Levensverhalen (pagina 477)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben Dom

Ik ben mijn hele leven Dom geweest en overal waar ik aan wil beginnen lukt niet.
ik voel me nu zo depressief en ga er een eind aan maken
Datum:
21-09-2011
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

ruzie

ik maak een paar keer per dag ruzie met mijn zus maar het is niet een kleine ruzie zoals zussen doen. maar wij slaan schoppen knijpen krabben trekken aan haren en ga zo maar door. ik wil dat niet meer dus ik wil zelfmoord plegen, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen.. en ik weet niet of ik het wel moet doen voor mijn ouders. ik ga ze dan heel erg missen. maar als ik nog zoveel ruzie met mijn zus heb hem ik geen zin meer in mijn leven. ik heb geen zin meer in school, muziekles,sport, helemaal niks! ik wil niet meer zo door met mijn leven. en het ergste is nog dat ik keihard schreeuw dat ik dood wil en de buren kunnen gewoon meegenieten... ik schaam me ervoor maar ik kan iet stoppen , dus ik wil zelfmoord plegen. HELP!
Datum:
21-09-2011
Naam:
Kim
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

ik voel me eenszaam

ik ben zo moe van het leven alles zit mij zo tegen ik kan geen rust in vinden fam bemoeien in mij leven als ik een klein kind bent ik vecht al 34 jaar ik voel me negers thuis ik voelme alleen en eenzaam soms denk ik aan zelfmoord is . te veel dingen in mijn leven gebeurt is te veel op te noemen.omdat ik moeder bent bent van twee dochters ik leef alleen door mijn kids ik word geleeft ik ben geestelijke moe echt waar ik weet echt niet mer wat ik moet doen help
Datum:
21-09-2011
Naam:
moe
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Remi

Ja, zo voel ik mij, een Remi, alleen op de wereld. Probeer zo hard om vrienden te maken om ergens bij te horen en het lukt niet. Voel mij zo enorm alleen. Alle mensen in mijn omgeving zijn voorzien van een partner of hebben wel een vriendenkring die hen opvangt. Het zal hun een zorg zijn of ik er nu wel of niet ben. De wereld draait er wel om door. Ach en ik ben vervangbaar voor wat mijn werk betreft. Daar is zo een ander op mijn plek die het net zo goed of zelfs beter dan mij doet. Mijn moeder en mijn zus ze zijn allebij getrouwd. Als ik er niet meer ben zullen ze even verdrietig zijn, maar dat gaat weer voorbij. Ze hebben elkaar. Echt, ik zie geen uitweg meer en voel mij niks waard. Er is maar een ding wat ik wil en dat is bij God zijn. Niet door de bijbel te lezen, letterlijk. Als God mij zelf niet haalt, dan mag ik toch zelf gaan? Wat voor toegevoegde waarde is mijn leven nu helemaal? Niks. Afgezien van mijn zus en moeder en hun partners is er niemand die mij echt ziet staan.
Daarom heb ik besloten dat ik zelf uit dit leven stap. Ik ga niet vertellen wanneer en ook niet hoe dan kan niemand mij meer tegenhouden.
Datum:
21-09-2011
Naam:
Thea
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

geen titel

ik ben hier om mijn verhaal te vertellen om te kijken als ik mijn verhaal vertel of dat mischien oplucht.
mijn depressie is al sins mijn 4e bezig, altijd met me hoofd naar beneden lopen "he tom doe je hoofd is omhoog!" zelf ben ik "autistisch" maar daar is niks van te merken mijn moeder en vader werden gek van dat ik met niemand kon communiceren, niet aangeraakt wilde woorden, oip mijn achtste dreigde ik zo diep mogelijk de zee in te rennen, ik heb met messen tegen me buik en nek gestaan, ik stond huilend voor mijn ouder "moet ik echt nog 92 jaar zo doorgaan?" sinsdien kreeg ik dippipiron wat mij alleen maar kwetbaarder maakte.. op mijn 11e gingen mijn ouders scheiden vanaf mijn 12 tot mijn 16e ging het perfect met me, haalde goeie cijfers had geweldige vrienden een leuke vriendin, todatik van mijn moeder naar mijn vader ging verhuizen mijn vader en ik hebben niks gemeen met elkaar we kunnen nergens goed overpraten samen mijn vriendin ging vreemd me moeder zou naar spanje verhuizen me tante kreeg kanker allemaal op het zelfde moment, sinsdien ben ik erg depresief zonder dat ik het laat zien tot alles eruit kwam op een klein feestje van een paar vrienden, me vrienden kunne de nieuwe ik niet begrijpen dat is begrijpelijk, ik denk al een tijde aan moorden plegen en criminele activiteiten waarbij ik mezelf ook het leven ontneem, ik hoop niet dat dat gebeurt maar tot de dag dat het goed met me gaat.. zal ik die gedachtes hebben en aan moord blijven denken dit zijn niet moorden met pistolen maar hoe gruwlijk je ze maar kan bedenken, als iemand mij kritiek geeft wat mij niet aan staat denk ik ik maak je helemaal kapot, een normaal iemand zou denken: wat een lul.. ik wordt soms bang voor mezelf ik leef neit naar de persoon die ik in de spiegel zie ikprobeer mensen zo dicht mogelijk te houden maar ben bang dat ik ze wat aan te doen... tot nu toe vind ik dta ik genoeg heb vertelt..
Datum:
21-09-2011
Naam:
tom
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

kweet het niet meer

ik haat mezelf gwn ik krijg straf voor niks ik mag niet buiten niet tv kijken en niet op de computer (dit is bij een vriend van me)
als ik iets mag is het studeren en dat is alles
Datum:
20-09-2011
Naam:
olivier
Leeftijd:
13
Provincie:
België

thuisgevoel?

Hey ik ben 14 jaar,
en zit nu in het 3de middelbaar. Daar zijn de problemen begonnen. Ik wou kunst volgen maar mijn mama zei dat dat geen goeie richting is voor mij :(. Mijn meter zei dat ik daar niets te zoeken heb want ik ben niet "artistiek" aangelegd ben (dat komt hard aan als het wel je droom is om iets met kunst te doen). Maar ik legde me er bij neer en ben moderne talen gaan volgen (totaal mijn richting niet) dus ik voelde me er al niet thuis. gelukkig had ik toen nog mijn vaste vrienden groepje dacht ik. De vriendin waar ik het beste mee overeen kwam is veranderd van school naar brugge en heeft geen tijd meer om eens te babbelen. En toen zijn er ook nog eens mensen van een andere school bij gekomen (redelijk achterbaks en zo ben ik niet). Die palmden al mijn vrienden en vriendinnen in en die werden zo als die "nieuwe". Dus had ik mijn "vaste" vriendinnen ook al verloren. Als ik eens met mijn mama wil praten (want mijn papa ziet mij niet meer staan en heb ik
Datum:
20-09-2011
Naam:
Delphine
Leeftijd:
14
Provincie:
België

waarom moet ik nog leven?

't Is juist 3 jaar geleden dat mijn (ex) vrouw mij 's avonds vertelde "morgen ben ik weg en kom niet meer terug" al voor de derde maal. Ik weet niet waarom, maar ja. Dit heb ik al een hele tijd verwerkt. Nu heb ik iemand anders leren kennen, maar zij woont 300 km van mij. Maar mijn kinderen aanvaren haar niet, ze zeggen het niet direct maar laten het wel blijken. Niet tegenstaande datmijn ex al een groot jaar hertrouwd is. Mijn zoon die bij mij woont doet zelfs moeielijk tegen mij. Men zegt het is de leeftijd(16 jaar), maar ik moet het altijd verwerken. Ik ben fotograaf met eigen winkel en dit loopt ook niet meer goed. Heb wel een ander idee om een zaak te beginnen, maar niemand luisterd naar me zelfs mijn eigen moeder niet. Vrienden kennen mij juist maar als ze me nodig hebben. Mijn leven is zoals een emmer zonder bodem. Wat voor zin heeft het om er water in te doen?
Sorry dat ik julie daaarmee lastig val.
Datum:
20-09-2011
Naam:
jean
Leeftijd:
48
Provincie:
België

ik haat mijn leven

hallo allemaal
graag zou ik me verhaal vertellen. ik ben een meisje en woon nu 3 jaar samen ik heb ook een kind. ik ben heel ongelukkig. ik ben vroeger mishandeld door mijn vader. nu woon ik samen en mijn vriend slaat me ook vaak. ik heb nu blauwe plekken op mijn rug en ik kan nu niet normaal rechtop zitten, zoveel pijn heb ik. Als ik bij hem weg ga heb ik niemand. mijn vader wil me niet maar ik zou ook nooit bij hem willen wonen!!!!!!!en ik heb geen moeder. verder heb ik NIEMAND maar dan ook echt NIEMAND! waar moet ik dan heen als ik bij me vriend weg ga? ik heb geen geld en geen vrienden. hij betaald alles. daarom accepteer ik het maar, maar het maakt me nu kapot. ik heb zoveel pijn nu. vooral omdat ik vroeger mishandeld was en nu door mijn vriend, en het ergste is dat mijn vriend het gewoon normaal vind. het doet hem geen pijn dat hij mij slaat en dat ik huil en pijn heb. ik haat hem! ik hou niet van hem! hij doet me denken aan mijn vader. Vandaag deed hij de gordijnen dicht en pakte een pan ( mijn dochter speelde met een pan en een lepel) en sloeg die heel hard tegen mijn been waar ik nu een blauwe plek heb. en op me rug heb ik allemaal strepen door de riem. ik kreeg een bloed neus en ik werd duizelig. ik moest overgeven daarna stond ik op en sluite me op mijn kamer. hij kwam tegen de deur bonken dat ik open moest doen en anders zou hij me vermoorden. hij zou dat nooit doen maar ik word zo bang als hij boos word. dit gebeurde allemaal omdat we over iets niet eens waren! ik vind dit zo erg. ik durf dit tegen niemand te zeggen omdat ik bang ben dat mijn kind van me afgepakt word. mensen gaan denken dat ik ook slecht ben. en dat me dochter in een slechte huis zit. ik weet dat dit niet kan voor een kind, maar het is echt niet mijn schuld ik heb ook liever dat hij me niet slaat en vooral niet voor mijn dochter! me dochter moet dan huilen wat mij zo erg pijn doet het breekt mijn hart. letterlijk ik moet huilen als ik dit typ vooral als ik over me dochter praat. ik weet gewoon niet wat ik moet doen. soms wil ik zelfmoord plegen maar dan doe ik het niet want wie zorgt er dan voor mijn dochter? ik leef voor mijn dochter. Als ik geen kind had dan had ik nu zelfmoord gepleegd. ik heb niemand en ik hou van niemand alleen van mijn kind. ik ben toch bang dat ik opeens toch zelfmoord ga plegen, want er zijn momenten dat ik gewoon dood wil gaan omdat ik zo word behandeld en zo ook ben behandeld in het verleden. ik heb zoveel meegemaakt ik kan het gewoon niet allemaal hier typen. ik ben bang dat iemand het leest en mij herkend. ik haat mijn leven .
Datum:
18-09-2011
Naam:
christina
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

mijn leven

ik ben een vrouw die hier in ned al 8 jaar woont.had zo veel probleem in mijn eigenland met man en hier met jeugdzorg.had geen vriendinnen heb nu wel eentje maar is geen goeie vriendin zij gebruikt mij alleen en dat is al jaren.heb nooit iets van mij zelf gemaakt ben 30 heb nooit echt gewerkt ,auto heb niks van die dingen was alleen aan feest en drugs te denken om mijn pijn en probleemen te verzachten.vriendin is niet echt een meisje maar een man .zij wil alleen sexen zonder en im ij klaarkomen als ik wil of niet .zij denk alleen aan zichzelf .en wil die dingen niet meer.heb haar gezegd laat mij met rust wil zij echt niet ze neen contact op.had een vriend bijna 9 maanden echt goeie jongen zij denk toch zij moet blijven komen bij mij.zij denk omdat zij heeft mij paar keer geholpen zij moet mij blijven lastig valllen,nu zelf ik ben echt depressief zelf van vriend heeft niks gedaan ik zeg hem een keer laat mij met rust hij heeft meteen gedaa maar deze ander persoon niet.deze dingen maak mij nu gek dat ik zelfmoord wil plegen .ik wil dat mensen mij met rust laat maar sommige begrijp niet.als je nee zegt anderen respecteer jouw miet en ga door ,dat ben ik allemaal zat.
Datum:
18-09-2011
Naam:
trieste vrouw
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.