Levensverhalen (pagina 463)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alleen

ik voel me zo alleen, niemand begrijpt mij ze kennen mijn pijn mijn verdriet niet. ze lachen mij uit als ik hulp zoek. je ziet ze denken van heb je haar weer met der zielige gedoe. ik zie het gewoon niet meer zitten mijn leven stelt helemaal niets voor. waarvoor leef ik???
als ik weg ben zou dat voor iedereen beter zijn.
Datum:
02-11-2011
Naam:
Daniella
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Niet op willen geven

Mijn hele leven ben ik al een vechter geweest, vanaf dat ik kleuter was tot nu toe. Vele malen moest ik afscheid nemen door verhuizingen. Ik mocht niet huilen van mezelf omdat dit geen zin leek te hebben. Toen ik 16 was werd ik erg depressief. Nu duurt het al jaren. Alles heb ik geprobeerd: ik heb mezelf gesneden, ik heb anorexia gehad, nu heb ik boulimia, ik ben opgenomen geweest, met en zonder medicijnen, zoveel mensen om hulp gesmeekt en ook gehad. Al 6 jaar leer ik 'omgaan met' maar nooit wordt de kern van mijn probleem aangepakt en leer ik te huilen om het leven en het te plaatsen. Ik wil het niet opgeven, maar ik ben echt suicidaal. Weer. Nog steeds. En ik weet niet hoelang ik het nog volhoud.
Datum:
02-11-2011
Naam:
Ctje
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

ik wil niet meer leven

Ik ben me leven helemaal zat er zijn zoveel dingen gebeurt in mijn leven en er komt alleen maar meer bij ik voel me eenzaam en in de steek gelaten ik ben opgenomen geweest maar daar konden ze me niet verder helpen en ik loop al sinds 2005 bij ggz maar zonder resultaat ik wil niet meer ik wil rust en geen pijn en verdriet meer ik wil dood zodat ik van alles af ben en met rust gelaten wordt
Datum:
02-11-2011
Naam:
mariska
Leeftijd:
22
Provincie:
Flevoland

zelfmoord op 15 jaar

Hallo,
Ik ben Annet 15 jaar.
Ik werd toen ik rond 10/11 jaar mishandeld door mijn vader en moeder.
Toen ik 6 jaar was ben ik een topje van mijn vinger verloren.
Ik denk nu; kan het nog erger?!
Ik wor op school gepest.
Ik heb op Sociale vaardigheden gezeten
misschien dat dat nog hielp
Ik ben naar de dokter geweest om naar een psychiater te mogen.
Dat mag niet van mijn moeder maar de dokter vond het wel een goed idee.
Daarom wil ik Zelfmoord plegen.
alleen weet ik niet hoe.
Het liefste pijnloos maar daar heb je slaappillen voor nodig.
Weet iemand nog een ander idee??
Gr. Annet
ps. Ik hoop da jullie het snappen waarom ik dat zo graag wil. Graag reactie:D
Datum:
01-11-2011
Naam:
Annet
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ben boos van verdriet

hoi ik ben iemand van 15 jaar ben volgens mensen zwaar agressief ik haat dat als mensen dat zeggen ik sla nooit iemand ja heb 1 x gedaan en ik ben gelijk Zwaar agressief ik ben verdomme x uitgemaakt voor moordenaar loverboy terwijl ik alleen iemand uit de put hielp en dan komen nu zus en ma tegen mij ik haat dat dan wil ik gewoon dood maar ik de mensen ommeheen dat niet aan doen ookal zouden ze me niet missen ja rede wrm ik nog blijf is omdat ik een broertej heb en iemand die ontzettend lief is en waar ik van hou ..
Datum:
01-11-2011
Naam:
justin
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

waarom

hoi ik snap me leven niet meer alles van vroeger komt weer terug tewel ik dat niet wil maar daar door krijg ik wel vaak dat ik zelfmoord wil plegen waarom is me leven zo kut geweest waarom kon ik dat niet verkommen wat er met mij is gebuurt ik wil het geen eens meer weten me leven is een hel en zal dat blijven dan wil ik het niet meer dan ben ik er echt klaar mee zins het uit is met me vriend ben ik verder achter uit gegaan ik wil niet meer verder met me leven ik denk vaak ben ik wel gewenst maar denk ik niet dat ik dat ben en wat heb ik aan me leven als er bijna niemand van me hou er zijn wel een paar mensen die van me houden maar dat zijn er niet veel daar door ben ik weer op de verkeerde pad gekomen drink weer ik gebruik soms druks om al me problemen tevergeten maar dat help niet dat weet ik maar toch voelt het soms wel goed als ik dat doe maar het is niet goed is en dat wil ik ook niet ik wil liever ook niet dood maar dan moet me leven wel veranderen anders kan ik het niet meer aan maar ik ga het verbeteren maar dan moeten sommige mensen me wel helpen en dat doen ze ook wel maar sommige mensen laten me ook stikken nu dat ze weten dat ik zelfmoord wel gaan doen ze vinden me gek en dat snap ik ook wel wie wil er nouw een einde aan haar leven makken ik dus maar ik ga er voor ik ga er voor vechten dat ik kan blijven leven wand ik heb nog beste vrienden en vriendinnen die wel om me geven en me begeleiding helpen me ook goed als ik dat niet had waar was ik dan nu geweest ik weet het niet dan zat ik dit nu niet meer te tippen dan was ik er al niet meer geweest dus ik wil iedereen bedanken die me heeft geholpen om toch teblijven leven wand die waren er op tijd er bij en daar was ik ook heel blij mee gr tammy
Datum:
01-11-2011
Naam:
tammy
Leeftijd:
22
Provincie:
Flevoland

mijn leven

hooi
toen myn ex het met me uitmaakt was k zo ontzettend verdrietig ik dacht van dat hy wel by me terug kwam maar dat was dus niet zoo ..
ik was zoo verdrietig dat ik een touw vast maakte aan mijn gordijn reels ,, en toen kwam mijn moeder naar boven maar die hoorde niets en die zag dus ook niets ,
ik heb het meerdere keren geprobeerd maar mijn oma die was ziek en daar dacht ik aan om niet door tegaan met het proberen van zelfmoord


liefs ,,,,,,
maar toch bedankt
Datum:
01-11-2011
Naam:
meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Moe

Niets gaat fout, en niets gaat juist. Je moet zo veel in deze wereld: studeren, werken, geld verdienen, trouwen, kinderen krijgen, maar alles laat mij onverschillig. Leven maakt mij niet gelukkig. Eeuwig rusten misschien wel. Had ik maar het lef.
Datum:
01-11-2011
Naam:
Nelly
Leeftijd:
22
Provincie:
België

Zelfmoord

Ik denk er steeds vaker over na zelfmoord te plegen. Ik woon in een zorgboerderij met anderen van mijn leeftijd. Ik heb vaak het idee dat weinig mensen echt om me geven. Ik word een klein kind, mongool door mijn verzorger genoemd en hij zeg dat ik weg moet. Ik zou dan naar mijn moeder willen gaan, maar dan sta ik dezelfde avond weer thuis. Ik snap de zijn van het leven niet ik ben er er klaar mee. Ik wil alleen niet mijn moeder in de steek laten.

Hoe kan ik wat positiever worden?
Datum:
30-10-2011
Naam:
Martijn
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Well...........that's life.......... I guess........

ik ben gelukkig nog heel jong maar mijn leven is niet altijd makkelijk geweest... vanaf mijn 7de was mijn vader gokverslaafd. Hij heeft daardoor heel veel geld verspild waardoor we in de schulden zijn gekomen. Hij dacht slim te zijn en in de drugstransport te gaan om geld te verdienen en van de schulden af te komen. Helaas was dat niet zo. De mensen waar die voor vervoerde betaalden niet. Dat is zo een tijd doorgegaan waardoor wij ook veel (slecht) contact hebben gehad met de politie. Uiteindelijk toen er maar geen geld kwam van de mensen waar mijn vader voor vervoerde heeft hij een lading gestolen. Dit is hem niet in dank afgenomen. We zijn verschillende malen met de dood bedreigd en ik heb gezien hoe mijn moeder met een pistool tegen haar hoofd is bedreigd. Toen het zo ver kwam zijn wij 3 maanden uit huis gevlucht. Vaak was het zo dat mijn vader die mannen tegenkwam en hij beschoten, bedreigd en achtervolgd is waardoor wij nergens veilig waren. Uiteindelijk moest ik ook weer naar school. Dat is toen zo geregeld dat ik doordeweeks bij een kennis van mijn moeder logeerde. Dit was een hel voor mij. Ik miste mijn ouders en wist niet of ze veilig waren. Ook moest ik onder strenge regels leven en huilde ik continu. Op een gegeven moment toen ik bij mijn ouders mijn 10de verjaardag vierde werd ons vakantiehuisje binnengevallen door 12 politie agenten. Ze hebben toen mijn moeder en vader opgepakt. Ik had geluk dat mijn oma mij op wou komen halen anders was ik in een pleeggezin gestopt. Die dag was er van alles geregeld om mijn verjaardag te vieren op het park maar toen ik met mijn oma daar langs ben geweets wisten ze van niks, tot overmate van ramp. Ik ben toen terug naar het huis van mijn opa en oma gegaan en heb daar de hele avond gehuild. Uiteindelijk kwam mijn moeder terug. Toen ik aan haar zag hoe erg ze het vond om vast te hebben gezeten kwelde mij dit heel erg. Ik wou de pijn van mijn moeder weg nemen maar kon dit niet. Ik haatte mezelf hierdoor. Mijn moeder vertelde me toen dat papa een tijdje niet terug zou komen. Hij had zichzelf aangegeven omdat ie het vluchtte zat was. hij heeft voor alles wat ie had geflikt 3 jaar gevangenis straf gehad. We hebben hem telkens opgezocht. Het was voor mij heel moeilijk om mijn vader zo te zien lijden. Het afscheid viel me telkens ook heel zwaar. uiteindelijk is hij vrij gekomen maar omdat ie aangifte had gedaan werden de bedreigingen alleen maar erger. De kans was heel groot dat als ze mijn vader vonden ze hem zouden vermoorden. We hebben die tijd ook wel last gehad van een aantal dingen maar het liep al soepeler dan daarvoor. Nu een paar weken terug is alles weer mis gegaan. Mijn vriendje heeft het uit gemaakt en daar zit ik erg mee. Mijn vader is een man van het verleden tegen gekomen die ons bedreigd heeft in ons eigen huis. En mijn ouders hebben heel vaak ruzie. Ik ben hierdoor erg depressief en haal slechte cijfers en huil heel vaak. Ik laat hiervan alleen niks merken aan mijn ouders want ik wil ze niet teleurstellen. Sinds kort snijd ik mezelf ook. Het helpt de pijn vergeten. Want als je lichamelijke pijn hebt let je niet op de geestelijke. Ik vind het vreselijk om weer te moeten leven in angst en continu achterom moet kijken omdat die mannen ieder moment weer voor de deur kunnen staan. Ook heeft mijn vader kanker gehad waar die gelukkig weer van is genzen. Ikzelf heb ook diabetes en ben daar 2 keer bijna aan dood gegaan. Nu wil ik niets liever. Iedereen om mij heen is gelukkig en ik val hun allemaal lastig met mijn verdriet. Ik vind mezelf ook dik en lelijk en ben niet de enige die dat vind. Ik hoor het heel vaak. Ik ben nu echt hopeloos en heb geen idee wat ik moet doen. Ik wil wel zelfmoord plegen maar ben te laf om het daadwerkelijk te doen. Het leven is voor mij een sleur geworden en ik zie geen toekomst voor mezelf...

sorry dat ik iemand hiermee lastig val!!!
Datum:
30-10-2011
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.