Levensverhalen (pagina 484)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

werkeloos en teveel drinken

Ik ben net mijn baan verloren en nou zuip ik mezelf elke dag helemaal laveloos. Zit maar op de bank achter de pc en ik doe geen flikker. Als ik zo doorga raak ik mijn vriend ook kwijt want die houdt er niet van als ik zoveel drink.

Ben al langer ongelukkig maar gedachtes aan zelfmoord komen de laatste tijd opzetten. Ik zou het niet kunnen of durven doen da's misschien maar goed ook.

Dus bij deze wil ik tegen mezelf zeggen: Komop meid kom van die bank af stop met drinken zoek werk en maak wat van je leven!!!
Datum:
24-08-2011
Naam:
miss
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

Probeer kracht te halen uit mensen om je heen

Zo'n 10 jaar geleden ben ik op mezelf gaan wonen en de eerste jaren waren relatief rustig tot ik nieuwe buren kreeg. Deze waren lawaaierig en uiteindelijk ging ik steeds meer last van anderen te krijgen. Ik woonde toen op een etagewoning waar een groot verloop was. Later ging ik samenwonen en trouwen en 2 maanden na ons trouwen waren we verhuisd naar een appartement in het Centrum van een andere stad. Na enkele maanden ging ik mij ook hier ergeren aan mijn buren en anderen in het complex. Contact met de verhuurder leverde niet veel op en nam in de tussentijd ook nog het verkeer wegens de opening van een nieuw Centrum toe en was er elk weekend lawaai van uitgaande jongeren midden in de nacht.

Op een gegeven moment was ik met de overlast van één buurvouw zo zat dat ik mezelf voor de trein wilde gooien. Mijn vrouw bleef huilend achter, maar na 5 minuten buiten te hebben gelopen wist ik dat ik het niet kon en ben terug gelopen. We zijn toen gaan zoeken naar een koopwoning en omdat we geen appartement meer wilden werd het een tussenwoning in weer een andere stad. Op basis van slechts één bezoek aan het huis op een dinsdagmiddag terwijl bijna niemand thuis was hebben we besloten het te kopen. Een enorm grote vergissing bleek achteraf...

Na ruim 2 jaar in ons laatste appartement te hebben gewoond verhuisden we 4,5 jaar geleden naar ons rijtjeshuis. Op de dag van de overdracht was er echter al lawaaioverlast van de buren. Onze andere buren hadden een zoon van achter in de 30 die ook van harde muziek hield en toen we er zo'n 3 weken woonden was er wat mij betreft nog maar één uitweg. Ik ben op het dak van mijn werk gaan staan (9 hoog) en wilde ik alleen nog maar rust en wilde dat bereiken door naar beneden te springen en zo mijn dood tegemoet te gaan. Ik had zelfs al een afscheidsbrief geschreven. Op het laatste moment kon ik het toch niet, want ik hield (en nu nog steeds) zo veel van mijn vrouw dat ik het niet heb gedaan. Ik heb haar wel verteld van mijn plannen en samen zijn we naar een maatschappelijk werkster geweest en heb ik korte tijd slaappillen geslikt. De spanningen bleven en we hebben een hele slechte tijd gehad, want de overlast bleef immers ook. We hebben samen de draad opgepakt en gingen wat onze situatie doen.

Na 1,5 jaar daar te hebben gewoond en in die tijd nog een keer te hebben gedreigd met zelfmoord konden we gelukkig nog voor de crisis ons huis verkopen en verhuizen naar een huis op het platteland ver weg. Ik ben er helaas na 3 jaar nog steeds niet in geslaagd om een baan dichterbij te vinden, zodat ik per dag 7 uur moet reizen. Vanwege alle spanningen heeft mijn vrouw kort na onze verhuizing ook nog eens de diagnose epilepsie gekregen, maar gaat het nu gelukkig beter met haar.

Het belangrijkste is dat wij nu toch gelukkig zijn ondanks bepaalde ongemakken en wij hier grotendeels rustig kunnen leven. De liefde voor mijn vrouw was uiteindelijk voor mij velen malen sterker dan de wens om zelfmoord te geven en daar heb ik mijn kracht uit gehaald.

Tot slot wil ik iedereen die dit leest het volgende meegeven: Ook al zit je in nog zo'n rotsituatie, zie je het niet meer zitten en is er voor jou nog maar één uitweg; probeer voor jezelf dan toch datgene te bedenken wie of wat het leven aangenaam maakt en probeer voor zover mogelijk je leven zo te veranderen dat de pijn die je voelt minder wordt. Ondanks alle onverschilligheid en ellende in deze wereld zijn er altijd mensen die je willen helpen. Veel sterkte!

Datum:
24-08-2011
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
35
Provincie:
Anders

Ik ben tevreden.

Ik heb geen emoties, nooit gehad ook zover ik me kan herinneren.
Liefde ken ik niet en heb ik dus ook geen behoefte aan, m'n band met m'n ouders is goed en ik leid een stabiel en verzekerd leven, noot ruzies thuis of wat dan ook.
Ik heb eigenlijk gewoon geen zin om nog langer te wachten, ik vind het leven saai.. wat ik ook die, niks interesseert me.. behalve de dood. Het lijkt me gewoon zo fijn om weg te zijn, dat je er niet meer bent en alles eeuwig stil is.
Ergens deze week ga ik suicide plegen, ik ben nu namelijk bezig met een afscheidsbriefje omdat m'n ouders het vast niet zullen begrijpen anders en ik ze toch wel een uitleg verschuldigt ben op z'n minst.
Groetjes, Mylène.
Datum:
23-08-2011
Naam:
Mylène
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Pijn

Ik wilde dolgraag een broertje toen ik 6 was kreeg ik er 1. was dolgelukkig todat het kind ging praten al 15 jaar is er elke dag meerdere keren ruzie in het huis, mijn vader en moeder kunnen er niet meer tegen laten ons vaak gaan of sturen ons allebei naar boven. Vaak kiezen ze de kant van mijn broertje, en hoevaak ik ze moet vertellen dat hij mij begon met slaan of schelden, ze geloven me niet. Ik sluit me af van de wereld, zi altijd in me kamer, draag een masker naar iedereen toe. Was vroeger een vrolijke en spontane meid en nu voel ik me oud, verzwakt en leeg. Ik ben zwaar depressief en mijn ouders zien dit niet in. Daarom ben ik ook dikker geworden, ik eet en eet nog meer. nu ook stiekem. Soms heb ik buien dan wil ik alleen maar kleding kopen en k heb het geld niet eens. dit is vooral denk ik om dat gelukkige gevoel eventjes te hebben al is het maar voor paar seconden. Ik heb sinds kort een vriend. mijn eerste vriend, terwijl ik 20 ben. het is al ongeloofelijk dat ik een vriend heb terwijl k me zo afsluit voor de wereld. over denken ze dat ik altijd vrolijk ben en lach....ohh daar heb je het lachebekkie (ja :( je moest eens weten) Ik dacht dat het met mijn vriend anders zou zijn, maar dat is het niet hij heeft een kind en woont nog bij zijn 'ex'thuis, ik weet niet eens of het zijn ex wel is, heb een raar gevoel dat hij nog sex met haar heeft. mijn moeder vertrouwt hem niet en heb ruzie met haar daarover. mijn vriend begrijp me niet hij vind dat ik me aanstel.,...hij zegt als graqpje om me vrolijk te maken ga naar buiten en vermoord iemand haha zegt die dan...en geloof me moorden wil ik, alleen graag bij mijzelf. Mijn broertje is het grootste probleem. Ik zou willen dat hij niet bestond en soms wou ik dat die dood was...wat vresleijk slecht is om zo te denken. en dat weet ik maar soms gaan die gedachtes wel door mij heen. Ik ben in 5 jaar van maatje 36 naar een 44 gegaan en ben nu dus erg ontevreden met mijn lichaam en mijzelf...dit maakt het alleen maar erger voor me om te leven, problemen thuis, broertje en vriend. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Hopelijk heeft iemand advies voor mij, want ik kan het niet meer aan.
Datum:
23-08-2011
Naam:
Allstars
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

DOOD

Ik ben al heeeel lang levensmoe en wil gewoon dood ik ben er helemaal klaar mee dus ik zie jullie niet meer
Datum:
23-08-2011
Naam:
b
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord willen plegen

De rede waarom ik zelfmoord zou willen plegen, is van het heel diep geraakt worden door bepaalde bekende mensen.
Een paar van die zijn: m,n ouders, psychologes, medebewoner en sommige van het personeel. In de brief die mijn ouders ca. 17 jaar geleden hadden geschreven, stond, dat ze mij niet levensvatbaar vinden. Psychologes 1 was tot we met het personeel en m,n ouders een gesprek hadden altijd heel eerlijk en goed tegen mij geweest. Ook zei ze, dat ik steeds meer vrouw begin te worden tot 2,5 maanden geleden. Toen hoorde ik hoe ze eigenlijk over me dacht. De 2e nam mij ook niet serieus.Medebewoner heeft mij 2 keer heel diep geraakt. de 1e keer was omdat ik in een bh rondliep, terwijl iedere vrouw dat doet, de 2e keer was, dat hij mij beschuldigde van een verrader, waardoor mijn andere medebewoner heel erg tekeer tegen mij ging, en ik huilend en krijsend alles op mijn kamer uitgooide. Sommige van het personeel zeiden dingen, die over mij niet klopte. Zoals:het verdriet van anderen niet kunnen verdragen, dingen die andere mensen vertellen anders oppakken dan dat ze het bedoelen. M,n hand niet automatisch op de rug of in de zij van andere mensen leggen, dat als er een boodschap doorgegeven wordt, ik het anders begrijp, en op alles aansturing nodig hebben. Al deze dingen doe ik zoals iedereen heel goed. Wie heeft er nou overal aansturing bij nodig? Eerst zien, dan geloven.2 daarvan kennen mij al bijna 4 jaar, maar niemand van hun is ooit zo eerlijk geweest, om als ze iets negatiefs over mij te zeggen, het in mijn gezicht te zeggen. Ze zeiden wel negatieve dingen over mij, maar dan in het gezicht van anderen. Als ik in de woonkamer was, smiespelde ze erover. Ze vinden mij een kleuter van 4 , terwijl ik gewoon een normale vrouw ben. Ik wil met rust gelaten worden. Dat merkt ieder van hen, maar doen het niet. Ook mijn ouders hebben dat van die brief altijd voor mij verzwegen. Ik denk, Als je me toch weg wilt hebben, geef mij dan ook weg, want bij een ander zou ik dit nooit meemaken. En sommige van het personeel hebben mij tijdens het gesprek zo erg geconfronteerd, gecommandeerd, gekwetst, en kritiek gegeven, dat ik niet meer wil leven. En dat komt ook door het verhaal van de anderen.
Datum:
21-08-2011
Naam:
lady
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Ik kon het niet meer aan

Ik heb in mijn 18 jarig bestaan nog nooit iets goeds gezien in mijn leven... Mijn moeder werd geslegen door iedere man die ze had... Mijn vader zette mijn moeder buiten toen ik amper 5 jaar was.. Mij moeder ging terug bij een man maar kreeg terug slagen, en dat bleef maar doorgaan bij welke man ze ook maar ging... Toen ze bij een man was die ze al 20 jaar kende kreeg ze daar natuurlijk ook terug slagen van, en toen begon het.. die man sloeg mij, mijn moeder sloeg mij, mijn broer sloeg mij..! Ik was het beu ik wou zelfmoord plegen... Ik loopte weg van huis en zag geen weg meer! Nooit zou ik gelukkig kunnen zijn zo! Mijn moeder ging er na een jaar of 2 van weg.. Maar natuurlijk kwam ze dan terug een andere man tegen waar ze van hield. 5 jaar zijn ze al samen.. maar van die 5 jaar heb ik er 4 jaar bijgewoond. Die 4 jaar dat ik daar woonde kreeg mijn moeder slaag dag in dag uit.. Voor mij was het niet meer haalbaar. Ik zat er als 16 jarig meisj er helemaal door. Toen ik op een dag in de grond viel en niet meer rechtkon van de pijn brachten ze mij naar het ziekenhuis... En ja het ging slecht met mij 6 weken heb ik in het ziekenhuis gelegen met een maagontsteking en een depressie... Mijn moeder en mijn stiefvader kwamen 1x per dag naar het ziekenhuis en maakten dan nog ruzie tegen mij.. het ging slechter en slechter met mij.. ik wilde zelfmoord plegen.. 1x ik terug thuis was bleef het maar allemaal mijn schuld zijn en het beterde niet.. Ik had toen wel een vriend waar ik dacht mij aan op te trekken... Maar door de situatie bij mijn thuis hield hij het niet vol.. toen was het voor mij gewoon allemaal te veel. Het enige dat ik wou was zelfmoord en samen verder leven met mijn nicht die zelfmoord pleegde. Ik nam een riem en wou mij er aan ophangen. Maar mijn moeder kwam juist binnen om terug ruzie te maken... Dit bleef nog een tijdje duren.. Tot ik op een dag belde naar mijn moeder dat het voor mij niet meer haalbaar was, dat ik door haar en mijn stiefpa in het ziekenhuis heb gelegen helemaal kapot.. Ik ben dan naar de politie gestapt(waar mijn ouders bekend staan) om te zeggen dat ik niet meer naar huis wou dat ik het niet meer aankon.. Mijn moeder heeft mij ook paar keer op straat gezet, dus wist de politie dat het inderdaad beter was dat ik neit meer naar huis ging. Zo mocht ik bij mijn tante wonen die mij sinds ik in het ziekenhuis lag iedere dag kwam steunen. Mij moeder heeft mij alles afgenomen in die jaren dat ze weg was bij mijn vader... ik heb me vader 13 jaar niet gezien.. tot de dag dat ik bij mijn tante kwam wonen.. Nu woon ik bij mijn vader.. maar ook hier gaat het niet goed. Gelukkig heb ik nu wel een vriend die mij dag en nacht steunt, en die mij gelukkig maakt! Maar er zijn toch nog dagen dat ik weg wil van deze wereld hier. Omdat het ook hier bij mijn vader niet gaat.. Hier heb ik ook 1 x in mijn pols gesneden maar heb juist geen ader geraakt.. Nu gewoon nog paar jaar volhouden en zal dan alleen wonen met mijn vriend en eindelijk een gelukkig en mooi leven hebben
Datum:
20-08-2011
Naam:
Shana
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Liesje

Liesje is een meisje dat haar hele leven al aan zelfmoord denkt. liesje dronk op haar 7e al een aantal slokken ajax schoonmiddel om te kijken of het haar leven zou wegnemen. Ze voelde zich nooit geaccepteerd en nog steeds niet. Steeds stelt Liesje zichzelf weer teleur en wordt Liesje gek van haar zelf.
Nu is Liesje 19. in de bloei van haar leven zeggen de meeste. Liesje merkt daar zelf niks van. Liesje is met een opleiding bezig en hoort in Juli 2012 af te studeren. Maar door de druk word Liesje gek.
Ze wil aan alle verwachtingen doen van anderen. Haar moeder laat haar niet los. Liesje mag pas het huis uit als Liesje haar volgende HBO studie heeft afgerond. Liesje moet in de zorg blijven werken omdat daar werk is. Zeggen anderen. Liesje wil dat helemaal niet. Liesje wil wat van haar leven zien. Liesje wil een hele lange reis zodat Liesje het met zichzelf moet doen. Zodat ze eindelijk eens kan gaan zien dat het haar toch lukt om op zichzelf te vertrouwen. Maar Liesje wordt tegen gehouden en mag dit niet van haar ouders. Liesje voelt zich gevangen en word hier helemaal gek van.
De enige reden waarom Liesje geen zelfmoord wil plegen daar komt ie weer: is om anderen geen verdriet te doen. Liesje heeft dat haar hele leven al gedaan in haar ogen. Liesje luisterde nooit. Liesje had anorexia. Liesje maakte een troep van haar leven.
Dat is wat Liesje zit en kan dit niet loslaten. Liesje wil niet meer verder. Maar ze durft die stap niet te nemen. Liesje bid iedere avond of iemand haar kan helpen om te ontsnappen aan deze hele wereld.
Maar Liesje kan de stap zelf niet nemen....
Datum:
20-08-2011
Naam:
Liesje
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

pff :(

Ik zit al jaren met een probleem. Ik voel me steeds niet lekker in mijn vel. Soms heb ik het gevoel dat ik van de wereld wil verdwijnen maar dan denk ik na hoeveel ik mijn familie en vrienden pijn zal doen. Ik denk altijd dat het zal beteren maar dat doet het niet. Het gaat al van kleinsaf niet zo goed tussen mijn ouders. Ik heb mijn vader nog stoelen door de ruiten zien smijten toen ik amper 4 jaar oud was. Ik heb ook al veel mijn vader zien slaan en schoppen op mijn moeder. Elke dag als hij van werk komt is er in nog geen 15minuten al weer een ruzie. Is het niet met mijn ma, dan is het met mij. Een goede band heb ik ook niet met mijn moeder. Ik kan haar niks vertellen omdat ze dan altijd lastig doet over alles. Heb ook nooit geluk in de liefde. Heb een relatie van 1,5 jaar gehad en de laatste tijd gaat het ook niet goed tussen mijn relatie van nu. Hij noemt mij een hoer terwijl ik nooit vreemd ben gegaan. Dat is het laagste van het laagste dat je maar kunt hebben en ik kan er niet meer tegen. Ook hadden wij elke dag ruzie over allerlei domme dingen. Ik was dit zo beu dat hij niks van vertrouwen had dat ik het vorige week uitmaakte. Hij kan er blijkbaar niet tegen en maakt mijzelf en mij bij iedereen zwart. Wat moet ik doen? Ik heb nooit liefde gekend. Ik ben dit zo beu!
Datum:
20-08-2011
Naam:
Yasmine
Leeftijd:
19
Provincie:
België

pijn

Het begon al als klein meisje, me moeder werd altijd bedreigd door me vader heb gezien hoe ze verkracht is en hoe ze bijna vermoord is. Ik had een muur om me hart heengebouwt en niemand kwam daar in.. Totdat ik hem leren kennen me ex.. hij sleepte me overal doorheen en gaf me geluk.. gelijk lijkt iets wat standaard is maar zoiets had ik nog nooit in me leven meegemaakt.. hij ging vreemd met ze ex al die tijd dat ik met hem was.. hij gaf het niet toe kon niet zonder hem.. daarna hadden we een relatie van 3 jaar opgebouwt vol geluk de littekens bleven maar ik was verslaafd aan dit gevoel.. totdat hij zij dat die heel veel om me gaf maar niet meer verliefd was na 1 maand had die een ander.. na 2 maanden ging die verder met ze ex terwijl ik het meisje was die altijd bij hem thuis kwam altijd bij hem sliep het doet me zoon verdriet.. het enige voor wie ik blijf is mijn moeder die me ondanks alles me tog heb opgevoed en altijd voor me klaar heb gestaan ik probeer te vechten maar na 17 jaar vechten ben ik er tog soms echt klaar mee.. ik voel me schuldig omdat mensen om me heen overlijden zonder reden.. en dat ik nog leef en dood wil. vroeger dacht ik altijd dat het aanstellers waren mensen die zo ver gingen voor een vriendje. maar hij was alles wat ik had echt alles wat ik had en nu ben ik weer helemaal alleen. ik weet niet wat ik doen moet of ga doen ik probeer alleen me hoofd omhoog te houden en hopen op een mooie toekomst.
Datum:
20-08-2011
Naam:
c
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.