Levensverhalen (pagina 466)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Als maar eens wist hoe.

Mijn verhaal.... Tja dit is best lang.
Het is allemaal begonnen toen ik kanker kreeg en de doktoren mij hadden opgegeven. Dit is 19 jaar geleden. Hoera zou je denken. Lichamelijk ben ik hier goed doorgekomen maar psychisch heeft dit nogal wat gevolgen gehad. Ik had een zoon van 2 en een dochter van 3 maanden oud die verzorging nodig hadden. Ik heb mijn pijn en verdriet verborgen, ergens in een laatje gestopt en de sleutel weggegooid. Na 2 jaar dit te hebben volgehouden werd ik heel depressief en had zelfmoordneigingen. Het laatje ging open en alle shit kwam er in eenmaal uit.
Psychologen, psychiaters medicijnen alles meegemaakt. Het heeft mij 7 jaar geduurd om weer normaal te kunnen functioneren. Tot eergisteren toen ik een blackout heb gehad. Ik kan alleen nog maar huilen en slapen. Vijf jaar geleden met de DSB bank in zee gegaan. Met als resultaat hoge schulden. De relatie heeft hier zeer onder te lijden. Mijn man denkt dat het zijn verantwoordelijkheid is en ik wordt in het hele verhaal buitengesloten. Ik heb een dubbele baan. Mijn beide ouders komen te overlijden. En ik heb weer eens alles in een laatje gestopt. waarschijnlijk is het laatje zo vol geworden dat het eergisteren open gesprongen is met alle gevolgen van dien aard dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Ik voel mij verlamd mijn zicht is troebel, ben doodmoe en mijn hoofd staat op ontploffen. Ik zie geen uitweg en denk alleen maar aan wegrennen,verdwijnen, oplossen in lucht. Als ik maar eens wist hoe.
Datum:
24-10-2011
Naam:
didi
Leeftijd:
50
Provincie:
Overijssel

Waarom leven wij?

Even mijn verhaal doen. Ik ben een jonge vrouw van 27, heb 2 kindjes van bijna 5 en bijna 3 jaar en zie het allemaal niet meer zitten. De opvoeding lukt niet echt, ik heb ook vaak ruzie met mijn echtgenoot over de kinderen, mijn echtgenoot heeft een eigen zaak en ik heb contstant het gevoel van niet mee te tellen. Als je in word al een afscheidsbrief typt, wil het toch wel zeggen dat het menens is... Ik vind het leven zo ingewikkeld. Binnenkort zit ik zonder werk, dat komt er dan ook nog eens bij.

7 november wordt mijn dochter haar eerste schooldag, dat is mijn streefdoel. Als ik mijn kinderen niet had, dan zou ik het waarschijnlijk al eerder gedaan hebben. Nu lijkt het alsof ik gewoon zit te wachten tot ze groter zijn om er een einde aan te kunnen maken. Moeder waarom leven wij? :'-(

De maatschappij trekt op niets meer. Ik ben ook allang niet meer de vrolijke zelve die ik vroeger was. Lachen doe ik nog, maar vanbinnen schreeuw ik het uit. En niemand die het ziet.

Ik voel me zo verdomd alleen op de wereld. Met mijn moeder kan ik wel goed praten, ze zegt dat het tijd wordt dat ik wat positiever naar het leven kijk. Maa rhoe begin je daar aan als alles tegen lijkt te gaan???
Datum:
24-10-2011
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
België

wil niet verder meer leven

mijn leven is een heel. mijn ex laat me soms oppakken wegens mishandeling maar raak geen vinger aan. ze heeft mijn vriendin bedreigt met vervelende telefoontjes en smsjes. ze heeft de relatie verbroken met mij dit doet mij zoveel verdriet ik hielde zoveel van haar. heb zoveel gewerkt om alles te vergeten dat lukt niet. laatst kreeg ik nog een sms met daarin ik moest mij maar doodrijden dan was er weer een vervelende man weg. ben nooit vervelend geweest heb altijd goed gezorgd voor iedereen. nu is mijn leven voorbij hier kan ik niet meer leven de hart is verscheurd hopelijk kan ik gauw dood zijn
elke dag is een hel voormij steeds weer die pijn.
cor
Datum:
23-10-2011
Naam:
c.s
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

ik haat me leven

Ik ben nu 24 jaar volgende maand 14 nov word ik 25 maar zo te zien ben ik er niet meer ik ben klaar om me eigen leven een einde te maken.
Er is veel en egt veel dingen met mij gebeurt in me leven zoals,verkracht,sexueel misbruik,geslagen, me familie houden niet van me ze hebbeb de pest aan me,ik lieg veel en wanneer ik de waarheid zeg geloven ze me egt niet,beschulden me van dingen dat ik heb niet eens gedaan,ik heb zo veel schulden dat ik niet weet waar ik moet beginnen,ik ben nu ook dakloos.
Het is beter dat ik een einde aan me leve maak dan kan iedereen gelukkig verder leven.
Niemand weet dat ik bestaat en als ik dood ben niemand ga me tog missen.
Als god egt bestaat had hij me geholpen maar god bestaat niet.
Was ik nooit geboren ik was nooit de liever van me ouders nog iets ik ben niet een groot bebracht door me ouders maar door iemand anders




Datum:
23-10-2011
Naam:
angelita
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

wat moet ik doen ??

Hallo, ik ben een meisje van 18 jaar ( ben net 3 weken 18 ) Het begon allemaal op de basisschool. Ik had het daar altijd moeilijk omdat ze me pestte om me uiterlijk. Op een dag kwamen er 3 jongens waar ik zelf goed mee omging begonnen me onderweg naar huis te volgen. Ik woon heel dicht bij school z'n 80 meter net 20 meter voor me huis sloegen ze me in elkaar en kwam huilend thuis aan. Heb eigenlijk alles ontkent aan me moeder. En ben gelijk me kamer in gegaan. Me vader is trouwens overleden als sinds ik een maand of 6 was. Alleen weet ik niet hoe die is overleden. Toen ik in groep 6 zat begon me broer me te verkrachten. Hij heeft dat 2x gedaan. Ik wist niet wat ik moest doen dus heb ik het maar in mezelf gelaten. Na een half jaar begon me andere broer me te verkrachten en dat is z'n 4 jaar lang doorgegaan. Soms dagelijks en soms een paar keer in de week. Ik werd ineens een heel ander mens ik werd sneller boos werd agressief en als iemand iets bij me deed ging diegene er al snel aan. Maar zo was ik helemaal niet. Ben mezelf helemaal kwijt. Heb in me 1e leerjaar van de middelbare school gedacht dat ik zwanger was maar dat bleek niet zo te zijn gelukkig. Toen ik in 2010 een auto ongeluk kreeg stortte me wereld helemaal in!!! Ik lag in het ziekenhuis en was er slecht aan toe, maar gelukkig ik heb het overleefd. Ik heb 3 maanden moeten revalideren. Toen zat ik in de 4e klas eindexamen. De 1ste schooldag ging het al fout ik werd ziek door de autoongeluk. En lag weer in het ziekenhuis nu voor anderhalf maand. Toen ik weer thuis was kon ik niet naar school. Daar ging me examen dacht ik. Ik heb dat jaar nog 5x in het ziekenhuis gelegen voor een lange tijd elke keer. En ben 3xgeopereerd. Toen ik in het ziekenhuis lag heb ik verteld dat ik ben verkracht door me broers. Zij hebben me toen voor steun naar het GGZ gestuurd. Nu loop ik daar al bijna een jaar en niks helpt. In de familie gaat het ookal niet zo goed. Ik kom uit een islamitische gezin dus tegen me moeder zeggen dat ik verkracht ben kan ik niet. Ik heb al meerdere pogingen gedaan om zelfmoord te plegen maar helaas is het nog niet gelukt. Ik kan niks meer doen. Me examen heb ik door 2je gedeeld en doe nu de andere helft me vriendinnen ben ik allemaal kwijt omdat ik heel het jaar niet op school was. Me zussen en broers pesten me en zeggen dat ik maar eens moet gaan afvallen dus begin morgen met afvallen en ga dinsdag beginnen met sporten. Maar weer niet voor hoelang want me afscheidsbrieven staan al klaar.

Bedankt,
Datum:
23-10-2011
Naam:
puka
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

kapot door

Door mishandeling en sexueel misbruik in mijn jeugd,ben ik op jonge leeftijd al in aanraking gekomen met de ggz.Dat heeft me niet bepaald goed gedaan!Na de bevalling van mijn tweede kindje ben ik in o.a. een depressie geraakt.Ik kreeg een gedwongen opname en ben met geweld onnodig gesepareerd.Daar kom ik niet meer over heen.Ik voel me totaal kapot.Ik vertrouw niemand meer.Kan eigenlijk mijn twee kindjes niet achterlaten,mijn echtgenoot niet.Maar ik voel me totaal gemold door de "zogenaamdehulpverlening",de psychatrie....,ik ben daar zoveel sadisme en leugens tegengekomen.Ik denk veel aan zelfdoding,onlangs nog weer op een flat gestaan en er dichtbij..maar ik weet dat ik het niet op die manier zal durven.Heb nu twee keer op de flat gestaan en dan voel ik een ZEER ZEER INTENSE ANGST.De ggz crisisdienst verbrak de telefonische verbinding met mij terwijl ik boven op de flat stond,met een "ik kan u niet helpen,dag dag mevrouw.."(tuut tuut tuut...)Ik heb toen met mijn been over de railing gestaan,toen belde mijn ongeruste partner mij,wat mij weer een beetje tot mijn positieven bracht...(!!!!!!)Ik heb alle contacten met de hulpverlening verbroken,door alle slechte ervaringen daarmee vertrouw ik niemand meer.Ik ben 41 jaar maar ik voel me 100.Ben met heel veel geweld,onnodig,door "zogenaamde psychiatrische verpleegkundigen"gesepareerd,die na een klachtindiening alles bij elkaar gelogen hebben om zichzelf in te dekken..."psychiatrie" is gewoon een dekmantel om mensen ongestraft fysiek en mentaal te kunnen mishandelen.Ik denk nog steeds aan de beste manier voor zelfdoding,leef wat dat betreft in twee werelden.Wat moet ik doen?de balans weegt meer naar zelfdoding,maar ter voorbereiding heb ik tijd nodig...
Datum:
23-10-2011
Naam:
geheim
Leeftijd:
41
Provincie:
Drenthe

ziek en alleen

Sedert een aantal maanden ben ik ziek....Ik die heel aktief was en alles aan kon en ook deed...lig ineens veel in bed. Heel moeizaam kan ik een eindje lopen. Helemaal genezen kan ik niet. Het lijkt wel alsof mensen het maar beanstigend vinden als zien dat een aktief mens zomaar kan veranderen in een invalide mens. Het komt zeker te dichtbij.Mensen begrijpen het niet of willen het niet begrijpen., Komen niet vaak bij je langs ofschoon je niet klaagt, Je kunt alleen niet meer de perfekte gastvrouw zijn..en dan komen ze niet meer. Ben nu eenzaam en wil maar een ding en wel uit dit leven stappen want strakt stoppen ze me in een tehuis hetgeen ik absoluut niet wil....ben toch ondanks alles veel te zelfstandig en wil zelf de regie houden. Ik wil er uitstappen voordat het te laat is. Bovendien...heb veel medicijnen nodig en per januari tellen ouderen en invaliden niet meer mee...we zijn slechts een last geworden..
Datum:
21-10-2011
Naam:
krokeledokus
Leeftijd:
70
Provincie:
Utrecht

nutteloos

Hallo..... Geen idee eigenlijk waarom ik hier mijn verhaal ga schrijven...... niemand hier zal er iets aan kunnen doen. Uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen..... en daar komt het dan ook op neer. Ik voel me waanzinnig alleen. Heb het gevoel dat ik alles zelf op moet lossen en dat er niemand is die voor mij zorgt. Aan de andere kant wordt er wel van mij verwacht dat ik zorg heb voor iedereen. Mijn kinderen zie ik maar een weekend in de twee weken, mijn huidige vriendin die me hevig wantrouwd vanwege mijn verleden, mijn klanten die hun producten op tijd willen hebben. Een geval van ziekte kan ik me niet eens veroorloven, als ik mijn kinderen moet opvangen omdat het nou eenmaal moet en daardoor werkzaamheden worden vertraagd, leveren hoon en teleurstelling op. Ouders (ook gescheiden) die me vaak bellen, maar meeral om zelf aandacht te krijgen. De een is schizofreen, de ander Manisch depressief......
Ikzelf heb na mijn scheiding met veel moeite mezelf bij de kraag gevat na een periode van levensmoeheid..... Ik heb dingen gedaan die vroegen om levensbedrijgende problemen..... ladderzat en stoned met 180 over de snelweg..... het kon me niet verrekken. Ik heb me meermaals afgevraagd hoe het zou zijn om keihard tegen een boom te rijden, of regelrecht de rivier in.
Maar ik heb kinderen.... de mooiste en liefste van de wereld (zoals iedere ouder dat van z'n kinderen zegt natuurlijk) alleen zijn ze nog heel jong en zie ik ze maar amper. Ze wonen bij hun moeder en die gaat binnenkort opnieuw trouwen. Ze bellen me verder nooit..... ik zie ze alleen in ieder tweede weekend. Maar omdat ik zelf pas sinds een paar maanden een eigen "woning" heb na 3 jaar quasie dakloos te zijn geweest..... eerst had ik nog het geluk dat kraken was toegestaan..... maar toen ineens niet meer..... Ik heb alles aan mijn ex nagelaten zodat mijn kinderen tenminste niet op straat kwamen te staan...... en nog is het haar niet genoeg...... nog moet ik vechten voor mijn overleven. Ik verdien minder dan de bijstand terwijl ik toch hard werk. De economische crisis heeft er hard ingeslagen.....
Gelukkig..... vond ik nieuwe liefde..... een vriendin die een heel stuk jonger is dan ik...... O.o.... wat een verliefdheid..... maar ook zij maakt mijn leven onzeker. Ik heb me emotioneel veel te afhankelijk van haar gemaakt en nog altijd heeft ze iets op me aan te merken, vertrouwd ze me niet. Ik heb het gevoel geleefd te worden. Dat ikzelf niet meer besta..... ik ben leeg...... uitgeknepen...... Ik heb bijna geen vrienden..... diegenen die ik had heb ik min of meer de rug toe gekeerd omdat ik zag dat de vriendschap alleen maar bestond omdat ík die voedde..... éénzijdig....... Nu, de mensen die ik tegenkom houden zich bezig met futiliteiten en oppervlakkig geneuzel..... niks kan me werkelijk nog boeien maar houd ik het vol om die interesse te imiteren. Stuk voor stuk zijn mensen bezig met de meest nikszeggende bullshit. Gaan naar de kroeg om een stuk in hun nek te zuipen, hebben het over het weer en die vreselijke politiek die nergens over gaat. Voetbal boeit me niet en GTST al hélamaaaal niet....... kortom..... ik lig er buiten...... ik vind geen aansluiting met mensen..... Dat zou op zichzelf nog niet eens zo erg zijn als ik tenminste mezelf nog goed kon vermaken...... maar ook dat wordt moeilijk in een wereld die alleen maar om geld draait, terwijl je dat niet hebt.
Ik heb een lange tijd mijn heil gezocht in Marihuana..... dat was niks..... ik word er alleen maar een Zombie van..... maar ach het hielp tegen de vlakheid..... het maakte me niet meer zoveel uit. En dus denk ik wel eens het zou zoveel schelen als ik het gewoon niet mee hoef te maken...... want immers..... waarom? als je leven een drama is, of anders een vlakke eenzame sof....... waar doe je het dan voor? Alles wat ik ooit al opgebouwd heb ben ik kwijt en het lijkt er niet op dat ik ooit nog een eenvoudig simpel vredig leven zal hebben....... ik geniet nergens meer van...... ik ben het zo super beu...... maar ben te laf om de stekker er uit te trekken.......
Datum:
21-10-2011
Naam:
Nobody
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

zelfmoord

ik wil al drie jaar zelfmoord plegen en ik heb adhd dat zeg ik omdat je dan mijn verhaal snapt want omdat ik dat wil is omdat ik het leven niet aan kan ehet leven is te zwaar, te druk en ik kan het gewoon niet aan. HELP ME!!!!!
Datum:
20-10-2011
Naam:
naomi
Leeftijd:
10
Provincie:
Noord-brabant

geen zin meer

ik ben klaar met alles.. ik wil en kan nie meer, de naam rick betekend pech volgens mij. Alles wat er zo fout kan gaan gaat fout, ongelukken met de auto is me in 2 jaar tijd al 2 keer voorgekomen elke keer zelf net niks maar wel de auto flink in mekaar of total loss.. daarvoor 2 keer scooter total loss.. dan kom je ervoor uit bij je vrienden dat je ook op jongens valt en laten ze je vallen als een baksteen. Nu krijg ik vandaag weer een boete binnen en zo fiks dat me rijbewijs ingevorderd word en het kwam door woede dat ik zo reed..

Ik kwets mensen onbewust en dat wil ik nie meer, ik wil er een eind aan maken niks kan goed gaan in mijn leven alles gaat fout!
Datum:
20-10-2011
Naam:
Rick
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.