ik ben een meid van 24 en heb een dochter van 8maanden, helaas alleenstaande moeder met rare gedachten. toen ik nog jonger was heb ik ook die gedachten gehad en heb ik dat wel eens aan me moeder verteld dat ik die gedachten had, waarop mijn moeder dan antwoorde, doe niet zo gek! zij geloofde mij niet, maar toch was het echt zo.. wou me polsen door snijden, mezelf voor een auto gooien, voor de trein gooien, bij een ex van me vond ik op zijn slaapkamer stanley messen, deze verstopte ik, zodat als het slecht met me ging, kon toeslaan. helaas betrapte hij me op mijn daden en pakte deze af, hij wist alleen niet dat ik er nog meer had verstopt. tot hij dat ook ontdekte. gek genoeg ging het al snel beter met me, ndat hij onwijs kwaad was geworden, maar goed ook dus! jaren lang geen problemen mee gehad. ik heb veel relaties achter de rug die altijd een staartje kregen nadat het uit was, veel meegemaakt dus. weet niet of dit allemaal verwerkt is, maar heb veel pijn gehad, heb er fisiek echt onder geleden. sinds een ruime mand ben ik van mijn ex af, de vader van mijn kind. en heb inmiddels een andere jongen leren kennen die onwijs lief voor me is en tevens ook voor mijn dochter, woon nu alleen met haar. maar ik vind van mijzelf dat ik het niet goed doe, niet goed kan en heb van alles te horen gekregen wat aan mij vreet en knaagt. ik moet een ouderschapsplan laten maken zodat we een goeie regeling kunnen treffen met mij en me ex over zijn en mijn dochter, al zou het nooit een goeie regeling kunnen worden, want hij is geen goeie vader, iemand die losse handjes heeft en zijn vriendin uit maakt voor teringhoer en teringwijf en nog meer dingen, is niet reeel, en zeker niet waar zijn dochter bij zit. helaas verwijt ik mezelf dit allemaal en denk dat soms dat ik geen goeie moeder ben, al red ik het al ruim een maand zonder mijn ex! heb leuk werk, leuke jongen leren kennen. maar toch neem ik geen genoegen met mijzelf. ik ben niet tevreden met mijzelf, mijn dochter huilt veel, ik vind dat ik dan geen goeie moeder ben. ik heb het met mijn moeder besproken dat ik zelfmoord neigingen heb, t enige wat zij zei was, dan moet je gaan praten met iemand. verder niet goh hoe gaat t, hoe heb je dat etc... wel mijn nieuwe vriend die wil me naar een psychiater hebben (waarschijnlijk schrijf ik het fout) en weet dat hij het beste met me voor heeft, maar ik ga dan twijfelen, ben ik gek, ben ik gestoord? wel moet ik zeggen dat ik nu al een tijdje geen zelfmoord neiging heb gehad, dus ben best trots. ik heb op dit moment veel aandacht nodig, al zeg ik zelf van niet. maar dat is om mezelf te beschermen, en wil niet laten weten dat ik iemand nodig heb, heb t al wel meerdere malen tegen mijn vriend gezegd maar die heeft zijn eigen dingen die belangrijk(er) zijn. ik zit er aan te denken om me zelf op te laten nemen, verlost zijn van deze wereld en even aan niemand denken dan aan mijn eigen wereldje, wat ik heel moeilijk zou vinden om me dochter los te laten en me vriend minder zou zien. mijn dochter is tevens alles voor me, mijn vriend komt ook al dicht in die buurt dat ik voor hem door t vuur ga. soms vraag ik me af, waar komen die gekke gedachten vandaan, ga zelfs op internet opzoeken hoe je het kan doen, ik kan er heel helder over nadenken en praten, maar als het minder met me gaat dan ga ik denken en prakezeren hoe het toch allemaal verder moet, dan kom ik op 1 ding uit, DOOD! dan ga ik bedenken hoe ik het kan aanpakken, al gauw kom ik dan tot bedaren en vind me zelf gek! dan denk ik, je spoort niet, wie doet dat nou... jaa ik dus, ik kom er eerlijk voor uit, ik heb zelfmoord neigingen, ik heb het nog niet zo erg als de vorige keer, maar toen speelde er veel en veel meer. nu leef ik wel alleen maar eigenlijk ook weer niet, heb me dochter, woon bij me oma in, dus echt privicy heb ik niet, wat ik er mis! ook mijn ouders wonen erg in de buurt, ook van hen kan ik niet echt privicy krijgen, zijn natuurlijk gek met hun kleinkind... wel geloof ik dat hun prima voor haar zouden kunnen zorgen als ik er niet meer ben, ben ik nou gek of zouden ook je ouders je moeten steunen en begeleiden naar een goed leven, soms geloof ik niet dat ze van me houden, ook dan heb ik neigingen!
morgen heb ik een afspraak bij de huisarts en dan zal ik het aangeven, ik hoop dat het allemaal nog mee valt en anders, ga ik doen wat t beste voor me is!
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.