Levensverhalen (pagina 472)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help ik wil rust!!

ik ben alleenstaande moeder met een zoon nog op de basisschool.
ik heb een behoorlijk rugzakje vol van mijn eigen jeugd, geen liefde niet de goede aandacht.
maar ik loop steeds tegen het probleem aan in mn leven dat ik liefde wil geven maar niet weet hoe!
verschillende psychologen heb ik geprobeerd maar voel me steeds onbegrepen en een nummer die vooral alleen maar moet betalen.
het enige wat voor mij heel belangrijk is is dat mn zoon niet hetzelfde doormaakt als dat ik heb gehad. ik kan niet praten en niet genoeg liefde geven terwijl hij dit zo hard nodig hebt.
ik denk er zo vaak over na om gewoon te stoppen alleen kan ik dit niet maken tegenover mijn zoon of misschien zou ik het juist wel moeten doen zodat hij bij zijn vader kan wonen en misschiel wel de aandacht en liefde kan krijgen die hij verdient.
Relaties lopen bij mij ook steeds stuk wegens of op de verkeerd mannen te vallen of mn problemen...
help ik zit zo aan de grond genageld en circuleer in visuele cirkel waar ik niet uit kan komen. begrijp me niet verkeerd ik ben geen wrak om te zien, de mensen om me heen kennen me als een sterke persoonlijkheid die de zaakjes op de rit heeft...
maar voel me juist zo eenzaam zo onzeker en heb vaak moeten strijden om er weer bovenop te komen.. maar ben leeg nu en weet niet meer waar ik moet beginnen... help
Datum:
06-10-2011
Naam:
victoria
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

een leven vol ellende, er een einde aan maken lijkt het beste

Tijdens mijn huwelijk is het allemaal begonnen. Vernedering, mishandeling, altijd financiele problemen. Ik trok het niet meer en ging weg. Met een financiele nasleep, de ex had veel schulden. Ik loste het op, werkte keihard en uiteindelijk ontmoette ik weer iemand. Dit ging goed, we woonden in een leuk flatje. Maar meneer wilde verhuizen, een woning kopen. Er was zo goed als geen spaargeld en meneer bedacht dat we snel geld konden verdienen, ja in de prostitutie. Meneer werd gewoon mijn pooier.
er werd inderdaad geld verdiend, huis gekocht en mooi ingericht. Ik trok het niet meer en ging weg. Met een bedrag mee van 25.000 euro. Om opnieuw te beginnen, verder bleef alles bij meneer.
Ik begon opnieuw, huurde voorlopig een gemeubileerd appartementje en leerde een nieuwe man kennen. Een echte heer leek het. Totdat hij bij me introk. Hij wilde dat ik een huis kocht en dat deed ik. Alles van mijn geld, hij bleef tot over zijn oren in de schulden re zitten. Huis gekocht, ingericht, mijn centjes op.
Ik draaide op voor alle kosten. Dat lukte dus niet.
Deze meneer had mij totaal geestelijk in zijn macht. Ik brak door hem compleet met mijn familie en vrienden. Het ging niet goed. Deze man isoleerde mij volkomen van de buitenwereld. Ik raakte in een geestelijke crisis en wist niet wat te doen. Ik was nooit alleen, hij zorgde altijd dat een van zijn vrienden bij mij was en had mijn paspoort in bezit.
Uiteindelijk was ik een keer alleen en kreeg mijn paspoort te pakken na het openbreken van een afgesloten lade in zijn buro. Ik vluchtte het huis uit met alleen de kleding die ik aan had en een stapeltje geld dat ik ook in de burolade vond.
Ik huurde een kamertje aan de andere kant van het land en kwam al snel weer in aanraking met prostitutie om het hoofd boven water te houden.
Een van mijn klanten wilde me 'redden'.
hij liet mij naar engeland komen, hij werkte daar. Ik ging naar engeland vond een normale baan en dacht gelukkig te zijn. Totdat deze man mij plotseling verliet, hij ging terug naar nederland, project was klaar na1,5 jaar en bleek in nederland gewoon een vrouw te hebben!
daar stond ik in engeland, alleen, wel een baantje maar daar kon ik niet van leven engeland is zo duur!
Uiteindelijk kwam ik bijna op straat te staan. Ik heb toen alle moed bijeen geraapt en mijn broer gebeld. Hij regelde meteen een ticket en haalde mij naar nederland. Geen werk en geen onderdak in nederland maar we zouden wel zien.
Bij aankomst in nederland hoorde ik dan mijn vader al1,5 jaar dood was. Later kwam ik er achter dat de familie mij maar niet eens op de rouwkaart had gezet, alof ik niet bestond.
Ik mocht voorlopig bij mijn moeder verblijven, maar dat werkte niet echt.
Gelukkig had ik binnen 2 weken een baan en binnen 2 maanden een huisje. Het ging goed met mij en ik kon door heel zuinig te zijn huisje inrichten.
toen ik ongeveer een half jaar in nederland was kreeg ik een brief van een deurwaarder, de man die mij zo had geisoleerd en waarvoor ik naar het buitenland was gevlucht had enorme schulden weten te maken op mijn naam. deze man was onvindbaar en men kwam het maar even bij mij halen.
Er er meldde zich een tweede deurwaarder, wederom zaken van meneer veroorzaakt in de periode dart wij samen waren.
uiteindelijk ging het om een 30.000 euro in totaal te gaan. Ik ben als een gek gaan betalen en loste ongeveer 15.000 euro af.
Er bleef weinig over om van te leven maar het lukte door zuinig te zijn en ik had het vooruitzicht dat het uiteindelijk opgelost zou zijn.
Toen vertelde mijn werkgever mij in september 2010 dat de zaak niet goed ging en verloor ik 50% van mijn werk, een uitkering kreeg ik niet, arbeidsverleden door verblijf in het buitenland minder dan 3 jaar. Ook voor aanvullende bijstand kwam ik niet in aanmerking, ik verdiende net boven het bijstandsniveau.
Daar hadden de schuldeisers geen boodschap aan, betalen moest ik.
Ik probeerde echt alles, solliciteerde me gek, maar niemand zit te wachten op een 50+.
Uiteindelijk raakte ik verstrikt in financiele problemen. Ik verzocht om schuldhulpverlening in december 2010. Daar werd gezegd dat ik het beter zelf op kon lossen.
Ik probeerde alles om bij te verdienen, telewerk, schoonmaken etc.
van vakantiegeld en extra verdiensten loste ik zoveel mogelijk schulden af.
En nogmaals bij schuldhulpverlening aangeklopt, zelfs de burgemeester een brief geschreven. Nu heeft schuldhulpverlening complete dossier al meer dan 2 maanden maar ik hoor niks van ze.

Maar het lukt me niet om alles rond te krijgen financieel, ik word nu zelfs over 2 dagen mijn huis uit gezet.

Waar ik heen moet ?
ik weet het niet.
Bij mijn familie kan ik niet terecht, zij weten niet eens van mijn problemen.
Bovendien hebben zij geen mogelijkheden mij te helpen. niet op het gebied van onderdak verschaffen en niet op het gebied van financiele hulp.

Vrienden?
Die heb ik niet ik ben echt helemaal alleen.

Er dan maar een einde aan maken ?

Tja dat lijkt me nog de beste optie.
Ik kan echt niet meer, ben helemaal kapot !!!



Datum:
06-10-2011
Naam:
janaco
Leeftijd:
55
Provincie:
Anders

....

Ik voel me heel slecht in m'n vel; ouders roepen constant naar mij, vrienden keren me de rug toe en dan nog een een broer, die je elke dag naar je keel grijpt. Ik kan hier niet meer mee leven het wordt gewoon TE veel. Ik kan zelf niet zo goed mijn gevoelens uiten voor andere mensen, mijn ouders beklagen mij door vaak om... Zelfmoord is nu eigenlijk het enige waar ik op dit moment aan kan denken..
Datum:
05-10-2011
Naam:
Lennart
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Doe het niet

Hallo, ik ben 16 jaar en heb zelfmoord poging 3x gedaan. Maar wat ik me nu besef is dat het altijd slecht zal lopen. Gepest, gewoont bij een mentaal zieke moeder, mishandeling, dronken vriendjes, sex naast mijn deur(ik was 8 en ze sliep met zoon 40 mannen perjaar). Me moeder is In maart overleden, en me vader heeft leukemIe. Maar nu is alles geweldig. Ik had een leuke vriendin (helaas ook weer over door mijzelf) veel vrienden, goede familie verder, mensen mogen mij nu zoals ik ben. Echt je ziet het nu maar er zijn echt genoeg mensen die om je geven, te veel om achter te laten. Het klinkt bot maar het is egoïstisch om het te doen. Zoals een ouder moet er zijn voor de kinderen. Andere volwassen en voor hun ouders of familie of vrienden. Ik zag het eerst ook niet in, ik dacht, maakt niet uit ik doe het want die mensen komen er wel zonder mij. Maar dat doen ze niet. Het is een slechte actie om het te doen. Praat erover maar be eindig niet je leven. Doe het voor de liefde van je dierbaren
Datum:
04-10-2011
Naam:
HulP hier
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

...

Ik heb al heel lang zelfmoord neigingen, ik zit heel erg met mezelf in de knoei. Nadat ik vroeger ben aangerand ben ik heel depressief geworden. Ik ben mezelf gaan snijden, en heb geprobeert mijn polsen door te snijden. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. groetjes x
Datum:
03-10-2011
Naam:
B
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

zie het niet meer zitten

Hoi met henk
Ben 43 ik zie het niet meer zitten
Ga er binnen kort een einde aan maken
Alleen ik. Weet nog niet hoe
Datum:
03-10-2011
Naam:
henk
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-brabant

Mijn levensverhaal

Hallo, ik ben Sinterklaas,

Ik ga jullie nu vertellen hoe ik denk over deze zielige wereldje.
Sinds ik weet dat ik MS heb "dat kreeg ik te horen op me 18e" begon iedereen medelijden te tonen "me zielig te vinden" wat heb ik er aan? ben altijd eerder aan de beurt met lange rijen "Best heerlijk"
Maar toch haat ik dat mensen nu medelijden tonen en toen niet.
ik ben nu 20 jaar dus ik weet het al 2 jaar dat ik een ziekte heb.
Als jullie je afvragen hoe ik ben in me dagelijkse leven? ik ben iemand die positief denkt want aan negatieve gedachten heb je niks aan.
Ik heb aan alles dat leeft schijt aan die me niet accepteert hoe ik ben.
Hoe doe ik in me dagelijkse leven? me ergste zorg is nog steeds dat ik me LaLa niet omhoog kan krijgen.
Ik ben serieus hiermee want ik ben niet zoon type die zit te treuren omdat ik een ziekte heb.
Ben blij dat ik geen A.L.S. heb dat is weer het zelfde vorm als MS maar dodelijk.
A.L.S. schakelt automatisch functies uit in je lichaam en als laatste je hersens.

Ik heb moeite met vertrouwen in mensen "Logisch kijk wat ze doen".
Ik ben zeer bijdehand, sarcastisch, droog.



Met vriendelijke groet,
De Heer Sinterklaas.
Datum:
03-10-2011
Naam:
Sinterklaas
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

zielig persoon

Ik heb altijd al aan zelfmoord gedacht. Ik ben als ik kind mishandeld door mijn moeder. Als zij al niet om me geeft wie dan wel?Ik voel me lelijk, zielig, en mislukt in het leven. Steeds vraag ik me af waarom ik niet harder of beter heb gestudeerd. Ik heb gefaald. Wat me nog tegen houdt is mijn dochtertje van 9 maanden.
Datum:
03-10-2011
Naam:
s
Leeftijd:
30
Provincie:
Flevoland

help me

hoi ik ben een jonge van 16 jaar
ik ben vroeger mishandelt door me moeder ik ben bisexueel en daar word ik mee gepest me vader ken ik niet ik heb geen vrienden en denk wat heeft het leven nog zin ik heb in me arm ge sneden uit woede ik heb 17 paracetamol`s geslikt ik heb het overleest maar ik zit nog steets niet goed in me vel
ik durf niet egt veel te praten met mensen om dat ze me dan gestoord vinden.

vriendelijke groet maik
Datum:
02-10-2011
Naam:
maik
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

leven,moe :c

het begon een goed jaar geleden, ik was een sociaal meisje
iedereen kende me. Schaamde me voor niets. Maar plots begon mijn leven te veranderen. Ik klapte dicht. ik zag letterlijk mensen uit mijn leven verdwijnen, op school ging het slecht. Dus ik verandere. Dat was een slechte keuze. Sommige mensen aanvaarde me niet zoals ik ben/was, dat vertelde ze me dan ook, ik klapte dicht werd stil en verlegen. Thuis ging het ook al slecht. ik ging niet meer naar school. En ik liep weg van thuis. Toen begonne de problemen pas echt voormij. IK zag mijn mama er ook op achteruit gaan. Ze werd depresief en ging niet meer werken. Ik werd opgepakt moest naar psychiaters en psychologen. Ik zag hoe mijn armen telkens weer krassen bij kregen. Iedereen kwets me. En ik zie mensen mijn leven binnen stappen en direct weer uit. Ik heb geen levensdoel meer. ik heb niks om nog naar uit te kijken, geen reden meer om nog optestaan. Ik zit al langer met zelfmoord gedachten. Maar ik praat er tegen niemand over, bang voor de reactie's. Maar niet bang voor de dood.
ik weet niet hoe lang ik dit nog ga volhouden...
Datum:
02-10-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.