Levensverhalen (pagina 476)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ego gia ten

Eerst had ik nog wel het gevoel dat het leven zin had en dat ik het zin kon geven, zowel voor mezelf als mijn directe omgeving, als ik er maar voor ging. In zulke illusies geloof ik allang niet meer. Dat over een kleine plus tien jaar. Er komt een punt waarop de pijn van separatie zo ondraaglijk wordt, dat deze implodeert. Wat overblijft is een emotioneel vacuum. Een continuum van absolute apathie. Emoties, en het vermogen om zich empathisch te verhouden, te verbinden, tot anderen, is het enige wat het leven draaglijk maakt. We zijn per slot van rekening allemaal alleen met onszelf, ook al zijn we gehuwd, verloofd, of anderszins geengageerd. Zonder dat, in welk opzicht is onze existentie, in subjectieve en objectieve zin, dan meer dan een kosmische klucht?

Aandrachttrekkerij? Nonsens. Geen zelfmedelijden, geen dikdoenerij. Al dat rest is bitterheid. Onverschilligheid. Wrok. Als ik stervende ben, dan kan dat doen in absolutie. Wetende dat het geen biet uitmaakt. En dat ik er niet toe doe.

Mijn naam, geschapt uit de annalen der geschiedenis en vergeten. Gereduceerd tot de vorm waartoe we allen onverbiddelijk in opgaan, het absolute niets.
Datum:
23-09-2011
Naam:
Asmodeus
Leeftijd:
23
Provincie:
Friesland

slappe zak

als ik niet zo'n slappe zak was, had ik het allang gedaan.
Meerder malen, met dat touw op het balkon gestaan, maar heb het lef niet.
En dat nog wel voor iemand met zo'n grote bek.
Als ik niet zo'n slappe zak was, kon ik stoppen met drinken en het verdrinken in zelf medelijden.
Maar ergens wint de ellende het, van de mooie momenten.
Als ik niet zo'n slappe zak was, zat ik n u niet alleen achter mijn laptop, maar was ik bij mijn grote held en trots, mijn zoon van 3.
Maar omdat niet alleen ik, maar blijkbaar ook de mensen om me heen mij een slappe zak vinden, is dit de beste oplossing.
Nu is hij nog op een leeftijd, dat hij me kan vergeten........................
Datum:
23-09-2011
Naam:
papa van mijn held
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Beste allemaal

Wat je ook voelt de diamant in jullie blijft draaien. Ontarm de drama van je bestaan in al zijn absurditeit. We verdienen respect voor onze positie als mens in het algemeen.

Wat je ook bent geworden of zal zijn, ik zie en respecteer de diamant in jullie op een onvoorwaardelijke wijze. Ik ben niet iemand die het antwoord gevonden heeft, anders was ik hier niet. Maar het heeft mij geholpen om zo te kijken. Spring naar leven, kies voor leven tot het genoeg is.

Dan wanneer je gevochten heb zonder jezelf te verliezen, wat mij wel is overkomen. Kan je er altijd nog een eind aan maken. Heb het drie jaar uitgesteld en nog steeds blij dat ik leef. Hoop binnenkort problemen op te lossen anders hou ik het niet uit.

Vannochtend was mijn donkerste uur. Stond op het station kijken of ik kon springen, ik kan het. Ben niet bang meer voor de trein. Maar de afschuw is het niet waard voor niemand. Ik wordt aangeklaagd omdat ik niet werd gehoord voor mijn hulpvraag terwijl ik dit zeker wist.

Ik ben doorgedraaid en heb zo lang vervelend gedaan tot ik wel gehoord wordt. Dit klinkt natuurlijk absurd, maar wat kan ik anders doen als ik de hulp van andere nodig heb. Ik ben geen arts of specialist.

Ingewikkeld verhaal en het is inclusief een ruzie met mijn voormalig psycholoog. Eerste keer in mijn leven dat ik echt woedend ben geweest en met justitie in aanmerking ben gekomen. Ik durf niet meer naar psychologen, want ik vertrouw ze niet. Heb inmiddels 14 stoornissen, geen is eenduidig en allemaal tegenstrijdig.

In plaats dat ze luisteren laten ze je lijden. De één zegt dat het wel kan dat ik last heb, de ander niet. Als je niet klikt met een hulpverlener, zoek een ander.

Bij mij wordt het een juridische strijd die ik ga winnen en verliezen. Maar als ik ga zal ik niemand pijn doen, slechts een rapport schrijven en een doorn blijven die het verhaal op internet zal publiceren bij mijn dood.

Ondertussen zoek ik contact met wetenschap of de mens wel of geen keuze heeft vanwege geboorte en omstandigheden. En een arts voor mijn lichamelijke klachten.

Wil vechten voor compassie, vind heel Nederland de politiek naar de verdommenis en veel het moraal en de cultuur. Kan niet normaal televisie kijken zonder onzin te zien, gelukkig heb ik nog mijn eigen innerlijke wereld waar ik nog kan genieten.

Wou dat mensen mij met respect hadden behandelt zoals ik mensen altijd behandelt heb tot nu toe. Vind het erg wat ik had gedaan, wou dat ik het terug kon draaien. Ook wat de persoon in kwestie heeft gedaan.

Het is moeilijk loslaten als je onrecht voelt aangedaan, het voelt als een hete kool in je hart. Het blijft binnen omdat ik een ander geen pijn wil doen. Ik speel met deze emotie, ik pak het en gooi het rond. Net als mijn angst en depressie.

Dus als je hoop hebt en dat is de sleutel voor depressie, gebruik het dan. Zoek een oplossing of wordt een held. Respecteer jezelf en bescherm jezelf in deze moeilijke positie als mens. Over mij hoef je geen zorgen te maken. Zoek alle positieve op, geen slechte karma.

Je mag mens zijn, alle emoties zijn van jullie. Laat je niet gek praten, denk niet dat je gek bent. Het leven is abnormaal dus zo ziek kan je niet zijn.

Misschien is dit alles niet goed wat ik schrijf. Zie het als een vorm van compassie. In een wereld die in brand lijkt te staan is het mooi te bedenken dat er nog een aantal mensen zijn die het proberen te blussen.
Datum:
23-09-2011
Naam:
Bert
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

einde?

ik weet gewoon niet waar te beginnen, elke dag huil ik in de nacht in mijn bed stiekem zodat niemand het kan horen. de ochtend doe ik net alsof e rniks aan de hand is en ga ik na school, maar wel uitziend als een vrouw van in de 60. ik heb geen kracht meer om andere dingen te doen, tegen mijn vrienden doe ik netalsof er niks aan de hand is. terwijl ik helemaal kapot ben van binnen lach ik toch naar buiten. hoelang kan ik dit noch volhouden? ik heb al vaker zelfmoord geprobeerd maar durf het niet lukt niet. armen doorsnijden proberen te verstrikken. maar lukt niet. wil een andere oplossing/ waarom houd hij niet van me waarom ik kan er niet meer tegen ben uitgescholden van a tot z door de man van wie ik hou! ik zit nu met de gedachten of ik lelijk ben of ik te dik ben, maar je hoort iemand toch niet op zijn uiterlijk te beoordelen innerlijk is toch belangrijker? ik voel me gewoon iedere dag zwakker worden! ik wil hem terug maar hoe? kwil ook geen pijn meer wat moet ik nou doen ik wil niet meer verder...
Datum:
22-09-2011
Naam:
lale
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

verdrietig

ik ben verdrietig omdat niemand me kan helpen ik weet niet bij wie ik moet zijn om verder te leren ik wil veel geld verdienen maar weet niet hoe het moet kan iemand me helpen want anders denk ik dat ik toch maar zelfmoord ga plegen omdat het toch geen zin heeft om te leven zonder geld
Datum:
21-09-2011
Naam:
geheim
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

kijk eens naar de andere verhalen.

er zijn veel erge verhalen hier onder geplaast. vreselijk. sommige ook nog echt zo jong.( ik ben snel volwassen geworden)
maar eigenlijk zouden we gewoon samen moet zijn. zo veel mensen hebben zo veel pijn en verdriet. waarom kan niet iedereen elkaar gelukkig maken.
waarom worden mensen buiten gesloten?
zijn ze te goed?

Datum:
21-09-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Ik ben Dom

Ik ben mijn hele leven Dom geweest en overal waar ik aan wil beginnen lukt niet.
ik voel me nu zo depressief en ga er een eind aan maken
Datum:
21-09-2011
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

ruzie

ik maak een paar keer per dag ruzie met mijn zus maar het is niet een kleine ruzie zoals zussen doen. maar wij slaan schoppen knijpen krabben trekken aan haren en ga zo maar door. ik wil dat niet meer dus ik wil zelfmoord plegen, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen.. en ik weet niet of ik het wel moet doen voor mijn ouders. ik ga ze dan heel erg missen. maar als ik nog zoveel ruzie met mijn zus heb hem ik geen zin meer in mijn leven. ik heb geen zin meer in school, muziekles,sport, helemaal niks! ik wil niet meer zo door met mijn leven. en het ergste is nog dat ik keihard schreeuw dat ik dood wil en de buren kunnen gewoon meegenieten... ik schaam me ervoor maar ik kan iet stoppen , dus ik wil zelfmoord plegen. HELP!
Datum:
21-09-2011
Naam:
Kim
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

ik voel me eenszaam

ik ben zo moe van het leven alles zit mij zo tegen ik kan geen rust in vinden fam bemoeien in mij leven als ik een klein kind bent ik vecht al 34 jaar ik voel me negers thuis ik voelme alleen en eenzaam soms denk ik aan zelfmoord is . te veel dingen in mijn leven gebeurt is te veel op te noemen.omdat ik moeder bent bent van twee dochters ik leef alleen door mijn kids ik word geleeft ik ben geestelijke moe echt waar ik weet echt niet mer wat ik moet doen help
Datum:
21-09-2011
Naam:
moe
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

Remi

Ja, zo voel ik mij, een Remi, alleen op de wereld. Probeer zo hard om vrienden te maken om ergens bij te horen en het lukt niet. Voel mij zo enorm alleen. Alle mensen in mijn omgeving zijn voorzien van een partner of hebben wel een vriendenkring die hen opvangt. Het zal hun een zorg zijn of ik er nu wel of niet ben. De wereld draait er wel om door. Ach en ik ben vervangbaar voor wat mijn werk betreft. Daar is zo een ander op mijn plek die het net zo goed of zelfs beter dan mij doet. Mijn moeder en mijn zus ze zijn allebij getrouwd. Als ik er niet meer ben zullen ze even verdrietig zijn, maar dat gaat weer voorbij. Ze hebben elkaar. Echt, ik zie geen uitweg meer en voel mij niks waard. Er is maar een ding wat ik wil en dat is bij God zijn. Niet door de bijbel te lezen, letterlijk. Als God mij zelf niet haalt, dan mag ik toch zelf gaan? Wat voor toegevoegde waarde is mijn leven nu helemaal? Niks. Afgezien van mijn zus en moeder en hun partners is er niemand die mij echt ziet staan.
Daarom heb ik besloten dat ik zelf uit dit leven stap. Ik ga niet vertellen wanneer en ook niet hoe dan kan niemand mij meer tegenhouden.
Datum:
21-09-2011
Naam:
Thea
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.