Levensverhalen (pagina 471)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn verhaal

hoi allemaal,

Toen 12 jaar was ben ik erachter gekomen dat ik gebruikt bent door 4 van mijn beste vrienden. Toen ik erachter ben gekomen stortte alles in. ik dacht waarom gebeurt dit mij nou weer. ik heb gedacht dat niemand meer om me gaf. dat niemand me zou missen. ik huilde elke avond in mijn bed. ik was moe van mijn leven. ik ging naar een nieuwe school. daar voelde ik me veilig voelde ik me gerespecteerd. ik heb mezelf daar gevonden. ik had nog steeds last van de 4 vrienden die me gebruikt hadden. maar ik had weer een kans om mezelf te leren kennen. maar ik wou nog steeds niet meer leven. ik voelde geen liefde meer van mijn ouders. ik had nieuwe vrienden maar ik zag nog steeds de zin van het leven in. toen ben ik in de 2e was ik heel gemotiveerd en wou ik graag naar de havo toe omdat mijn ouders dat wouden. ik leefde voor anderen in die tijd omdat ik geen zin meer had in het leven. en toen werd ik naar het vmbo toe gestuurd. dat was een drama voor me. ik ging die zomervakantie naar griekenland toe. heb alles op een rijtje gezet en gewoon doorgegaan. ik dacht toen ik kan altijd nog havo toe. maar ben daar vorig jaar vanaf gestapt. dat kwam omdat hulp heb gezocht. wou het niet maar ik zat in een dip echt heel erg. ik heb op school altijd 1 keer per week naar de schoolpsygoloog gegaan. het heeft me geholpen. ik weet waarom ik er ben. er geven altijd nog mensenn om mij. er zijn mensen die het erg vinden als je er niet meer bent. nu doe ik een mbo en ga ik binnenkort naar een maatschappelijk werker toe ik merk dat ik praten erover fijn vind. moet nog steeds erover praten het is nog steeds niet voorbij.

ik heb een tip voor diegene die zelfmoord willen plegen. het is knap en dapper als je dat durft. maar ik vind het veel dapperde en moediger als je nog blijft leven en probeert erover te praten. het leven kan mooi zijn. ik geniet nu zo erg. als je geniet dan zie je weer waarvoor je er bent. en hoeveel mensen om je geven. ik heb nu een schrift en daar schrijf ik in wat ik die dag allemaal heb gedaan wat ik leuk vind. ik waardeer mijn leven daardoor meer. ik geniet ervan. en zoek hulp. ik heb vrienden die ook zelfmoord hebben willen plegen en praat er soms met ze over en je merkt toch wel dat er veel mensen het willen. je moet gewoon durven te leven.
Datum:
09-10-2011
Naam:
anonniempje
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

het is tijd

des better dat ik niet ben mijn leven was al klote in mijn buber tijd tot nu ik kan mijn hart niet luchten aan iemand zelfs nie aan mensen die me zo aan het hart lichen ik spreek niet van gelluk ik ben alleen en zo voel ik me ook ik voel me mss gellukiger onder een steen en zal ik blij zijn als ik aan de poort sta van de hemel vaarwel
Datum:
09-10-2011
Naam:
wesley
Leeftijd:
25
Provincie:
België

pijn

mijn verhaal is dat altijd met pijn rond loop of zit of lig ,het maakt niet uit .moe altijd moe ,er zijn dagen dat ik zo zat ben ,maar ik heb een lieve vrouw waar veel van hou die ik het niet aan ken doen ,ze heeft al zo veel geduld op gebracht met mij ik ga al jaren naar de gzz die mij goed helpen
Datum:
09-10-2011
Naam:
Dirk
Leeftijd:
60
Provincie:
Noord-holland

Ik kon het niet meer aan...

Het begon in groep 3, de eerste keer dat ik een scheldwoord hoorde, van iemand uit groep vier... Jammer genoeg kwam ik niet van dat kind af, sterker nog, ik kwam bij hem in een combinatieklas, Groep 4/5. En toen begon het zich op te bouwen. Ik werd steeds meer uitgeschonden en getreiterd. Ik vond het gewoon genoeg nadat ik begin groep 5 in elkaar geslagen was door hem en zijn vriendengroepje. Toen probeerde ik het de eerste keer... Ik pakje een stevig touw en bond hem vast. Godzijdank durfde ik niet, ik kon gewoon haast niet meer bewegen tot het touw af was... Na heel veel huilbuien kwam op op dit punt aan; Het is hier nog veel te vroeg voor... Dus ik bleef gewoon met iedere keer een onzeker gevoel naar school gaan, terwijl het pesten steeds erger werd. Half groep vijf kreeg ik zo'n beetje iedere dag een trap in mijn ballen en een knietje... En dan neemt dat zo'n beetje iedere dag toe, iedere keer een extra mep. Toen ik in groep 6 ook via internet werd gepest en computerverslaafd was, stond ik al gauw op het dak. Klaar om te springen. Gelukkig kwam mijn moeder, ze zag niks maar maakte het onmogelijk nog te gaan... Het pesten is inmiddels afgelopen maar computerverslaving heb ik nog steeds last van... Ik zit inmiddels in Groep 8 en heb al mijn zelfvertrouwen terug maar ik denk toch nog vaak terug aan toen, en moet er nogsteeds om huilen. Ik ben heel blij dat mijn pogingen niet lukte!
Datum:
07-10-2011
Naam:
W.123
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

handicap

hallo ik heb al meerdere malen aan zelfmoord gedacht. of dat normaal is voor een 11jarige jongen ik weet het niet.

ik heb autisme en charge en daarmee word ik heel erg veel gepest en zitten steeds dingen te veranderen en de dingen te doen die vervelend ware. ik heb toen meerdere malen aan zelfmoord gedacht. en 3x uitgevoerd. maar ik denk erover: is het terecht? wil ik het doen? soms is het ja. maar soms nee. ik weet het niet. 2x heeft de poltie moeten ingrijpen. en 1 keer keerde net voor ik wou springen een stem in mijn hoofd. ik heb geen idee wat het was. maar daardoor pleegde ik mijn zelfmoord niet. ik plaats dit verhaal omdat een vriend van mij dit ook doet. anders zou ik het niet durfen. ik krijg nu wel spygratiche hulp aangeboden. maar heel vaak vraag ik me af. ben ik het leven wel waard? zo'n beetje iedereen vind mij stom. en ben nooit verliefd geweest of waten ook. en heb nooit vrienden gehad.. ik lieg ook dingen. maar dat is alleen om tenminste niet raar te voelen. ik heb het zo gedaan:
1. ik stond op het dak van school
2. bovenop en brug wachtend tot een boot waaronder ik kon springen om dood te gaan
3. ik zat op de rails te wachten op de trein.

maar ik wil dit bericht echt achterlaten:
doe dit alleen als heel je leven verknalt is. en niet als bij iemand een dagje tegen zit al zelfmoord poging te doen doe het dan niet. ik weet dat mijn leven gewoon geen nut heeft
vroeg of laat ga ik dood. allee k weet nog niet of ik daar een handje mee ga helpen
Datum:
07-10-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

gedaan

het is gedaan met mij liefjj ze zegt ik ben me leven beu maar dan stel ik haar de vraag na wat babbelen wat heb ik je verkeert gedaan en krijg ik geen antwoord op ergste ook is ik zit in dezelfde klas
Datum:
07-10-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

mijn rot ouders

ik wil zelfmoord plegen want:ik hekel aan mijn ouders ik mag niets van ze echt niets!!!!
ik heb gewoon een rot leven de enigste reden waarom ik nog geen zelfmoord had gepleegt is omdat ik geen afschijt van mijn dieren en vrienden wil nemen:( maar ik heb dus een rot LEVEN!!!!
Datum:
07-10-2011
Naam:
jeremy
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Vetrouwen

Ik schrijf dit verhaal omdat mijn leven naar een paar ingrijpende gebeurtenissen totaal geen zin meer heeft.

Door vertrouwen te geven aan mensen die ik al heel lang ken ben ik voor duizenden euro's opgelicht en loop ik nu te werken voor die gore criminelen. Zelf zo erg dat mijn eigen broer hieraan heeft mee gewerkt.

Tot iets meer als anderhalf jaar geleden was mijn leven vol glorie en was ik positief in het leven. Als ik een verliefd jongen en meisje zie denk ik van had ik dat geluk en liefde maar, want die lijk ik niet meer te kunnen vinden.

Bedankt.
Datum:
07-10-2011
Naam:
Dave
Leeftijd:
26
Provincie:
Flevoland

geen zin meer

hallo.
kheb gewoon geen zin meer.
omdat niemand me meer mag.
ik ben me vader als kwijt me moeder me zus broers enz.
en nu raak ik mijn vriendin ook al kwijt waar ik al 2 jaar een relatie mee heb.
en me opa ligt nu ook op sterven en ik krijg alleen maar gezeik en gezeur van iedereen en gewoon veel verdriet en pijn.
ze hebben zelf me sleutel van huis afgepakt en mag gewoon niet meer thuis komen ik snap dat gewoon niet,
en alleen omdat ik niet elke dag thuis slaapte dat slaat gewoon nergens op.
maar het is nu al zolang aan de gang en ik dacht gewoon om er tussen uit te stappen. zo heeft het voor mij geen zin meer om zo te leven.
Datum:
07-10-2011
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

dacht dat het normaal was

Hallo mijn naam is Rob ik ben 45 jaar heb dacht ik een normaal leven gehad, tot mijn 40e en er achter kwam dat het helemaal niet normaal was.
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen dacht met veel respect opgevoed nu weet ik beter het was angst angst om weer geslagen te worden, mijn vader zijn handen zaten los en raakte ons waar hij maar kon ik dacht altijd als je niet luisterd krijg je slaag logische toch.
nee nu weet ik beter ik heb jaren vol\trots aan iedereen verteld dat wij altijd alles aten en dat anders mijn pa ons hielp ja hij had een eigen vork en als je niet wilde eten dan hielp hij je wel even eten op zijn vork prik in je onderlip en geloof me dan lust je alles.
het begon in 2008 ik had mijn eigen zaak 19 jaar werkte elke dag 7 dagen per week van 7 uur s'morgens tot 11 uur sávonds op een dag kon ik niet slapen was zo moe en toen mijn eerste poging ik nam zoveel medicatie dat ik dacht nu ga ik sapen en word niet meer wakker kut ik werd wakker voor de wekker ging in de auto gestapt om een jongen zijn gereedschap gebracht naar de benzine pomp gegaan en gewacht ook dat kon ik dus niet na opnames en diverse testen borderline maar ik ben er nu zo moe van ik wil gewoon niet meer het is zwaar mijn vader is twee jaar geleden overleden bracht me wel wat rust maar nu zit ik er weer mee dat ik denk dat sexueel misbruikt ben door mijn moeder, ik weet het niet meer ik kan nog zo veel schrijven maar ben ik nou echt gek ik weet het niet meer ik maak nu alles om me heen kapot hoef ik me daar geen zorgen over te maken en kunnen ze me sneller vergeten.
Datum:
07-10-2011
Naam:
Rob
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.