw verzorgt toen ze kanker had en nu heb ik niets meer geen vrouw geen kidsw geen vrienden zit in een woning waar ik me dood ongelukkig voel ik wil ge wwooon niets heb niets meer ook geen broers en zusters meer wil ge stoppen en zoek een manier om er een eind aan te maklen
Datum:
04-08-2011
Naam:
dirk
Leeftijd:
54
Provincie:
Overijssel

Eindeloos

Eindeloos zoek ik maar naar een oplossing!
Om maar niet te denken aan zelfmoord in welke vorm dan ook!

Het eninge wat maar in me om gaat is; hoe kan ik er het beste een eind aan maken!
Zal ik een overdosis nemen van het een een ander, voor de trein springen, mezelf verstikken, pols doorsnijden, mezelf ophangen, verdrinken. En nog veel meer maar wat is nou het beste. Ik wil niet dat anderen er onder lijden.
Na verschillende pogingen ben ik er nog steeds niet uit!
Maar de drang en druk wordt steeds groter, en weet er steeds moeilijker mee om te gaan. 'zelf begraven' is dat wat vroeg me enige tijd geleden af. Stel nou dat ze me vinden, hoe wordt er dan op gereageer?!
Wat en waar leef ik voor?, ik krijg er nooit antwoord op! Kan iemand dat beantwoorden?
Ik denk het niet!

Waarom denk ik hier steeds over na ik weet het niet!
Onzekerheid, eenzaamheid?
We zien wel hoe lang het nog mag gaan duren.

Eindeloos!
Datum:
03-08-2011
Naam:
Tuinman
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

lang verhaal ...

Heey , mijn papa is 2 jaar geleden gestorven op een maandagochtend toen ik nog op school zat ... Het doet me nog altijd even veel pijn als die ene dag ! Sinds die dag is mijn mama nog meer en meer beginnen drinken ... Ze is nu bijna elke dag zat en als die dan zo is kan ze pijnlijke dingen zeggen en de ganse nacht door roepen ! Ik heb een half zus en een half broer maar die zijn veel veel ouder , in de 30 dus ... En ik durf het hun ook allemaal ook niet vertellen ! Eigelijk durf ik dat tegen niemand te vertellen omdat ik bang ben dat ze mijn mama een slechte mama vinden ofzo en dat is ongeveer de enigste familie die ik nog heb !!! Daardoor heb ik ook altijd slechte punten op school en kan ik amper leren omdat ik me altijd zo slecht voel ! Ik heb mijn verdriet nooit getoond , ik heb het altijd voor mij alleen gehouden en nu ben ik dat beu ! Ik ben mijn leven gewoon beu ! Soms zoals nu wil ik dat mijn mama gestorven was in plaats van mijn papa ! Ik kan dat niet meer aan ! Ik wil dood ! Help me alsjeblieft !
Datum:
03-08-2011
Naam:
Anonieeeeeeem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Zelfmoordpoging gedaan

Ik heb een zelfmoordpoging gedaan in een soort van psychose. Ik ben van het dak gesprongen van de derde verdieping. Ik had geen pijn. Was ik maar van hoger gesprongen. Nu zijn mijn benen kapot. Mijn enkel was verbrijzeld en al mijn voetbeentjes waren gebroken.

Iedereen vond mij altijd maar raar. Ik had weinig vrienden. Altijd ruzie met mijn moeder. Geen vader. Geen broers of zussen. Niemand waarmee ik kon praten. Ik ging naar een psycholoog en vertelde haar dat ik onder een trein wilde springen, het enige dat zij zei was dat ik dat niet mocht doen want ik stond onder de behandeling bij haar. Ja daar had ik wat aan.
Waarom liet ze me niet opnemen?

Ik wilde niet meer thuis wonen. Ik kwam via een andere psychologe in het leger des heils terecht. Daar vonden ze me ook allemaal raar. Ik werd er weggestuurd omdat ze mijn houding niet goed vonden. Toen moest ik weer terug naar mijn moeder. Dat vond ik vreselijk.

Aan al die mensen die ook zelfmoord willen plegen: denk na bij wat je doet. Anders eindig je net zoals mij. Ik zal nooit meer lange afstanden kunnen lopen. Ik heb een rolstoel nodig en een scootmobiel om me voort te kunnen bewegen. Ik weet nu inmiddels niet zo goed meer waarom ik nou zo nodig zelfmoord wilde plegen, maar ik zit de rest van mijn leven wel met kapotte benen.
Opnieuw een zelfmoordpoging doen durf ik niet zo goed. Ik ben bang dat ik weer wat beschadig en ik er straks nog ongelukkiger bij zit. En ik wil mijn moeder het ook niet aandoen. Nu wil ik niet meer leven vanwege de gevolgen van mijn zelfmoordpoging, terwijl het mentaal een stuk beter gaat.
Ik wou dat ik het nooit had gedaan. Ik mis mijn oude benen zo. Maar ik zie geen toekomst meer zo.

Tegen alle mensen die een zelfmoordpoging willen doen: praat er eerst eens over. Kijk of dat helpt. Je kan het altijd proberen! (wel met de juiste persoon natuurlijk anders helpt het niet)
Datum:
02-08-2011
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Er zijn alternatieven...accepteer jezelf en houd onvoorwaardelij

Want ook Jij hebt het recht om hier te zijn. Precies zoals je bent. Het klinkt gek, maar de wereld heeft je nodig. Ook al lijkt dat nu niet zo.

Deze mist waarin je zit gaat voorbij. Elke dag krijg je de kans om je leven te veranderen, om datgene waar je niet blij bent om te buigen. Je bent in zoveel dingen niet machteloos. Je hebt de kracht om hier boven te komen. Echt waar. Dit gebeurt je juist om je te laten zien hoe sterk je bent. Dat je hier uit KUNT komen. Er is altijd wel een persoon bij wie je terug kunt of die je accepteert om wie je bent. Raadpleeg die persoon of zoek hulp via de huisarts. Het kan ook zijn dat je depressief bent. Dit ligt niet aan jou, maar is een ziekte. Daar is een medicijn voor. Lijd niet langer onnodig. Kies voor het leven. Maak er iets moois van, je hebt het zelf in handen.

Geef een mislukte relatie, je ziekte, naar werk, je verleden, of wat dan ook niet de schuld van waar je NU in zit. Want er zit zoveel in jou. Je kunt ook dit, deze nare dag, gedachte, gevoel achter je laten en opniew beginnen. KIES DAAR ASTUBLIEFT VOOR....

Er zijn altijd mensen die van je houden, ook al lijkt dat soms niet zo. HET IS ZO. Ik lees ook zoveel van jonge mensen. Jullie zijn nog zo jong, waar je nu staat zegt HELEMAAL NIETS OVER WAAR JE OVER 10 JAAR STAAT! ANYTHING CAN HAPPEN...ook al lijkt het nu niet zo. Zelfs al lijkt het nu niet zo.

ACCEPTEER HET VERLEDEN EN BEGIN AUB OPNIEUW! GEEF JEZELF DE KANS OM GELUKKIG TE ZIJN. WAT ANDEREN DENKEN, ZEGT HELEMAAL NIETS OVER JOU...

en praat erover met iemand.
Datum:
01-08-2011
Naam:
Lieske
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

morgen..?

hmm, k weet niet goed hoe ik dit moet beginnen, dus ik begin maar gewoon;
k ben een meisje van 12, en wordt over 5 weken 13.

eigenlijk weet ik niet goed, hoe ik het moet vertellen.
Het begon een tijdje geleden,
er was een jongen, maar hij is 6 jaar ouder. Ik vond hem echtecht leuk. Ik had echt gevoelens voor hem. Ik kende hem nog niet heel goed, de gevoelens kwamen ook pas later. Ik had geen idee dat hij een vriendin had. Maar toen hun recht voor mij neus zaten te zoenen, brak er iets.
ik heb thuis 3 uur liggen huilen.
ik ziehem 1x per week,
de laatste tijd ben ik er wel een beetje over heen. Hetis nu uiteindelijk uit met zijn vriendin, die ech ontzettend aardig is! Maar hij is echt gewoon ineens veranderd in een klootzak.. En hij doet me gewoon echt pyn, en dat weet ie.
naja, uiteindelijk ben k voor mezelf opgekomen.

Het is nu ongeveer een weekje geleden dat mn vriendin, een vriendje kreeg ze is 15. Haar vriend is echt ontzettend lief, en heb hem mijn verhalen verteld (via msn). Hij zei dat hij er voor mij was. Ook hij heeft vroeger problemen gehad, diehij niet verdiend(e), het is echt een super bijzondere jongen. Hij had mij verteld dat hij een jaar geleden voor de trein wou springen, ik vertelde hem dat ik alles zou doen om hem geen zelfmoord te laten plegen. Ik zou zelfs zelf voor die trein springen. En eigenlyk meende ik het een beetje..
Nu zeggen ze allebei steeds op msn,of via smsjes ofzo, hoe blij ze met elkaar zijn. Ik ben niet jaloers ofzo. Maar het doet pyn als ze dat steeds zeggen. maar natuurlyk zeg je dat niet, want k ben super blij voor dr. En ik mag hem ook echt.

En ze is zo ontzettend dun & knap, net als al mijn vriendinnen. Ik voel me echt zon buitenbeendje. mn 4 beste vriendinnen, zijn ammal superknap en hebben alllemaal een vriendje. ik ben ook niet dik ofzo, maar ik voel me wel altijd zo. Ik eet eigenlyk ook wel veel. en hun zeggen allemaal, ah je bent zon knap meisje he. Maar ik vin mezelf zo ontzettend lelijk. En ik hoef het allemaal neit te horen, vn je bent niet dikof lelijk. Want k weet dat ik dun ben, maar ik vin mezelf nogwel lelijk.

ik weet echt niet wat het is, ik voel me zo ontzettend depressief. Ik zit altijd om na te denken, op zon stukje vn mijn dak. En laatst keek k naar beneden, en dacht k spring gewoon. k heb die vriend alles verteld, want ik vertrouw hem echt. Ook dat ik zelfmoord gedachtes heb k verteld.

en net, had k een soort ruzie met mijn vriendin, want k ben best jaloers op het feit, dat zij eik maar heel weinig hoeft te eten, terwijl k altijd honger heb, en me dan weer dik voel. en op dat moment brak dr echt iets. Ik had naar dr gesmst dat ik het heb gehad, en dat ik er morgen een einde aanmaak. Die vriend zou me komen halen, als ik ooit naar boven ging, (als je die snapt) maar, k heb ook wel weer een mooi leven. maar met al deze depressie wil k ook niet verder. En het grootste probleem is niet die jongen , of mijn vriendinnen, of lelijk of dik, maaar iets anders. Maar k weet dus niet wat. Ik ben zowiezo niet bly met mezelf. maarja, dus ik twijfel of ik er morge echt mee stop. Ik ga morgen dan waarschynlyk voor de laatste keer naar mijn (bynaeigen)pony.. waar ik nu best hard om huil.. en daar denk ik nog eens na, over wat ik ga doen. Maar hun 2en komen daar ook morgen.. ik weet echt echt niet meer wat ik moet doen..

help..? ;x
Datum:
01-08-2011
Naam:
D.
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.