Levensverhalen (pagina 426)

Mijn vader sloeg mij, mijn moeder en mijn broer vaak in elkaar. ben naar jeugdzorg gegaan met dit probleem, maar niemand geloofde mijn verhaal. Ik werd voor gek uitgemaakt. en terug naar huis gestuurd. dan komt er ook nog eens bij dat mijn broer mij meerdere malen verkracht heeft van mijn 12e tot mijn 17e. ik vertelde mijn moeder wat mijn broer deed. maar natuurlijk geloofd zij mij ook niet.

mijn ouders gingen scheiding toen ik bijna 18 werd. vlak voor mijn examens vertelde mijn vader dat ik hem best een klootzak mocht vinden omdat hij vreemd gegaan was. hij ging al 25 jaar lang naar parenclub waar hij waarschijnlijk zijn nieuwe... "vriendin" ontmoet had. een getrouwde huisvrouw met 3 kinderen.

pa verliet ons om op een camping te gaan wonen wat dichter bij zijn vriendin was (hij kon nog niet bij haar wonen, omdat haar man nog in dat huis woonden).
uiteindelijk kwam mijn moeder in de problemen (we woonde in een villa, en mijn vader betaalde altijd alle rekeningen).
het huis kon nog maar net betaald worden. en er was soms voor 1 week geen eten meer. ik leefde dan van eten wat ik kon scharrelen bij vrienden. ik besloot om mijn moeder en broer te helpen, om bij mijn vader te gaan wonen op de camping. zodat ma en mijn broer meer geld over hielden om te sparen, of uit te geven aan eten.

ik woonde ongeveer 6 maanden in een tent, mijn vader in een caravan samen met zijn "vriendin" (ik word ziek om haar zijn "vriendin" te noemen, dus ik noem haar nu maar "slet").

alles ging ineens goed. tenminste. ik werd genegeerd (wat ik GEWELDIG vond, zo keek lekker niemand naar mij om, dus kon ik ook geen fouten maken. dus werd ik ook niet geslagen). ik hield me gedeisd en bleef zo lang mogelijk weg van "thuis" als mogelijk was.
mijn vader had alleen maar ook voor zijn nieuwe gezin. die hij met alle liefde wilden helpen. en waar hij altijd klaar voor zou staan. (van binnen lachte ik hem uit, want die shit houd hij nooit vol! na jaren lang van pijn die hij mij, mijn broer en moeder gegeven heeft)

ik woonde bij mijn vader op de camping vanaf juni tot september.
vanaf oktober woonde ik met mijn vader bij zijn slet thuis.
en in november gebeurde het.
we kregen ruzie over curry... nee echt de saus curry! ik morste wat, en mijn vader maakte zo'n klik geluid met zijn tong. en keek me afkeurend aan. ik vatte het meteen op alsof hij weer boos op me was. terwijl ik zo hard probeerde niet op te vallen. had hij toch een fout opgemerkt! ik begon meteen met mijn verdediging.

"sorry" "sorry" "ik weet dat ik alles fout doe".

daarop werd pa boos en wilde hij me niet meer zien.
dus ik liep naar mijn logeer plek, en begon ineens mijn tas in te pakken. ik besloot weg te gaan daar. ik wilde mijn eigen leven en niet meer schuilen voor mijn vader omdat ik bang ben dat hij me weer pijn gaat doen.

ik liep weer naar de woonkamer om meer spulletjes te pakken die van mij waren, maar ik opende de deur iets te hard, en hij klapte.
waarom mijn vaders slet zei: "ey joh doe eens normaal man, t'is jou huis niet!"

dus ik schreeuw terug: "HOUD JE BEK!"

op dat moment liep ze op me af, en ik ging snel terug om mijn jas te pakken om vervolgens de deur uit te rennen met alle tassen.
helaas kwam ik niet zo ver, en kwam net op dat moment mijn vader binnen lopen.
hij vroeg "wat is hier aan de hand?"
Ina (de slet van mijn vader) vertelde tegen pa dat ik "houd je bek" tegen haar had gezegt.

en ik zag het al aan komen.
en ja hoor. (dit stuk weet ik niet precies meer) ik weet nog wel dat hij me op de grond smeet, en mij trapte, en sloeg. en daarna greep hij naar mijn keel, en het leek wel alsof hij me 5 min vast hield. mijn keel voelde als een zandloper.

in iedergeval. ik belde de politie (voor het eerst in mijn leven) ze kwamen. praten met mijn vader. en... niets!
hij gaat vrij uit. heb hem proberen aan te klagen. na 5 keer bij de politie te zijn geweest. geloofde ze me uiteindelijk wel toen mijn moeder eens mee kwam.
het heeft 1 jaar geduurd tot de aanklacht rond was.
en alsnog. na 1 jaar lang, vechten voor zijn straf. en advocaten, veel haat, en pijn, ondertussen mijn studie proberen door te zetten. EN ER GEBEURDE VERDOMME NIETS!

helemaal niets.

nu woont mijn moeder ergens in Den Helder. ik woon ergens in de buurt van Utrecht, en mijn broer woont in Haarlem.

ik heb nouwelijks contact met hen.
niemand kan mij helpen.
de ouders van mijn vriend hebben geregeld dat ik ergens kon wonen, want toen ik van mijn vader af kwam, waren mijn broer en moeder al bezig met verhuizen. omdat het huis al verkocht was.

de ouders van mijn vriend betalen nu al 4 maanden mijn huur. ik sta bij hen meer dan 1200 euro in de schuld.
ondertussen probeer ik mijn studie nogsteeds af te ronden. maar tevergeefs, er word nu gedreigd dat ik er toch echt af moet binnenkort, omdat ik te weinig op school aanwezig was.

en ik wil zo graag alles goed doen.
maar blijkbaar geloofd niemand me, en sta ik er alleen voor. met geen diploma (die heb ik niet kunnen halen omdat mijn vader besloot te gaan scheiden tijdens mijn exames). ik heb geen geld, geen echte vrienden. ik zit elke avond alleen. met alles wat er ooit gebeurd is. het word steeds weer herhaald in mijn hoofd. en ik moet zo veel dingen doen.
maar ik trek het niet meer.

en nu vraag ik om aandacht op een site. omdat ik zelfs zelfmoord niet aan kan.

en ik wil zo graag weg van alles. ik wil niet dood, ik wil gewoon weg, geen schulden meer, geen studies, geen vragen, geen antwoorden. ik wil gewoon weg van alles!

Ik weet dat ik nog relatief jong ben maar zonder dat het de bedoeling was, was ik zwanger. Ik hou ziels veel van mijn vriend en iedereen in mijn omgeving. Vanwegen nog studie plannen moest ik het afbreken van mijn ouders. Dit zetten mij onderdruk. Wat zij vonden lag bij mij gevoelig. IK had het idee alsof ik niet begrepen werd. Mijn ouders zagen niet in dat voor de keuze moeilijk was. Na uiteindelijk de abortus voort te zetten, zonder naar mij zelf kijken, was fout. Sinds na de abortus zijn mijn nachten kort. Ook tijdens mijn slaap denk ik aan de abortus. Zin in een studie heb ik niet meer. Ik heb spijt en erg veel verdriet. Mijn ouders steunen mij hier niet in, en geven aan dat het mijn eigen keuze was. Ik vind het vervelend dat er op deze manier met elkaar omgegaan word. Ik heb een verkeerde keuzegemaakt ik had moeten kijken naar wat ik zelf wilde, maar in plaats daarvan laat ik me meeslepen in de keuzevan mijn ouders. Ik voel me zo naar en wil zo graag het kindtje terug. jammer dat niemand het begrijpt op mijn vriend na.

, ik heb echt een groot probleem ik zit namelijk al een tijdje in mijn hoofd om mij zelf iets aan te doen , ik ben 15 jaar en heb al zoo veel mee gemaakt in mijn leven , mijn ouder zijn gescheiden , door velle ruzie"s mijn vader sloeg mijn moeder , mijn vader kwam altijd dronke thuis , mijn moeder was echt bang van hem , ze is vaak buitengesmeten door mijn vader midden in de nacht , ik mijn broer en mijn moeder zijn zelf eens een nacht moeten gaan slappen in het heilig hart in ieper , politie heeft moeten komen , omdat mijn vader echt agresief was , mijn moeder bleef maar bij hem , maar dan heeft ze de stap genomen om te scheiden van hem , nu zijn ze gescheiden , en hoor ik mijn vader zelden , hij kijkt niet meer naar me om , en als ik eens naar mijn vader wil , word mijn moeder boos , mijn moeder heeft vorig jaar slecht nieuws gehad , ze heeft kanker , daar heeft ze echt vanaf gezien , en ik zelf ook , mijn moeder die kaal was , mijn moder die maar 1 borst meer heeft , is echt erg om te zien , en ik heb er heel erg vanaf gezien , nu is alles terug goed met mijn moeder , maar ik ben nu gepest in school , eigelijk is da al 3 jaar , ik ben al verschillende keren verandert van school maar het blijft zoo , overal pesten ze me , ben ik dan zoo slecht , daarom ga ik al een tijdje niet meer naar school en blijf ik gewoon thuis in mijn bed liggen , het zit al in jeugdzorg en parket en politie is al gekomen enz , mijn moeder is daardoor heel boos , en ze schreeuwt altijd op mij , ik wil eens goed kunnen praten met haar , maar telkens begint ze te schreeuwen , ik weet niet of ik het wel nog zie zitten om verder te leven :'( al die tegen slagen , ik kan daar niet meer tegen , en zit enorm in mijn hooft om me zelf van kant te maken

Hoi ik ben Martijn ben 11jaar ik wou zelfmoord doen omdat ik alles verkeerd doe op school iedereen had een hekel aan mij dus toen kwam ik op een idee ik ga zelfmoord doen .toen wou ik een mes onder me kussen leggen enntoen heeft me moeder die weg gepakt en me moeder zei wrm log hij hier toen zei ik voor brood te sneidejn kan iemand mij helpen plcc zit er erg mee.

Hee mensen, ik typ hier omdat ik me nogal rot voel, ik word nu al sinds groep 8 voor homo uitgemaakt, maar dat ben ik dus niet, ik praat niet zo ik loop niet zo enz. Maar ondanks vind ik het wel heel erg, omdat ik er ontzettend mee gepest ben. Niets omdat ik raar deed ofzo, maar doordat ik een vriend vertrouwde die achter mijn rug om mij tegen me vrienden opstookte. Het begon met negeren en ging steeds verder, op een gegeven moment werd ik ineens door alle jongens uit de klas voor homo uitgemaakt. middelbare klas 1: De jonge die me peste ging naar de zelfde school maar dan naar de mavo, en ik met die achterbakse naar de havo. Daar begon hij bijna direct over mij te praten dat ik homo was en werd dus weer een beetje gepest. 2e: Onder frans vonden ze het leuk me als onzijdig uit te maken, dus niet mannelijk of vrouwelijk, dit ging weer door, Achter me rug om en ook openbaarlijk in de klas was ik de pispaal. 3e (nu) Er zit een jonge bij me in de klas die joeri heet, hij noemt me boni (boonzaaijer) vanwege mijn achternaam. Dat doet hij alleen wel op een oversekste manier. IK word telkens als een homo neergezet en ben diep ongelukkig. Ik had zelfs al een zelfmoord brief geschreven...
Alleen ik weet gewoon dat dat geen optie is, ik zal niet opgeven, want anders geef ik ze wat ze willen! vandaag hadden ze een papier bij engels afgepakt en tekende er een grote lul op, met de tekst dat ik hem onder me kont zou stoppen (analeseks) . Nogmaals het is niet dat ik me raar gedraag of verwijft ofzo, op mijn school vinden ze het leuk mensen zo te noemen. eigenlijk een soort doorsnee scheldwoord, maar voor mij heeft het veel meer betekenis! Als het te erg word geef ik ze maar wat ze willen........

Wanneer je je down of kut voelt is er niemand die je kan begrijpen, want diegene maakt niet hetzelfde als jou mee. Daarom gaat niemand mij begrijpen hoe ik me voel. Ben gewoon radeloos, hopeloos. Weet niet wat ik moet doen. Wil het liefst dood, maar ik wil deze pijn mn moeder niet aandoen. Zelfmoord gaat te ver, maar ik denk soms dat het beter is als het gedaan is. Als iemand behoorlijk ziek is en komt te overlijden zijn omstanders blij dat de zieke geen pijn meer heeft en in de hemel verder zal leven. Nou, ik heb ook pijn en wil ervan af. Dat kan alleen op 1 manier. Nooit had ik gedacht dat ik op zown site zou komen om dit te schrijven, of om dit te typen. Laatste tijd gaat t alsmaar slechter. Ik krijg kapotsnel medelijden met anderen en hoe blij ik soms ook kan zijn, het gevoel van zelfmoord gaat nooit weg.

hallo iedereen

het valt me zwaar om hier over me eigen te schrijven na al die verhalen van jullie.
ik ben een man van 45 jaar en heb het echt moeilijk en zwaar de laatste dagen .
de afgelopen vier jaar zijn zo zwaar geweest dat ik nu echt gebroken ben.
mijn relatie stuk na 8 jaar werk kwijt ouders allebij overleden en heel veel ruzie met mijn ex.
zij leeft in ons huis en ik leef in mijn auto en dat doet zo en pijn eigelijk kan ik het niet beschrijven zo en pijn doet dat.
ik rij veel rond en denk dan zal ik mijn auto onder een vrachtwagen rijden dan ben ik overal van verlost.
door al de problemen thuis heb ik 2 vast gezeten bij de politie (niet door slaan hoor) maar omdat ik een huis verbod had.
in de cel heb ik geprobeert mezelf op tehangen (helaas niet geluk) maar nu zit ik zo aan de grond dat het voor mij niet meer hoeft.
ik zie het leven zwart in het spijt me voor de familie die ik nog heb voor mijn daad.

Soms wens ik dat ik iets kon nemen om uit het leven te stappen, iets die pijnloos is en die goed werkt.
In slaap vallen en nooit meer wakker worden.
Een pijnloze dood. Dat wil ik.
Ja, geld maakt gelukkig. Daar twijfel ik nu niet meer over.

Ik heb elke dag wel ruzie met mijn ouders en ze maken me het leven zuur ze komen hun eigen regels niet naar en geven mij bijna overal de schuld voor voor mij lijkt het of er geen uit weg meer voor is soms wil ik wil voor de trein springen of het huis uit gaan maar voordat ik die stap wil zetten is er altijd wel iets wat be tegen houd meestal mijn ouders die dan heel lief gaan doen voor een tijdje maar dan gaat het weer mis vandaag had ik ruzie met mijn vader in de plaats iets te zeggen wat mij helpt gaat hij me letterlijk in mijn gezicht uit lagen tot dat ik weg loop en me zelf 8x ofzo in me gezicht sla omdat ik niet meer weet wat te doen.
Eerst wou ik naar burau jeugdzorg gaan maar dan hoor ik van anderen dat ik weer een halve maand en zo moet wachten voor dat er misschien actie word ondernomen dus dat blijkt ook geen optie te zijn het is bij ons tuis dat ik elke dag op de computer mag(1uur) en naar buiten (1uur) meeste dagen zit it tuis en ga ik niet naat buiten en dan mag ik 2 uur op de computer maar vandaag wou ik even naar buiten gaan om ong.19:15 en dan mag ik weer niet naar buiten zomaar zonder reden omdat ze dat niet willen dat is een van die dingen waar ik gewoon gek van wordt ik moet al mijn afspaken naar komen maar als het op hun neerkomt is het weer heel anders...
Wat kan ik daar nou aan doen?

ik heb al heel vaak met een mes bij mijn keel gestaan ik heb me ook al heel vaak gesneden in mijn linkerarm ik heb er nu littekens van.
ik wou dood omdat mijn ouders zijn geschijden en het voelt net alsof niemand mij aardig vind.
en mijn moeder heeft net een nieuwe vriend die ik niet mag en mijn vader kijkt op internet naar porno video's dus ik werd zo boos dat ik gewoon niet meer wou leven