Levensverhalen (pagina 468)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het is goed zo

Alleen wonend met in gedachten mijn grootste liefde (niet mijn ex) die nog hevig verliefd is op mij toebedeeld aan een ander. Mij ex die vreemd ging en nu getrouwd is en mij nu heel graag terug wil. Mijn dochter met kanker en dan heb ik het niet over mijn gebreken. Op alles wordt gekort, mag ik nog ademhalen, wordt daar in de toekomst ook op bezuinigt? Graag had ik een pilletje, gewoon verlost worden.
Datum:
17-10-2011
Naam:
Sjef
Leeftijd:
61
Provincie:
Flevoland

ik denk er aan om zelfmoord te plegen

hallo iedereen, ik zit er aan te denken om zelfmoord te gaan plegen, omdat het bij mij thuis uit de hand is gelopen en dat komt omdat mijn vader alcohol had gedronken en onder invloed daarvan, heeft hy me lopen mishandelen, en zijn er enkele drijgenmenten te voorschijn gekomen. sinds dien zit ik er aan te denken om zelfmoord te plegen, misschien kan iemand mij hier mee helpen.

groetjes ricardo 15jaar
Datum:
16-10-2011
Naam:
ricardo
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Bedrogen

Ik wil graag mijn verhaal doen,omdat ik hulpeloos ben...Ht begon allemaal bij mijn geboorte toen mijn familie met elkaar ruziekreeg(van mn papa zijn kant met die van mijn mama),tussen mijn zus haar 2 meters.Een jaar of 5 later kreeg ook de familie van mijn mama haar kant problemen omdat mijn overgrootmoeder op sterven lag en mijn oma het geld eerlijk wou verdelen tussen haar,haar broers en zussen,maar algauw werd dat ook een probleem...Mijn oma haar zus wou meer geld en eerder(terwijl mijn overgrootmoeder niet eens overleden was)maar mijn oma stond dat niet toe dus kregen ze ruzie en verdriet...2 jaar daarvoor werd mijn overgrootvader begraven, terwijl mijn nichtje juist geboren werd...4 jaar geleden had ik drie goede vriendinnen,op een dag gingen we samen naar de manege,maar ze moesten vroeger vertrekken dan verwacht.De moeder van 1 van mijn vriendinnen ging de auto halen en ze vroegen of ik mee naar huis ging en ik antwoorde : "ja",maar ik besefte dat ik geen bewaarde meer had om mijn ouders te verwittigen,dus zei ik dat ik nog wat ging blijven...Met zijn vieren en mijn vriendin haar hondje,vertrokken ze...Ik zwaaide nog naar hun en ik zag hun lachen en terugzwaaien...Dat was de laatste keer dat ik hun zag,op de terugweg naar huis kregen ze een ongeval door de fout van twee Roemenen die onder invloed van drugs te snel reden...Juist een week daarvoor had ik de broer van 1 van de drie vriendinnen leren kennen en we waren stapelverliefd,maar we konden niet samen zijn omdat ik hem te hard aan zijn zus deed denken...Een paar maand geleden is mijn oma gestorven(die 7 jaar aan alzheimer leed,zoadat ik bijna niet meer weet hoe ze was...)Mijn opa was met haar getrouwd voor een financieel doel,terwijl zij echt van hem hield,maar hij maakte geen tijd voor haar of voor zijn kinderen...Toen mijn oma in de instelling zat,heeft hij haar denk ik twee keer in die 7 jaar bezocht.De dag dat mijn oma op sterven lag was mijn opa toch op bezoek geweest(een kwartiertje,hij zij tegen mijn tante : "Ik moet door want ik moet nog een pint gaan pakken in het café)...Ik was met mijn papa ergens naartoe en mijn tante had 's morgens een mail gestuurd naar mijn papa om te zeggen dat het niet goed ging met mijn oma,maar natuurlijk hadden we hem niet gelezen,dus tegen de middag belt mijn tante waar mijn papa blijft,maar natuurlijk wisten we van niets...Mijn papa stak een hele tijd de schuld op zichzelf dat we mijn oma niet meer hebben kunnen zien,maar nu begint hij te beseffen dat hij niet in de fout is,nu is mijn tante een beetje kwaad op hem omdat ze hem niet bergijpt...Op de begrafenis van mijn oma(dezelfde dag dat we op vakantie vertrokken)was mijn opagelukkig aanwezig,maar ik heb hem geen 1 keer een traan zien laten...Nu zie ik hem als ik van school kom en onderweg naar huis in de bus zit buiten in een stoeltje zitten(zonnen denk ik)en vrijdag zag ik hem nog lachen en praten met de buurman,precies of hij is de gelukkigste man ter wereld...Vorig jaar leerde ik een jongen uit mijn klas kennen,hij had problemen omdat hij bijna met 1 van mijn beste vriendin bijna was(een vriendin die vaak van mij profiteert)en ik hielp hem het te verwerken dus werden we vrienden en er kwam meer,maar we waren nog niet samen omdat ik het uitlegde van wat er was gebeurd met de broer van mijn overleden vriendin en ik hem ook niet kwijt wou geraken...Toch kusten we op GWP,maar ik wou eerst nog een keer met hem afspreken om zeker te zijn,maar geen enkele vakantie konden we.Tot deze vakantie(die net voorbij is)We konden maar in 1 week afspreken,want al de andere weken hadden we geen tijd,maar net in die week mocht ik niet van mijn ouders,want we waren net terug van vakantie en mijn ouders wouden zoveel mogelijk samen met ons doen om ons verdriet te verwerken...Ik had het al verwerkt,maar toch mocht het niet...Eerst begreep hij het en wou hij me troosten,tot ik plots een sms kreeg dat hij genoeg van mij had(hij volgt altijd veel te snel zijn emoties,omdat hij op zijn vakantie even niet miste wil hij mij niet meer).Hij heeft mij laten zitten voor iemand anders en veel mensen zeggen dat mensen zoals hem het niet waard zijn...Maar dat is hij wel ,want ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en hij begreep mij en ik hem en ik denk echt dat hij de ware is...Mijn BFF heeft haar oma ook in de vakantie verloren en ze huilt er veel om,maar ik niet,niemand weet van iets, en zeker niet dat ik het niet meer zie zitten ik huil elke dag,maar dit weekend kan ik niet stoppen en probeer ik het te verbergen voor mijn familie door in het WC-hok te gaan zitten of naar mijn kamer loop...Ik weet dat ze zeggen dat er na regen zonneschijn komt...En ik hoop daar altijd maar opnieuw en opnieuw op,maar waarom want het houdt nooit op,nooit..Ze zeggen wel dat er na regen zonneschijn komt,maar bij mij blijkt dat niet te werken...
Datum:
16-10-2011
Naam:
Clavertje
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik weet het niet meer

mijn leven is de afgelopen 7 jaar all een hel
ik heb veel tegenslag in het leven als wat ik probeer gaat zo moeilijke examens, werk, succes ken ik niet. god heeft gezegd dat hij een ziel nooit meer dan nodig is zal belasten maar mijn ziel staat op een berg en heeft een laatste zet nodig om der van af te springen. mijn moeder wil dat ik met mijn nicht ga trouwen maar dat wil ik helemaal niet ze heeft nooit aan mij gevraagd of ik het wil ik heb er zoveel stress van dat ik af en toe denk dat mijn hart het niet overleef
Datum:
15-10-2011
Naam:
b
Leeftijd:
2
Provincie:
Zuid-holland

hoe nu ?

Het gaat helemaal niet goed.
ik kan een verhaal vertellen maar denk dat niemand het begrijpt.Ik heb geen enkel verhaal van anderen op de site gelezen.
Mijn man en ik verschillen in karakter enorm. hij is rustig ,in zich zelf en gaat zijn gang. Heeft een zeer gesloten karakter en is eigenlijk autistisch,( zegt dit van zich zelf ) al wil ik geen etiket plakken. een kleinigheid voor mij is een vreselijke toestand voor hem.
laatste incident : ik ben een aardig verhaal aan het vertellen en we eten macaroni. In de saus zit iets hards , een lipje van de koffieroom die ik in de tomatensaus deed. Daar bijt hij op en gelijk is het allemaal vreselijk "Ik had mijn kroon wel kunnen breken etc. "ik zwijg eerst nog ,maar nadat ik meega en zeg ja dat is erin gevallen ,gaat hij verder ...ik raak steeds geirriteerder en zo 'n klein incident maakt dat er van mijn aardige verhaal niets meer overblijft.! dat is volgerns hem minder erg dan het feit dat hij zijn tanden had kunnen beschadigen.
Door de toch al overspannen toestand loopt alles uit de hand. hij gaat fietsen. Ik blijf thuis
Steeds weer komen er tijdens een gewoon gesprek degelijke incidenten voor die uitmonden in discussies. Het maakt dat iik me steeds onzekerder en angstig ga voelen.
Het komt er op neer dat ik me angstig,onbegrepen,niet intelligent voel t.o.v. hem.
hij is filosofisch ingesteld en ik ben een doener !
Nu er al 25 jaar moeillijkheden met onze oudste verslaafde zoon zijn,maak ik me daar erge zorgen om. Hij vind dat ik me er wel mee mag bezig houden ,maar het wordt inderdaad een beetje obsessief bij mij. nu hij in een verpleeghuis in Rotterdam verblijft, ga ik eens in de 14 dagen naar hem toe.
Het contact is nu tussen ons goed.
Ik doe en deed altijd te veel voor hem.
dat viel niet altijd goed bij mijn andere zoon en mijn man. Ik probeerde toch het steeds gescheiden te houden. Dit lukt me echter niet altijd.
Door de omstandigheden van het laatste jaar ben ik behoorlijk overspannen geraakt .
Ik heb nu serieus erover gedacht weg te gaan. Dood ? nee dat nog niet...maar wat dan ?,maar onze kleindochter en iedereen zal ik zo missen. Ik denk echter dat ze zonder mij uiteindelijk beter af zijn en na enige tijd zelfs rustiger zullen leven.
Ik wil niet met ze praten,mijn zoon hier heeft het niet gemakkelijk ,ik gun hem en zijn gezin een goed leven.
Mijn man echter zou na enige tijd misschien beter af zijn zonder mij .Ik weet niet wat te doen.
Datum:
15-10-2011
Naam:
Josefien
Leeftijd:
75
Provincie:
Noord-holland

Eenzaam

Ik heb al heel lang het gevoel dat ik niet meer wil. Dit komt doordat ik op de basisschool een periode gepest ben en omdat ik in de eerste echt inzakte door pesterijen die uit de hand liepen. Nu heb ik daar gelukkig geen last meer van.

Nu zijn de pesterijen ingeruild voor problemen thuis. Kan niks goed doen, me stiefvader bemoeit zich overal mee en me eigen vader kan niet veel voor me doen. Me stiefvader bemoeit zich met dingen die ik niet wil of alleen met me moeder wil bespreken, maar hij bemoeit zich met alles. Hij weet dat als hij tegen me moeder gaat zeggen dat hij weggaat omdat hij gek word van mij, dat me moeder mij dat gaat verwijten. Dus mijn moeder is boos geworden op mij. Ik kan niet uitleggen wat ik voel, dus hou vaak maar gewoon me mond dicht. Alleen er is zoveel gebeurt wat ik niet heb kunnen verwerken doordat ik niet praat. Dit is allemaal gaan opstapelen waardoor ik nu zelfmoord neigingen heb.

Eigenlijk wil ik gewoon naar me vader toe, maar die kan me niet onderhouden op financieel gebied. Maar hij is de enige met wie ik kan praten. Bij hem voel ik me gewaardeerd en bij hem kan ik mezelf zijn, zowel bij zijn vrienden als bij hem. Bij me moeder moet ik arrogant doen om te overleven. Maar zo ben ik helemaal niet. Ik kon hier over praten met een hele goede vriend van me alleen die is door zinloos geweld omgekomen. Ik denk constant, als ik niet naar me vader kan en hier bij niemand terecht kan, dan maak ik er een einde aan. Ik wil niet meer en weet niet hoe ik mezelf weer op de rit moet krijgen want ik ben heel erg jong en zie allemaal wel dat het vast wel beter kan gaan worden in de toekomst, maar nu wil ik echt stoppen om van me problemen af te zijn...
Datum:
15-10-2011
Naam:
cb1995
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

het niet meer weten

Me moeder werd vorig jaar rond deze tijd erg ziek.. Ze is begin dit jaar overleden aan kanker.. Wij hebben haar zelf kunnen en mogen verzorgen.. Mijn vriendinnen en vrienden hebben mij ontzettend gesteunt in deze moeiljk periode.. Echt kanjers! 2 maanden daarna kreeg ik een scooter ongeluk.. In die tijd merkte ik pas hoe erg ik mijn moeder miste.. Het blijft door me hoofd spoken om er zelf een einde aan te maken.. Zoveel tegenslagen.. O.a geld kwestie het overlijden van me moeder.. Ik zie zelf geen andere uitweg meer.. Zit zo diep in de put.. Voor de buiten wereld doe ik alsof het allemaal goed met me gaat maar diep van binnen ben ik een wrak.. Ik weet het echt niet meer :-(.
Datum:
15-10-2011
Naam:
monique
Leeftijd:
22
Provincie:
Anders

me vriendje

ik heb pas gehoord dat me vriendje is vreemdgegaan. we hebben al 9 maanden wat. ik vind het echt heel erg van hem, ik weet niet hoe het zo verder moet. ik heb t zelfde gedaan bij ze exvriendin maar dat was voor me eigen best wil. ik weet echt niet meer hoe t zo moet. k sta op het punt er een eind aan te maken. ik zie niks positiefs meer om voor te leven. hij betekende alles voor mij, net als eten. ik ben in de afgelopen 2 weken zoveel aangekomenm dus ik voel me ook al zo ellendig. HELP
Datum:
14-10-2011
Naam:
hillery
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Waarom:?

Ik weet dat het normaal is voor een jongen van 16 jaar om erotische gedachten te hebben, maar ik denk daarbij alleen maar aan mijn oma.
Ik denk erover hoe ik haar kutje volstamp met mijn vleesworst.
Ik wil daarom zelfmoord plegen, want iedereen lacht me uit als ik het erover heb ( had ik misschien niet moeten doen).
Toen ik het verhaal aan mijn moeder vertelde werd zij boos omdat ik niet op haar viel (shit happens).
Ik heb nu echt iemand zijn hulp nodig dus plz help mij.
Datum:
14-10-2011
Naam:
Bobje
Leeftijd:
16
Provincie:
België

mijn verhaal

ik ben een meid van 24 en heb een dochter van 8maanden, helaas alleenstaande moeder met rare gedachten. toen ik nog jonger was heb ik ook die gedachten gehad en heb ik dat wel eens aan me moeder verteld dat ik die gedachten had, waarop mijn moeder dan antwoorde, doe niet zo gek! zij geloofde mij niet, maar toch was het echt zo.. wou me polsen door snijden, mezelf voor een auto gooien, voor de trein gooien, bij een ex van me vond ik op zijn slaapkamer stanley messen, deze verstopte ik, zodat als het slecht met me ging, kon toeslaan. helaas betrapte hij me op mijn daden en pakte deze af, hij wist alleen niet dat ik er nog meer had verstopt. tot hij dat ook ontdekte. gek genoeg ging het al snel beter met me, ndat hij onwijs kwaad was geworden, maar goed ook dus! jaren lang geen problemen mee gehad. ik heb veel relaties achter de rug die altijd een staartje kregen nadat het uit was, veel meegemaakt dus. weet niet of dit allemaal verwerkt is, maar heb veel pijn gehad, heb er fisiek echt onder geleden. sinds een ruime mand ben ik van mijn ex af, de vader van mijn kind. en heb inmiddels een andere jongen leren kennen die onwijs lief voor me is en tevens ook voor mijn dochter, woon nu alleen met haar. maar ik vind van mijzelf dat ik het niet goed doe, niet goed kan en heb van alles te horen gekregen wat aan mij vreet en knaagt. ik moet een ouderschapsplan laten maken zodat we een goeie regeling kunnen treffen met mij en me ex over zijn en mijn dochter, al zou het nooit een goeie regeling kunnen worden, want hij is geen goeie vader, iemand die losse handjes heeft en zijn vriendin uit maakt voor teringhoer en teringwijf en nog meer dingen, is niet reeel, en zeker niet waar zijn dochter bij zit. helaas verwijt ik mezelf dit allemaal en denk dat soms dat ik geen goeie moeder ben, al red ik het al ruim een maand zonder mijn ex! heb leuk werk, leuke jongen leren kennen. maar toch neem ik geen genoegen met mijzelf. ik ben niet tevreden met mijzelf, mijn dochter huilt veel, ik vind dat ik dan geen goeie moeder ben. ik heb het met mijn moeder besproken dat ik zelfmoord neigingen heb, t enige wat zij zei was, dan moet je gaan praten met iemand. verder niet goh hoe gaat t, hoe heb je dat etc... wel mijn nieuwe vriend die wil me naar een psychiater hebben (waarschijnlijk schrijf ik het fout) en weet dat hij het beste met me voor heeft, maar ik ga dan twijfelen, ben ik gek, ben ik gestoord? wel moet ik zeggen dat ik nu al een tijdje geen zelfmoord neiging heb gehad, dus ben best trots. ik heb op dit moment veel aandacht nodig, al zeg ik zelf van niet. maar dat is om mezelf te beschermen, en wil niet laten weten dat ik iemand nodig heb, heb t al wel meerdere malen tegen mijn vriend gezegd maar die heeft zijn eigen dingen die belangrijk(er) zijn. ik zit er aan te denken om me zelf op te laten nemen, verlost zijn van deze wereld en even aan niemand denken dan aan mijn eigen wereldje, wat ik heel moeilijk zou vinden om me dochter los te laten en me vriend minder zou zien. mijn dochter is tevens alles voor me, mijn vriend komt ook al dicht in die buurt dat ik voor hem door t vuur ga. soms vraag ik me af, waar komen die gekke gedachten vandaan, ga zelfs op internet opzoeken hoe je het kan doen, ik kan er heel helder over nadenken en praten, maar als het minder met me gaat dan ga ik denken en prakezeren hoe het toch allemaal verder moet, dan kom ik op 1 ding uit, DOOD! dan ga ik bedenken hoe ik het kan aanpakken, al gauw kom ik dan tot bedaren en vind me zelf gek! dan denk ik, je spoort niet, wie doet dat nou... jaa ik dus, ik kom er eerlijk voor uit, ik heb zelfmoord neigingen, ik heb het nog niet zo erg als de vorige keer, maar toen speelde er veel en veel meer. nu leef ik wel alleen maar eigenlijk ook weer niet, heb me dochter, woon bij me oma in, dus echt privicy heb ik niet, wat ik er mis! ook mijn ouders wonen erg in de buurt, ook van hen kan ik niet echt privicy krijgen, zijn natuurlijk gek met hun kleinkind... wel geloof ik dat hun prima voor haar zouden kunnen zorgen als ik er niet meer ben, ben ik nou gek of zouden ook je ouders je moeten steunen en begeleiden naar een goed leven, soms geloof ik niet dat ze van me houden, ook dan heb ik neigingen!
morgen heb ik een afspraak bij de huisarts en dan zal ik het aangeven, ik hoop dat het allemaal nog mee valt en anders, ga ik doen wat t beste voor me is!
Datum:
14-10-2011
Naam:
anoniempje24
Leeftijd:
24
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.