Het gaat helemaal niet goed.
ik kan een verhaal vertellen maar denk dat niemand het begrijpt.Ik heb geen enkel verhaal van anderen op de site gelezen.
Mijn man en ik verschillen in karakter enorm. hij is rustig ,in zich zelf en gaat zijn gang. Heeft een zeer gesloten karakter en is eigenlijk autistisch,( zegt dit van zich zelf ) al wil ik geen etiket plakken. een kleinigheid voor mij is een vreselijke toestand voor hem.
laatste incident : ik ben een aardig verhaal aan het vertellen en we eten macaroni. In de saus zit iets hards , een lipje van de koffieroom die ik in de tomatensaus deed. Daar bijt hij op en gelijk is het allemaal vreselijk "Ik had mijn kroon wel kunnen breken etc. "ik zwijg eerst nog ,maar nadat ik meega en zeg ja dat is erin gevallen ,gaat hij verder ...ik raak steeds geirriteerder en zo 'n klein incident maakt dat er van mijn aardige verhaal niets meer overblijft.! dat is volgerns hem minder erg dan het feit dat hij zijn tanden had kunnen beschadigen.
Door de toch al overspannen toestand loopt alles uit de hand. hij gaat fietsen. Ik blijf thuis
Steeds weer komen er tijdens een gewoon gesprek degelijke incidenten voor die uitmonden in discussies. Het maakt dat iik me steeds onzekerder en angstig ga voelen.
Het komt er op neer dat ik me angstig,onbegrepen,niet intelligent voel t.o.v. hem.
hij is filosofisch ingesteld en ik ben een doener !
Nu er al 25 jaar moeillijkheden met onze oudste verslaafde zoon zijn,maak ik me daar erge zorgen om. Hij vind dat ik me er wel mee mag bezig houden ,maar het wordt inderdaad een beetje obsessief bij mij. nu hij in een verpleeghuis in Rotterdam verblijft, ga ik eens in de 14 dagen naar hem toe.
Het contact is nu tussen ons goed.
Ik doe en deed altijd te veel voor hem.
dat viel niet altijd goed bij mijn andere zoon en mijn man. Ik probeerde toch het steeds gescheiden te houden. Dit lukt me echter niet altijd.
Door de omstandigheden van het laatste jaar ben ik behoorlijk overspannen geraakt .
Ik heb nu serieus erover gedacht weg te gaan. Dood ? nee dat nog niet...maar wat dan ?,maar onze kleindochter en iedereen zal ik zo missen. Ik denk echter dat ze zonder mij uiteindelijk beter af zijn en na enige tijd zelfs rustiger zullen leven.
Ik wil niet met ze praten,mijn zoon hier heeft het niet gemakkelijk ,ik gun hem en zijn gezin een goed leven.
Mijn man echter zou na enige tijd misschien beter af zijn zonder mij .Ik weet niet wat te doen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.