Levensverhalen (pagina 485)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hoe zou het nu zijn

Zes jaar geleden tijdens de vakantie scheidden onze wegen, maar het voelt vandaag weer als gisteren. Nu zijn we verre vrienden. Anne, rust zacht.
Datum:
19-08-2011
Naam:
Miliano
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

eenzaam

Sinds 1,5 jaar heb ik een vriend, op het begin was het allemaal leuk en aardig, maar hij doet de laatste tijd echt gemeen tegen me. Hij snapt niks waar ik mee zit, en hij is ook de enige die weet van mijn zelfmoordgedachtes, hij heeft er nooit iets over gezegt. Hij weet goed dat ik daar mee zit en blijft zo doen, hij wist het al voordat hij gemeen deed tegen mij, het was dus niet zo dat ik het vertelde om medelijden te wekken. Mijn grootste angst is dat hij het nu uitmaakt, als hij het uitmaakt heb ik helemaal niemand meer. Ik zit er echt vaak over na te denken me van kant te maken, omdat het toch geen nut heeft om te leven. Je werkt verdiend geld maakt het weer op, en je gaat toch een keer dood. Zo zie ik het, ik hoop dat er een dag komt dat ik nieuwe mensen ontmoet die er altijd voor me zullen zijn, zodat ik me niet zo eenzaam meer hoef te voelen.
Datum:
19-08-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

Praat er over. (Forum)

Beste mensen, ik hoop dat iedereen die hier zijn verhaal wil posten even de tijd neemt om dit te lezen (zal het kort houden).

Zelfmoordgedachten zijn niet iets om alleen mee rond te lopen, praat met je ouders / geliefden er over. En als je het echt niet meer weet registreer je dan op het forum van deze pagina (zie rechter bovenhoek) hier kun je praten met lotgenoten en krijg je vrijblijvend en annoniem advies, en op z'n minst een luisteren oor. (Of in dit geval lezend oog).

Maar praat er over, alleen dan is er een manier om uit de spiraal te komen. Dus wees niet bang of verlegen en registreer je op het forum, je bent niet alleen.

Groet, een lotgenoot.
Legion.
Datum:
19-08-2011
Naam:
Legion.
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

wat moet ik

ik heb adhd en me vriendin pddnos ik heb afgelopen zomer een enorm ongeluk gehad wat mijn sgool heefd beinvloed en verpest ik ben daardoor blijvenzitten ik heb altijd heel erg mijn best moeten doen en ik werd echt gek ik doe echt alles voor me vriendin en krijg telkens ruzie terug omdat ze pddnos heeft dringen die dingen niet tot der door ik weet echt niet mee wat ik moet ik heb geen zin meer in school geen zin in ruzie geen zin in niks niet nu is mijn vraag wat moet ik nou met het leven hoe moet ik dat doen ik moet telkens naar het ziekenhuis voor me been en voor me rug ik leef met konstante pijn in me been rug en hart omdat ik steeds gekwetst worrd en ik kan niet eens goed leren enige waar ik goed in ben is sport maar daar heb ik nu niks aan help me alsjeblieft
Datum:
18-08-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

change

ik kan heel slecht tegen verandering. ik was een super gelukkig kind, zonder zorgen. ik beoefende veel sporten, had acteerlessen en zelfs teken lessen. ik had veel vrieden en bovenal een liefhebbende familie die er altijd voor me was. de problemen begonnen toen we voor het eerst verhuisden. ik paste niet tussen deze nieuwe kinderen. en ever since heb ik met nergends meet huis gevoeld.. ik hegd me aan niemand meer, veel te bang dat ze weggaan. the family is one big mess. mijn lievelings tante ging dood, mijn oom en nu staat mijn oma op het punt van een belangrijke operatie, een paar weken later en zij was ook dood geweest. dat is allemaal van mn vaders kant. en dat is de enige kant die ik nog echt liefhad. ik kan er niet meer tegen als iemand me echt kent, ik laat niemand meer binnen. en dat is soms een probleem. zo wil ik niet door. maar kan mezelf er niet tot zetten zelfmoord te plechen omdat ik het mijn naaste familie niet aan wil doen. zij hebben ook veel doorgemaakt. mijn leven is een grote 8baan. ik probeer veel frustraties van me af te schrijven met gedichten. just keep holding on...
Datum:
17-08-2011
Naam:
marloe
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

onzeker

het is nog helemaal niet zeker dat ik emdr therapie ga krijgen therapeut wil eerst dat ik een bed een psygiater en een crises dienst achter de hand heb dat gaat wel heel lang duren en ik wacht al zo lang ik voel me heel erg sterk en wordt daar niet genoeg in gesteund ben bang dat dit het is hat nooit verwacht dat het zo moeilijk zou zijn het enige wat ik kan doen is afwachten dat maakt me een beetje somber ga maar weer hardlopen dat helpt altijd om mij zinnen te vetzetten groeten alexander
Datum:
17-08-2011
Naam:
alexander
Leeftijd:
47
Provincie:
Noord-holland

Ik ben er nog

Ik ben er nog, ik wil ook niet dood.

Ik heb al eerder iets op deze site gezet (op 4-01-2011 onder dezelfde naam). Er is sindsdien wel wat in mijn leven veranderd, ben emotioneel misschien wel wat gegroeid, maar ik kan ook niet zeggen dat ik me vaak lekker/vrolijk/positief voel.

Uit mijn ontslag ben ik wel redelijk goed gekomen. Ik ben nu free-lancer en eigenlijk behoorlijk succesvol. Dat geeft aan de ene kant energie, maar ook stress waar ik slecht tegen kan. Wel een mooie vakantie gehad waarin ik helemaal mijn zin kon doen, maar terug in Nederland valt het leven me toch weer zwaar. Werken en alles zelf doen als alleenstaande man van 37 is vaak best een vermoeiende opgave. Ik heb met al mijn talenten ook nog steeds niet echt een doel of ambitie in mijn leven. En ben nog steeds snel moe van alles.

Ik besef ook wel dat de "stress" in mij zit en weinig met de omstandigheden te maken heeft. "Het" leven bestaat niet, het is jouw leven, als je begrijpt wat ik bedoel. En volgens mij hobbel je met je gedachten toch aan achter wat je hersenen uit zichzelf doen in hun eigen chemische samenstelling. Ik kan namelijk niet verklaren waarom ik me soms goed voel en soms angstig, boos, naar of gestresst terwijl er niet echt een aanwijsbare oorzaak voor is, behalve de "aard van het beestje".

Die relatie waar ik soms zo naar verlang is er ook nog niet, al twijfel ik ook steeds meer of ik dat wel echt wil. Ben wel een beetje actief op datingsites zonder al te veel succes, maar iemand in het echt aanspreken blijft moeilijk. Vraag me af of ik wel leuk ben als vriend, omdat ik graag mijn eigen ding doe en volgens mij niet de standaard man ben die ze zoeken (ambitieus, spontaan, sportief, etc.). De intelligente, rustige vriend met het luisterend oor, dat ben ik. Maar niet die spannende veroveraar. Is gewoon niet anders.

Ook "werk maken" van mensen die ik ken en leuk vind ben ik terughoudend in, omdat er voor mijn gevoel alleen maar iets kortstondigs in zit en daar zit ik ook niet op te wachten. Kinderen zijn ook niet echt een must voor mij. Wat ik dan wel wil? Blijft lastig om te beantwoorden. Iemand die een beetje hetzelfde in elkaar zit als ik denk ik. Rust, herkenning, liefde. Dat laatste heb ik wel, maar vind ik ook vaak moeilijk om te uiten. Wat je geeft, krijg je terug. Dat geloof ik wel.

Ik ben wel sterk, een doorzetter, zit als zelfstandige ook meer in mijn eigen energie, in het hier en nu, maar ik zal denk ik ook wel een tobber blijven die het leven vaak maar moeilijk en zinloos vindt, terwijl het gelukkig ook soms erg mooi kan zijn.

Medicijnen ben ik klaar mee. Rotzooi.

Heb ik nog tips? Eigenlijk niet. Ik schrijf dit voornamelijk om mijn gevoel kwijt te kunnen, als je er wat aan hebt is het meegenomen. Ik zet het hier omdat zelfmoord wel een thema is dat soms door mijn hoofd spookt, maar wat ik vooralsnog niet als optie zie. Eigenlijk voornamelijk om mijn omgeving geen pijn te doen. In onze maatschappij voel je je soms alleen, maar uiteindelijk ben je het niet.

Mijn motto is: je bent wie je bent en het gaat zoals het gaat.

Iedereen veel sterkte met alles en bedankt voor het lezen.
Datum:
17-08-2011
Naam:
Gerrit
Leeftijd:
37
Provincie:
Noord-holland

Hoelang hou ik het nog vol?

Ik voel me zo onstabiel in het leven. Er zijn veel dingen waar ik meezit. Soms vraag ik me af hoe lang ik het nog vol kan houden.

Ik overweeg vaak om een einde van mijn leven te maken. Er zijn dingen die ik niet achter kan laten waardoor ik mezelf motiveer om sterk te blijven. Ik probeer positief te denken maar dat wil niet altijd lukken zoals nu!
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik voel me zo dom, hopeloos, doelloos, zwak. Ik weet niet wat ik wil.
Soms heb ik het gevoel dat ik bij alles alleen voor sta, terwijl ik weet dat ik nog vrienden en een lieve vriend heb.
Ik wil mijn problemen/depressie zo min mogelijk laten merken aan mijn vriend, omdat ik weet dat hij er moeilijk ermee kan omgaan. Daarom probeer ik ook altijd vrolijk te zijn wanneer ik hem zie.
Tegen mijn moeder wil ik ook liever niks zeggen, ze heeft zelf in het verleden al zwaar gehad met de scheiding en mijn opvoeding. Enig wat ze wil is dat ik gelukkig kan leven zonder vader.
Het is zo moeilijk/zwaar om dingen te verbergen en het doen alsof. Ik wordt er gek van!

Door omstandigheden zie ik mijn vriend nu minder, we wonen nu beide thuis. We willen zo snel mogelijk samen wonen. Maar hoelang moet ik nog wachten? Ik mis hem zo erg. Ook dat wil ik niet laten merken, want ik wil dat hij denkt dat ik niet zonder hem verder kan. Ik wil niet zwak overkomen.

Tranen komen nu moeilijk uit, ik huil van binnen, alsof mijn hart uit elkaar scheurt.
Datum:
17-08-2011
Naam:
zwartwolkje
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Minder geliefd dan je denkt

Ten eerste wil ik van het hart dat ik het ongelooflijk vind de verhalen die je hier leest dat mensen uberhaubt nadenken over zelfdooding. Omdat mijn oma is overleden of mijn vriendje heeft het uitgemaakt..... ongelooflijk waar hebben we het over. Ik loop ook wel met de gedachte rond om er een eind aan te maken en kijk al langere tijd op deze website. Maar ja Oma overleden... Nee ik ben nu 28 jaar vanaf mijn 15e gok verslaaafd. Nu vergok ik ongeveer 5 a 6000 euro per maand. Ik weeg nu 140 kilo en draai alles aan elkaar. Drink ziekelijk veel alcohol en heb bijna geen vrienden meer over. Contact met mijn ouders is er bijna niet meer. Ik denk dat ik rond de 2 ton van hun gestolen heb zonder dat ze het weten om te gokken ( zeer vermogend ). Ik heb al meerdere operaties ondergaan met slechte afloop. In het weekend leef ik me uit bij de voetbal. Ga vaak mee naar uit wedstrijden alleen om te vechten. Ben 2 weken geleden voor de 14e keer aangehouden na iemand een dubbele kaakfractuur en gekneusde ribben te hebben geschopt . Dit alleen omdat ik zo kwaad om mezelf ben. Mensen succes met jullie leven en doe geen impulsieve acties.... Zelfs ik leef nog.
Datum:
17-08-2011
Naam:
Steven
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

ik wil zelfmoord

ik ben mijn leven beu met mijn anozele zus
ik ga mijn polsen zeker en vast opensnijden ik ben het ook beu om als slaaf te werken
Datum:
17-08-2011
Naam:
ayrton
Leeftijd:
11
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.