Levensverhalen (pagina 485)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord willen plegen

De rede waarom ik zelfmoord zou willen plegen, is van het heel diep geraakt worden door bepaalde bekende mensen.
Een paar van die zijn: m,n ouders, psychologes, medebewoner en sommige van het personeel. In de brief die mijn ouders ca. 17 jaar geleden hadden geschreven, stond, dat ze mij niet levensvatbaar vinden. Psychologes 1 was tot we met het personeel en m,n ouders een gesprek hadden altijd heel eerlijk en goed tegen mij geweest. Ook zei ze, dat ik steeds meer vrouw begin te worden tot 2,5 maanden geleden. Toen hoorde ik hoe ze eigenlijk over me dacht. De 2e nam mij ook niet serieus.Medebewoner heeft mij 2 keer heel diep geraakt. de 1e keer was omdat ik in een bh rondliep, terwijl iedere vrouw dat doet, de 2e keer was, dat hij mij beschuldigde van een verrader, waardoor mijn andere medebewoner heel erg tekeer tegen mij ging, en ik huilend en krijsend alles op mijn kamer uitgooide. Sommige van het personeel zeiden dingen, die over mij niet klopte. Zoals:het verdriet van anderen niet kunnen verdragen, dingen die andere mensen vertellen anders oppakken dan dat ze het bedoelen. M,n hand niet automatisch op de rug of in de zij van andere mensen leggen, dat als er een boodschap doorgegeven wordt, ik het anders begrijp, en op alles aansturing nodig hebben. Al deze dingen doe ik zoals iedereen heel goed. Wie heeft er nou overal aansturing bij nodig? Eerst zien, dan geloven.2 daarvan kennen mij al bijna 4 jaar, maar niemand van hun is ooit zo eerlijk geweest, om als ze iets negatiefs over mij te zeggen, het in mijn gezicht te zeggen. Ze zeiden wel negatieve dingen over mij, maar dan in het gezicht van anderen. Als ik in de woonkamer was, smiespelde ze erover. Ze vinden mij een kleuter van 4 , terwijl ik gewoon een normale vrouw ben. Ik wil met rust gelaten worden. Dat merkt ieder van hen, maar doen het niet. Ook mijn ouders hebben dat van die brief altijd voor mij verzwegen. Ik denk, Als je me toch weg wilt hebben, geef mij dan ook weg, want bij een ander zou ik dit nooit meemaken. En sommige van het personeel hebben mij tijdens het gesprek zo erg geconfronteerd, gecommandeerd, gekwetst, en kritiek gegeven, dat ik niet meer wil leven. En dat komt ook door het verhaal van de anderen.
Datum:
21-08-2011
Naam:
lady
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Ik kon het niet meer aan

Ik heb in mijn 18 jarig bestaan nog nooit iets goeds gezien in mijn leven... Mijn moeder werd geslegen door iedere man die ze had... Mijn vader zette mijn moeder buiten toen ik amper 5 jaar was.. Mij moeder ging terug bij een man maar kreeg terug slagen, en dat bleef maar doorgaan bij welke man ze ook maar ging... Toen ze bij een man was die ze al 20 jaar kende kreeg ze daar natuurlijk ook terug slagen van, en toen begon het.. die man sloeg mij, mijn moeder sloeg mij, mijn broer sloeg mij..! Ik was het beu ik wou zelfmoord plegen... Ik loopte weg van huis en zag geen weg meer! Nooit zou ik gelukkig kunnen zijn zo! Mijn moeder ging er na een jaar of 2 van weg.. Maar natuurlijk kwam ze dan terug een andere man tegen waar ze van hield. 5 jaar zijn ze al samen.. maar van die 5 jaar heb ik er 4 jaar bijgewoond. Die 4 jaar dat ik daar woonde kreeg mijn moeder slaag dag in dag uit.. Voor mij was het niet meer haalbaar. Ik zat er als 16 jarig meisj er helemaal door. Toen ik op een dag in de grond viel en niet meer rechtkon van de pijn brachten ze mij naar het ziekenhuis... En ja het ging slecht met mij 6 weken heb ik in het ziekenhuis gelegen met een maagontsteking en een depressie... Mijn moeder en mijn stiefvader kwamen 1x per dag naar het ziekenhuis en maakten dan nog ruzie tegen mij.. het ging slechter en slechter met mij.. ik wilde zelfmoord plegen.. 1x ik terug thuis was bleef het maar allemaal mijn schuld zijn en het beterde niet.. Ik had toen wel een vriend waar ik dacht mij aan op te trekken... Maar door de situatie bij mijn thuis hield hij het niet vol.. toen was het voor mij gewoon allemaal te veel. Het enige dat ik wou was zelfmoord en samen verder leven met mijn nicht die zelfmoord pleegde. Ik nam een riem en wou mij er aan ophangen. Maar mijn moeder kwam juist binnen om terug ruzie te maken... Dit bleef nog een tijdje duren.. Tot ik op een dag belde naar mijn moeder dat het voor mij niet meer haalbaar was, dat ik door haar en mijn stiefpa in het ziekenhuis heb gelegen helemaal kapot.. Ik ben dan naar de politie gestapt(waar mijn ouders bekend staan) om te zeggen dat ik niet meer naar huis wou dat ik het niet meer aankon.. Mijn moeder heeft mij ook paar keer op straat gezet, dus wist de politie dat het inderdaad beter was dat ik neit meer naar huis ging. Zo mocht ik bij mijn tante wonen die mij sinds ik in het ziekenhuis lag iedere dag kwam steunen. Mij moeder heeft mij alles afgenomen in die jaren dat ze weg was bij mijn vader... ik heb me vader 13 jaar niet gezien.. tot de dag dat ik bij mijn tante kwam wonen.. Nu woon ik bij mijn vader.. maar ook hier gaat het niet goed. Gelukkig heb ik nu wel een vriend die mij dag en nacht steunt, en die mij gelukkig maakt! Maar er zijn toch nog dagen dat ik weg wil van deze wereld hier. Omdat het ook hier bij mijn vader niet gaat.. Hier heb ik ook 1 x in mijn pols gesneden maar heb juist geen ader geraakt.. Nu gewoon nog paar jaar volhouden en zal dan alleen wonen met mijn vriend en eindelijk een gelukkig en mooi leven hebben
Datum:
20-08-2011
Naam:
Shana
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Liesje

Liesje is een meisje dat haar hele leven al aan zelfmoord denkt. liesje dronk op haar 7e al een aantal slokken ajax schoonmiddel om te kijken of het haar leven zou wegnemen. Ze voelde zich nooit geaccepteerd en nog steeds niet. Steeds stelt Liesje zichzelf weer teleur en wordt Liesje gek van haar zelf.
Nu is Liesje 19. in de bloei van haar leven zeggen de meeste. Liesje merkt daar zelf niks van. Liesje is met een opleiding bezig en hoort in Juli 2012 af te studeren. Maar door de druk word Liesje gek.
Ze wil aan alle verwachtingen doen van anderen. Haar moeder laat haar niet los. Liesje mag pas het huis uit als Liesje haar volgende HBO studie heeft afgerond. Liesje moet in de zorg blijven werken omdat daar werk is. Zeggen anderen. Liesje wil dat helemaal niet. Liesje wil wat van haar leven zien. Liesje wil een hele lange reis zodat Liesje het met zichzelf moet doen. Zodat ze eindelijk eens kan gaan zien dat het haar toch lukt om op zichzelf te vertrouwen. Maar Liesje wordt tegen gehouden en mag dit niet van haar ouders. Liesje voelt zich gevangen en word hier helemaal gek van.
De enige reden waarom Liesje geen zelfmoord wil plegen daar komt ie weer: is om anderen geen verdriet te doen. Liesje heeft dat haar hele leven al gedaan in haar ogen. Liesje luisterde nooit. Liesje had anorexia. Liesje maakte een troep van haar leven.
Dat is wat Liesje zit en kan dit niet loslaten. Liesje wil niet meer verder. Maar ze durft die stap niet te nemen. Liesje bid iedere avond of iemand haar kan helpen om te ontsnappen aan deze hele wereld.
Maar Liesje kan de stap zelf niet nemen....
Datum:
20-08-2011
Naam:
Liesje
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

pff :(

Ik zit al jaren met een probleem. Ik voel me steeds niet lekker in mijn vel. Soms heb ik het gevoel dat ik van de wereld wil verdwijnen maar dan denk ik na hoeveel ik mijn familie en vrienden pijn zal doen. Ik denk altijd dat het zal beteren maar dat doet het niet. Het gaat al van kleinsaf niet zo goed tussen mijn ouders. Ik heb mijn vader nog stoelen door de ruiten zien smijten toen ik amper 4 jaar oud was. Ik heb ook al veel mijn vader zien slaan en schoppen op mijn moeder. Elke dag als hij van werk komt is er in nog geen 15minuten al weer een ruzie. Is het niet met mijn ma, dan is het met mij. Een goede band heb ik ook niet met mijn moeder. Ik kan haar niks vertellen omdat ze dan altijd lastig doet over alles. Heb ook nooit geluk in de liefde. Heb een relatie van 1,5 jaar gehad en de laatste tijd gaat het ook niet goed tussen mijn relatie van nu. Hij noemt mij een hoer terwijl ik nooit vreemd ben gegaan. Dat is het laagste van het laagste dat je maar kunt hebben en ik kan er niet meer tegen. Ook hadden wij elke dag ruzie over allerlei domme dingen. Ik was dit zo beu dat hij niks van vertrouwen had dat ik het vorige week uitmaakte. Hij kan er blijkbaar niet tegen en maakt mijzelf en mij bij iedereen zwart. Wat moet ik doen? Ik heb nooit liefde gekend. Ik ben dit zo beu!
Datum:
20-08-2011
Naam:
Yasmine
Leeftijd:
19
Provincie:
België

pijn

Het begon al als klein meisje, me moeder werd altijd bedreigd door me vader heb gezien hoe ze verkracht is en hoe ze bijna vermoord is. Ik had een muur om me hart heengebouwt en niemand kwam daar in.. Totdat ik hem leren kennen me ex.. hij sleepte me overal doorheen en gaf me geluk.. gelijk lijkt iets wat standaard is maar zoiets had ik nog nooit in me leven meegemaakt.. hij ging vreemd met ze ex al die tijd dat ik met hem was.. hij gaf het niet toe kon niet zonder hem.. daarna hadden we een relatie van 3 jaar opgebouwt vol geluk de littekens bleven maar ik was verslaafd aan dit gevoel.. totdat hij zij dat die heel veel om me gaf maar niet meer verliefd was na 1 maand had die een ander.. na 2 maanden ging die verder met ze ex terwijl ik het meisje was die altijd bij hem thuis kwam altijd bij hem sliep het doet me zoon verdriet.. het enige voor wie ik blijf is mijn moeder die me ondanks alles me tog heb opgevoed en altijd voor me klaar heb gestaan ik probeer te vechten maar na 17 jaar vechten ben ik er tog soms echt klaar mee.. ik voel me schuldig omdat mensen om me heen overlijden zonder reden.. en dat ik nog leef en dood wil. vroeger dacht ik altijd dat het aanstellers waren mensen die zo ver gingen voor een vriendje. maar hij was alles wat ik had echt alles wat ik had en nu ben ik weer helemaal alleen. ik weet niet wat ik doen moet of ga doen ik probeer alleen me hoofd omhoog te houden en hopen op een mooie toekomst.
Datum:
20-08-2011
Naam:
c
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Hoe zou het nu zijn

Zes jaar geleden tijdens de vakantie scheidden onze wegen, maar het voelt vandaag weer als gisteren. Nu zijn we verre vrienden. Anne, rust zacht.
Datum:
19-08-2011
Naam:
Miliano
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

eenzaam

Sinds 1,5 jaar heb ik een vriend, op het begin was het allemaal leuk en aardig, maar hij doet de laatste tijd echt gemeen tegen me. Hij snapt niks waar ik mee zit, en hij is ook de enige die weet van mijn zelfmoordgedachtes, hij heeft er nooit iets over gezegt. Hij weet goed dat ik daar mee zit en blijft zo doen, hij wist het al voordat hij gemeen deed tegen mij, het was dus niet zo dat ik het vertelde om medelijden te wekken. Mijn grootste angst is dat hij het nu uitmaakt, als hij het uitmaakt heb ik helemaal niemand meer. Ik zit er echt vaak over na te denken me van kant te maken, omdat het toch geen nut heeft om te leven. Je werkt verdiend geld maakt het weer op, en je gaat toch een keer dood. Zo zie ik het, ik hoop dat er een dag komt dat ik nieuwe mensen ontmoet die er altijd voor me zullen zijn, zodat ik me niet zo eenzaam meer hoef te voelen.
Datum:
19-08-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Praat er over. (Forum)

Beste mensen, ik hoop dat iedereen die hier zijn verhaal wil posten even de tijd neemt om dit te lezen (zal het kort houden).

Zelfmoordgedachten zijn niet iets om alleen mee rond te lopen, praat met je ouders / geliefden er over. En als je het echt niet meer weet registreer je dan op het forum van deze pagina (zie rechter bovenhoek) hier kun je praten met lotgenoten en krijg je vrijblijvend en annoniem advies, en op z'n minst een luisteren oor. (Of in dit geval lezend oog).

Maar praat er over, alleen dan is er een manier om uit de spiraal te komen. Dus wees niet bang of verlegen en registreer je op het forum, je bent niet alleen.

Groet, een lotgenoot.
Legion.
Datum:
19-08-2011
Naam:
Legion.
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

wat moet ik

ik heb adhd en me vriendin pddnos ik heb afgelopen zomer een enorm ongeluk gehad wat mijn sgool heefd beinvloed en verpest ik ben daardoor blijvenzitten ik heb altijd heel erg mijn best moeten doen en ik werd echt gek ik doe echt alles voor me vriendin en krijg telkens ruzie terug omdat ze pddnos heeft dringen die dingen niet tot der door ik weet echt niet mee wat ik moet ik heb geen zin meer in school geen zin in ruzie geen zin in niks niet nu is mijn vraag wat moet ik nou met het leven hoe moet ik dat doen ik moet telkens naar het ziekenhuis voor me been en voor me rug ik leef met konstante pijn in me been rug en hart omdat ik steeds gekwetst worrd en ik kan niet eens goed leren enige waar ik goed in ben is sport maar daar heb ik nu niks aan help me alsjeblieft
Datum:
18-08-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

change

ik kan heel slecht tegen verandering. ik was een super gelukkig kind, zonder zorgen. ik beoefende veel sporten, had acteerlessen en zelfs teken lessen. ik had veel vrieden en bovenal een liefhebbende familie die er altijd voor me was. de problemen begonnen toen we voor het eerst verhuisden. ik paste niet tussen deze nieuwe kinderen. en ever since heb ik met nergends meet huis gevoeld.. ik hegd me aan niemand meer, veel te bang dat ze weggaan. the family is one big mess. mijn lievelings tante ging dood, mijn oom en nu staat mijn oma op het punt van een belangrijke operatie, een paar weken later en zij was ook dood geweest. dat is allemaal van mn vaders kant. en dat is de enige kant die ik nog echt liefhad. ik kan er niet meer tegen als iemand me echt kent, ik laat niemand meer binnen. en dat is soms een probleem. zo wil ik niet door. maar kan mezelf er niet tot zetten zelfmoord te plechen omdat ik het mijn naaste familie niet aan wil doen. zij hebben ook veel doorgemaakt. mijn leven is een grote 8baan. ik probeer veel frustraties van me af te schrijven met gedichten. just keep holding on...
Datum:
17-08-2011
Naam:
marloe
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.